Kreatywne pisanie 101

Uwielbiasz pisać i powiedziano Ci, że masz talent do słów. Więc zdecydowałeś się spróbować pisania — kreatywnego pisania.

Problem polega na tym, że okazuje się to trudniejsze niż myślałeś.

Masz świetny pomysł na historię, ale nie wiesz, jak zamienić go w coś, co ludzie będą czytać.

Nie zniechęcaj się — pisanie fascynującej historii może być wyczerpujące, nawet dla weteranów. Sprzeczne porady online mogą wprowadzić w błąd i sprawić, że będziesz chciał rzucić palenie, zanim zaczniesz.

Ale wiesz więcej niż myślisz. Historie nasycają nasze życie.

Codziennie opowiadamy i słyszymy historie w muzyce, telewizji, grach wideo, książkach, filmach, a nawet w rozmowach.

Czym jest kreatywne pisanie?

Kreatywne pisanie to proza, która opowiada historię o kimś, kto czegoś chce.

Ta osoba wpada w kłopoty i rozpoczyna przygodę, podróż lub misję, napotyka przeszkody i ostatecznie zostaje przemieniona – na dobre lub na złe.

Twórcze pisanie może również edukować i/lub bawić, ale najlepiej działa, gdy emocjonalnie porusza czytelnika.

Elementy kreatywnego pisania

Pisanie opowiadania jest jak budowanie domu.

Możesz mieć wszystkie odpowiednie narzędzia i pomysły projektowe, ale jeśli twój fundament nie jest solidny, nawet najpiękniejsza konstrukcja nie przetrwa.

Większość ekspertów od opowiadania historii zgadza się, że te 7 kluczowych elementówmusiistnieć w historii.

1. Temat

Fabuła (więcej na ten temat poniżej) to to, co dzieje sięw opowieści. Tematem jest, dlaczegotak się dzieje.

Zanim zaczniesz pisać, ustal, dlaczego chcesz opowiedzieć swoją historię.

Jaką wiadomość chcesz przekazać?
Czego nauczy czytelnika?

Oprzyj się pokusie wyraźnego określenia swojego tematu. Po prostu opowiedz historię i pozwól, aby miała swój własny punkt widzenia.

Okaż uznanie swoim czytelnikom. Subtelnie wpleć swój motyw w historię i zaufaj im, że to zrozumieją.

Mogą zapamiętać świetną fabułę, ale chcesz, aby myśleli o Twoim temacie długo po zakończeniu czytania.

2. Postacie

Każda historia potrzebuje wiarygodnych postaci, które czują się rozpoznawalne.

W fikcji twoim głównym bohaterem jest główny bohater, znany również jako główny bohater lub bohater/bohaterka.

Bohater musi mieć:

• wady do naprawienia
• potencjalnie heroiczne cechy, które pojawiają się w kulminacyjnym momencie
• łuk postaci (musi być inny, lepszy, silniejszy do końca)

Oprzyj się pokusie stworzenia doskonałego leadu. Idealne jest nudne. (Nawet Indiana Jones cierpiał na fobię przed wężami.)

Potrzebujesz także antagonisty, złoczyńcy, który powinien być równie groźny i przekonujący jak twój bohater.

Nie rób ze złego faceta złego tylko dlatego, że jest złym facetem. Uczyń go godnym wrogiem, podając motywy jego działań.

Złoczyńcy nie uważają się za złych. Uważają, że mają rację! W pełni zaokrąglony zły facet jest znacznie bardziej realistyczny i zapada w pamięć.

W zależności od długości twojej historii możesz również potrzebować ważnych członków obsady orbitalnej.

Zapytaj o każdą postać:

• Czego oni chcą?
• Co lub kto powstrzymuje ich przed jej zdobyciem?
• Co oni z tym zrobią?

Im więcej wyzwań napotykają twoi bohaterowie, tym bardziej są z nimi powiązani.

Podobnie jak w prawdziwym życiu, najtrudniejsze wyzwania prowadzą do największej transformacji.

