Definicje kluczowych pojęć gramatycznych

Gramatyka jest podstawą całego naszego pisania i mówienia po angielsku. Posiadanie solidnego fundamentu ułatwia osiągnięcie płynności. Native speakerzy mogą skorzystać z odświeżenia podstaw gramatyki języka angielskiego, o których z czasem zapomnieli. Odświeżenie podstaw to jeden ze sposobów na przełamanie złych nawyków w pisaniu.

Części mowy

W gramatyce angielskiej osiem głównych części mowy to rzeczownik, zaimek, przymiotnik, czasownik, przysłówek, przyimek, spójnik i wykrzyknik.

Rzeczowniki

Najłatwiejszym sposobem na zapamiętanie rzeczowników jest to, że odnoszą się do ludzi, miejsc lub rzeczy. Nawet niematerialne lub abstrakcyjne koncepcje, takie jak idee lub myśli, są rzeczami. W poniższych zdaniach wyróżniono rzeczowniki:

Wypad nie używa an iPhone . Jared nie je napisy . ten Ziemia nie jest środek z wszechświat .

Zaimki

Zaimki to słowa zastępujące rzeczowniki: ja, ja, ona, my, oni, kto, to, twój, jego, jej itd.

Zaimki potrzebują poprzedników. Oznacza to, że rzecz (lub osoba lub miejsce), do której odnosi się zaimek, musi być już wymieniona z nazwy gdzieś wcześniej w zdaniu lub akapicie. Jeśli nie jest jasne, do czego odnosi się zaimek, czytelnik może się dość zdezorientować.

i pływałem w oceanie. ty pływałem w oceanie. On pływałem w oceanie. Ona pływałem w oceanie. Ono pływałem w oceanie.

Przymiotniki

Przymiotniki to opisowe słowa, które dodają szczegółu do zdania. Mogą podać ważne lub niezbędne informacje (np. Proszę o podanie niebieski papier) lub mogą po prostu uatrakcyjnić zdanie (np. A lodowaty wiatr wiał wokół lodowaty miasto). Przymiotniki opisują rzeczowniki. Proszę uszyć czerwony sukienka. Pogoda jest gorąco oraz wilgotny . ten nadziewany zabawka jest zamazany oraz okrągły .

Czasowniki

Czasowniki są słowami czynności: to dość uproszczone wyjaśnienie, ale najjaśniejsze. Czasowniki informują o treści zdania.

On biegł w ścianę. Ona kupuje nowe buty. Kot liże jego futro.

Przysłówki

Przysłówki opisują czasowniki, przymiotniki, a nawet całe zdanie. Przysłówki często kończą się sufiksem -ly (na przykład źle, łapczywie), ale niektóre wyglądają tak samo jak ich formy przymiotnikowe (na przykład słowo post jest używane zarówno jako przymiotnik, jak i przysłówek).

Przyimki

Przyimki to małe słowa, które mówią, gdzie lub kiedy (między innymi) coś jest. Małpa jest na on wrócił. Klej jest za tablica. Łapacz snów jest nad łóżko.

Spójniki

Spójniki to słowa takie jak i, ale i lub , które łączą pojęcia, zdania lub części zdań.

Chciałem ją tam spotkać na czas, ale Utknąłem w korku. Nie możesz nosić skarpet oraz sandały.

Wtrącenia

Wykrzykniki to słowa takie jak wow i yay . Są to dźwięki, które wydajemy, aby przekazać ekstremalne emocje lub podkreślić, kiedy rozmawiamy, czasami, gdy nie możemy wymyślić dobrego sposobu na wyrażenie siebie. Problem z wtrąceniami polega na tym, że ich zrozumienie wymaga dużej ilości kontekstu. Na przykład hej może oznaczać cześć , lub to świetnie , albo przestań to robić . Hej! Jak leci? Wow! Te fajerwerki robią wrażenie. Tak! Zdałem rachunek!

Czasy czasowników

Czasowniki występują w czasie przeszłym, teraźniejszym i przyszłym. Przeszłość służy do opisu rzeczy, które już się wydarzyły (np. wcześniej tego dnia, wczoraj, w zeszłym tygodniu, trzy lata temu ). Czas teraźniejszy jest używany do opisywania rzeczy, które dzieją się w tej chwili lub rzeczy, które są ciągłe. Czas przyszły opisuje rzeczy, które jeszcze się nie wydarzyły (np. później, jutro, w przyszłym tygodniu, w przyszłym roku, za trzy lata ).

Czas przeszły I mieszkał tutaj, kiedy miałem dziesięć lat. Czas teraźniejszy I relacja na żywo tu i teraz. Czas przyszły będzie żył tam, kiedy jestem na emeryturze.

Umowa podmiot-czasownik

Podmioty w liczbie pojedynczej przyjmują czasowniki w liczbie pojedynczej, a podmioty w liczbie mnogiej – w czasowniki w liczbie mnogiej.

(W tym przykładzie temat jest pogrubiony, a czasowniki kursywą).

Mój brat Moi rodzice Umowa zaimkowa-poprzedzająca

Kiedy zaimek zastępuje rzeczownik, rzeczownik nazywa się poprzednikiem. Na Michaela pierwszy dzień pracy, on był trochę zdenerwowany. Michael jest poprzednikiem i on jest zaimkiem.

Poprzednik nie musi występować przed zaimkiem, ale w dłuższych zdaniach wprowadzenie zaimka przed poprzednikiem może być mylące. Na jego pierwszy dzień pracy, Michał był trochę zdenerwowany.

Tryb łączący

Tryb łączący to forma, jaką czasowniki mogą przyjąć, aby wyrazić hipotetyczne lub nieprawdziwe warunki. To nie jest czasownik. W formie łączącej zwykle używa się trzeciej osoby czasownika z opuszczonym ‑s. Używając czasownika „być” w trybie łączącym, czas teraźniejszy to być, a czas przeszły to were.

Tryb łączący jest używany z pewnymi wyrażeniami, które sugerują dobrą lub złą jakość lub tryb rozkazujący. Często czasownik w trybie łączącym jest poprzedzony słowem , które (jak w wyrażeniach „najlepiej to” i „to konieczne”).

Tryb łączący może wyrażać warunki, które nie są prawdziwe:

Gdybym była królową na jeden dzień, zjadłabym ciasto na śniadanie, lunch i kolację.

Może wyrażać hipotetyczne sytuacje:

Gdybym miał zaprojektować komodę, zrobiłabym ją z drewna tekowego.

Może służyć do wyrażania życzeń:

Chciałbym móc pojechać z tobą na wakacje.

Może wyrażać polecenia lub żądania:

Szef zażądał, aby dokończył projekt lub został zwolniony.

Może wyrażać sugestie:

Sugeruję, aby zredukowała cukier rafinowany, aby poprawić swoje zdrowie.