10 najlepszych przykładów elegii do przestudiowania

Elegia to wiersz opłakujący śmierć osoby, zawierający głęboką refleksję nad życiem tej osoby lub samym życiem. Spójrz na kilka przykładów elegii poniżej.

Niezależnie od tego, czy przygotowujesz pochwałę dla ukochanej osoby, czy sprawdzasz wiersze elegiczne do zadania z literatury angielskiej, prawdopodobnie przekonasz się, że słynne przykłady elegii to szczera forma poezji.

Niektóre słynne przykłady elegii zabrzmią ze znanymi słowami - takimi jak O kapitanie! Mój kapitanie! — podczas gdy inni są mniej znani.

Definicja elegii jest prosta: to wiersz, w którym autor opłakuje śmierć, i nie musi być zgodny ze schematem rymów ABAB, być zorganizowany w heksametr lub w inny sposób mieć poetycką formę. Oczywiście wielu elegistów wykorzystuje środki literackie, aby przedstawić swoje argumenty (zarówno w elegach tradycyjnych, jak i współczesnych). Mimo to nie trzeba używać żadnych konkretnych środków, aby wiersz kwalifikował się jako elegia.

Zachęcamy do przeczytania naszego postu na temat różnych słów używanych do opisania struktury poetyckiej.

Dziesięć najlepszych przykładów elegii

1. In Memoriam AHH autorstwa Alfreda Lorda Tennysona

Wzruszająca elegia Lorda Tennysona na temat śmierci jego drogiego przyjaciela Arthura Henry'ego Hallama zagłębia się w głęboko osobistą naturę żałoby. Wiersz omawia również religię i naukę, tematy, które były wylęgarnią debat, kiedy wiersz został wydany w 1850 roku. Hallam zmarł w wieku zaledwie 22 lat na krwotok mózgowy. In Memoriam stanowiło wyraźny kontrast z innymi dziełami Lorda Tennysona, często opartymi na mitologii.

2. Adonais: elegia na śmierć Johna Keatsa autorstwa Percy'ego Bysshe Shelleya

Uderzająca elegia Shelley, odzwierciedlająca śmierć poety Johna Keatsa w walce z gruźlicą, dostarczyła uderzającego wersu: (Adonais) „nie umarł/ Obudził się ze snu o życiu”. Wiersz cementuje pamięć Keatsa w pamięci Shelleya jako pięknej, wiecznej istoty, pomimo jego kruchej ludzkiej postaci.

3. Pamięci WB Yeatsa autorstwa WH Audena

Podzielona na trzy odrębne części, In Memory of WB Yeats odnosi się do śmierci pisarza, reakcji świata i tego, co oznaczała poezja pośród śmierci i zniszczenia na horyzoncie w 1939 roku. świat post-Yeatsowski przeznaczony dla Audena.

4. Elegia napisana na wiejskim cmentarzu przez Thomasa Graya

Elegia Graya nie jest tradycyjną elegią skierowaną do konkretnej osoby. To raczej refleksja nad samą śmiercią. Gray opowiada o tym, że śmierci nie da się uniknąć, a żadne bogactwo ani żaden status nie zmieni faktu, że wszystkie ciała z czasem lądują na cmentarzu lub w grobowcu. Country Churchyard bada, jak życie osób na cmentarzu, nad którymi zastanawia się Gray, mogłoby potoczyć się inaczej, gdyby urodzili się na wyższym statusie, i czy pozostawanie nieznanym na świecie jest lepszą opcją, biorąc pod uwagę kłopoty, które wiążą się ze sławą i fortuną .

5. Kiedy bzy ostatnio kwitły na podwórku, Walt Whitman

Hołd Whitmana dla zmarłego Abrahama Lincolna został napisany w długiej formie i był mile widzianym dodatkiem do wyrazów współczucia okazywanych przez naród amerykański po zabójstwie prezydenta. Wiersz wolny wykorzystuje progresję elegii pastoralnej, przechodząc od bezpośredniej trudności żalu do głębokiego poczucia akceptacji.

6. Elegia 5 Owidiusza

Urodzony w 43 rpne wpływ Owidiusza był dalekosiężny, wpływając na pisarzy zarówno średniowiecza, jak i renesansu. Ta starożytna grecka elegia opisuje koniec romansu między Owidiuszem a jego kochanką Corinną i stanowi niewielką część ogromnych tomów poezji Owidiusza. Forma elegijnego dwuwiersza wiersza była powszechna wśród greckich poetów, w tym rówieśników Owidiusza, Katullusa i Propercjusza.

7. Sonet O śmierci Richarda Westa Thomasa Graya

W tej introspekcyjnej elegii Gray lamentuje nad swoimi uczuciami po śmierci bliskiego przyjaciela. Sonnet porusza osobistą naturę żalu, stwierdzając: „Moja samotna udręka topi nie tylko moje serce; / A w mojej piersi niedoskonała radość wygasa”. Podobnie jak inne elegie napisane w stylu pastoralnym, Sonnet przenosi czytelnika od surowego, ostrego ciosu początkowych etapów żałoby do ostatecznej akceptacji i rozliczenia, które następuje z czasem.

8. O Kapitanie! Mój kapitan! przez Walta Whitmana

Jedna z najbardziej znanych elegii, kapitanie! został również napisany przez Whitmana, aby uczcić pamięć zmarłego Abrahama Lincolna. Ta elegia przyjmuje konwencjonalny styl, który nie jest często używany przez Whitmana.

Opublikowano pod koniec wojny secesyjnej, kapitanie! odzwierciedla uczucia wielu Amerykanów po śmierci Lincolna:

Ale o serce! serce! serce!

O krwawiące krople czerwieni,

Gdzie na pokładzie leży mój kapitan,

Upadły zimny i martwy.

9. Licydas przez Johna Miltona

Ta dobrze znana elegia opowiada historię młodego mężczyzny, który miał rozpocząć służbę jako duchowny, ale zamiast tego poniósł przedwczesną śmierć. Napisany w 1637 roku wiersz Miltona upamiętnia życie Edwarda Kinga, jednego z kolegów Miltona, który utonął we wraku statku. Elegia omawia kilka tematów, w tym sąd Boży i sławę.

10. Lament bez muzyki Edny St. Vincent Millay

Lament to utwór muzyczny stworzony na pogrzeb lub w inny sposób opłakujący śmierć. Św. Vincent Millay's Dirge Without Music omawia piękno śmierci - myśl, że umarli stają się pokarmem dla róż - ale lamentuje, że wciąż nie zadowala się poczuciem zadowolenia z utraty bliskich. Głęboki smutek św. Wincentego Millaya jest intensywnie odczuwany przez czytelnika w wersecie: „Cenniejsze było światło w twoich oczach niż wszystkie róże świata”.

We wszystkich tych wierszach jest piękno. Jeśli chcesz więcej, polecamy tutaj najlepsze książki dla miłośników współczesnej poezji.