3. Ustawienie

Ustawienie może obejmować lokalizację, czas lub epokę, ale powinno również obejmować wygląd, zapach, smak, dotyk i dźwięk rzeczy.

Dokładnie zapoznaj się ze szczegółami swojego otoczenia, aby było to przydatne w pisaniu, ale używaj tych szczegółów jako przyprawy, a nie dania głównego. Danie główne to fabuła.

Ale strzeż się.

Agenci i redaktorzy ds. przejęć mówią mi, że jednym z największych błędów popełnianych przez początkujących pisarzy jest poczucie, że muszą zacząć od opisania otoczenia.

To ważne, nie zrozum mnie źle. Ale pewnym sposobem na uśpienie czytelników jest obiecanie ekscytującej historii na okładce — tylko na początek z pewną odmianą:

Dom znajdował się w głębokim lesie otoczonym…

nie.

Zamiast opisywać swoje otoczenie, subtelnie ułóż je w historii.

Pokażczytelnikom swoje ustawienie. Niemówim. Opis jako osobny element spowalnia indeksowanie historii.

Nakładając warstwy na to, jak rzeczy wyglądają i brzmią, subtelnie rejestrujesz scenerię w teatrze umysłów czytelników.

Koncentrując się na akcji, dialogu, napięciu, dramacie i konflikcie, które zmuszają ich do przewracania stron, poznają również Twoje otoczenie.

4. Punkt widzenia

POV to coś więcej niż perspektywa, którą wybierzesz do opowiedzenia swojej historii: pierwsza osoba (ja, ja), druga osoba (ty, twój) lub trzecia osoba (on, ona lub ono).

Określ swoją perspektywę (POV) dla każdej sceny — tę, która służy jako kamera i rejestrator — decydując, kto ma największą stawkę. Czyja to historia?

Podstawową zasadą jest to, że jesteś ograniczony do jednej postaci z perspektywy na scenę, ale ja wolę tylko jedną na rozdział, a najlepiej jedną na powieść.

Czytelnicy doświadczają wszystkiego w twojej historii z perspektywy tej postaci.

Aby uzyskać bardziej szczegółowe wyjaśnienie Voice i POV, przeczytaj Przewodnik pisarza po punkcie widzenia.

5. Fabuła

Jest to sekwencja wydarzeń, które składają się na historię — krótko mówiąc, co się dzieje. Albo zmusza czytelnika do ciągłego przewracania stron, albo odkłada książkę na bok.

Udana historia odpowiada:

• Co się dzieje?(Działka)
• Co to znaczy?(Temat: patrz wyżej)

Trenerzy pisania nazywają różne struktury fabularne różnymi nazwami, ale wszystkie są w dużej mierze podobne. Wszystkie takie struktury obejmują pewne odmiany:

• Otwieracz
• Podżegający incydent, który zmienia wszystko
• Seria kryzysów budujących napięcie
• Punkt kulminacyjny
• Rezolucja (lub konkluzja)

Od tego, jak skutecznie stworzysz dramat, intrygę, konflikt i napięcie, zależy, czy uda ci się porwać czytelników od samego początku i utrzymać ich do końca.

6. Konflikt

Jest to silnik beletrystyki i ma kluczowe znaczenie również dla skutecznej literatury faktu.

Czytelnicy pragną konfliktu i tego, co z niego wynika.

Jeśli wszystko w twojej fabule idzie dobrze i wszyscy się zgadzają, szybko znudzisz czytelnika – główny grzech pisania.

Jeśli dwie postacie rozmawiają polubownie, a scena wydaje się płaska (a tak będzie), wprowadź konflikt. Niech jeden powie coś, co wywoła burzę u drugiego, ujawniając głęboko zakorzenioną szczelinę.

Czytelnicy zostaną z tobą, aby dowiedzieć się, o co w tym wszystkim chodzi.

