Co to jest anegdota i jak ją napisać?

Anegdota to krótka opowieść o czymś interesującym, zwykle o pojedynczym temacie lub lekcji. Anegdoty nie różnią się od historii opowiadanych w gronie przyjaciół, ale użyte w literaturze mogą zdziałać więcej niż tylko zabicie czasu.

Poniżej omawiamy, czym są anegdoty i jak z nich korzystać. Podzielimy się kilkoma słynnymi przykładami anegdot i wyjaśnimy, jak napisać własną. Ale najpierw zacznijmy od ostatecznego wyjaśnienia anegdoty.

Co to jest anegdota?

Anegdota to po prostu krótka i samodzielna historia. Większość anegdot kręci się wokół głównego tematu lub wydarzenia bez nadmiernej złożoności. Anegdoty mogą być prawdziwe lub fikcyjne (lub gdzieś pomiędzy, jeśli chodzi o przesadę), a ich ton może wahać się od poważnych ostrzeżeń po beztroskie żarty. W przeciwieństwie do innych narracji, większość anegdot skupia się wyłącznie na jednej postaci.

Jaki jest cel anegdot?

Anegdoty nabierają głębszego celu, gdy są używane jako środki literackie zarówno w literaturze beletrystycznej, jak i non-fiction. Na przykład niektóre anegdoty opisują postać w sposób, który nie pasowałby do głównej narracji, dając czytelnikowi lepsze zrozumienie jej pochodzenia lub motywów. Anegdoty można również wykorzystać do spowolnienia tempa lub wypełnienia luk w głównym wątku fabularnym.

Dobre anegdoty wykorzystują retorykę lub specyficzny język używany do ich opowiadania. Humorystyczna anegdota może wykorzystywać slang lub wulgaryzmy, aby uczynić ją jeszcze zabawniejszą, podczas gdy inspirująca anegdota może używać języka sentymentalnego, aby poruszyć serca czytelnika lub słuchacza. W tym sensie anegdoty i retoryka współdziałają w dążeniu do tego samego celu, w zależności od rodzaju anegdoty.

Rodzaje anegdot

Cel anegdot zależy od ich rodzaju. Chociaż nie ma formalnych kategorii, oto niektóre z najpopularniejszych typów, wraz z kilkoma znanymi anegdotami jako przykładami.

Ostrzegawczy

Anegdoty są dobrym medium dla opowiadań, które uczą lekcji, ponieważ są szybkie i skupione. W tych „opowieściach ostrzegawczych” często pojawiają się postacie posiadające pewne wady lub błędną ocenę sytuacji, co skutkuje karą lub negatywnymi konsekwencjami. Podobnie jak w przypadku mitów historycznych, przypowieści religijnych i baśni, chodzi o to, aby zachęcić ludzi do postępowania właściwego, pokazując potencjalne szkody, jakie mogą wyniknąć w przeciwnym razie.

Przykład anegdoty ostrzegawczej

Wiele mitów greckich, takich jak opowieść o Ikarze, to anegdoty niosące lekcję lub morał.

W opowieści o Ikarze inżynier Daedalus buduje skrzydła maszyny z wosku, aby on i jego syn Ikar mogli uciec z więzienia. Plan się powiódł, choć Dedal ostrzega Ikara, aby nie latał zbyt blisko słońca, bo wosk się stopi. Ikara podnieca dreszcz latania i ignoruje rady ojca – jego skrzydła topnieją, gdy leci zbyt wysoko, i wpada do oceanu.

Morał z tej historii jest taki, aby nie pozwolić, aby ambicje przekroczyły możliwości. Dlatego nawet dzisiaj słyszy się, jak ludzie radzą tym, którzy mają wzniosłe cele, aby „nie latali zbyt blisko słońca”.

Charakterystyka

Anegdoty są powszechnie używane w literaturze, aby uwypuklić postacie, pokazać strony ich osobowości lub wydarzenia z przeszłości, które nie są częścią głównej narracji. To podejście jest również stosowane w prawdziwym życiu, często w przypadku celebrytów i postaci historycznych, aby podkreślić pewne zalety lub atrybuty.

Charakterystyczny przykład anegdoty

Większość amerykańskich uczniów zna tę anegdotę o George’u Washingtonie, pierwszym prezydencie USA.

