Fakty z fikcji: dlaczego każda opowieść jest opowieścią o ucieczce

„Każda historia jest historią ucieczki”.

Kiedy piszę opowiadanie, pamiętam o tym śmiałym pomyśle.

Wydrukowałem go i przykleiłem do ściany obok komputera.

Służy jako przegląd historii, który potwierdza fakt naszej ludzkiej kondycji:

Wszyscy przed czymś uciekamy.

Ta radykalna koncepcja porwała mój mózg po dekadzie profesjonalnego oceniania i pisania scenariuszy filmowych.

Zauważyłem, że angażuję się emocjonalnie w postacie, które w jakiś sposób zostały uwięzione.

Odkryłem, że dotyczy to każdej dobrej historii.

Wszyscy najlepsi bohaterowie są uwięzieni w polu grawitacyjnym idei, osoby lub sytuacji, która sprawia, że ​​ich życie nie jest warte życia.

Oczywiście uciekną.

Niezależnie od tego, o czym opowiada historia – zemsta, miłość, odwaga, honor – w jej sercu znajdujemy bohatera, który przed czymś ucieka.

Trzy wielkie ucieczki

W The Great Escape Steve McQueen jest więźniem Stalag Luft III, więc oczywiście ucieka.

W "Pokój z widokiem" Lucy Honeychurch, przebywająca na wakacjach we Włoszech ze swoją przyzwoitką, próbuje uciec od towarzystwa mężczyzny, do którego jest nieodpowiednio pociągająca.

W Casablance Humphrey Bogart jest więźniem swojego „złamanego” punktu widzenia. Jeśli nie ucieknie spod ciężaru użalania się nad sobą, publiczność zażąda zwrotu pieniędzy. Tak jak powinni!

W każdym z powyższych przykładów jest to inny rodzaj więzienia, z którego protagonista musi uciec.

Jedno to konkretne więzienie, drugie to związek, a trzecie to system wierzeń.

Te trzy rodzaje ucieczki dominują w większości wątków.

Przyjrzyjmy się im bliżej.

#1. Ucieczka z więzienia lub miejsca

Historie więzienne dotyczą oczywiście postaci, których celem jest rzeczywista ucieczka za mur. O bracie, gdzie jesteś, na przykład. I Papillona. I futurystyczna Ucieczka z Nowego Jorku . I obecny The Maze Runner.

Jeśli bohaterowie nie osiągną wolności, umrą fizycznie, psychicznie lub duchowo.

W Czarnoksiężniku z krainy Oz Dorothy pragnie uciec z Kansas do miejsca, „gdzie kłopoty rozpływają się jak krople cytryny”. Gdy wyląduje w Oz, cała historia polega na znalezieniu drogi powrotnej do domu.

Ucieknij lub zgiń próbując! — to złoto kasowe.

Nawet w Casablance , która jest zasadniczo historią miłosną, prawie każda postać jest zajęta ucieczką. Casablanca jest bazą wypadową desperatów, którzy niecierpliwie czekają na ucieczkę przed nazistami, lecąc do Lizbony i dalej ku wolności w Ameryce.

Kto nie próbuje uciec do większej wolności?

To stan naszego ludzkiego stanu.

#2. Ucieczka ze związku

Jest to bardziej subtelny i częstszy motyw ucieczki w fikcji.

Romans, praca, rodzina — to relacje, od których nie zawsze można po prostu odejść.

Ogólna ucieczka z więzienia w celu wyjścia z więzienia to bułka z masłem w porównaniu z trudnością w ucieczce z niektórych związków.

Na myśl przychodzi Fatal Attraction . Film przedstawia związek bardziej przerażający niż jakiekolwiek prawdziwe więzienie. Michael Douglas, szczęśliwie żonaty mężczyzna, ryzykuje jedną nocną przygodą. Duży błąd. Jego partner w niewierności zakłada relację, z której nasz protagonista usiłuje się wyrwać. Ma szczęście, że uszedł z życiem.

W nagrodzonej nagrodą Bookera powieści Hotel du Lac panna młoda w drodze na wesele instruuje taksówkarza: „Jedź dalej! Nie przestawaj. Miń kościół! Cokolwiek robisz, jedź dalej!” Ucieka niewłaściwemu mężczyźnie i ukrywa się. O mały włos.

W Casablance Bogey uciekł na krańce świata w nadziei, że nigdy nie spotka kobiety, która złamała mu serce.

Kto nie czuł potrzeby ucieczki ze związku?

#3. Ucieczka przed samym sobą

To najbardziej subtelny, najczęstszy i najważniejszy motyw ucieczki.

Od On the Waterfront , przez Moonstruck, przez Good Will Hunting, Up in the Air, Out of Africa, po Silver Linings Playbook , protagonista jest na trajektorii w kierunku ucieczki przed samym sobą.

Mam na myśli ucieczkę od ich autodestrukcyjnych postaw i (bardzo często) narcystycznych przekonań.

Odkupienie i ostateczne zwycięstwo bohatera zależy od jego wzniesienia się ponad troskę o siebie.

