Top 10 przepysznych przykładów pisania o jedzeniu, które sprawią, że będziesz głodny więcej

Odkryj nasz przewodnik z przepysznymi przykładami pisania o jedzeniu, które sprawią, że będziesz chciał polizać stronę, wyobrażając sobie kuszące smaki opisane przez pisarzy.

Czy kiedykolwiek przeczytałeś coś i czułeś, że możesz posmakować tego, co opisał pisarz? Jeśli tak, to przeczytałeś świetny przykład pisania o jedzeniu. Ten szczególny styl pisania obejmuje wiele konkretnych gatunków i głosów, ale w jego sercu chodzi o to, abyś chciał jeść i cieszyć się jedzeniem. Ale co wyróżnia pisarza kulinarnego spośród innych typów autorów? Co sprawia, że ​​jeden recenzent restauracji jest lepiej czytany niż inny?

Pisanie o jedzeniu różni się od innych rodzajów copywritingu, w których możesz pisać, jak myślisz. Istnieje wiele popularnych artykułów na temat zdrowego odżywiania. Pisanie o jedzeniu musi sprawić, że ludzie, którzy czytają pracę, będą chcieli zjeść jedzenie. Musi ich opuścić z cieknącymi ustami i burczeniem w żołądkach.

Ten rodzaj pisania jest bardzo kreatywnym gatunkiem literatury faktu, a jeśli jesteś gotowy, aby się nim bawić, jednym z najlepszych sposobów, aby dowiedzieć się, co robić, jest spojrzenie na przykłady świetnych pisarzy kulinarnych. Ta lista przedstawia niektóre z najlepszych przykładów pisania o jedzeniu, o których możesz się dowiedzieć, pracując nad zostaniem pisarzem o jedzeniu.

1. Sztuka jedzenia autorstwa MFK Fishera

Sztuka jedzenia zasługuje na pierwsze miejsce na liście, ponieważ jej autor, MFK Fisher, był jednym z pierwszych opublikowanych pisarzy kulinarnych. Ta książka łączy pięć jej prac w jeden tom: Podaj dalej, Rozważ ostrygę, Jak ugotować wilka, Gastronomiczny ja i Alfabet smakoszy . W tej książce Fisher używa dowcipu, aby wyrazić swoją opinię na temat jedzenia, jak najlepiej je przygotować i jak je zjeść.

Co ciekawe, chociaż książka została po raz pierwszy opublikowana w 1954 roku, a pierwsza zawarta w niej praca została opublikowana w 1937 roku, jej opisowy język sprawia, że ​​jest ona odpowiednia dla współczesnych czytelników. W końcu wszyscy musimy jeść, a Fisher wierzy, że równie dobrze moglibyśmy się tym cieszyć. Oto kilka przykładów opisowego, dowcipnego języka Fisher, gdy opisuje dobre jedzenie.

• Tutaj porównuje sztukę wypieku chleba do tańca i ćwiczeń terapeutycznych:
  • „[Wypiekanie chleba to] jeden z tych niemal hipnotycznych biznesów, jak taniec z jakiejś starożytnej ceremonii. Wypełnia cię jednym z najsłodszych zapachów na świecie… nie ma chiropraktyki, ćwiczeń jogi, godzin medytacji w pulsującej muzyką kaplicy, która pozbawi cię złych myśli bardziej niż ta domowa ceremonia pieczenia chleba.
• Odnajduje piękno w przyziemnym zadaniu, które każdy piekarz dobrze zna, dzięki czemu pisanie jest relatywne. Używając porównania w tym przykładzie, porównuje ciasto do piór, wciąga czytelnika i sprawia, że ​​chce spróbować potrawy:
  • „Możesz mieć wrażenie, że zjadłeś za dużo… Ale to ciasto jest jak pióra – jest jak śnieg. W rzeczywistości jest dla ciebie dobry, środek trawienny!”
• Tutaj wyjaśnia, dlaczego pisanie o jedzeniu jest tak ważne. Jest to jedna z najbardziej podstawowych potrzeb ludzkiego doświadczenia, a zatem warta napisania:
  • „Wydaje mi się, że nasze trzy podstawowe potrzeby, pożywienie, bezpieczeństwo i miłość, są tak wymieszane i splecione, że nie możemy myśleć o jednym bez pozostałych”.

