Dykcja dla pisarzy – dlaczego musisz wiedzieć

Dykcja to narzędzie, które masz od początku. Ale jego opanowanie może zająć całe życie. Wszystkiego dowiesz się z naszego wpisu na blogu.

Dykcja dla pisarzy – dlaczego musisz wiedzieć

Dykcję uczysz się od pierwszych słów, których się uczysz, a jednak opanowanie tego narzędzia jako pisarza zajmuje dużo czasu. Plotka głosi, że Ernestowi Hemingwayowi napisanie pierwszych szkiców zajęło niewiele czasu, ale wiele godzin, zanim wykreślił te słowa, które nie wnosiły nic do historii. Dlaczego? Ponieważ każde słowo, które umieścisz na stronie, powinno być decyzją strategiczną. I to właśnie nazywa się dykcją. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

Czym właściwie jest dykcja?

Słownik (przepraszam za grę słów!) podaje nam dwa podstawowe znaczenia słowa „dykcja”. W języku mówionym jest to sposób, w jaki wypowiadamy słowa i dźwięki. Jeśli mamy dobrą dykcję, wymawiamy słowa poprawnie i wyraźnie.

W języku pisanym istnieje inny poziom znaczenia. Tutaj dykcja oznacza wybór słów i sposób ich użycia.

W przypadku pisarzy dykcja powinna być przemyślanym i strategicznym wyborem słów. W końcu chcesz osiągnąć jasność znaczeń i wywołać określoną atmosferę (to właśnie dykcja wpływa na ton autora).

Na dykcję pisarza wpływa temat , okazja , cel tekstu i odbiorcy , dla którego piszesz. Przeanalizujmy je bardziej szczegółowo.

Co wpływa na dykcję?

Twój temat wpływa na twoją dykcję, ponieważ idzie w parze z gatunkiem. Wyobraź sobie pisarza fantasy, który zwykle pisze o smokach, wróżkach i rycerzach w lśniącej zbroi. Nagle pisarz tworzy twarde kryminały. Łatwo sobie wyobrazić, że to nie zadziała bez poważnej zmiany dykcji, prawda? Wie o tym każdy pisarz zajmujący się różnymi gatunkami. JK Rowling musiała to zrobić, w przeciwnym razie jej powieści kryminalne (wydawane jako Robert Galbraith) czytałyby się dokładnie tak, jak Harry Potter .

Okazja , na jaką piszesz tekst, ma wpływ na formę literacką. Formy poetyckie takie jak oda, epitafium czy elegia nie mogą istnieć bez konkretnej okazji. W poezji można znaleźć wiele wierszy, w których wyraźnie podano okazję, na którą zostały napisane (np. WH Auden, 1 ^września 1939).

Pisarze beletrystyki czasami uważają, że nie mają konkretnej okazji. Ale okazja może również oznaczać, że dasz głos pomysłom, które są obecnie omawiane. Pomyśl tylko o gatunku science fiction. Popularność zyskała wśród pisarzy ^XIX wieku w odpowiedzi na krytykę rewolucji przemysłowej i jej licznych wynalazków.

Okazja pojawia się, gdy pisarze wybierają jako scenerię określony okres historyczny. Na przykład autorka kryminałów Laurie R. King pisze dwie serie, jedną osadzoną we współczesnym San Francisco, drugą stanowiącą pastisz Sherlocka Holmesa. Jednym z jej talentów jest to, że potrafi po mistrzowsku dostosować swoją dykcję do dowolnego serialu, który pisze.

Cel twojego tekstu jest następny. Istnieją trzy możliwości: perswazja, informacja i/lub rozrywka. Na przykład teksty informacyjne są pisane prostymi, przeważnie łacińskimi słowami, aby brzmiały poważnie i naukowo. Teksty pisane dla rozrywki są bardziej zabawne, więc czytelnicy będą chcieli używać słów w ironiczny, zabawny, a może nawet nieoczekiwany sposób.

Na koniec do akcji wkracza publiczność . Jest to szczególnie ważne w przypadku autorów, którzy obsługują różnych odbiorców. Na przykład Val McDermid pisze w różnych gatunkach dla różnych grup wiekowych. Musi dostosować swoją dykcję. Dobiera słowa do swoich bestsellerowych thrillerów dla dorosłych i zupełnie innych do swojej książki dla dzieci „Moja babcia jest piratem” .

Wybór właściwej dykcji dla odbiorców (lub czytelników) musi także nastąpić w ramach Twojej historii lub książki – w dialogu. Pamiętaj, że twoi bohaterowie również mają bezpośrednich odbiorców w swojej historii. Ma znaczenie, czy mąż uprawia romans ze swoją żoną, czy też w scenie, w której rozmawia ze swoim szefem, pojawia się ten sam mężczyzna. Każda sytuacja społeczna wymaga innej dykcji. Ty, jako pisarz, musisz wybrać dykcję narratora i swoich bohaterów. Nazywa się to rejestrem (przeczytaj ten wpis na blogu, aby dowiedzieć się, jak z niego korzystać).

