Co to jest „konsonans”? Definicja i znaczenie, z przykładami

Co to jest współbrzmienie w języku angielskim? Totesamedźwiękićwiczonepokolei ,jaktedźwięki z liter s, xi c. Współbrzmienie przydaje się w poezji, tekstach i wszelkiego rodzaju pismach, ale jak poprawnie używać dźwięków współbrzmienia?

Co to jest współbrzmienie?

Konsonans to narzędzie literackie, które powtarza te same dźwięki spółgłoskowe w sąsiednich lub pobliskich słowach, na przykład dźwięk –ckwprzypadkutiku lub dźwiękunw przypadkusamotnego strażnika. Te same dźwięki samogłosek nie są wymagane, więc słowa współbrzmiące nie zawsze się rymują. Co więcej, w przeciwieństwie do rymów, wspólny dźwięk może pojawić się w dowolnym miejscu słowa — na początku, w środku lub na końcu.

Pisarze używają współbrzmienia, aby uczynić swoje słowa bardziej wciągającymi lub wyróżnić się. Ze względu na swój ścisły związek z rymem i rytmem, współbrzmienie jest stosowane we wszystkich rodzajach poezji i muzyki, a także w mniejszym stopniu w prozie.

Czym jest współbrzmienie w poezji?

W poezji współbrzmienie jest ważne dla tworzenia zachwycających dźwięków i rytmu. Muzyczny charakter dźwięków współbrzmiących często wzmacnia nieodłączne rymy lub powtórzenia poezji, dzięki czemu świetnie pasuje.

Chociaż współbrzmienie może sprawić, że dowolna linijka lub fragment będzie bardziej zapadająca w pamięć, pomaga to również w przypadku rymów skośnych, znanych również jako rymy wymuszone, ukośne lub niedoskonałe. Rymy skośne to słowa, które prawie się rymują, ale nie dokładnie.

Spójrz na przykład na ten fragment książki „Nadzieja to coś z piórami” Emily Dickinson, znanej ze swoich skośnych rymów:

„Nadzieja” to coś z piórami –Co siedzi wduszy–I śpiewa melodię bez słów –I nigdy nie przestaje –wcale–

Dickinson używa współbrzmienia w słowach duszaiwszystkodla brzmienia spółgłoskil. Ponieważ dźwięklpojawia się na końcu słów,souliwszystkiebrzmią podobnie. Jednak każdy z nich używa innego brzmienia samogłosek, więc nie są prawdziwym rymem.

Specjalne rodzaje dźwięków konsonansowych

Aliteracja

Najsłynniejszy rodzaj współbrzmienia, aliteracja, ma miejsce wtedy, gdy na początku słów występuje ten sam dźwięk spółgłoski, jakBruce BannerlubPeter zrywał dziób marynowanej papryki.Niektórzy lingwiści sugerują również, że aliteracja obejmuje również dźwięki samogłoskowe na początku słów, jak na przykładkasztanowa jesień. Aliteracja z dźwiękami samogłoskowymi nie jest współbrzmieniem.

Syczenie

Sybilans to specyficzny rodzaj współbrzmienia wykorzystujący dźwiękslubz. W języku angielskim nie tylko syczące dźwięki są obfite, ale także tworzą intensywny dźwięk, gdy są używane w tandemie. Jeden z najsłynniejszych przykładów sybilancji pochodzi z „Kruka” Edgara Allana Poe:

Ijedwabisty, smutny,niepewnyszelestkażdej fioletowej zasłony.

Zwróć uwagę, jak litera cmoże wydawać dźwięks, więc czasami można jej użyć do sybilansu.

Przykłady współbrzmienia w języku angielskim

Przykłady współbrzmienia w wierszu:

Brzęczącapiławarczałaigrzechotałanapodwórzu.Posypałakurzemiupuściładrewnianekijedługościpieca.Słodkopachnącąmaterię,gdypowiałniąwiatr.A stamtądci,którzypodnieśli wzrok,moglipoliczyćPięć pasm górskich, jedno za drugim,Pod zachodem słońca daleko do Vermont.

