Jak właściwie skupić się na pisaniu

Wielu pisarzy, których znam, jest przytłoczonych i ma trudności z skupieniem się na pisaniu czegokolwiek. Czy badam? Masz szkic? Czy powinienem blogować? Czy muszę uzyskać pozwolenie na prowadzenie działalności? A co z mediami społecznościowymi? Co jest na obiad? (Przepraszam, moje dzieci dodały to.)

Szpilka

Kilka lat temu nauczyłem się techniki, która pomogła mi opanować moją listę rzeczy do zrobienia i uwolniła mnie od nadawania priorytetu pisaniu. Wraz z wymykaniem się czasu na pisanie, nauka pisania partiami zmieniła sposób, w jaki pracuję.

Partie to technika, którą po raz pierwszy zacząłem stosować w mojej codziennej pracy, aby upewnić się, że nie utknąłem w planowaniu lekcji-króliczej dziury-pomysłów. Mogłabym planować lekcje przez cały dzień, ale moi uczniowie potrzebują mnie do nauczania i oceniania, moi koledzy potrzebują mnie do odpowiadania na e-maile lub uczęszczania na spotkania, a czasami muszę skorzystać z toalety lub zjeść lunch.

Zacząłem grupować kilka lat temu, identyfikując najbardziej krytyczne zadania, a następnie przeznaczając na nie określony czas.

Jeśli pomysł planowania przyniesie ci pokrzywkę, nie martw się! Zaczniemy od małych rzeczy, a potem będziesz mógł skalować, skupiając się na pisaniu w miarę postępów.

Dowiedz się, co i dlaczego

Jako pisarz wiedz, czego chcesz najbardziej. Jeśli pracujesz nad swoją pierwszą książką, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, jest ukończenie pierwszego szkicu. Jeśli budujesz plemię blogerów, Twoim priorytetem muszą być słowa na stronie (i blogu) w regularnych odstępach czasu.

Musisz wiedzieć, czego chcesz najbardziej, ponieważ wszystko będzie teraz wymagało uwagi. Nie.

Wybierz jedną lub dwie najważniejsze rzeczy z czasu pisania w tym miesiącu i poświęć kilka minut, aby zrozumieć, dlaczego jest to priorytet. Nie pomijaj tego kroku, ponieważ będzie to motywacja, której potrzebujesz, aby powiedzieć wielozadaniowym elfom w twoim mózgu, aby wyciszyły się podczas pracy.

Niech to będzie wykonalne

Upewnij się, że twoje priorytetowe zadanie jest wykonalne i pod twoją kontrolą. Oto przykład różnicy: zamiast „zdobądź agenta” Twoim zadaniem może być „zapytanie o pięciu agentów w tym tygodniu”. Nie mogę na siłę „zdobyć agenta” bez aresztowania, ale mogę zbadać i przesłuchać pięciu agentów, którzy pasowaliby do mnie i mojej książki.

Jeśli kończysz książkę, wyznacz sobie docelową liczbę słów. Budujesz bloga? Ustaw docelową liczbę postów na tydzień lub miesiąc. Jeśli pracujesz nad marketingiem, postaw sobie za cel utworzenie sekwencji e-maili, aby dotrzeć do Twojej listy e-mailowej.

Może myślisz: Ale muszę zrobić te wszystkie rzeczy! Wszystko, co czytam, każe mi blogować, reklamować się, wysyłać e-maile, pisać, marzyć i znaleźć agenta.

Proszę, posłuchaj, jak mówię to moim najbardziej współczującym, stanowczym głosem nauczyciela: Nie. Nie musisz dzisiaj robić tych wszystkich rzeczy.

W rzeczywistości próba zrobienia ich wszystkich naraz zabija twoje pisanie i motywację. Z biegiem czasu możesz ukończyć każde z tych zadań, ale jeśli nie jesteś pełnoetatowym pisarzem z asystentem, nie wszystko zostanie wykonane w tym tygodniu.

Uwolnij się od nierealistycznych oczekiwań i wybierz dwa lub trzy najważniejsze priorytety.

Magia dozowania

Często obserwuję uczniów, jak piszą, a czasami piszą zdanie, sprawdzają Twittera, otwierają pracę domową z biologii, a potem wracają do eseju lub opowiadania. Potem zastanawiają się, dlaczego nie mogą nabrać rozpędu. Dorośli robią to samo.

Kilka lat temu przeczytałem o dozowaniu, a prostota tego do mnie przemówiła. Podczas pracy wsadowej pracujesz nad jednym typem zadania przez określony czas, robisz sobie przerwę, a następnie kontynuujesz to samo zadanie lub przełączasz się na nowe przez określony czas.

Na przykład: Załóżmy, że piszę posty na blogu i sortuję/odpowiadam na e-maile. Ustawiam minutnik na dwadzieścia minut i pracuję tylko nad pisaniem posta na blogu. Jeśli skończę pierwszy, a minutnik nie odezwie się, rozpoczynam nowy wpis na blogu i kontynuuję pracę, dopóki minutnik nie zadzwoni. Potem robię sobie przerwę od trzech do pięciu minut. Resetuję minutnik na dwadzieścia minut i zaczynam pracować przez e-maile.

Przez dwadzieścia minut odmawiam wezwania mediów społecznościowych, odnośników do badań, których potrzebuję, aby znaleźć ten wpis na blogu, i wszystkim innym, co grozi rozproszeniem mojej uwagi. Po prostu skupiam się na pisaniu .

Steve Jobs, zastanawiając się nad innowacjami, powiedział kiedyś: „Ludzie myślą, że skupienie oznacza mówienie „tak” na rzecz, na której musisz się skupić. Ale to wcale nie to oznacza. Oznacza to odrzucenie stu innych dobrych pomysłów, jakie istnieją”.

Jego słowa odnoszą się do wszystkiego, co chcemy osiągnąć. Focus to mówienie „nie” tysiącom rzeczy, które wołają o naszą uwagę. Grupowanie pomaga ustalać priorytety i koncentrować się, wiedząc, że inne rzeczy na liście będą miały zwrot w czasie. Warto docenić swoje pisarskie życie, dając mu najcenniejszy zasób, jaki masz: czas.

Bądź prosty

Przestań myśleć i utrudniać zadania bardziej niż muszą (mówię tu do siebie surowo).

Zrób listę dwóch lub trzech zadań o wysokim priorytecie. Zacznij od tego, który zidentyfikowałeś jako najważniejszy. Ustaw minutnik. Nie daj się tarzać ani wić, po prostu pracuj nad tym przez dwadzieścia minut. Zrób sobie krótką przerwę i zrób to jeszcze raz.

Mam nadzieję, że z biegiem czasu odkryjesz, że uwolnisz swój umysł, aby poświęcić się wszystkim zadaniu i skupić się na pisaniu zamiast wędrować od karty do karty w przeglądarce, pozwalając wielozadaniowości kraść Twój czas.

Czy próbowałeś pracować w partiach? Co robisz, aby nadać priorytet swojemu czasowi pisania i skupić się na pisaniu? Daj nam znać w komentarzach.