Motywacja postaci: jak tworzyć realistyczne postacie

Wymień kilka swoich ulubionych powieści, a założę się, że mają jedną wspólną cechę: niezapomniany główny bohater .

Od Kapitana Ahaba po Atticusa Fincha i od Harry'ego Pottera po Katniss Everdeen, takie niezapomniane postacie wydają się być dawno utraconymi przyjaciółmi.

Wymyślanie postaci i napełnianie ich wewnętrzną siłą, aby stać się heroicznymi, to sztuka, której opanowaniu można poświęcić całe życie.

Twoi bohaterowie muszą nie tylko rozwijać się w całej historii i udowadniać prawdziwy wątek, ale także muszą sprawiać wrażenie prawdziwych i rozpoznawalnych — aby byli wiarygodni.

Jak można tchnąć takie życie w głównego bohatera?

To żadna tajemnica.

Musisz budować je z realistycznymi, wiarygodnymi motywacjami .

Zrób to dobrze, a kto wie? Możesz stworzyć własną Dorothy Gale lub George'a Baileya.

Czym jest motywacja postaci?

Nasi główni bohaterowie muszą zachowywać się jak prawdziwi ludzie w rzeczywistych sytuacjach, a nie jak pionki, aby historia zadziałała.

Nawet jeśli Twoja gwiazda jest superbohaterem lub mieszka w bardzo odległej krainie, podaruj jej potrzeby, pragnienia i marzenia.

Pozwól mu na wady, błędy, żale.

Wyjaśnią one dlaczego — jego motywację. W końcu potrzebujemy postaci z charakterem.

To, co zrobi z tą motywacją, uczyni go bohaterem lub porażką — lub złoczyńcą.

Kiedy w końcu zmierzy się z tyglem, gdzie odnajdzie swoją determinację?

Im lepiej stworzysz i przedstawisz motywacje głównego bohatera, tym bardziej wiarygodna, zapadająca w pamięć i fascynująca stanie się Twoja historia.

W ten sposób tworzymy emocjonalną więź między twoim czytelnikiem a twoją postacią.

Jak już wielokrotnie mówiłem, czytelnicy lubią edukację i rozrywkę, ale nigdy nie zapominają o emocjach.

W ten sposób sprawisz, że będą przewracać te strony do końca.

Rodzaje motywacji postaci

Nieżyjący już psycholog humanista Abraham Maslow uważał, że aby każdy mógł być usatysfakcjonowany i zmotywowany do zaspokojenia innych potrzeb, należy zaspokoić pewne wewnętrzne potrzeby.

Wymienił je jako uniwersalne potrzeby człowieka:

1. Fizyczne : jedzenie, woda, sen, schronienie i ubranie. Jeśli czyjaś energia jest całkowicie poświęcona przetrwaniu, jego koncentracja na czymkolwiek innym jest zmniejszona.
2. Bezpieczeństwo : po zaspokojeniu potrzeb fizycznych, bezpieczeństwo staje się ważne: osobiste, finansowe, emocjonalne i fizyczne.
3. Społeczny : tęsknota za miłością i akceptacją może być zaspokojona przez rodzinę, przyjaciół i intymne relacje.
4. Poczucie własnej wartości : kiedy ta potrzeba bycia cenionym przez ludzi wokół nas – osobiście lub zawodowo – zostanie zaspokojona, zaczyna rosnąć pragnienie osiągnięcia czegoś większego.
5. Samorealizacja : kiedy nasze podstawowe potrzeby są zaspokojone i czujemy się komfortowo psychicznie, pragniemy wypełnić cel, dla którego zostaliśmy stworzeni.

Pełna lista motywacji postaci skutkowałaby nieskończonymi kombinacjami powyższych.

Jako pisarze powinniśmy jednak zająć się dwoma podstawowymi rodzajami motywacji:

Motywacje wewnętrzne

• Strach
• Ciekawość
• Chciwość
• Moc
• Zemsta
• Zaszczyt
• Miłość

Motywacje zewnętrzne

Fizyczne reakcje na wpływy zewnętrzne lub nagrody materialne nie zawsze przychodzą naturalnie, ale zdarzają się z powodu nieoczekiwanego lub niepożądanego wyniku.