Jak głosi historia, gdy George Washington był dzieckiem, ściął wiśnię bez pozwolenia. Kiedy jego ojciec zobaczył powalone drzewo i zapytał, kto to zrobił, George odpowiedział słynnie: „Nie mogę kłamać” i przyznał się.

Chociaż prawie na pewno nie jest to prawdą, historia ta ma na celu podkreślenie uczciwości Waszyngtonu. Tego typu anegdoty narzucają w jednostce pewne ideały, w tym przypadku podkreślając zalety ważnej postaci kulturowej.

Humorystyczny

Anegdoty powstały jako historie opowiadane w sytuacjach społecznych, aby bawić się nawzajem. W tym sensie żarty z uwikłaną narracją można uznać za anegdoty. Humorystyczne anegdoty można również wykorzystać jako środki literackie, aby poprawić nastrój po dramatycznym punkcie fabuły lub w inny sposób dać czytelnikom i widzom małą przerwę od głównego wątku.

Przykład humorystycznej anegdoty

W opowiadaniu Stephena KingaThe Bodyi jego filmowej adaptacjiStand by Megrupa nastolatków wyrusza na przygodę przez las. Pewnej nocy podczas biwakowania główny bohater – początkujący pisarz – opowiada innym chłopcom skomplikowaną i fikcyjną anegdotę przy ognisku, aby zabić czas.

Anegdota zatytułowana „Zemsta Larda Ass Hogana” została napisana w całości, co czyni ją historią w opowieści. Technicznie rzecz biorąc, nie jest to konieczne dla fabuły, niemniej jednak dzięki swojemu humorowi pozostaje jedną z najbardziej zapadających w pamięć części zarówno opowiadania, jak i filmu.

Inspirujące

Inspirujące anegdoty, skuteczna taktyka zarówno w przypadku pisania perswazyjnego, jak i emocjonalnego, mają na celu wywołanie określonych uczuć u czytelnika. Inspirujące anegdoty skupiają się zazwyczaj na dramatycznych wydarzeniach, które wydarzyły się u zwykłych ludzi, z którymi czytelnik lub słuchacz może się utożsamić. Inspirujące anegdoty są powszechną taktyką autorów przemówień, zwłaszcza w przypadku przemówień polityków, jako sposób na emocjonalne pozyskanie tłumu.

Inspirujący przykład anegdoty

W wywiadzie dla magazynu z 1965 r. zapytano doktora Martina Luthera Kinga Jr., czy kiedykolwiek uległ presji wynikającej ze swojej pozycji przywódcy praw obywatelskich. Na pytanie odpowiedział inspirującą anegdotą:

Nigdy nie zapomnę chwili w Birmingham, kiedy biały policjant zaczepił małą murzynkę w wieku siedmiu lub ośmiu lat, która szła z matką na demonstrację. „Czego chcesz?” – zapytał ją szorstko policjant, a dziewczynka spojrzała mu prosto w oczy i odpowiedziała: „Fee-dom”. Nie potrafiła nawet tego wymówić, ale wiedziała. To było piękne! Wiele razy, gdy znajdowałem się w bardzo trudnych sytuacjach, wspomnienie tego maleństwa przychodziło mi do głowy i podnosiło mnie na duchu.

Ta wzruszająca anegdota czerpie z dziecięcej niewinności, by wywołać reakcję emocjonalną – nie tylko u czytelnika, ale także u samego Kinga, jak przyznaje.

Pamiętny

Niektóre anegdoty mają tendencję do rozpamiętywania przeszłości, zwłaszcza aspektów świata, które się zmieniły i już nie istnieją. Te przypominające anegdoty czasami wywołują poczucie nostalgii lub tęsknoty za przeszłością, aby stworzyć wersję idylliczną. Choć mniej powszechne, niektóre przypominające anegdoty mogą odzwierciedlać negatywne aspekty przeszłości, tworząc znacznie bardziej melancholijny obraz.

Przypominający przykład anegdoty

Przypomniane anegdoty są popularne w pisaniu esejów , w których autor opowiada prawdziwe historie z dzieciństwa lub młodości. Humorysta i autor David Sedaris często wspomina swoją młodość jako nastolatka homoseksualnego w konserwatywnym mieście, za pomocą różnych rozdziałów swoich książek lub całych esejów składających się z niezależnych anegdot. W swoim opowiadaniu „Let It Snow” Sedaris wspomina czas, gdy jego matka zmusiła go i jego rodzeństwo do wyjścia z domu po odwołaniu zajęć szkolnych z powodu śniegu. Pozwolono im wrócić do domu dopiero, gdy jedno z dzieci położyło się na jezdni, próbując zwrócić na siebie uwagę matki.