„Wyjdź, wyjdź…” Roberta Frosta

Pierwsze trzy linijki wiersza Frosta wykorzystują współbrzmienie z dźwiękamisidjednocześnie, podczas gdy czwarta linijka wykorzystuje samodzielną współbrzmienia dla dźwiękówthi twardegoc.

Przykład współbrzmienia w piosence:

I w mojej godzinie ciemnościOnastoitużprzede mnąi mówisłowamądrościNiechtak się stanie[…] Szepnij słowamądrościNiechtak się stanie

— „Let It Be” zespołu The Beatles

Beatlesi używają sybilancji (współbrzmienia dźwięku s) w pierwszej zwrotce, ale bardziej charakterystycznym przykładem jest aliterowanydźwiękw w wersecie refrenu „Szepnij słowa mądrości”.

Przykład współbrzmienia w rymowance:

JackiJillposzli nawzgórze,żeby przynieśćwiadrowody;Jack upadłi złamał mu koronę, a Jillupadła za nim.

— „Jack i Jill”

W tej słynnej rymowance widzimy zgodność z dźwiękiem jimion bohaterów, a także dźwiękiemlw wielu innych słowach, w tym wJill.

Konsonans a asonans

Podczas gdy współbrzmienie to powtarzanie dźwięków spółgłoskowych w sąsiednich lub pobliskich słowach, asonans to powtarzanie dźwięków samogłoskowych. Zarówno współbrzmienia, jak i asonanse reprezentują tę samą ideę – użycie tych samych dźwięków blisko siebie – ale różnica polega na rodzaju dźwięku, a dokładniej na typie liter, które powodują dźwięk.

Konsonans a aliteracja

Konsonans jest często mylony z aliteracją, ale prawda jest taka, że ​​aliteracja to tylko jeden z rodzajów współbrzmienia. Kiedy aliteracja używa spółgłoski jako powtarzającego się dźwięku, jaklwLove's Labor Lost, jest to forma współbrzmienia.

Aliteracji można jednak używać również w przypadku dźwięków samogłoskowych na początku słów. W tym przypadku aliteracja byłaby asonansem, a nie współbrzmieniem - chociaż lingwiści nie są zgodni co do tego, czy jest to prawdziwa aliteracja.

Często zadawane pytania dotyczące współbrzmienia

Co to jest współbrzmienie w języku angielskim?

Konsonans to narzędzie literackie, które powtarza te same dźwięki spółgłoskowe w sąsiednich lub pobliskich słowach, na przykład dźwięk –ckwprzypadkutiku lub dźwięku –nw przypadkusamotnego strażnika. Te same dźwięki samogłosek nie są wymagane, więc słowa współbrzmiące nie zawsze się rymują. Co więcej, w przeciwieństwie do rymów, wspólny dźwięk może pojawić się w dowolnym miejscu słowa — na początku, w środku lub na końcu.

Czym jest współbrzmienie w poezji?

Współbrzmienie dobrze komponuje się z poezją, ponieważ jej muzyczny charakter pasuje do rymu i rytmu wiersza. W szczególności współbrzmienie pomaga w przypadku skośnych rymów, czyli słów, które prawie się rymują, jakduszaitak dalej.

Jaka jest różnica między współbrzmieniem, aliteracją i asonansem?

Zarówno konsonans, jak i asonans odnoszą się do powtarzania dźwięków. Konsonans ma miejsce, gdy dźwięk pochodzi od spółgłoski, jak dźwięk –snasiedzeniu autobusu, natomiast asonans ma miejsce, gdy dźwięk pochodzi od samogłoski, jak dźwięk –oowponurejmelodii . Aliteracja ma miejsce, gdy powtarzający się dźwięk pojawia się na początku słowa, jakPeter Parker, i może być współbrzmieniem lub asonansem.