• Pieniądze
• Prawa
• Terminy
• Pochwała
• Przetrwanie
• Konkurencja

Trauma może również motywować twoją postać.

• Zagrożenie przemocą
• Bycie świadkiem przemocy
• Wykorzystywanie seksualne
• Przemoc fizyczna
• Przemoc emocjonalna
• Zaniedbanie (fizyczne lub emocjonalne)
• Wypadek lub choroba
• Klęska żywiołowa
• Strata/smutek
• Wojna

Jak stworzyć motywy swojej postaci

Tak więc tworzenie uzasadnienia swojej postaci oznacza coś więcej niż tylko wybieranie z listy motywacji.

Wpleć motywację postaci w swoją historię poprzez:

1 — Nie zaniedbywanie swojego złoczyńcy.

Jednym z najczęstszych błędów, jakie widzę w powieściach, jest złoczyńca, który zachowuje się paskudnie, ale nigdy nie dowiadujemy się, dlaczego.

Najwyraźniej robi złe rzeczy, ponieważ taka jest jego rola – jest złym facetem.

Daj złoczyńcy historię, która powie czytelnikowi, jak usprawiedliwia swoje zachowanie.

Zbyt wielu fikcyjnych złoczyńców po prostu rozkoszuje się byciem złym. W prawdziwym świecie złoczyńcy wcale nie uważają się za złoczyńców.

Mają powody, by sądzić, że mają rację.

Realistyczny antagonista powinien mieć wystarczającą motywację w swojej historii, aby czytelnik był niemal skłonny do sympatyzowania z nim.

2 — Korzystanie z historii.

Historia to wszystko, co wydarzyło się przed Rozdziałem 1.

Co ukształtowało twojego bohatera/złoczyńcę w osobę, którą jest dzisiaj?

Rzeczy, które powinieneś wiedzieć, niezależnie od tego, czy je uwzględnisz:

• Kiedy, gdzie i komu się urodził
• Rodzeństwo
• Gdzie uczęszczał do szkoły
• Przynależność polityczna
• Zawód
• Dochód
• Cele
• Umiejętności
• Życie duchowe
• Przyjaciele
• Najlepszy przyjaciel
• Niezależnie od tego, czy jest singlem, umawia się na randki, czy jest żonaty
• Światopogląd
• Typ osobowości
• Wyzwalacze gniewu
• Radości, przyjemności
• Obawy
• I wszystko inne związane z twoją historią

3 — Wykorzystywanie zwrotów akcji.

Niewielu ludzi zmienia się na lepsze przez całe życie. Stają się zgorzkniali, źli, gdy nadchodzi rzeczywistość i porzucają swoje marzenia.

To jeden z powodów, dla których uciekają do fikcji, by żyć zastępczo przez kogoś, dla kogo sprawy potoczyły się lepiej.

Pozwól swojemu bohaterowi rosnąć i zmieniać się, dając czytelnikowi ucieczkę.

Twój łuk postaci musi jednak brzmieć prawdziwie, więc czytelnik nie może powiedzieć: „To się nigdy nie wydarzy”.

Czytelnicy chcą, aby Twoja historia miała sens.

Umieść wskazówki, które ujawniają mocne i słabe strony, więc zaskakujący zwrot będzie wydawał się nieunikniony z perspektywy czasu, ale nie do przewidzenia.

4 — Komplikowanie rzeczy.

Mówiąc o przewidywalności, nie ograniczaj swojej postaci do jednej motywacji.

Mieszaj rzeczy. Połącz motywacje wewnętrzne i zewnętrzne.

Bohater może zmagać się z niechęcią do powtórzenia grzechów ojca (wewnętrzny strach), jednocześnie mimowolnie powtarzając te same błędy.

To jest prawdziwe życie.

A kiedy konflikty zostaną rozwiązane, nagroda jest słodka.

5 — Określenie celów twojej postaci.

Ale nie myl celów z motywacją.

Motywacja to powód dla twojej postaci.

Cele wyznaczają mu kierunek.

Twój bohater może chcieć ocalić świat przed terrorystami (cel), ponieważ bliska mu osoba zginęła w ataku na World Trade Center (motywacja).

Podaj więc swojemu bohaterowi zewnętrzne cele i prawdziwe (wewnętrzne) powody do ich osiągnięcia.

