12 najlepszych indyjskich autorów: odkryj swoją następną ulubioną powieść

Najlepsi autorzy indyjscy to poeci od XIX wieku do pisarzy współczesnych; odkryj nasz przewodnik i rozpocznij swoją kolejną powieść.

Indie są bogate w kulturę, historię i niesamowite jedzenie, ale subkontynent zrodził wielu nagradzanych, uznanych przez krytyków pisarzy. Przyjrzyj się najlepszym indyjskim autorom i dowiedz się, co sprawia, że ​​ich twórczość jest fascynująca, i sprawdź tych wciągających pisarzy.

1. Salmana Rushdiego

Być może jeden z najbardziej znanych indyjskich autorów, Salman Rushdie, cieszy się uznaniem komercyjnym i krytycznym. W 1981 roku jego powieść Dzieci północy zdobyła upragnioną Nagrodę Bookera, aw 25. i 40. rocznicę jej przyznania została uznana za najlepszą ze wszystkich zdobywców Bookera. Obecnie Nagroda Bookera jest otwarta dla każdej powieści anglojęzycznej, ale pierwotnie ta nagroda była dostępna tylko dla pisarzy z Irlandii, Republiki Południowej Afryki i Wspólnoty Narodów, w tym autorów kanadyjskich, nowozelandzkich i australijskich, a także pisarzy z Wielka Brytania.

Podobnie jak większość innych powieści Rushdiego, Dzieci północy zawierają mieszankę pisarstwa historycznego i realizmu magicznego. Dzięki realizmowi magicznemu magiczne wydarzenia są wplecione w rzeczywistość. Mistrz tego stylu, Rushdie, jest jednym z najlepszych indyjskich autorów ze względu na jego przekonujące postacie, bogatą alegorię i często histeryczne podejście do współczesnych i historycznych opowieści.

„To, co jest prawdziwe, i to, co jest prawdziwe, niekoniecznie jest tym samym”.

Salman Rushdie, Dzieci północy

2. Arundhati Roy

Debiutancka powieść Arundhati Roy, Bóg rzeczy małych, przyniosła jej międzynarodową sławę w 1997 roku. Podobnie jak Dzieci północy , bohaterowie powieści są również bliźniakami. Jednakże, podczas gdy Midnight's Children koncentruje się na podziale Pakistanu i Indii, The God of Small Things przygląda się wpływowi dyskryminacji kastowej.

Chociaż od tamtej pory Roy opublikowała tylko jedną powieść, zasługuje na miejsce na liście najlepszych indyjskich autorów ze względu na samą błyskotliwość jej debiutanckiej powieści. „Bóg rzeczy małych” to przejmująca opowieść opakowana w piękną poezję. Przyniosła jej nagrodę Bookera, stała się bestsellerem New York Timesa i zebrała pozytywne recenzje krytyków na całym świecie. Opublikowana 20 lat później jej druga powieść, The Ministry of Utmost Happiness, zachowuje poetycki styl pisania Roya, jednocześnie przyglądając się niektórym z najbardziej brutalnych epizodów w historii Indii.

„A powietrze było pełne myśli i rzeczy do powiedzenia. Ale w takich chwilach jak ta, mówi się tylko o małych rzeczach. Wielkie rzeczy czają się niewypowiedziane w środku.”

Arundhati Roy, Bóg rzeczy małych

3. Jhumpa Lahiri

Jhumpa Lahiri jest bestsellerowym, uznanym przez krytyków autorem i uwielbianym instruktorem kreatywnego pisania w Princeton. Wychowana w wielu światach Lahiri urodziła się w rodzinie bengalskiej w Londynie i większość życia spędziła w Stanach Zjednoczonych. Motywy zmagania się z tożsamością podczas życia na marginesie zdominowały większość jej opowiadań.

