Co to jest anegdota i jak ją napisać?

Anegdota to krótka opowieść o czymś interesującym, zwykle z pojedynczym tematem lub lekcją. Anegdoty niczym nie różnią się od historii opowiadanych w gronie przyjaciół, ale kiedy są wykorzystywane w literaturze, mogą osiągnąć więcej niż tylko zabicie czasu.

Poniżej omawiamy, czym są anegdoty i jak z nich korzystać. Podzielimy się kilkoma znanymi przykładami anegdot i wyjaśnimy, jak napisać własną. Ale najpierw zacznijmy od ostatecznego wyjaśnienia anegdoty.

Czym jest anegdota?

Anegdota to po prostu krótka i zamknięta w sobie historia. Większość anegdot obraca się wokół głównego tematu lub wydarzenia bez zbytniej złożoności. Anegdoty mogą być prawdziwe lub fikcyjne (lub gdzieś pomiędzy, jeśli chodzi o przesadę), a ich ton może wahać się od poważnych ostrzeżeń po beztroskie żarty. W przeciwieństwie do innych narracji większość anegdot koncentruje się wyłącznie na jednej postaci.

Jaki jest cel anegdot?

Anegdoty nabierają głębszego celu, gdy są używane jako narzędzia literackie zarówno w pisaniu beletrystyki, jak i literatury faktu. Na przykład niektóre anegdoty opisują postać w sposób, który nie pasowałby do głównej narracji, dając czytelnikowi lepsze zrozumienie ich pochodzenia lub motywów. Anegdoty można również wykorzystać do spowolnienia tempa lub wypełnienia luk w głównej fabule.

Dobre anegdoty wykorzystują retorykę lub specyficzny język, którym je opowiadają. Humorystyczna anegdota może używać slangu lub wulgaryzmów, aby uczynić ją jeszcze śmieszniejszą, podczas gdy inspirująca anegdota może używać sentymentalnego języka, aby pociągnąć za serce czytelnika lub słuchacza. W tym sensie anegdoty i retoryka idą ramię w ramię w kierunku tego samego celu, w zależności od rodzaju anegdoty.

Rodzaje anegdot

Cel anegdot zależy od rodzaju. Chociaż nie ma formalnych kategorii, oto niektóre z najczęstszych typów, wraz z kilkoma słynnymi anegdotami na przykład.

Ostrzegawczy

Ponieważ są szybkie i skoncentrowane, anegdoty są dobrym nośnikiem opowiadań, które dają lekcję. Te „opowieści ostrożności” często dotyczą postaci z pewną wadą lub złym osądem, co skutkuje karą lub negatywnymi konsekwencjami. Podobnie jak w przypadku mitów historycznych, przypowieści religijnych i baśni, chodzi o to, aby zachęcić ludzi do właściwego postępowania, pokazując potencjalną szkodę, jeśli tego nie zrobią.

Przykład anegdoty ostrzegawczej

Wiele mitów greckich, takich jak opowieść o Ikarze, to anegdoty z lekcją lub morałem.

W opowieści o Ikarze inżynier Dedal buduje skrzydła maszyny z wosku, aby on i jego syn Icarus mogli uciec z więzienia. Plan działa, chociaż Dedal ostrzega Ikara, aby nie leciał zbyt blisko słońca, bo wosk się stopi. Ikar odczuwa dreszczyk latania i ignoruje radę ojca — jego skrzydła topnieją, gdy leci zbyt wysoko i spada do oceanu.

Morał tej historii polega na tym, aby twoje ambicje nie przekraczały twoich możliwości. Dlatego nawet dzisiaj słyszysz, jak ludzie radzą tym, którzy mają wzniosłe cele, aby nie „latali zbyt blisko słońca”.

Charakteryzacja

Anegdoty są powszechnie używane w literaturze do uwydatniania postaci, pokazując strony ich osobowości lub wydarzenia z ich przeszłości, które nie są częścią głównej narracji. To podejście jest również stosowane w prawdziwym życiu, często z celebrytami i postaciami historycznymi, w celu podkreślenia pewnych zalet lub atrybutów.

Charakteryzujący przykład anegdoty

Większość amerykańskich uczniów zna tę anegdotę o Jerzym Waszyngtonie, pierwszym prezydencie USA.