Sprzedaż

Sztuka jedzenia: wydanie z okazji 50. rocznicy

• Książka używana w dobrym stanie
• MFK Fisher (autor)
• angielski (język publikacji)
• 784 Strony - 20.02.2004 (Data publikacji) - Harvest (Wydawca)

Kup na Amazonie

2. Dylemat wszystkożercy autorstwa Michaela Pollana

W   Dylemat wszystkożercy Michael Pollan bada wpływ żywności spożywanej przez ludzi na środowisko. Zagłębia się w dylematy stwarzane przez przemysł spożywczy. Pollan otwiera książkę, śledząc cielę od urodzenia do uboju, badając wszystko, co zwierzę je i ogólny wpływ jego hodowli na środowisko. Następnie przenosi swoje dziennikarstwo śledcze do świata żywności ekologicznej, odkrywając, że przejście na „organiczną” lub „wolny wybieg” może nie być tak korzystne, jak sugerują etykiety.

Na koniec bada zrównoważone opcje, takie jak gospodarstwa wielogatunkowe z praktycznymi cyklami, które wspierają wzrost wielu rodzajów żywności lub możliwość powrotu do stylu łowiecko-zbierackiego. The Omnivore's Dilemma wykorzystuje dziennikarstwo śledcze do zgłębiania realiów branży spożywczej. Poniżej kilka przykładów pisarstwa Pollana:

• Tutaj Pollan pokazuje cel swojej książki. Autor wyraźnie zaznacza, że ​​będzie pisał o produkcji żywności, a nie przepisach czy domowej kuchni. To stwierdzenie pomaga czytelnikowi przygotować się na to, co nadchodzi:
  • „Dylemat wszystkożercy dotyczy trzech głównych łańcuchów pokarmowych, które utrzymują nas dzisiaj: łańcucha przemysłowego, organicznego i łowiecko-zbierackiego. Chociaż są różne, wszystkie trzy łańcuchy pokarmowe są systemami, które robią mniej więcej to samo: łączą nas, poprzez to, co jemy, z żyznością ziemi i energią słońca”.
• W tym fragmencie pokazuje, że zamierza użyć książki, aby szczegółowo opisać kroki w łańcuchu pokarmowym, dopóki jedzenie nie dotrze do człowieka:
  • „Poza solą i garstką syntetycznych dodatków do żywności, każdy jadalny artykuł w supermarkecie jest ogniwem łańcucha pokarmowego, który zaczyna się od konkretnej rośliny rosnącej na określonym skrawku ziemi (lub, rzadziej, na odcinku morza) gdzieś na ziemi."
• W końcu dochodzi do źródła tego, co uważa za problem, a następnie przechodzi dalej w książce, aby zbadać, jak wszystko wraca do kukurydzy.
  • „Jesteś tym, co jesz, często się mówi, a jeśli to prawda, to w większości jesteśmy kukurydzą – a dokładniej przetworzoną kukurydzą”.

Sprzedaż

Dylemat wszystkożercy: historia naturalna czterech posiłków

• Żywność
• Pollan, Michael (autor)
• angielski (język publikacji)
• 450 stron - 28.08.2007 (data publikacji) - Penguin (wydawca)

Kup na Amazonie

3. Tajemnice kuchni autorstwa Anthony'ego Bourdaina

Kitchen Confidential to wspomnienie kulinarne autorstwa szefa kuchni Anthony'ego Bourdaina. W książce bada nie tylko swoją kuchnię, ale także swoją brudną przeszłość. Książka jest pełna humoru i eksploruje niektóre sztuczki najbardziej elitarnych szefów kuchni na świecie. To wspomnienie sprawiło, że Anthony Bourdain stał się znanym nazwiskiem w świecie jedzenia na długo przed stworzeniem swoich programów telewizyjnych. Poniżej znajdują się przykłady pisma Bourdaina:

• Autor nie boi się pokazać niektórych swoich mocnych opinii, jak pokazuje ten cytat:
  • „Wegetarianie i ich odłam podobny do Hezbollahu, weganie… są wrogami wszystkiego, co dobre i przyzwoite w ludzkim duchu”.
• W książce wplata kilka wskazówek kulinarnych w swój styl opowiadania historii. Na przykład:
  • „Czosnek jest boski. Za wszelką cenę unikaj tego obrzydliwego wymiotu, który widzisz gnijący w oleju w zakręcanych słoikach. Jesteś zbyt leniwy, by obrać świeże? Nie zasługujesz na jedzenie czosnku”.
• Na koniec daje wgląd w to, jak naprawdę wygląda życie szefa kuchni, jak w tym cytacie:
  • „U podstawy mojego prawego palca wskazującego znajduje się półtoracentymetrowy ukośny kalus, żółtawobrązowy, w miejscu, w którym spoczywały pięty wszystkich noży, jakie kiedykolwiek posiadałem, a skóra miękła przez ciągłe zanurzanie w wodzie. Od razu wyróżnia mnie jako kucharza, jako kogoś, kto jest w pracy od dłuższego czasu. Możesz to poczuć, kiedy podaję rękę, tak jak czuję to na innych przedstawicielach mojego zawodu. To tajemny znak, coś w rodzaju masońskiego uścisku dłoni bez tej głupoty”.

Sprzedaż

Kitchen Confidential Updated Edition: Adventures in the Culinary Underbelly (PS)

• Świetny produkt!
• Bourdain, Anthony (autor)
• angielski (język publikacji)
• 312 stron - 01.09.2007 (data publikacji) - Ecco (wydawca)

Kup na Amazonie

4. Sól, tłuszcz, kwas, ciepło Samin Nosrat

Sól, tłuszcz, kwas, ciepło to bestsellerowa książka New York Timesa autorstwa Samina Nosrata. Praca pokazuje przystępny styl pisania autorki, która omawia, jak gotować ze stylem spokojnego, jasnego nauczyciela. Ten styl pisania nie jest zaskakujący, ponieważ Nosrat jest nauczycielem, który wykształcił kilku najlepszych szefów kuchni na świecie.

Styl pisania książki jest narracyjny, mimo że autorka uczy ludzi, jak gotować, i zawiera ponad 150 ilustracji, które pomagają ludziom zrozumieć, jak wdrożyć techniki, którymi się dzieli. Zawiera 100 podstawowych przepisów i odmian, dzięki czemu jest idealną książką kucharską nowoczesnego szefa kuchni. Poniżej znajdują się przykłady pisarstwa Samina Nosrata

• W całej książce zostawia smakołyki kulinarnej mądrości.
  • „Pozwól, aby wszystkie mięsa – z wyjątkiem najcieńszych kawałków – osiągnęły temperaturę pokojową, zanim je ugotujesz. Im większa pieczeń, tym wcześniej można ją wyciągnąć z lodówki. Pieczeń żeberkowa powinna wytrzymać kilka godzin, podczas gdy kurczak potrzebuje tylko kilku”
• Ta prosta wskazówka może diametralnie zmienić kucharza. Książka zawiera również praktyczne porady dotyczące typowych problemów z gotowaniem, takich jak:
  • „Chociaż zwykle zwracamy się do cukru, aby zrównoważyć gorzkie smaki w sosie lub zupie, okazuje się, że sól maskuje gorycz znacznie skuteczniej niż cukier. Przekonaj się o tym z odrobiną wody tonizującej, Campari lub soku grejpfrutowego, z których wszystkie są zarówno gorzkie, jak i słodkie. Spróbuj łyżkę, następnie dodaj szczyptę soli i spróbuj ponownie. Zdziwisz się, jak bardzo zniknie gorycz”.
• Podobnie, książka jest pełna instrukcji gotowania, takich jak to proste zdanie:
  • „Wołowina Kiedy jest twarda, nazywa się łój. Płyn, to się nazywa łój.

