3 powody, dla których pamiętniki są niezbędne w Twojej historii

Kiedy byłem w liceum, nauczyciel teatralny, który miałem na drugim roku, kazał wszystkim w mojej klasie prowadzić dziennik. Trzymał te pamiętniki w swoim biurze, ale nigdy ich nie czytał i pisaliśmy każdego ranka, kiedy mieliśmy zajęcia. Niektórzy z nas potraktowali to ćwiczenie poważniej niż inni (wymagano minimum trzech wierszy), ale po tym roku dał nam zeszyty do zachowania.

Szpilka

Tak bardzo podobało mi się pisanie dziennika, że ​​kontynuowałem przez ostatni rok i każdego lata, kiedy pracowałem na obozie. Kiedy podróżowałem po świecie, prowadziłem dziennik i wypełniałem go historiami, tekstami piosenek, które miały dla mnie znaczenie, kilkoma ćwiczeniami kreatywnego pisania i rozmyślaniami o wydarzeniach każdego dnia.

Dlaczego pamiętniki są ważne

Pisanie w moim dzienniku było dla mnie świetnym sposobem na zapisanie moich myśli, chociaż nie było to najładniejsze pismo, jakie kiedykolwiek napisałem, i jestem pewien, że inni ludzie, którzy byli uczestnikami opowiadanych historii, mogą pamiętać wydarzenia inaczej niż moje wersje. Ale posiadanie tych historii na papierze pozwoliło mi uzyskać głębszy wgląd w to, dlaczego tak naprawdę warto zapisywać rzeczy.

Jeśli szukasz alternatywnego sposobu na opowiedzenie historii, istnieje kilka powodów, dla których warto wypróbować format dziennika lub listu.

1. Pamiętniki rozwijają postacie

Kiedy dzieło jest pisane w formie pamiętnika, zazwyczaj w opowiadaniu słychać tylko jeden głos. W takim przypadku ty jako pisarz masz okazję naprawdę zanurzyć się w psychikę swojego narratora i rozwinąć go w sposób, do którego nie jest w stanie dotrzeć w trzeciej osobie, a nawet tradycyjna narracja pierwszej osoby. Wpisy w dzienniku mogą wchodzić w głębsze terytorium emocjonalne i mogą dać czytelnikowi bardziej intensywne spojrzenie na to, jak narrator postrzega otaczający ich świat.

Jeśli praca jest bardziej epistolarna (napisana w formie listów), mogą istnieć wyznania napisane do adresata listu, że narrator może woleć trzymać się bliżej kamizelki w innych formatach opowiadania. Dodatkowo litery mogą być wymieniane między dwoma postaciami, co pozwala czytelnikom głębiej zajrzeć w umysły dodatkowej postaci.

2. Dzienniki Niejasne szczegóły fabuły

Ponieważ korespondencja pierwszoosobowa pozwala nam wejrzeć w głowę tylko narratora (z wyjątkiem powyższego przykładu z dwoma pisarzami), istnieje szansa, że ​​pojawią się punkty fabuły, o których czytelnik nie dowie się, ponieważ narrator zdecyduje się pomiń je lub dlatego, że narrator uważa, że ​​w danym momencie nie są one ważne. Może to być doskonałą okazją do zaskoczenia lub zszokowania czytelnika późniejszym ujawnieniem, jak to ma miejsce w The Perks of Being a Wallflower i Gone Girl .

Należy jednak zachować ostrożność przy opracowywaniu dużego odkrycia; nie chcesz stracić dobrej woli czytelnika, ponieważ nagle wszystko, co właśnie przeczytali, było kompletnym kłamstwem.

3. Dzienniki zmieniają oś czasu fabuły

Ogólnie rzecz biorąc, podczas pisania listu lub wpisu do dziennika znaczna część treści dotyczy zdarzeń, które się wydarzyły , tak jak miało to miejsce w przeszłości. Twoje postacie są prawdopodobnie zajętymi ludźmi i nie potrafią pisać na co dzień.

Pomijając kilka dni między listami lub wpisami, ty jako pisarz możesz bawić się kolejnością osi czasu historii, a twoja postać może zacząć od najnowszych wydarzeń i wrócić do ostatniego listu / wpisu, a może narratora otwiera się komentarzem na temat tego, jak drastycznie wszystko się zmieniło, a następnie powraca, aby opowiedzieć historię od punktu ostatniego listu.

Sprawdź się

Pisanie za pomocą pamiętnika lub listów jako ramy opowieści może być dobrym sposobem na rzucenie sobie wyzwania i zbadanie różnych formatów pisania, jednocześnie kontynuując swoją historię. Tylko upewnij się, że struktura fabuły nadal ma sens, a rozwój fabuły porusza się logicznie w kontekście istniejącej historii.

Czy prowadzisz pamiętnik lub dziennik? Daj nam znać w komentarzach.