Jak głosi historia, kiedy George Washington był dzieckiem, ściął drzewo wiśni bez pozwolenia. Kiedy jego ojciec zobaczył zwalone drzewo i zapytał, kto to zrobił, George odpowiedział: „Nie mogę kłamać” i wyznał.

Chociaż prawie na pewno nie jest to prawda, ta historia podkreśla szczerość Waszyngtonu. Anegdoty takie jak ta wymuszają w jednostkach pewne ideały, w tym przypadku podkreślają zalety ważnej postaci kulturowej.

Humorystyczny

Anegdoty powstały jako historie opowiadane w sytuacjach towarzyskich, aby bawić się nawzajem. W tym sensie żarty z zaangażowanymi narracjami można uznać za anegdoty. Humorystyczne anegdoty mogą być również używane jako środki literackie, aby rozjaśnić nastrój po dramatycznym punkcie fabularnym lub w inny sposób dać czytelnikom i widzom małą przerwę od głównej historii.

Przykład humorystyczny anegdoty

W opowiadaniu Stephena Kinga Ciało , a także jego filmowej adaptacji Stand by Me , grupa nastolatków wyrusza na przygodę przez las. Pewnej nocy podczas biwakowania protagonista – początkujący pisarz – opowiada innym chłopcom skomplikowaną i fikcyjną anegdotę nad ogniskiem, aby zabić czas.

Anegdota zatytułowana „The Revenge of Lard Ass Hogan” jest napisana w całości, dzięki czemu jest opowieścią w historii. Technicznie jest to niepotrzebne dla fabuły, ale mimo to pozostaje jedną z najbardziej zapadających w pamięć części zarówno opowiadania, jak i filmu dzięki swojemu humorowi.

Inspirujący

Inspirujące anegdoty są skuteczną taktyką zarówno w pisaniu przekonującym, jak i emocjonalnym, a ich celem jest wywołanie pewnych uczuć w czytelniku. Inspirujące anegdoty zwykle skupiają się na dramatycznych wydarzeniach zwykłych ludzi, z którymi czytelnik lub słuchacz może się identyfikować. Inspirujące anegdoty to powszechna taktyka autorów przemówień, w szczególności przemówień polityków, jako sposób na emocjonalne zdobycie tłumu.

Inspirujący przykład anegdoty

W wywiadzie dla magazynu z 1965 r. dr Martin Luther King Jr. został zapytany, czy kiedykolwiek uległ naciskom związanym z jego pozycją lidera praw obywatelskich. Na pytanie odpowiedział inspirującą anegdotą:

Nigdy nie zapomnę chwili w Birmingham, kiedy biały policjant zaczepił siedmio- lub ośmioletnią Murzynkę, która szła na demonstracji z matką. "Co chcesz?" – spytał policjant szorstko, a dziewczynka spojrzała mu prosto w oczy i odpowiedziała: „Fee-dom”. Nie potrafiła nawet tego wymówić, ale wiedziała. To było piękne! Wiele razy, kiedy znalazłem się w bardzo trudnych sytuacjach, wspomnienie tego malucha przychodziło mi do głowy i podtrzymywało mnie na duchu.

Ta wzruszająca anegdota czerpie z dziecięcej niewinności, by wywołać reakcję emocjonalną – nie tylko u czytelnika, ale także u samego Kinga, jak sam przyznaje.

Pamiętny

Niektóre anegdoty mają tendencję do rozpamiętywania przeszłości, zwłaszcza aspektów świata, które się zmieniły i już nie istnieją. Te przywołujące wspomnienia anegdoty czasami wywołują poczucie nostalgii lub tęsknoty za przeszłością, by stworzyć sielską wersję. Chociaż mniej powszechne, niektóre anegdoty przypominające wspomnienia mogą odzwierciedlać negatywne aspekty przeszłości, malując znacznie bardziej melancholijny obraz.

Przypominający przykład anegdoty

W eseistyce popularne są anegdoty , w których autor opowiada prawdziwe historie z dzieciństwa lub młodości. Humorysta i pisarz David Sedaris często opowiada o swojej młodości jako wesoły nastolatek w konserwatywnym mieście, z różnymi rozdziałami swoich książek lub pełnymi esejami składającymi się z niezależnych anegdot. W swoim opowiadaniu „Let It Snow” Sedaris wspomina czas, kiedy jego matka zmusiła go i jego rodzeństwo do opuszczenia domu po odwołaniu szkoły z powodu śniegu. Pozwolono im wrócić do domu dopiero po tym, jak jedno z dzieci położyło się na drodze, próbując zwrócić uwagę matki.