7. Rozdzielczość

Niezależnie od tego, czy jesteś Outlinerem, czy Pantserem, takim jak ja (tym, który pisze przy siedzeniu spodni), musisz mieć pojęcie, dokąd zmierza twoja historia.

O tym, jak spodziewasz się zakończenia historii, powinno informować każda scena i rozdział. Może się zmieniać, ewoluować i rozwijać, tak jak ty i twoi bohaterowie, ale nigdy nie pozostawiaj tego przypadkowi.

Trzymaj głównego bohatera w centrum uwagi do samego końca. Wszystko, czego nauczy się przez wszystkie komplikacje, w które go pogrążyłeś, powinno w końcu pozwolić mu stanąć na wysokości zadania i odnieść sukces.

Jeśli zbliżasz się do końca i czegoś brakuje, nie spiesz się. Daj swojemu zakończeniu kilka dni, a nawet kilka tygodni, jeśli to konieczne.

Przeczytaj wszystko, co napisałeś. Wybierz się na długi spacer. Pomyśl o tym. Przespać się z tym. Notatki Jota. Pozwól swojej podświadomości działać. Graj w gry typu „co by było, gdyby”. Sięgnij do serca i zapewnij satysfakcjonujące zakończenie, które rezonuje.

Daj swoim czytelnikom zwrot z inwestycji, czyniąc ją niezapomnianą.

14 rodzajów kreatywnego pisania

Powieść

Powieści są z definicji fikcją. Długości zwykle mieszczą się w zakresie od 75 000 do 100 000 słów. Autor musi stworzyć historię, która może pomieścić całą książkę.

Nowela

Nowele zwykle zawierają od 10 000 do 40 000 słów i zazwyczaj przedstawiają punkt widzenia jednej postaci. W przeciwnym razie zwykle zawierają elementy strukturalne i narracyjne pełnometrażowej powieści. Przykład:Ethan Frome Edith Wharton.

Krótka historia

Opowiadania, w tym superkrótkie mikro lub fikcja flash, które mogą być krótkie, zaledwie kilka słów, zwykle mają od tysiąca do pięciu tysięcy słów, a zatem muszą obejmować techniki i właściwości kreatywnego pisania powieści. Ten rodzaj kreatywnego pisania zyskał popularność w XIX wieku w czasopismach literackich, a wiele takich magazynów nadal publikuje opowiadania.

Narracyjna literatura faktu

Ta forma, znana również jako Creative Nonfiction, przedstawia techniki i style literackie, takie jak fabuła i ton, aby przekazać emocje w narracjach literatury faktu. Typowym przykładem jest osobisty esej.

Biografia

Biografie przedstawiają historie osób, których życie może być lekcją dla czytelników.

Autobiografia

Autobiografia jest napisana przez autora o autorze, po chronologicznym opisie ich życia.

Rozprawa

W przeciwieństwie do autobiografii, pamiętnik podkreśla wartość na wynos dla czytelnika, a zatem jest zorientowany tematycznie. Czytelnicy powinni mieć możliwość odnalezienia się w anegdotach wybranych do pokazania życiowej przemiany. Kreatywne techniki pisania podobne do tych stosowanych w powieściach ożywią historię.

Poezja

Poeci używają tradycyjnych struktur, takich jak rym, rytm i tematyka, aby opowiedzieć swoje historie. Mogą też eksperymentować z prozą-poezją lub wolnym wierszem.

Tekst piosenki

Teksty piosenek to kolejna forma poezji, której celem jest opowiedzenie historii za pomocą jak najmniejszej liczby, najbardziej sugestywnych słów.

Przemówienie

Przemówienia wymagają kreatywnego pisania, aby utrzymać zaangażowanie publiczności.

Blog

Blog jest zwykle oparty na własnym życiu i zainteresowaniach pisarza. Najlepsze opowiadają historie, z którymi czytelnicy się utożsamiają i z którymi wchodzą w interakcje.