Zdobyła nagrodę Pulitzera za beletrystykę, kiedy opublikowała zbiór opowiadań zatytułowany The Interpreter of Maladies . Od tego czasu opublikowała powieść Imiennik , kolejny zbiór opowiadań, Unaccustomed Earth i The Lowland . Wszystkie te książki trafiły do ​​szerokiego grona odbiorców i zyskały uznanie krytyków.

Prawdziwy geniusz literacki, Lahiri zakochał się we Włoszech. Napisała i opublikowała powieść w języku włoskim, którą ostatecznie przetłumaczyła na język angielski i wydała pod tytułem Whereabouts . Chociaż napisała tę powieść w innym języku i skupiła się na bohaterce, która całe życie mieszkała w tym samym mieście, Lahiri nadal koncentrowała się na byciu sobą, kiedy czujesz się jak outsider.

„Mimo to są chwile, kiedy jestem oszołomiony każdą przebytą milą, każdym posiłkiem, który zjadłem, każdą znaną mi osobą, każdym pokojem, w którym spałem. Choć to wszystko wydaje się zwyczajne, są chwile, kiedy przekracza to moją wyobraźnię”.

Jhumpa Lahiri, Tłumacz chorób

4. Anity Desai

Anita Desai urodziła się w 1937 roku w Mussoorie w Indiach jako córka Bengalczyka i Niemki. Desai, poliglotka, która w bardzo młodym wieku mówiła wieloma językami, przyjęła angielski jako „język literacki” w dzieciństwie i opublikowała swoje pierwsze opowiadanie w wieku dziewięciu lat.

W 1963 roku opublikowała swoją pierwszą powieść Cry, the Peacock i od tego czasu opublikowała kilkanaście powieści, zdobywając niezliczone nagrody, w tym trzykrotnie nominowaną do Nagrody Bookera. Podobnie jak wielu najlepszych indyjskich autorów, pisarstwo Desii jest poetyckie, a jej historie są bogate w symbolikę, retrospekcje i odrobinę magii.

„Indie to ciekawe miejsce, które wciąż zachowuje przeszłość, religie i historię. Bez względu na to, jak nowoczesne staną się Indie, nadal są bardzo starym krajem”.

Anita Desai, Płacz, paw

5. Chitra Benerjee Divakaruni

Urodzona w Indiach Chitra Banerjee Divakaruni jest obecnie profesorem pisania w Houston w Teksasie. Napisała ponad 20 książek, które koncentrują się na uniwersalnych tematach zakorzenionych w historiach amerykańskich i indyjskich kobiet. Splatając razem historię, mit i realizm magiczny. Jej historie badają doświadczenia kobiet i imigrantów, a jej bestsellerowe książki zostały przetłumaczone na ponad 29 języków.

Jej powieści The Mistress of Spices i Sister of My Heart zostały przekształcone w filmy, a jej opowiadanie The Word Love zainspirowało wielokrotnie nagradzany film krótkometrażowy. Jej książki zostały również zaadaptowane na sztuki teatralne, a ponad 35 miast wykorzystało jej powieść One Amazing Thing jako wybór do jednej lektury.

„Każda przyprawa ma swój wyjątkowy dzień. W przypadku kurkumy jest to niedziela, kiedy tłuste i maślane światło sączy się do pojemników, by zostać wchłonięte przez świecące, kiedy modlisz się do dziewięciu planet o miłość i szczęście.

Chitra Banerjee Divakaruni, Mistrzyni Przypraw

6. Kiran Desai

Uznana przez Economic Times za jedną z 20 najbardziej wpływowych indyjskich kobiet w 2015 roku, Kiran Desai została najmłodszą laureatką Nagrody Bookera za swoją drugą powieść, The Inheritance of Loss , opublikowaną w 2008 roku, gdy miała 35 lat. Powieść skupia się na radości i rozpacz poprzez opowieść o doświadczeniach imigrantów.

