Perspektywa pierwszej osoby: wnikanie do głowy postaci

Pierwszoosobowy punkt widzenia zapewnia głębszy wgląd w emocje i uczucia głównego bohatera. Używaj tego konsekwentnie, aby uniknąć dezorientacji czytelnika.

Punkt widzenia może powodować poważne problemy dla pisarzy. Jeśli zdecydujesz się pisać z punktu widzenia pierwszej osoby, musisz zachować ten punkt widzenia w całej książce, a czasami może to być trudne.

Jednak trzymanie się tylko jednego punktu widzenia podczas pisania jest trudniejsze, niż mogłoby się wydawać. Istnieją cztery główne punkty widzenia, a jasne zrozumienie każdego z nich pomoże ci wybrać właściwy i sprawi, że twoje pisanie będzie silniejsze.

Żyjący pisarz

8 dolarów miesięcznie

Living Writer zawiera oszczędzające czas szablony dla autorów i powieściopisarzy. Dostępne aplikacje na iOS i Androida

Spróbuj teraz

Zarabiamy prowizję, jeśli dokonasz zakupu, bez dodatkowych kosztów.

Perspektywa pierwszej osoby: Jeden z czterech POV

Wielu pisarzy, zwłaszcza tych, którzy piszą wspomnienia lub treści autobiograficzne, wcześnie decyduje się na pisanie z punktu widzenia pierwszej osoby, ale trzeba pamiętać, że to tylko jedna z kilku opcji. Cztery punkty widzenia to:

• Pierwsza osoba
• Druga osoba
• Ograniczona osoba trzecia
• Wszechwiedzący w trzeciej osobie

Oto bliższe spojrzenie na każdy z nich.

Perspektywa pierwszej osoby

Pierwszoosobowy punkt widzenia ma miejsce, gdy narratorem opowieści jest „ja”. Nie oznacza to, że musi to być autobiografia. Pisarze beletrystyki często wybierają pierwszoosobowy punkt widzenia, gdy chcą, aby główny bohater opowiedział historię z tego, jak widzą świat. The Great Gatsby F. Scotta Fitzgeralda wykorzystuje ten punkt widzenia po mistrzowsku.

Punkt widzenia drugiej osoby

Punkt widzenia drugiej osoby przemawia bezpośrednio do czytelnika i używa „ty” i „my”. Może się to zdarzyć w pisaniu beletrystyki, ale jest bardziej powszechne w pisaniu literatury faktu w stylu samopomocy. Bright Lights, Big City autorstwa Jaya McInerneya to przykład drugiej osoby użytej z powodzeniem w powieści.

Ograniczony punkt widzenia trzeciej osoby

Czasami historia dotyczy głównego bohatera, ale „on” i „ona” to zaimki, których pisarz używa, aby zwrócić się do postaci. Jest to ograniczony punkt widzenia trzeciej osoby. Ograniczona oznacza, że ​​narrator pokazuje jedynie perspektywę i wiedzę głównego bohatera, mimo że pozostaje w trzeciej osobie.

Ograniczenie trzeciej osoby to popularny punkt widzenia używany przez wielu pisarzy, w tym JK Rowling i Harry'ego Pottera. W Harrym Potterze Rowling używa narratora w trzeciej osobie, ale pokazuje historię opartą na tym, co dzieje się z pojedynczą postacią.

Ten trzecioosobowy POV dał Rowling możliwość oderwania się od Harry'ego na tyle, by pokazać niektóre wydarzenia z historii, których nie do końca widzi, a to pomaga posunąć narrację dalej.

Wszechwiedzący punkt widzenia trzeciej osoby

Wreszcie trzecioosobowy wszechwiedzący punkt widzenia daje pełny wgląd w myśli i doświadczenia wszystkich postaci. Chociaż może być jeden lub dwóch głównych bohaterów, czytelnik widzi również umysły lub doświadczenia innych. Pisarz nadal używa zaimków „on”, „ona” i „oni” w odniesieniu do głównych bohaterów.

Jane Austen jest autorką, która ma tendencję do używania wszechwiedzącego narratora i pisania z zaimkami trzeciej osoby. Daje jej to możliwość opowiedzenia historii z wielu punktów widzenia.

Znaczenie spójności z punktem widzenia

Niezależnie od wybranego punktu widzenia, autor musi pozostać konsekwentny. Jeśli otworzysz książkę mówiącą o myślach głównego bohatera za pomocą zaimków w pierwszej osobie, musisz konsekwentnie używać tych zaimków i tego punktu widzenia w całym utworze. Czasami staje się to trudne.