Sprzedaż

Sól, tłuszcz, kwas, ciepło: opanowanie elementów dobrego gotowania

• Sprzedano ponad milion egzemplarzy * Bestseller New York Timesa * Zdobywca nagrody James Beard Award i wielu nagród IACP Cookbook Awards * Dostępny jako serial Netflix *
• Książka w twardej okładce
• Nosrat, Samin (autor)
• angielski (język publikacji)
• 480 stron - 25.04.2017 (data publikacji) - Simon and Schuster (wydawca)

Kup na Amazonie

5. Tender at the Bone autorstwa Ruth Reichl

Inne wspomnienie o jedzeniu, Tender at the Bone: Growing Up at the Table autorstwa Ruth Reichl, przypomina życie kulinarnej legendy, która dorastała w Nowym Jorku i Connecticut w latach pięćdziesiątych. Jako mistrz opowiadania historii, Reichl może opowiadać znajome historie z życia dziecka i nastolatka, łącząc je z jedzeniem, którym była wówczas otoczona. Książka przyjmuje linearne podejście do opowiadania historii dzieciństwa Reichla.

Pod wieloma względami jej życie definiuje jedzenie, a opowiadając tę ​​​​historię, wplata mnóstwo humoru i niektóre z jej ulubionych przepisów kulinarnych. Ta książka jest bestsellerem New York Timesa , a jej lektura wyraźnie pokazuje, dlaczego autor jest jednym z czołowych pisarzy najlepszych dzisiejszych magazynów kulinarnych i felietonów. Poniżej znajdują się przykłady pisarstwa Ruth Reichl:

• Reichl łączy swoją miłość do jedzenia z historią swojego życia.
  • „Czekaliśmy, jedząc sprężysty, głęboko satysfakcjonujący chleb maczany w pikantnym oleju, który smakował dokładnie jak świeże oliwki. Doug wyciągnął rękę i pogłaskał mnie po kolanie, a ja nagle uświadomiłem sobie, że jestem szczęśliwy”.
• W tym przykładzie łączy akt jedzenia ze świadomą decyzją, by czuć się szczęśliwym.
  • „Powoli odkrywałem, że obserwując jedzących ludzi, można się dowiedzieć, kim są”.
• W tym fragmencie Reichl pokazuje, jak obserwowanie ludzi, szczególnie podczas jedzenia, daje wgląd w to, kim są. Używa też książki, aby pokazać, jak jedzenie łączy ludzi.
  • „To Mac jako pierwszy skłonił mnie do zastanowienia się nad sposobem, w jaki jedzenie łączy ludzi — i rozdziela ich”.

Sprzedaż

Tender at the Bone: Dorastanie przy stole (Random House Reader's Circle)

• Reichl, Ruth (autor)
• angielski (język publikacji)
• 320 stron - 25.05.2010 (data publikacji) - Random House Trade Paperbacks (wydawca)

Kup na Amazonie

6. Jak ugotować wilka autorstwa MFK Fisher

Na jego powierzchni,   Jak ugotować wilka   jest książką kucharską. Jednak to znacznie więcej, gdy przyjrzysz się trochę bliżej. Ta książka została opublikowana podczas II wojny światowej, a zawarte w niej porady i wskazówki dotyczą bycia zaradnym i kreatywnym w kuchni, gdy brakuje zapasów. W książce daje czytelnikom postawę „podniesioną do góry” wobec niedoborów, pisząc o żywności, która była dostępna, zamiast narzekać na te, których nie było.

Autorka uważa, że ​​jedzenie, nawet jeśli jest skąpe, powinno dobrze smakować i atrakcyjnie wyglądać, i podaje praktyczne wskazówki, jak to zrobić. Tytułowy „wilk” to wyimaginowany wilk pod drzwiami w czasach niedoboru, a nie prawdziwy wilk w czyjejś kuchni. Oto kilka przykładów pisarstwa MFK Fishera:

• W całej książce czytelnicy znajdą ciekawostki związane z rozmawianiem o jedzeniu.
  • „Wszyscy ludzie są głodni. Zawsze byli. Muszą jeść, a kiedy odmawiają sobie przyjemności zaspokajania tej potrzeby, odcinają część swojej możliwej pełni, ich naturalnej realizacji życia, niezależnie od tego, czy są biedni, czy bogaci”.
• W całej książce znajdziesz mnóstwo dowcipu, na przykład ten cytat:
  • – A każdy kuchenny idiota wiedziałby wystarczająco dużo, żeby wydrążyć jabłka.
• Zaradność jest również powszechna w książce, ponieważ wyjaśnia, jak zrobić więcej za mniej, na przykład gotowanie garnka z zupą z resztkami:
  • „Myślę, że garnki do zupy powinny być od czasu do czasu świeże, jak ludzkie umysły w Nowy Rok. Należy je opróżnić, wyszorować i zacząć od nowa, z czystą wodą, kilkoma ziarenkami pieprzu, wszelkimi skrawkami, jakie pozostały z wczoraj, a potem z dzisiejszą kością, liśćmi sałaty, zimnym tostem i tym podobne. Ustawione z tyłu kuchenki i pozostawione na lato, z od czasu do czasu mieszanym przez kucharza, mogą zrobić dobry, klarowny bulion do sosów, a także pokrzepiający rosół.

Sprzedaż

Jak ugotować wilka

• MFK Fisher (autor)
• angielski (język publikacji)
• 224 strony - 10.01.1988 (data publikacji) - North Point Press (wydawca)

Kup na Amazonie

7. Gorączka Billa Buforda

Autor Bill Buford uważał się za przyzwoitego kucharza, ale zawsze zastanawiał się, jakim byłby kucharzem, gdyby pracował w profesjonalnej kuchni. Kiedy trzygwiazdkowa restauracja Mario Batalego w Nowym Jorku, Babbo, zaproponowała mu szkolenie, przyjął je. Buford szybko znalazł się pod kierownictwem Batalego i wkrótce trafił na praktykę we Włoszech u jednych z czołowych mistrzów kulinarnych na świecie.

Heat towarzyszy mu w tej podróży. Służy jako wspomnienie czasu spędzonego w kuchni, a jednocześnie jest kroniką dojścia Buforda do sławy w świecie jedzenia. Książka bada również, dlaczego jedzenie i pisanie o jedzeniu ma znaczenie. Wyróżnia się wśród pisarstwa kulinarnego, ponieważ dzieli się osobistymi doświadczeniami i pokazuje zakulisowe spojrzenia na świat jedzenia, a wszystko to z dużą ilością wplecionej pasji. Poniżej znajduje się kilka przykładów stylu pisania Buforda:

• Jego miłość do jedzenia i żywy opis widać w jego stylu pisania.
  • „Danie było porażką, ponieważ nie zostało ugotowane z miłością. Danie było sukcesem, ponieważ miłość była tak oczywista. Jeśli gotujesz z miłością, każdy talerz jest wyjątkowym wydarzeniem – nigdy nie pozwalasz sobie zapomnieć, że ktoś czeka, aby go zjeść: twoje jedzenie, zrobione twoimi rękami, ułożone palcami, smakowane twoim językiem.”
• Heat ma również wplecione kilka kulinarnych ciekawostek, takich jak:
  • „Gotowany tłuszcz jest pyszny. Niegotowany tłuszcz nie jest. Dlaczego faszerujesz gęś lub kaczkę? Dzisiejsi szefowie kuchni nie wiedzą, ponieważ nie uczą się już podstaw. Nadziewasz ptaka, żeby gotował się wolniej. Z pustą jamą wpuszczasz ciepło, a ptak jest ugotowany w środku i na zewnątrz, a mięso jest gotowe, zanim tłuszcz się wytopi. Nadziewaj swojego ptaka jabłkiem i szałwią, a najpierw wytopi się tłuszcz.
• Wreszcie, jego pisarstwo wyjaśnia, dlaczego ma pasję do gotowania:
  • „Odkryłem, gotując na linii, że za każdym razem, gdy przygotowywałem talerz z jedzeniem, które wyglądało dokładnie i estetycznie, a następnie podawałem przepustkę Andy'emu, odczuwałem ciche brzęczenie. Jeśli w pracowitą noc zrobiłem, powiedzmy, pięćdziesiąt dobrze wyglądających talerzy, miałem pięćdziesiąt małych chwil, a pod koniec służby czułem się całkiem nieźle.