A zdarza się to rzadko, chyba że pisarz doprowadza bohatera do skrajnej rozpaczy.

Oto kolejny fakt z życia:

„Desperacja jest surowcem do drastycznych zmian. Tylko ci, którzy mogą zostawić wszystko, w co kiedykolwiek wierzyli, mogą mieć nadzieję na ucieczkę”. ~ William S. Burroughs

Desperacja, po której następuje ucieczka — oto, co zapoczątkowuje radykalną zmianę osobistą.

Dlaczego musimy uciekać od siebie?

Ponieważ wszyscy jesteśmy kłamcami.

„Opowiadamy sobie historie, które nie mogą być prawdziwe, ale wiara w te historie pozwala nam funkcjonować. Wiemy, że nie mówimy sobie całej prawdy, ale to działa, więc przyjmujemy to.” ~ Seth Godin, autor

Okazuje się, że nasze urojone historie chronią nas przed niewygodnymi prawdami.

Wszyscy jesteśmy kłamcami z konieczności.

Ale prawda ma wspaniały sposób na ujawnienie się.

Prawda zawsze ucieka – od tego zależy dramat

Bez względu na to, jak wielu wrogów wymyślimy, by rzucić wyzwanie naszym bohaterom, my, pisarze, musimy pamiętać, że ostatecznym zwycięstwem jest zawsze ucieczka od małego i zagubionego ja.

Prawie każda dobra historia, którą studiowałem, przedstawia bohatera, który uzyskuje prawo do wejścia do aktu III dopiero po tym, jak wymknie się systemowi wierzeń, który powstrzymuje ich przed prawdziwym szczęściem.

Weźmy na przykład Moonstruck :

Loretta (Cher) wychodzi za Johnny'ego, w którym nie jest zakochana. W ten sposób jej serce jest bezpieczniejsze.

Potem poznaje młodszego i bardziej dzikiego brata swojego narzeczonego, Ronny'ego (Nicholas Cage).

Historia opowiada o kobiecie, która powstrzymuje się od prawdziwego szczęścia, aby uniknąć złamanego serca.

Posłuchaj, jak Ronny próbuje z całych sił pomóc Loretcie uciec od jej autodestrukcyjnego systemu wierzeń:

„Loretta… miłość nie czyni rzeczy miłymi. Niszczy wszystko, łamie serce. Nie jesteśmy tu po to, by wszystko było idealne. Płatki śniegu są idealne. Gwiazdy są idealne. Nie my. Jesteśmy tutaj, aby zrujnować siebie, złamać nasze serca, kochać niewłaściwych ludzi i umrzeć!”

To scenarzysta (John Patrick Shanley) przenosi nas do momentu ucieczki głównego bohatera.

Czy Loretta porzuci swój system wierzeń i zaryzykuje prawdziwą miłość? A może stanie się postacią tragiczną?

To ludzka natura, by grać bezpiecznie, ale chcemy, aby nasi bohaterowie żyli niebezpiecznie. Chcemy, aby przekroczyli samych siebie.

Bohaterowie uciekają przed samym sobą — to fikcja, bo to fakt z życia.

Rozważmy raz jeszcze Casablankę :

Nie bez powodu ten nagrodzony Oscarem w 1942 roku film jest uznawany za jeden z najlepszych filmów wszechczasów. Protagonista bierze udział we wszystkich trzech ucieczkach jednocześnie.

1. Ucieczka przed nazistami
2. Ucieczka od byłego kochanka
3. Ucieczka od użalania się nad sobą

Ale to ucieczka nr 3 — ucieczka Bogeya z więzienia własnego interesu — daje widzom wartość ich pieniędzy.

Każda historia to historia ucieczki.

Obowiązek pisarski

To więcej niż przegląd historii.

To pisarski obowiązek wobec jej fikcyjnych bohaterów.

Aranżując ich ucieczkę, pisarka udowadnia, jak szczerze, szaleńczo i głęboko kocha swojego bohatera.

Możemy pomyśleć, że udowadniamy naszą miłość do naszych bohaterów, dając im zwycięstwo w kulminacyjnym momencie.

Ale jeśli nie zmuszamy ich również do cierpienia bólu związanego z pozbyciem się ich przestarzałego poczucia siebie, nie pokochaliśmy ich do maksimum.

Jeśli kochamy naszego bohatera, pomożemy mu uciec od małego ja. Trudno napisać satysfakcjonującą historię bez tego osobistego zwycięstwa. To prawie tak, jakby istniała fikcja, która przypomina nam, że urodziliśmy się, by uciec.

I my jesteśmy!

Jeśli powyższe jest prawdą, to „urodzony, by uciec” jest jednym z najbardziej soczystych faktów w życiu.

A zatem jeden z najpotężniejszych faktów fikcji.

Historie ucieczki przyciągają nas, ponieważ przemawiają do głębokiej ludzkiej tęsknoty.

Sprawdź to sam — studiuj filmy i powieści — i przekonaj się, czy to prawda, że ​​każda historia jest historią ucieczki.

W jaką ucieczkę jesteś ty lub twoje fikcyjne postacie? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach poniżej!