Co to są zaimki płciowe? Pomocny przewodnik i przykłady

Prawidłowe zaimek innej osoby jest oznaką szacunku i uznania. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak używać zaimków rodzaju.

Z wyjątkiem osób, które właśnie przybyły na Ziemię z innej planety, prawdopodobnie zauważyłyście w ostatnich latach w mediach takie terminy, jak „tożsamość płciowa”, „integracja płci” i „prawa LGBTQ”. Uprzedzenia i uprzedzenia społeczne są demonstrowane poprzez działania tak zauważalne, jak przemoc fizyczna wobec czegoś tak pozornie nieistotnego jak zaimek. Jednak język jest bardzo ważny. Zmieniając sposób, w jaki mówimy o innych i zwracamy się do nich, możemy rzucić wyzwanie długo utrzymywanym uprzedzeniom i uprzedzeniom, a ostatecznie zmienić sposób myślenia ludzi.

Niezależnie od tego, czy jesteś w pracy, czy poznajesz nowych ludzi na przyjęciu u przyjaciela, musisz mieć świadomość, że nie każdy identyfikuje się jako mężczyzna lub kobieta. Oznacza to, że nie możesz automatycznie założyć, że ich zaimki to ona/jej/jej, jeśli rozmawiasz z kobietą. Zamiast tego mogą preferować inne zaimki, które można zidentyfikować, po prostu pytając.

Więc jeśli czujesz się trochę oszołomiony i zdezorientowany, czytaj dalej. Zapewniam krótki, ale zwięzły przegląd zaimków i jak można dowiedzieć się, jakie są preferowane zaimki danej osoby.

Co to są zaimki?

Pozwólcie, że podsumuję, czym jest zaimek, zanim zagłębię się w złożony temat zaimków rodzaju. Zaimki to słowa, które zastępują rzeczowniki, w tym osoby, miejsca, rzeczy lub idee. Zamiast ciągłego powtarzania tego samego rzeczownika w zdaniu, używamy zaimków. Takie postępowanie zapobiega konstruowaniu długich i nieporęcznych zdań, które są trudne do odczytania. Na przykład, zamiast zdania: „Susan musi szybko spakować walizkę Susan, aby Susan mogła zdążyć na samolot Susan na czas”, wolisz powiedzieć lub napisać: „Susan musi szybko spakować walizkę, aby zdążyć na samolot czas."

Zaimki osobowe płci

W przykładowym zdaniu, w którym Susan pakuje walizki, użyłem zaimków osobowych ona i ona , aby odnieść się do Susan. Założyłem, że Susan identyfikuje się jako kobieta na podstawie jej imienia. W języku angielskim zaimki były tradycyjnie klasyfikowane jako męskie, tj. on/jego/sam, lub żeńskie, tj. ona/jej/sama. Ponieważ język jest bezpośrednio związany z kulturą społeczeństwa i światopoglądem, klasyfikacja ta była zgodna z tradycyjnym poglądem, że istnieją tylko dwie płcie, mianowicie męska i żeńska.

Ponieważ w przeszłości mężczyźni byli również postrzegani jako lepsi od kobiet, zaimek on był używany jako zaimek rodzajowy we wszystkich przypadkach, w których rodzaj rzeczownika był niejasny. Przyjętą normą było np. konstruowanie zdania typu „Kiedy ktoś wchodzi do pokoju, zawsze musi się przedstawić”. W przypadku braku neutralnego pod względem płci zaimka trzeciej osoby liczby pojedynczej, on i on sam są użyte w tym zdaniu w odniesieniu do osoby.

Kiedy ruch wyzwolenia kobiet zaczął robić postępy, zwłaszcza podczas drugiej fali, zakorzenione codzienne uprzedzenia, takie jak używanie zaimka rodzaju męskiego w kontekstach neutralnych pod względem płci, znalazły się pod ostrzałem. Od tego czasu użycie ich jako preferowanego, neutralnego pod względem płci zaimka trzeciej osoby liczby pojedynczej zyskało na popularności. Jeśli użyjemy tego samego przykładowego zdania, wygląda to tak: „Kiedy osoba wchodzi do pokoju, zawsze musi się przedstawić”.