Heat: przygody amatora jako niewolnik kuchenny, kucharz liniowy, wytwórca makaronu i uczeń rzeźnika cytującego Dantego w Toskanii

• Buford, Bill (autor)
• angielski (język publikacji)
• 336 stron - 26.06.2007 (data publikacji) - Vintage (wydawca)

Kup na Amazonie

8. Krew, kości i masło Gabrielle Hamilton

Gabrielle Hamilton jest właścicielką uznanej nowojorskiej restauracji Prune   Blood, Bones & Butter to jej wspomnienie o tym, jak przemierzała różne kuchnie, by znaleźć się w gronie najlepszych szefów kuchni na świecie. Książka zaczyna się w wiejskiej kuchni jej rodzinnego domu, a następnie przenosi się do jej czasów, gdy zwiedzała Europę, gdzie jadła obiady z nieznajomymi. W końcu ląduje w Prune, gdzie musi stawić czoła wielu wyzwaniom związanym z uruchomieniem restauracji. W całej książce jest surowa i szczera w opowiadaniu historii i wplata wiele tematów związanych z jedzeniem. Poniżej znajduje się kilka przykładów stylu pisania Hamiltona:

• Książka jest otwarta na temat tego, jak ludzie reagują na jedzenie, jak w tym przykładzie:
  • „Trudno jest gotować dla dzieci, a kiedy coś im nie odpowiada, zamiast uprzejmie powiedzieć „nie”, „dziękuję”, zamiast tego przybierają gigantyczną minę fuj i krzyczą „eewww” tuż przed tobą, jakbyś miał żadnych uczuć”.
• Hamilton przypisuje uczucie głodu jako sposób, w jaki rozwinęła swoją pasję do gotowania, na przykład:
  • „Ponieważ tak wiele głodu podczas tej podróży doprowadziło do tak ogromnej ilości czasu na fantazjowanie o jedzeniu, każde pragnienie stało się fanatycznie szczególne. Głód nie był powszechny, nigdy, po prostu czegoś, czegokolwiek, do jedzenia. Mój głód stał się tak specyficzny, że mogłem nazwać każdy jego zakątek i zagięcie. Słony, ciepły, bulionowy, skrobiowy, tłusty, słodki, czysty i chrupiący, chrupiący i wodnisty i tak dalej.
• Książka zachęca również czytelników do zastanowienia się nad potęgą ciężkiej pracy, która jest absolutnie niezbędna, aby odnieść sukces jako szef kuchni:
  • „Żadne przyszłe seminarium feministyczne na poziomie magisterskim nigdy nie zbliżyłoby się nawet na milę do mocy tej pierwszej wypłaty. Przekonanie było natychmiastowe i na zawsze: jeśli płacę za swoją drogę, idę własną drogą”.

Krew, kości i masło: nieumyślna edukacja niechętnego szefa kuchni

• Świetny produkt!
• Hamilton, Gabrielle (autor)
• angielski (język publikacji)
• 320 stron - 24.01.2012 (data publikacji) - Random House Trade Paperbacks (wydawca)

Kup na Amazonie

9. Moje życie we Francji Julia Child

Szefowa kuchni Julia Child jest znana ze swojej książki kucharskiej Mastering the Art of French Cooking i programu telewizyjnego The French Chef, ale jej książka Moje życie we Francji jest raczej wspomnieniem, w którym odkrywa czas spędzony we Francji i czego nauczyła ją o francuskiej kuchni i gotowaniu . Ten okres mieszkania we Francji zaszczepił w niej pasję do gotowania i nauczania o gotowaniu. Odkrywa ducha, który Julia musiała przyjąć, gdy doskonaliła swoje umiejętności gotowania i pisania, aby stać się jedną z najlepszych osobowości kulinarnych w Ameryce. Poniżej kilka przykładów pisarstwa Julii Child:

• W całej książce znajdziesz przykłady jej entuzjazmu zarówno dla kultury, jak i kuchni Francji, takie jak:
  • „Po prostu mów bardzo głośno i szybko i przedstaw swoje stanowisko z całkowitym przekonaniem, jak to robią Francuzi, a będziesz się świetnie bawić!”
• Książka ma również wiele autorefleksji, co czyni ją doskonałym przykładem pamiętnika:
  • „Po namyśle doszedłem do wniosku, że mam trzy główne słabości: byłem zdezorientowany (o czym świadczy brak faktów, niezdolność do skoordynowania myśli i niezdolność do zwerbalizowania moich myśli); Brakowało mi pewności siebie, co powodowało, że wycofywałem się z forsowanych stanowisk; i byłem zbyt emocjonalny kosztem ostrożnego, choć „naukowego”. Miałem trzydzieści siedem lat i wciąż odkrywałem, kim jestem”.
• Dziecko łączy również swoją miłość do Francji z miłością do gotowania i pokazuje, jak te dwie rzeczy są ze sobą ściśle powiązane:
  • „Dobrej kuchni francuskiej nie może wyprodukować kucharz zombie”.

