Znaczenie Bildungsroman: obszerny przewodnik po klasycznym urządzeniu literackim

Jeśli słowo bildungsroman pojawia się jako słowo dnia na twoich zajęciach z literatury, ten przewodnik pomoże ci zrozumieć znaczenie bildungsroman i opanować to interesujące narzędzie literackie.

Bildungsroman to powieść, która przenosi postać z młodości w dorosłość, badając rozwój osobisty i edukację, jaką otrzymują w tym czasie. To narzędzie literackie pojawia się w wielu klasycznych książkach, ale używają go także współcześni pisarze. W literaturze pisarze mogą przenieść postać z jednego określonego punktu w czasie, poprzez konflikt i zakończenie. Książki JK Rowling są doskonałym przykładem bildungsroman.

Często punktem wyjścia jest dzieciństwo, a bohater podąża swoim życiem przez dorosłość, zdobywając ważne wykształcenie. Słowo „bildungsroman” zostało wymyślone na początku XIX wieku i od tego czasu kilka klasycznych dzieł mieści się w tej definicji. Ten przewodnik wyjaśni, czym jest bildungsroman, zbada, skąd pochodzi to słowo, i pokaże przykłady z literatury klasycznej i współczesnej.

Definicja słowa Bildungsroman

Bildungsroman pochodzi od dwóch niemieckich słów. Pierwszy, Bildung, oznacza „edukację”. Drugi, rzymski, oznacza „powieść”. Zestawienie ich razem i bezpośredniego tłumaczenia to „powieść o edukacji”. Niektórzy krytycy literaccy nazywają tę powieść „powieścią formacyjną”.

W tego typu powieściach główny bohater zwykle zaczyna jako dziecko lub niedojrzały młody dorosły. Prowadzi postać przez lata, w których się kształtowała, pozwalając jej postaci rosnąć i rozwijać się w obliczu wewnętrznego lub zewnętrznego konfliktu. Pod koniec powieści postać dojrzała i stała się osobą dorosłą, która ma sens i cel w swoim życiu. Ze względu na konieczność rozwijania postaci w czasie, bildungsroman historie są prawie zawsze powieściami, a nie opowiadaniami, ponieważ opowiadanie daje więcej miejsca na tego typu rozwój.

Struktura powieści Bildungsroman

Powieść Bildungsroman ma wyraźny wzór. Chociaż istnieje różnorodność w tej strukturze, ogólny temat i fabuła pozostają takie same. Wzór to:

1. Strata: Po pierwsze, główny bohater będzie miał pewną stratę, często utratę rodzica lub niewinności. Na przykład w Harrym Potterze główny bohater traci rodziców i zostaje sierotą. Ta strata może nie być pokazana na samym początku książki, ale będzie na wczesnym etapie życia bohatera.
2. Podróż postaci: Strata stworzy powód, dla którego postać wyruszy w podróż lub wyprawę. Może to być jasno nakreślona misja lub bardziej symboliczna, gdy dana osoba wyrusza na poszukiwanie siebie i osobistego rozwoju. Często jest to podróż z małego miasteczka do większego miasta lub świata poza tym miastem lub może to być podróż z dala od rodziny pochodzenia w celu odnalezienia własnej tożsamości. W prawie każdym przykładzie postać musi szukać odpowiedzi poza swoim domem. Ten konflikt to większość historii.
3. Konflikt: gdy postać dojrzewa i wyrusza w podróż, napotyka konflikt. Mogą one wynikać z samookaleczenia, na przykład problemy powstałe w wyniku błędów postaci lub mogą pojawić się na postaci z powodu jej podróży lub społeczeństwa. Czasami konflikt jest po prostu rozczarowaniem światem, w którym znajduje się bohater, który nie jest tak efektowny, jak myśleli.
4. Dojrzałość: Po całym psychologicznym rozwoju książki i rozwoju emocjonalnym, postać rośnie i zmienia się, osiągając punkt dojrzałości. Zwykle jest to dorosłość, ale czasami postać osiąga dojrzałość jako starszy nastolatek. Często na tym etapie postać wraca do miejsca, w którym zaczęła się historia, albo zaakceptuje to, kim była jako osoba od samego początku. Czytelnik może dostrzec kontrast między postacią na początku i na końcu opowieści.