Jak napisać anegdotę i kiedy jej użyć

Jeśli już wiesz, jak napisać opowiadanie , pisanie anegdoty odbywa się według tej samej formuły – tylko krócej. Przyjrzyjmy się niektórym specyficznym aspektom pisania anegdot.

Jak ułożyć anegdotę?

Zazwyczaj anegdoty mają taką samą strukturę, jak każda inna narracja, z początkiem, środkiem i końcem. Na początku przedstawiasz swoje postacie i motywy, w środku przedstawiasz akcję lub konflikt fabuły, a na końcu kończysz akcję i wszystko kończysz.

Chociaż anegdoty wykorzystują te same struktury, co inne historie, pamiętaj, że wszystko jest znacznie bardziej zwięzłe. Anegdoty z definicji są szybkie i proste, więc ich struktura zazwyczaj wymaga szybszego tempa i mniejszej liczby szczegółów.

Co zawrzeć w anegdocie

Ponieważ mają być krótkie, anegdoty zwykle krążą wokół jednej centralnej postaci, z niewielką ilością informacji o postaciach drugorzędnych. Podobnie fabuły są również uproszczone, zwykle skupiając się tylko na jednym konflikcie lub temacie bez zbytniego komplikowania.

Jak wspomniano powyżej, anegdoty opierają się głównie na retoryce, aby wprowadzić odpowiedni nastrój. Zwróć szczególną uwagę na język, którego używasz, pisząc swoją anegdotę i upewnij się, że pasuje do tonu, do którego dążysz.

Szczegóły, które należy zawrzeć w każdej anegdocie, zależą od rodzaju. Na przykład humorystyczna anegdota może zawierać puentę lub zabawny zwrot akcji na końcu, podczas gdy anegdota ostrzegawcza zawiera morał lub lekcję. Możesz swobodnie omawiać wiele typów w tej samej anegdocie, na przykład anegdota przypominająca, która również jest inspirująca — po prostu upewnij się, że nie będzie zbyt skomplikowana.

Kiedy używać anegdoty w swoim piśmie?

Anegdoty w żadnym wypadku nie są konieczne, więc nie myśl, że musisz je na siłę wciskać do pisania. To powiedziawszy, w pewnych okolicznościach mogą być idealnym narzędziem do osiągnięcia celu.

Zasadniczo anegdoty działają najlepiej, gdy trzeba odejść od głównej narracji. Czasami pisarze muszą powiedzieć coś, co nie pasuje bezpośrednio do głównego nurtu pomysłów, na przykład informacje drugorzędne lub uzupełniające. Ponieważ jednak anegdoty są w większości styczne, należy uważać, aby używać ich do ujawniania istotnych szczegółów.

Pisarze mogą również używać anegdot, aby tymczasowo zatrzymać główną narrację i dać czytelnikom małą przerwę. Te anegdoty mogą rozdzielać sekcje pisania z większą płynnością, zamiast używać bezpośrednich przerw, takich jak przerwa w rozdziale, i mogą naturalnie przechodzić z jednego tematu do drugiego.

Często zadawane pytania dotyczące anegdoty

Czym jest anegdota?

Anegdota to krótka, niezależna historia, która zwykle podkreśla jeden konkretny temat, lekcję lub aspekt charakteru danej osoby. Anegdoty mogą być prawdziwe lub fikcyjne i mogą istnieć niezależnie lub być osadzone w większym dziele.

Jakie są rodzaje anegdot?

Chociaż nie ma formalnego pogrupowania, anegdoty zwykle należą do kategorii przestrogowych, charakteryzujących, humorystycznych, inspirujących i przypominających. Nie wykluczają się one jednak wzajemnie i można je ze sobą łączyć.

Kiedy powinieneś użyć anegdoty w swoim piśmie?

Na piśmie anegdoty najlepiej sprawdzają się w przypadku informacji stycznych i drugorzędnych, które nie pasują do głównej narracji lub przepływu. W niektórych przypadkach, zwłaszcza z humorystycznymi anegdotami, mogą zapewnić szybką przerwę od akcji centralnej i mogą być dobre do naturalnego przejścia lub podziału części.