Córka pisarki Anity Desai, Kiran opuściła Indie jako nastolatka i większość życia spędziła w Stanach Zjednoczonych. Chociaż nie opublikowała nic od 2008 roku, powiedziała ankieterom, że spędziła ponad dekadę pracując nad swoją kolejną powieścią, która zgłębia temat władzy.

„Czy spełnienie może być kiedykolwiek odczuwane tak głęboko jak strata? Romantycznie zdecydowała, że ​​miłość z pewnością musi mieszkać w luce między pragnieniem a spełnieniem, w braku, a nie w zadowoleniu. Miłość była bólem, oczekiwaniem, ucieczką, wszystkim wokół, oprócz samej emocji”.

Kiran Desai, Dziedzictwo straty

7. Vikram Seth

Vikram Seth to wielokrotnie nagradzany indyjski pisarz, który napisał imponującą liczbę powieści. Jego książki to Odpowiedni chłopiec , który ma oszałamiającą długość 1349 stron, Równa muzyka , Dwa życia i osiem tomów poezji. Spędza czas między Indiami a Anglią, a poza pisaniem niestrudzenie pracuje nad walką z indyjskimi przepisami antyhomoseksualnymi.

„Każdy przedmiot zabiega o swoje właściwe miejsce. Książka stara się być blisko swojego najprawdziwszego wielbiciela. Tak jak ta bezradna ćma szuka bliskości świecy, która go zauroczyła”.

Vikram Seth, Odpowiedni chłopiec

8. Aravind Adiga

Aravind Adiga stał się obiektem zainteresowania opinii publicznej, kiedy jego debiutancka powieść Biały tygrys została zdobywcą nagrody Bookera, bestsellerem i oryginalnym filmem Netflix. Powieść bada napięcie bohatera z biednego wiejskiego obszaru Indii w czasie, gdy kraj stawał się częścią światowej gospodarki. Czerpiąc inspirację od jednych z najlepszych francuskich autorów, takich jak Flaubert i Balzac, oraz angielskiego pisarza Dickensa, Adiga powiedział, że chciał skrytykować niesprawiedliwości w Indiach, aby zainspirować ich do poprawy.

„Widzisz, biedni marzą przez całe życie o tym, żeby mieć dość jedzenia i wyglądać jak bogaci. A o czym marzą bogaci?? Utrata wagi i wyglądanie jak biedak”.

Aravind Adiga, Biały tygrys

9. Shashi Thaur

Nie tylko pisarz, Shashi Tharoor był także urzędnikiem państwowym, dyplomatą i politykiem. Od 2008 roku jest posłem do parlamentu w Kerali i chociaż urodził się w Londynie i uzyskał doktorat na Uniwersytecie Tufts, większość życia spędził w Indiach. Tharoor, słynny felietonista, który pisał obszernie dla wszystkich trzech największych indyjskich gazet, pisał także felietony dla Newsweeka, Washington Post, New York Times i niezliczonych innych renomowanych publikacji.

Jego pierwsze opowiadanie zostało opublikowane, gdy miał zaledwie dziesięć lat, a jego pierwsza powieść, Operation Bellows, o pilocie z II wojny światowej, ukazała się w następnym roku. Od tego czasu opublikował kilka znaczących powieści, w tym The Great Indian Novel oraz kilkanaście książek non-fiction poświęconych historii Indii, kolonializmowi, nacjonalizmowi i innym tematom.

„Zmierzch nigdy w Indiach nie trwa długo, ale jego nadejście było jak otwarcie pubów, które zostawili nasi władcy. Cienie opadły, a duchy powstały; ostry zapach chininowego toniku, wymyślonego przez samotnych plantatorów, by utopić i usprawiedliwić ich samotny dżin, mieszał się z zapachem frangipani z ich zielonych, pełnych owadów ogrodów, a kojący brzęk lodu o szkło był zakłócany tylko przez sporadyczne uderzenia sfrustrowana dłoń na zaczerwienionym miejscu, które właśnie opuścił anglożerny komar”.

