Sekret kota, który ożywia twoje pisanie

Kiedy piszesz opowiadanie, używaj swoich zmysłów.

Często pisarze po prostu piszą o tym, co widzą, i ignorują swoje pozostałe cztery zmysły. Oprócz zdolności widzenia masz również zmysł węchu, słuchu, smaku i dotyku. Niestety twoje zmysły nie są tak wyostrzone jak kot, ale nikt nie może mieć wszystkiego. Słyszę lepiej niż ludzie, ale masz kciuki.

Szpilka

Pisarz może opisać łódź unoszącą się na wodzie. Opisują kolor łodzi i wygląd wody. Ale historia jest płaska, jak naleśnik lub dwuwymiarowy rysunek łodzi, jeśli tylko pisarz wykorzysta ich zdolność widzenia.

Kiedy czytam historię o łodzi, chcę na niej być. Chcę powąchać ocean i słyszeć szum fal. Chcę być na scenie tak, jak ją czytam, a nie siedzieć na powierzchni, emocjonalnie oderwana. A jeśli mi się poszczęści, w łodzi będzie mysz.

Dlaczego powinieneś używać swoich zmysłów podczas pisania

Twoje historie będą wydawały się bardziej realne, gdy zaangażujesz zmysły w pisanie. Czytelnik będzie bardziej emocjonalnie zaangażowany w postacie, jeśli potrafi je powąchać. A jeśli czytelnik usłyszy powiew wiatru i skrzypienie lodu, poczuje zimno, a nie tylko o tym przeczyta.

Możesz także spróbować wąchać i słyszeć jak kot, aby ożywić swoją historię. Na nieszczęście dla Ciebie, jeśli jesteś człowiekiem, a nie kotem, mój nos i uszy są bardziej wrażliwe niż twoje. Zmysł węchu kota jest piętnaście razy silniejszy niż człowieka. Dlatego lubię sprzątać moją kuwetę kilka razy dziennie.

Jak pachnie Twoja historia?

Jak pachnie twoja historia? Czy na brzegu jest gnijąca ryba? Czy czujesz zapach wody? Czy to słona woda?

Jakie dźwięki są w twojej historii? Czy potrafisz obracać uszy jak kot? Jedno ucho jest zgięte. Mimo to wciąż słyszę, jak moja maszynistka otwiera puszkę z karmą dla kota w kuchni, kiedy jestem w piwnicy.

Czy fale wydają dźwięk, gdy dotykają łodzi? Czy słyszysz mysz drapiącą w łodzi?

Oto fragment mojego Pamiętnika „Kot, który pisze: tragiczna opowieść o stracie i odkupieniu”, w którym używam swoich zmysłów w pisaniu. Dyktuję, a pani Hodges typuje.

Przykład pisania za pomocą zmysłów z książki Puchatek Hodges Memoir

To była ciemna i burzowa noc; Deszcz bębnił wokół naszych głów, gdy ukryliśmy się pod okapem stosu drewna obok garażu w tylnej alejce.

„Puchatek, nie można powiedzieć, że to była ciemna i burzliwa noc, to pierwszy wers z Paula Clifforda , powieści z 1830 roku Edwarda Bulwera-Lyttona, angielskiego powieściopisarza”.

„Linia nie może być tak sławna, jeśli nigdy o niej nie słyszałem. I to była ciemna i pełna historii noc. Kiedy zaczynała się moja opowieść, była późna noc, więc było ciemno. Padało i wiało dużo, więc było burzowo.

Proszę, nie przerywaj mi, pani Hodges. Ty jesteś maszynistką, a ja pisarzem.

Teraz, gdzie ja byłem?

To była ciemna i burzowa noc. Deszcz padał mocno, każda kropla czuła się jak mały kamyk spadający na moje futro. Byliśmy mokrzy. Bardzo mokry. Siostra i ja przytuliliśmy się do siebie z mamą. Potem jasne światło zbliżało się coraz bardziej i bliżej. Czułam, jak bije serce mojej mamy, gdy słuchaliśmy dźwięku trzaskających drzwi samochodu i chrupania żwiru, gdy ktoś podszedł do nas.

Zapach stęchłego czosnku był przytłaczający, gdy dwie duże dłonie sięgnęły do ​​stosu drewna i…

Czy czułeś się, jakbyś był tam ze mną w deszczu? Czy czujesz deszcz na swoim futrze? Albo twoja skóra? Pani Hodges i ja musimy popracować nad moimi wspomnieniami. Mam tendencję do ucinania sobie zbyt wielu drzemek, a ona nie może napisać mojej historii, jeśli nie poświęcę czasu na jej podyktowanie. Ciepło słońca od promieni słonecznych na moim futerku jest tak trudne do oparcia.

Czy w opowieści musisz użyć wszystkich 5 zmysłów?

Nie, w swojej historii nie musisz używać wszystkich pięciu zmysłów. Zdecyduj, który aspekt swojej historii chcesz podkreślić i użyj zmysłów, które skupiają się na tym aspekcie Twojej historii. Moje ulubione zmysły to nos i uszy. Czuję i słyszę mysz, nawet jeśli nie widzę jej w trawie.

Jakich zmysłów używasz, kiedy piszesz historię? Proszę powiedz mi, chciałbym wiedzieć.