Po co się męczyć?

Oprócz tworzenia dobrej prozy dykcja może pomóc w popchnięciu historii do przodu. To świetny sposób na pokazanie, bo sam dobór słów już zdradza tak wiele. Oto, co w nim znajdziesz.

1. To ożywia postacie. Sposób, w jaki mówi Twój MC, mówi wiele o jego wieku, płci, pochodzeniu, rodzinnym mieście i nastroju. Nawet nie musisz tego opisywać!
2. Dzięki temu Twoje otoczenie stanie się bogatsze. Historia napisana w Nowym Jorku będzie brzmieć inaczej niż historia rozgrywająca się w Bombaju. Po prostu używając pewnych słów i unikając innych. Dykcja mówi także wiele o okresie historycznym. Wystarczy strategiczne słowo. Samo dodanie słowa takiego jak „parasol” sprawi, że czytelnicy będą wiedzieć, że historia została napisana przed 1910 rokiem.
3. To wyjaśnia cel tekstu. Tekst informacyjny wymaga formalnego słownictwa i słów o wyraźnym znaczeniu, aby brzmiał naukowo, jasno i precyzyjnie. W celach rozrywkowych możesz wybrać porównania i metafory, a nawet dodać humor.
4. Tworzy głos i ton narracji autora. Słowa wybrane przez pisarzy stworzą ich głos narracyjny. W ten sposób rozmawiają ze swoimi czytelnikami. Pamiętaj, że możesz także wybierać słowa ze względu na ich jakość dźwięku. Znaczenie, rejestr i dźwięk ustalają „odczuwanie” opowieści, ton. Właśnie dlatego horror brzmi mrocznie i złowieszczo, ale lektura na plaży daje światło i beztroskę.

Teraz już wiesz, dlaczego ważne jest, aby strategicznie dobierać słowa. Ale co się stanie, jeśli tego nie zrobisz?

Zmiany dykcji i przerwy w rejestrze: tak czy nie?

Zwykle od pisarzy oczekuje się, że pozostaną wierni swojej dykcji i zmienią ją jedynie, aby nadać swoim bohaterom inny głos. W powieściach czytelnicy nie zaakceptowaliby zmiany dykcji w połowie tekstu. Rezygnowali, twierdząc, że powieść została źle napisana. To nie ma szans.

Ale ta irytacja jest efektem, z którego mogą skorzystać pisarze. Dokonując kolizji różnych zestawów słów, pisarze wywołują irytujący efekt. Czytelnicy zostają wyrwani z rutyny, zmuszając ich do ponownego przemyślenia tego, co właśnie napisali. W Poezji jest to powszechne rozwiązanie.

Słynnym przykładem jest wiersz ee Cummingsa obok God America I. Ten wiersz to mieszanka dykcji. Zwroty z amerykańskiego hymnu narodowego i amerykańskiej przysięgi wierności przeplatają się ze zwrotami formalnymi i nieformalnymi. Drażniące fragmenty przykuwają uwagę czytelników. Często na tym właśnie polega sens wiersza.

Stosując tę ​​technikę pamiętaj, że jest to zabawa z ogniem. Czytelnicy poezji tolerują to bardziej niż czytelnicy beletrystyki.

Ostatnie słowo

Nie musisz martwić się dykcją – wszyscy pisarze instynktownie dokonują wyboru słów. Ale może po przeczytaniu tego wpisu na blogu nauczyłeś się używać dykcji w bardziej strategiczny sposób. To świetny sposób, aby pokazać, a nie opowiadać.

Jeśli jesteś poetą, zachęcam Cię do posługiwania się tymi drażniącymi słowami, w których zderzają się dwa poziomy dykcji. To tam poeta może stworzyć nowe znaczenie!

Susanne Bennett. Susanne jest niemiecko-amerykańską pisarką, z zawodu dziennikarką, a z zamiłowania pisarką. Po latach pracy w niemieckim radiu publicznym i internetowym portalu informacyjnym zdecydowała się przyjąć wyzwania Deadlines for Writers. Obecnie pisze z nimi swoją pierwszą powieść. Jest znana z torebek z nadwagą i noszenia wszędzie powieści. Śledź ją na Facebooku.

Więcej postów od Susanne

1. Opowiadanie historii – dlaczego pisarze powinni wiedzieć, jak opowiadać historie
2. Co to jest rejestr i jak korzystają z niego pisarze?
3. 8 sposobów na zirytowanie czytelników i co możesz zrobić, aby tego uniknąć
4. Walentynki dla pisarzy
5. Co pisarze dają czytelnikom
6. Co czytelnicy podarują pisarzom
7. Święto Dziękczynienia Dla Pisarzy
8. Pisanie bestsellera z NaNo
9. Co to jest utopia? Jak go napisać?
10. Jak kraść jak pisarz (i ujdzie mu to na sucho), część 2

Najważniejsza wskazówka: dowiedz się więcej o naszych zeszytach ćwiczeń i kursach online w naszym sklepie .