Historia Bildungsroman

Termin bildungsroman pochodzi z początku XIX wieku. W tym czasie Karl Morgenstern wykładał na Uniwersytecie w Dorpacie. Był krytykowany przez byłego nauczyciela, który uważał, że jego pisanie jest nudne i próżne. Ta krytyka podróży Morgensterna skłoniła go do połączenia dwóch niemieckich słów i wynalezienia tego terminu w 1819 roku.

Wynalezienie tego terminu nastąpiło po napisaniu pierwszej księgi bildungsroman. W 1796 roku Johann Wolfgang Goethe napisał książkę o człowieku, który uważa, że ​​jego praca jako biznesmena jest pusta i próżna. Ten wewnętrzny konflikt skłonił go do wyruszenia w podróż w celu odkrycia swojego prawdziwego ja. Książka nosiła tytuł Praktyka Wilhelma Meistra. Została przetłumaczona na język angielski w 1824 roku, ale została napisana, zanim Moregnstern ukuł termin „bildungsroman”.

Przykłady powieści Bildungsroman w literaturze angielskiej

Choć idea bildungsroman wywodzi się z Niemiec, w literaturze angielskiej, zarówno klasycznej, jak i współczesnej, można znaleźć wiele przykładów tego terminu literackiego. Oto niektóre z najbardziej znanych.

1. Jane Eyre autorstwa Charlotte Bronte

W jednej ze swoich najsłynniejszych książek, Jane Eyre , Charlotte Bronte opowiada historię młodej kobiety, która ucieka od pełnego przemocy dzieciństwa, by pracować jako guwernantka. Podróżując w podróży swojego życia, młoda Jane wyrusza w podróż samorozwoju. Zakochuje się również w swoim pracodawcy, co powoduje konflikty i przyczynia się do jej rozwoju osobistego.

Podobnie jak wiele powieści bildungsroman, Jane Eyre jest napisana w pierwszej osobie. Ma pięć etapów, zaczynając od postaci jako młodej dziewczyny w pełnym przemocy domu ze swoją ciotką i kuzynami, a następnie przechodząc do jej młodych dorosłych lat, kiedy idzie do szkoły. Następnie Jane przenosi się do pracy jako guwernantka, ale czuje się skonfliktowana, gdy rozwija uczucia do swojego pracodawcy. To powoduje, że wyprowadza się na pewien czas, ale w końcu wraca do swojej miłości i poślubia go. Na każdym etapie rośnie trochę bardziej, aż jest gotowa do objęcia roli żony i matki na końcu książki.

2. David Copperfield Charlesa Dickensa

Dawid Copperfield   to kolejny przykład tego typu historii. Ta książka jest fikcyjna i autobiograficzna, ponieważ praca śledzi życiową podróż Dickensa. Zaczyna się od ponurego obrazu dzieciństwa w Anglii na przełomie XIX i XX wieku oraz walki, jaką Copperfield musiał przejść, by zdobyć miejsce w społeczeństwie. Podobnie jak Dickens, Copperfield wyrasta na odnoszącego sukcesy pisarza, ale nie bez doświadczania kilku konfliktów.

Ta książka znana jest z barwnych postaci, w tym wrednego ojczyma, który popycha Copperfielda w jego podróży. Łączy w sobie zarówno tragedię, jak i komedię, i pozostaje klasyką do dziś, mimo że została opublikowana w 1850 roku. Książka jest prawdziwym bildungsromanem, zaczynając od narodzin bohatera i przechodząc przez jego życie jako odnoszącego sukcesy dorosłego i pisarza.

3. Wielkie nadzieje Charlesa Dickensa

Kolejna praca Charlesa Dickensa,   Great Expectations , była jego 13. powieścią, opublikowaną w 1861 roku. Podąża za postacią o imieniu Pip, która opisuje swoje życie, gdy dorastał jako podopieczny swojej siostry i szwagra, przyjaciel skazanych przestępców i odrzucony kochanek z piękna Estella. Dzięki książce Pip odkrywa swoje prawdziwe ja, przekonania i wartości. Książka przygląda się również realiom wiktoriańskiej Anglii, co jest częścią tego, co czyni ją trwałą klasyką. Przynosi także wiele postaci literackich, w tym Miss Havisham i Magwitch, których krytycy literaccy nadal studiują.