Jak napisać anegdotę i kiedy ją zastosować

Jeśli już wiesz , jak napisać opowiadanie , pisanie anegdoty przebiega według tej samej formuły – tylko krócej. Przyjrzyjmy się niektórym specyficznym aspektom pisania anegdot.

Jak skonstruować anegdotę

Zazwyczaj anegdoty mają strukturę taką jak każda inna narracja, mają początek, środek i koniec. Na początku przedstawiasz swoich bohaterów i wątki, w środku przedstawiasz akcję lub konflikt w historii, a na koniec zamykasz akcję i wszystko podsumowujesz.

Chociaż anegdoty mają tę samą strukturę, co inne historie, należy pamiętać, że wszystko jest znacznie bardziej zwięzłe. Anegdoty z definicji są szybkie i proste, więc ich struktura zwykle zakłada szybsze tempo i mniej szczegółów.

Co zawrzeć w anegdocie

Ponieważ mają być krótkie, anegdoty zwykle krążą wokół jednej głównej postaci, a niewiele jest informacji o postaciach drugoplanowych. Podobnie fabuły są również uproszczone i zwykle skupiają się tylko na jednym konflikcie lub temacie, bez nadmiernego skomplikowania.

Jak wspomniano powyżej, anegdoty opierają się głównie na retoryce, aby stworzyć odpowiedni nastrój. Zwróć szczególną uwagę na język, jakiego używasz podczas pisania anegdoty i upewnij się, że pasuje on do tonu, jaki chcesz uzyskać.

Szczegóły, które należy uwzględnić w każdej anegdocie, zależą od jej typu. Na przykład humorystyczna anegdota może zawierać puentę lub zabawny zwrot akcji na końcu, podczas gdy anegdota ostrzegawcza może zawierać morał lub lekcję. Możesz zająć się wieloma typami w tej samej anegdocie, na przykład przypominającej anegdocie, która również jest inspirująca – upewnij się tylko, że nie będzie zbyt skomplikowana.

Kiedy używać anegdoty w swoim piśmie

Anegdoty nie są w żadnym wypadku konieczne, więc nie myśl, że musisz je na siłę wpisywać do swojego tekstu. To powiedziawszy, w pewnych okolicznościach mogą być idealnym narzędziem do osiągnięcia celu.

Zasadniczo anegdoty sprawdzają się najlepiej, gdy trzeba odejść od głównej narracji. Czasami autorzy muszą powiedzieć coś, co nie pasuje bezpośrednio do głównego nurtu pomysłów, na przykład informacje drugorzędne lub uzupełniające. Ponieważ jednak anegdoty mają przeważnie charakter styczny, należy zachować ostrożność, używając ich do ujawnienia kluczowych szczegółów.

Pisarze mogą również używać anegdot, aby tymczasowo wstrzymać główną narrację i dać czytelnikom małą przerwę. Te anegdoty mogą oddzielać sekcje tekstu z większą płynnością, zamiast używać bezpośrednich przerw, takich jak podział rozdziału, i mogą w naturalny sposób przechodzić z jednego tematu na drugi.

Często zadawane pytania dotyczące anegdot

Co to jest anegdota?

Anegdota to krótka, samodzielna historia, która zwykle podkreśla jeden konkretny temat, lekcję lub aspekt charakteru danej osoby. Anegdoty mogą być prawdziwe lub fikcyjne i mogą istnieć niezależnie lub być osadzone w większym dziele.

Jakie są rodzaje anegdot?

Chociaż nie ma formalnego pogrupowania, anegdoty zwykle dzielą się na kategorie: przestrogowe, charakterystyczne, humorystyczne, inspirujące i przypominające. Nie wykluczają się one jednak wzajemnie i można je ze sobą łączyć.

Kiedy warto używać anegdoty w swoim piśmie?

Na piśmie anegdoty najlepiej sprawdzają się w przypadku informacji stycznych i wtórnych, które nie pasują do głównej narracji lub przepływu. W niektórych przypadkach, zwłaszcza z humorystycznymi anegdotami, mogą zapewnić szybką przerwę od głównej akcji i mogą być dobre do naturalnego przejścia lub podziału części.