Sprzedaż

Moje życie we Francji

• Julia Child, szkoła francuska,
• prawdziwa historia życia, silna kobieca osobowość
• Inspiracja
• Miłość do życia, miłość do jedzenia
• humor, determinacja, odkrywanie siebie, prawdziwe powołanie

Kup na Amazonie

10. Uczta: Jedzenie na celebrację życia autorstwa Nigelli Lawson

Lista najlepszych przykładów pisania o jedzeniu nie byłaby kompletna bez książki kucharskiej tworzącej szeregi, a ta jest świetnym wyborem. Nigella Lawson, autorka esejów kulinarnych, znana jest ze swoich felietonów w znanych publikacjach drukowanych, ale ma też na swoim koncie kilka bestsellerowych książek kucharskich, a Feast: Food to Celebrate Life jest jedną z nich.

W książce Lawson zbiera przepisy krok po kroku i wskazówki, jak zorganizować świąteczne uczty, ale posiłki są wystarczająco dobre, aby można je było stosować przez cały rok. W przeciwieństwie do wielu książek kucharskich, wnosi mnóstwo humoru do przepisów i można powiedzieć, że zostały napisane przez kogoś, kto jest samozwańczym krytykiem kulinarnym.

Poniżej znajdują się przykłady pisarstwa Nigelli Lawson:

• Możesz zobaczyć jej humor w przykładach takich jak ten:
  • „W takim przypadku zdejmij folię i dodaj złote kostki paneer, podgrzej je i rozkoszuj się wspaniałą bollywoodzką jasnością potrawy”.
• Książka zawiera wiele instrukcji krok po kroku, ponieważ w istocie jest książką kucharską:
  • „Wlej olej na dużą patelnię – na tyle dużą, by później zmieścić wszystkie składniki – i gdy się nagrzewa, pokrój paneer w kostki o boku 1/2 cala. Wrzuć połowę z nich do gorącego oleju i smaż, aż będą złote, usuwając je na podwójną grubość ręcznika papierowego.
• Wreszcie, w książce jasno mówi o znaczeniu jedzenia i specjalnych okazji:
  • „Używamy jedzenia, aby zaznaczyć ważne dla nas w życiu wydarzenia”.

Sprzedaż

Uczta: Pokarm celebrujący życie

• Książka w twardej okładce
• Lawson, Nigella (autor)
• angielski (język publikacji)
• 480 stron — 27.10.2004 (data publikacji) — Hyperion (wydawca)

Kup na Amazonie

Zacznij czytać o jedzeniu, aby zostać pisarzem kulinarnym

Niezależnie od tego, czy rozważasz karierę niezależnego krytyka kulinarnego, czy chcesz dowiedzieć się więcej o swoich ulubionych potrawach, najlepszym miejscem do rozpoczęcia jest zapoznanie się z tymi przykładami pisania o jedzeniu. Od książek kucharskich, przez pamiętniki, po dziennikarstwo śledcze — te przykłady pokazują, że o jedzeniu można pisać na wiele sposobów i że można to robić różnymi głosami.

Oznacza to również, że jest miejsce na nowy głos w świecie pisania o jedzeniu. Uważne przestudiowanie ich pokaże ci, czego potrzeba, aby pisać o jedzeniu, i może zainspirować cię do znalezienia własnego głosu pisarza kulinarnego. Jeśli jesteś smakoszem i pisarzem, rozważ przekształcenie tego w lukratywną karierę lub dodatkowy występ jako pisarz kulinarny.

Czytanie, aby zacząć pisać? Sprawdź nasz przewodnik po samodzielnym publikowaniu na Amazon!