4. Zabić drozda Harper Lee

Przenosząc się w XX wiek, Zabić drozda , opublikowana w 1960 roku, jest kolejnym przykładem tego gatunku literatury. Chociaż książka podejmuje trudne tematy rasizmu i uprzedzeń na głębokim Południu, jest także przykładem osobistej podróży, która pasuje do gatunku bildungsroman. Różni się tym, że książka nie podąża za głównym bohaterem w dorosłość, chociaż główny bohater, Scout, doświadcza osobistego rozwoju na swoich stronach. Książka zdobyła nagrodę Pulitzera w 1961 roku, uznając ją za klasykę.

W Zabić drozda Scout opowiada historię ze swojej perspektywy, nadając jej wyjątkowy charakter, ponieważ narratorem jest dziecko. Głównym wątkiem jest to, co dzieje się, gdy czarny mężczyzna, Tom Robinson, zostaje oskarżony o zgwałcenie białej kobiety. Ojciec Scouta postanawia wcielić się w rolę prawnika Robinsona, a młoda dziewczyna przygląda się z bliska, jak wygląda rasizm. Mogą Cię również zainteresować te przykłady denotacji i konotacji.

5. Buszujący w zbożu autorstwa JD Salingera

The Catcher in the Rye to klasyczna opowieść o Holdenie Caulfieldzie, młodym mężczyźnie, którego wyrzuca się ze szkoły. Spędza czas na ulicach Nowego Jorku, gdzie napotyka kilka problemów, w tym pobicie przez przestępców i padnięcie ofiarą czarującego, ale obskurnego życia wielkiego miasta.

Salinger opublikował tę pracę w 1951 roku, która pozostaje jedną z najlepszych powieści anglojęzycznych. Jest to krótka lektura zawierająca wulgaryzmy i sytuacje dla dorosłych, które sprawiają, że jest regularnie usuwana ze szkół i bibliotek. Mimo to, studiując książkę Bildungsroman, nie sposób nie uwzględnić tej klasycznej książki.

6. Portret artysty z czasów młodości autorstwa Jamesa Joyce'a

W Portret artysty z czasów młodości James Joyce bada, co się dzieje, gdy młody mężczyzna będący artystą wkracza na ścieżkę religijnego buntu i seksualnego przebudzenia. Ta nieco autobiograficzna powieść Bildungsroman podąża za Stephenem Dedalusem, młodym mężczyzną, który zaczyna kwestionować konwencje, na których się wychował. Joyce opublikował tę książkę w 1916 roku.

Podróż bohatera w tej książce nie polega na zmierzeniu się z jakimś potworem, ale na odnalezieniu własnej postaci. Wykorzystuje pisanie strumienia świadomości i sporo realizmu. W książce główny konflikt toczy się między religijnym wychowaniem Dedalusa a jego miłością do piękna ludzkiego ciała. Zostaje artystą, uwalniając się od religijnych wyrzutów dzieciństwa i wyjeżdżając z Irlandii, by rozpocząć własne życie jako artysta.

7. Seria o Harrym Potterze autorstwa JK Rowling

Seria siedmiu książek o Harrym Potterze jest przykładem bildungsroman we współczesnym piśmie. W tej epickiej serii Harry zaczyna jako młody 11-letni sierota mieszkający z agresywnymi krewnymi. Odkrywa, że ​​nie jest zwykłym chłopcem, ale raczej czarodziejem i zostaje wysłany do magicznej szkoły, gdzie uczy się o zaklęciach, zadaniach i quidditchu. Jednak przez to wszystko przechodzi ogromny rozwój osobisty, ponieważ musi walczyć ze swoim największym wrogiem o życie i ochronę czarodziejskiego świata.

W Harrym Potterze czytelnicy dorastają wraz z czarodziejem, ponieważ każda książka obejmuje jeden rok z jego życia od 11 do 18 lat. W tych książkach doświadcza straty i bólu serca oraz pokonuje ogromne przeszkody, walcząc z wrogiem, który chce go widzieć martwego . Rowling opublikowała pierwszą książkę o Harrym Potterze w 1997 roku i zakończyła serię w 2007 roku.

Bildungsroman vs. Opowieść o dojrzewaniu

Bildungsroman jest czasami uważany za historię o dojrzewaniu, ale są one nieco inne. Powieści o dojrzewaniu podążają za postacią, gdy dorasta, ale niekoniecznie podążają za rozwojem osobistym. Aby powieść była powieścią bildungsroman, musi podążać za rozwojem i edukacją bohatera, gdy dorastają. Szukasz więcej? Sprawdź nasz przewodnik wyjaśniający najpopularniejsze homonimy!