Shashi Tharoor, Wielka powieść indyjska

10. RK Narayan

RK Narayan żył w latach 1906-2001. Dopiero gdy Narayan skończył 40 lat, rządy brytyjskie się skończyły, a Indie uzyskały niepodległość. Oznacza to, że przeżył również podział Indii i Pakistanu, który naznaczony był dotkliwym rozlewem krwi i tysiącami ofiar śmiertelnych. Chociaż przeżył niepokoje polityczne, jego pisarstwo charakteryzuje się prostym stylem i koncentruje się na zwykłych ludziach.

Wiele z jego historii ma miejsce w małym miasteczku Malgudi i bada codzienne życie mieszkańców, przesądy i tradycje. Jego twórczość porównywano do takich wielkich pisarzy, jak Checkov, Flannery O'Connor i William Faulkner, ponieważ oddaje humor i piękno życia, nawet gdy pisze o tragedii. Napisał co najmniej 15 powieści oraz zbiory opowiadań i prace non-fiction. Opcje tego pisarza są nieograniczone, ale Swami i przyjaciele to świetna powieść, jeśli chcesz sprawdzić jego rzeczy.

„Czy nasz Jezus włóczył się z tancerkami takimi jak wasz Kryszna? Czy nasz Jezus kradł masło jak wasz arcyłotr Kryszna?”

RK Narayan, Swami i przyjaciele

11. Amitav Ghosh

Skupiając się przede wszystkim na fikcji historycznej, Amitav Ghosh pisze historie badające napięcia związane z tożsamością narodową i osobistą. Jego powieści to The Circle of Reason , The Shadow Lines, The Glass Palace i kilka innych. Napisał także trylogię Ibis, która opowiada o wojnach opiumowych. Oprócz pisania beletrystyki opublikował także wiele esejów i książek non-fiction, takich jak In an Antique Land, pamiętnik o swoim pobycie w Egipcie, studiujący historię zniewolonego Indianina i kupca żydowskiego z XII wieku.

– Zasady, zasady – powiedziała cicho. Wszystko, o czym mówisz, to zasady. W ten sposób wy i wam podobni zniszczyliście wszystko – naukę, religię, socjalizm – swoimi zasadami i ortodoksją. Taka jest między nami różnica: ty martwisz się o zasady, a ja o bycie człowiekiem”.

Amitav Ghosh, Krąg rozumu

12. Rabindranath Tagore

Rabindranath Tagore zdobył Literacką Nagrodę Nobla w 1913 roku za zbiór wierszy Gitanjali i był pierwszym spoza Europy, który otrzymał ten zaszczyt. Jego powieści, opowiadania, wiersze, eseje i inne prace poruszały tematy osobiste i polityczne w języku lirycznym.

Był jednym z pierwszych pisarzy indyjskich, którzy odwrócili się od klasycznych form i tradycyjnych struktur poetyckich. Głośnie sprzeciwiał się Rajowi przez ponad pół wieku, zanim Indie uzyskały niepodległość. Jego twórczość nadal inspiruje najlepszych autorów indyjskich, a także pisarzy z całego świata. Została przetłumaczona na wiele języków, a jego twórczość wywarła wpływ na niezliczonych pisarzy, w tym Pablo Nerudę i Octavio Paza.

„Daj mi siłę do lekkiego znoszenia radości i smutków. Daj mi siłę, aby moja miłość była owocna w służbie. Daj mi siłę, abym nigdy nie wyparł się biednych ani nie zginał kolan przed zuchwałą potęgą. Daj mi siłę, abym wzniósł umysł wysoko ponad codzienne drobiazgi”.

Rabindranath Tagore, Gitanjali

Często zadawane pytania dotyczące najlepszych indyjskich autorów

Szukasz więcej? Sprawdź nasze podsumowanie najlepszych książek Barbary Cartland!