Dziennikowanie

Dziennikarstwo, zwykle przeznaczone wyłącznie dla oczu autora, może w istocie stać się twórczo pisanym dziennikiem.

Scenariusz

Pisanie scenariuszy to forma pisania scenariuszy specyficzna dla programów telewizyjnych, filmów i innych mediów wizualnych. Pisanie scenariuszy w dużej mierze opiera się na dialogu, aby opowiedzieć historię, ale nie wyłącznie. Pisarz musi zawierać działania i reakcje.

dramatopisarstwo

Dramatopisarstwo to forma pisania scenariuszy specyficzna dla produkcji teatralnych, ponownie polegająca w dużej mierze na dialogu i akcji. Pisanie dramatów wymaga również sugestii dotyczących reżyserii scenicznej w zakresie oświetlenia, dźwięku i aktorów.

11 kreatywnych wskazówek dotyczących pisania

W Jak napisać powieść omawiam każdy etap procesu pisania:

Wpadnij na świetny pomysł na historię .

To może wydawać się oczywiste, ale upewnij się, że jest wystarczająco przekonujące, aby każdego dnia przyciągać Cię z powrotem do klawiatury.

Określ, czy jesteś Outlinerem, Pantserem czy Hybrydą.

Jeśli jesteś Outlinerem, wolisz zaplanować wszystko, zanim zaczniesz pisać swoją powieść.

Jeśli jesteś spodniowcem, piszesz zza biurka, stawiając, jak radzi Stephen King, ciekawe postacie w trudnych sytuacjach i piszesz, żeby dowiedzieć się, co się stanie.

Omówię tutaj oba typy i sposób budowania powieści.

I chociaż jestem przede wszystkim spodniowcem, nigdy nie zaczynam pisać powieści bez pojęcia, dokąd zmierzam — lub myślę, że zmierzam.

Stwórz niezapomnianą główną bohaterkę.

Oprzyj się pokusie stworzenia idealnej postaci, nawet jeśli jest to superbohater. Główni bohaterowie muszą wykazywać ludzkie wady, aby można było ich zidentyfikować.

Aby uzyskać więcej informacji na temat rozwoju postaci, sprawdź moje posty na bloguTwój ostateczny przewodnik po rozwoju postaci: 9 kroków do tworzenia niezapomnianych bohaterów,Jak stworzyć potężną historię postaciiMotywacja postaci: jak tworzyć realistyczne postacie.

Rozwiń swój pomysł na fabułę.

Niezależnie od tego, czy jesteś Pansterem, czy Outlinerem, potrzebujesz czegoś na kształt struktury.

Dean Koontz nazywa to Klasyczną Strukturą Opowieści (w swoimHow to Write Bestseller Fiction):

• Wpędź głównego bohatera w straszne tarapaty
• Wszystko, co bohater robi, aby wydostać się z kłopotów, pogarsza sytuację, dopóki…
• Wszystko wydaje się beznadziejne
• Cechy, które główny bohater rozwija, próbując rozwiązać problem, czynią go wystarczająco heroicznym, by w końcu odnieść sukces

Przeprowadź swoje badania.

Najlepsza fikcja musi, jak na ironię, wydawać się wiarygodna.

Musisz przeprowadzić badania, aby dodać smaku i autentyczności.

Jedno zastrzeżenie : oprzyj się pokusie pochwalenia się swoimi badaniami, ładując swoją historię wszystkimi ezoterycznymi faktami, których się nauczyłeś.Dodaj szczegóły w taki sposób, w jaki przyprawiasz jedzenie. Wzmacnia doznania, ale nie jest daniem głównym.

Wybierz swój głos i punkt widzenia.

Punkt widzenia (POV) to coś więcej niż tylko decydowanie, jakiego głosu użyć:

Pierwsza osoba (ja, ja), druga osoba (ty, twój) lub trzecia osoba (on, onalubono).

Obejmuje to również podjęcie decyzji, kto będzie twoją perspektywiczną postacią, służącą jako kamera twojej historii.