Dlaczego jest to takie ważne? Kiedy zmieniasz punkt widzenia w połowie historii, zagrażasz zaufaniu, które zbudowałeś z czytelnikiem. Cała architektura tej historii może się zawalić.

Chociaż jest kilku utalentowanych pisarzy, którzy mogą zmieniać punkty widzenia w historii, ale kiedy dopiero zaczynasz, musisz być ostrożny. Jeśli się zmienisz, miej ku temu ważny powód i bądź konsekwentny, ale jeśli nie jest to absolutnie konieczne, trzymaj się jednego punktu widzenia.

Kiedy korzystać z pierwszoosobowego punktu widzenia

Z punktu widzenia pierwszej osoby, twój narrator jest obecny w historii i opowiada o swoich osobistych doświadczeniach. Może to być liczba pojedyncza lub mnoga, ale pokazuje czytelnikowi wgląd w życie i zrozumienie narratora.

Jeśli autor posługuje się pierwszoosobowym punktem widzenia, zobaczysz zaimki takie jak „ja”, „mój”, „ja”, „mój”, „ja”, „my”, „nas”, „nasz” i „nas”. ”.

Jednym z najbardziej znanych dzieł literatury klasycznej, które wykorzystuje pierwszoosobowy punkt widzenia, jest The Great Gatsby F. Scotta Fitzgeralda. Ta klasyczna książka pokazuje tylko punkt widzenia Nicka, a czytelnik widzi i czuje tylko to, co Nick widzi i czuje.

Korzyści z pisania z punktu widzenia pierwszej osoby

W pisaniu beletrystyki pierwszoosobowy POV może pomóc czytelnikowi połączyć się z głównym bohaterem, pokazując intymnie ich doświadczenia i emocje. Pisarz wchodzi do głowy bohatera, aby zobaczyć, co myśli i czuje.

Po drugie, sprawia, że ​​pisanie jest bardziej osobiste. W Igrzyskach Śmierci Suzanne Collins pomaga czytelnikowi połączyć się z Katniss i horrorem tego dystopijnego świata, pokazując jej osobiste doświadczenia i rozwój emocjonalny poprzez wydarzenia z tej historii.

Wyzwania pierwszoosobowego punktu widzenia

Jak każdy punkt widzenia, widok z perspektywy pierwszej osoby ma swoje wyzwania. Po pierwsze, jest to bardzo ograniczony punkt widzenia. Dopóki inna postać nie powie narratorowi swoich uczuć, czytelnik nie może zrozumieć motywacji innych w historii.

Podobnie czytelnik w narracji pierwszoosobowej nie może wiedzieć, co dzieje się za kulisami. Pisarz musi trzymać się tylko poglądu narratora, nawet jeśli więcej szczegółów mogłoby pomóc w rozwoju historii. Może to jednak przerodzić się w korzyść, dając pisarzowi narzędzie do dodawania szczegółów we właściwym czasie poprzez ujawnianie ich bohaterowi.

Wybór Narratora z perspektywy pierwszej osoby

Narracja pierwszoosobowa może mieć kilka opcji określających, kim jest ten narrator. Często wybiera się bohatera lub głównego bohatera. W The Catcher in the Rye JD Saligner wykorzystuje tę opcję, aby opowiedzieć historię z punktu widzenia bohatera.

Jednak pisarze mogą również użyć drugorzędnej lub nawet drugorzędnej postaci jako narratora, przypominając wydarzenia, które spotkały bohatera, ale także wydarzenia, których bohater mógł nie znać. Sir Arthura Conana Doyle'a The Hound of Baskerville wykorzystuje to po mistrzowsku, opowiadając historię Sherlocka Holmesa z punktu widzenia jego pomocnika Watsona. To zwiększa poczucie intrygi otaczającej niesławnego detektywa.

Wreszcie narrator może być zewnętrznym obserwatorem. Daje to mniejszy wgląd w myśli i uczucia bohatera, ale może pozwolić na bardziej wszechwiedzący punkt widzenia, aby ułatwić pisanie.

Ostatnie słowo na temat pierwszoosobowego punktu widzenia

Perspektywa pierwszej osoby może opowiedzieć książkę lub opowiadanie z punktu widzenia pojedynczej postaci. Jest to potężne narzędzie literackie, ale musi być spójne w całej historii.

Jeśli na początku swojej książki wybierzesz widok z pierwszej osoby, trzymaj się go do końca, aby uniknąć dezorientacji czytelników.

Chcieć więcej? Sprawdź nasz przewodnik po praktyce pisania.

Często zadawane pytania dotyczące perspektywy pierwszej osoby