6 — Pokazywanie, nie mówienie.

Ta kardynalna zasada fikcji odnosi się również do motywacji postaci.

Zaufaj czytelnikom, aby wydedukowali dlaczego twoja postać na podstawie tego, co widzą w twoich scenach i słyszą w twoich dialogach.

Jeśli musisz opowiedzieć o swojej postaci w podsumowaniu narracji, poniosłeś porażkę.

Teatr umysłu czytelnika ma większą wyobraźnię niż cokolwiek, co Hollywood może umieścić na ekranie. Uruchomienie go sprawia, że ​​czytanie staje się przyjemnością.

Pokaż, kim jest twoja postać poprzez to, co mówi, język ciała, myśli i działania.

Nie mów mi tylko, że jest odważny. Pokaż mu, że jest odważny.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć na moim blogu: Pokazywanie a mówienie: co musisz wiedzieć.

Przykłady motywacji postaci

David Morrell mówi, że jego uczniowie, którzy walczyli w Wietnamie, zainspirowali go do stworzenia postaci Johna Rambo i 5-filmowej serii Rambo .

Rambo, odznaczony bohaterem wojennym, wraca do domu głęboko zaniepokojony, nawiedzany przez wojnę i cierpiący na zespół stresu pourazowego.

To więcej niż wystarczająca motywacja, aby skłonić go do podjęcia działań, których inaczej by nie podjął, aby chronić ludzi, których kocha.

Niewiele historii oferuje większą różnorodność motywacji postaci niż Kubuś Puchatek autorstwa AA Milne'a.

Każda postać jest identyfikowalna i zyskuje sympatię czytelników, gdy rozwijają się shenanigany.

• • Puchatek , główny bohater, jest sympatyczny, cichy, przyjacielski, troskliwy i mądry.
  • Christopher Robin , jedyny człowiek, jest jednym z najlepszych przyjaciół Puchatka. Jest współczujący i mądry ponad swoje lata.
  • Prosiaczek , drugi najlepszy przyjaciel Puchatka, jest mały, nieśmiały i bojaźliwy. Wykazuje się jednak wielką odwagą w obliczu przeciwności losu.
  • Kłapouchy jest uosobieniem ponurości. Jest powolnym, sarkastycznym przyjacielem Puchatka, który zawsze widzi negatywy.
  • Kangurzyca, jedyna dziewczynka, jest opiekuńczą mamą Roo, ale tak naprawdę jest matką całej gromadki. Zawsze życzliwa, szybko udziela delikatnych rad i karmi swoich przyjaciół.
  • Roo , syn Kangurzycy, jest promykiem słońca w Stumilowym Lesie, zawsze wesołym i pełnym energii.
  • Tygrysek uosabia energię. Jest niezdarny i nie potrafi dobrze mówić, ale nadrabia to dużą pewnością siebie.
  • Królik jest mądry (a przynajmniej tak mu się wydaje) i jest obsesyjnie kompulsywny, zły, apodyktyczny i niecierpliwy, ale bardzo troszczy się o swoich przyjaciół.
  • Sowa jest starsza i lubi słuchać, jak mówi. Jest mądry i miły, ale często denerwuje się, gdy inni są zmęczeni jego rozwlekłością.

Zachowaj wiarygodność swojej postaci

Postać nie czuje się autentyczna, jeśli brakuje jej poczucia prawdziwego człowieczeństwa.

Musi czuć się prawdziwy, inaczej czytelnicy stracą zainteresowanie.

Chcą zobaczyć słabość, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne zmagania oraz sposób, w jaki twoja postać je pokonuje.

Bez powodu , prawdziwej motywacji, prawdopodobnie niczego nie pokona.

Daj mu więc przekonującą motywację, a możesz stworzyć historię, którą Twoi czytelnicy zapamiętają na zawsze.

Arkusz łuku postaci

Jeśli jesteś Outlinerem, to narzędzie pomoże Ci poznać swojego bohatera, zanim zaczniesz pisać.

Jeśli jesteś spodniowcem (tak jak ja), możesz raczej zagłębić się w pisanie.

Mimo to może ci się przydać uzupełnianie brakujących elementów podczas pisania.

Rób to, co jest najlepsze dla Ciebie i Twojej historii.