Kardynalną zasadą jest jedna postać POV na scenę .

Aby uzyskać bardziej szczegółowe wyjaśnienie, przeczytaj mój postPrzewodnik pisarza po punkcie widzenia.

Zacznijin medias res(w środku rzeczy).

Chwyć czytelnika za gardło na pierwszej stronie.

Unikaj tego, co nazywa się chrząkaniem — zbyt wiele scenografii i opisów. Przejdź do dobrych rzeczy — sedna historii.

Celem każdego zdania, właściwie każdego słowa, jest zmuszenie czytelnika do przeczytania następnego.

Zintensyfikuj problemy głównego bohatera.

Nie dawaj mu spokoju. Pamiętaj, konflikt jest motorem fikcji.

(Aby uzyskać więcej informacji na temat konfliktu, przeczytaj mój postKonflikt wewnętrzny i zewnętrzny: wskazówki dotyczące tworzenia niezapomnianych postaci)

Kłopot głównego bohatera powinien się nasilać wraz z każdą jego próbą naprawienia go.

Spraw, by sytuacja wydawała się beznadziejna.

Będziesz miał ochotę dać swojemu bohaterowi odpocząć, wymyślić ucieczkę lub wstrzyknąć cud. Nie rób tego!

Ten najmroczniejszy, najbardziej ponury moment zmusza twojego bohatera do wykorzystania wszystkich nowych umiejętności i mięśni zdobytych podczas walki z tymi przeszkodami.

Im bardziej beznadziejna wydaje się sytuacja, tym silniejszy będzie Twój orgazm.

Doprowadź to wszystko do punktu kulminacyjnego.

To tutaj twój bohater staje przed najtrudniejszą jak dotąd próbą. Stawka musi być straszna, a perspektywa porażki katastrofalna.

Napięcie, które narastało podczas crescendo podczas ostatecznej konfrontacji i wszystkie główne konfiguracje o długości książki, opłaciło się.

Uwaga: punkt kulminacyjny to nie koniec. Prawdziwe zakończenie wiąże luźne końce i stawia podróż w perspektywie.

Pozostaw czytelników w pełni usatysfakcjonowanych.

Świetne zakończenie:

• Honoruje czytelnika za inwestycję czasu i pieniędzy.
• Celuje w serce.
• Utrzymuje bohatera na scenie do ostatniego słowa.

Nie spiesz się.

W pełni satysfakcjonujące zakończenie opuszcza kurtynę z głośnym hukiem.

Więcej do przemyślenia

1. Noś podkładkę do pisania, elektroniczną lub inną. Podoba mi się notatnik Moleskine .

Pomysły mogą przyjść w każdej chwili. Nagraj pomysły na:

• Postacie
• Ustawienia
• Działka
• Zwroty akcji
• Dialog
• Wszystko, co może rozwinąć twoją historię

2. Zacznij od małego.

Poświęć trochę czasu na naukę rzemiosła i doskonalenie swoich umiejętności przy mniejszych projektach, zanimspróbujesz napisać książkę. Książka nie jest miejscem, od którego zaczynasz; to tam, gdzie przybywasz.

Dziennik. Napisz biuletyn. Załóż bloga. Pisz krótkie opowiadania. Przesyłaj artykuły do ​​czasopism, gazet lub e-zinów.

Weź udział w szkole wieczorowej lub kursie online z dziennikarstwa lub kreatywnego pisania. Weź udział w konferencji pisarzy.

3. Zachowaj perfekcjonizm na swoim miejscu.

Zarezerwuj to na etap edycji i rewizji.

Podczas pisania zdejmij czapkę perfekcjonisty i po prostu opisz historię. Na tym etapie perfekcjonizm jest wrogiem postępu.

Czas zabrać się do pracy

Niewiele przyjemności w życiu można porównać do zagubienia się w świetnej historii.

Naucz się pisać kreatywnie, a postacie, które urodzisz, mogą żyć w sercach czytelników przez lata.