Liczba pojedyncza Oni

Jeśli jesteś członkiem policji gramatycznej, twoje jedno oko może zacząć drżeć na myśl o użyciu zaimka liczby mnogiej dla rzeczownika w liczbie pojedynczej. Jednakże, jeśli się nad tym zastanowić, nie jest to pierwszy przypadek w języku angielskim, w którym używamy tego samego zaimka do opisania zarówno rzeczowników w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej. Na przykład liczba mnoga ty w języku angielskim również rozwinęła się z czasem, by ostatecznie obejmować liczbę pojedynczą ty , w wyniku czego używamy cię dzisiaj do opisania jednej lub wielu osób. I nikt już na to nie patrzy. Prostym faktem jest to, że język jest żywą i ciągle zmieniającą się rzeczą. Więc nie przywiązuj się zbytnio do dzisiejszych zasad gramatycznych. Mogą nie być zasadami jutra.

Na razie użycie liczby pojedynczej stało się normą w piśmie akademickim, a także w innych formach pisania, takich jak dziennikarstwo. Ponadto kilka kluczowych organizacji, takich jak Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne, oficjalnie uznało użycie liczby pojedynczej oni , zarówno w formalnym, jak i nieformalnym piśmie.

Zaimki uwzględniające płeć

Dyskryminacja kobiet nie jest jedynym uprzedzeniem kulturowym, które znalazło odzwierciedlenie w naszym codziennym języku. Binarność płci w języku angielskim wyklucza osoby, które mają bardziej płynne poczucie płci, na przykład osoby, które identyfikują się jako osoby niebinarne lub transpłciowe. To wykluczenie jest pokazane w tym, że zaimki są starannie sklasyfikowane jako męskie lub żeńskie. Jednak nie każdy identyfikuje się jako mężczyzna lub kobieta.

Na szczęście prawa społeczności LGBTQ są ​​obecnie coraz bardziej uznawane w postępowych społeczeństwach. Rozwój ten wpłynął na dyskusje dotyczące języka płciowego i używania poprawnych zaimków dla osób, które nie są zgodne z płcią. Ponieważ on i ona nie są wystarczające, gdy odnoszą się na przykład do osób niebinarnych lub płciowo-queerowych, zaimek neutralny pod względem płci w liczbie pojedynczej mogą być również używane w takich przypadkach.

Oznacza to, że liczby pojedynczej they można używać w przypadkach, gdy płeć poprzednika - rzeczownika, do którego odnosi się zaimek - jest nieznana lub w odniesieniu do osoby, której ekspresja płci nie obejmuje on lub ona . Ponieważ słowo „ oni ” jest już zakorzenione w języku angielskim, jest to obecnie najpopularniejszy zaimek neutralny pod względem płci.

Jednak w użyciu jest kilka innych zaimków trzeciej osoby liczby pojedynczej. Oto kilka przykładów:

Jak unikać używania niewłaściwych zaimków

Widząc, że w użyciu jest tak wiele różnych zaimków uwzględniających płeć, skąd masz wiedzieć, jakie zaimki preferuje dana osoba? Ustalenie tożsamości płciowej danej osoby może być trudne. Aby jednak uniknąć krzywdzących założeń i błędnego postrzegania płci, chcesz ocenić prawidłowe zaimki dla osób, z którymi się kontaktujesz. Załóżmy, że jesteś cisgenderem i identyfikujesz się jako on lub ona . W takim przypadku możesz nie rozumieć, jak bolesne i lekceważące może być dla osób niebinarnych, gdy inni przyjmują ich tożsamość.

Jednym z najbezpieczniejszych sposobów poznania zaimków danej osoby jest podzielenie się własnymi zaimkami podczas przedstawiania się, nawet jeśli identyfikujesz się jako osoba cispłciowa. Możesz na przykład powiedzieć: „Cześć, mam na imię Klara, a moje zaimki to ona/jej/jej”. Udostępnianie własnych zaimków daje drugiej osobie możliwość podzielenia się swoimi. W przypadku, gdy druga strona nie odwzajemni się, dzieląc się również swoimi zaimkami, możesz po prostu grzecznie zapytać ich, jakich zaimków używają.

Możesz także znormalizować udostępnianie zaimków związanych z płcią, udostępniając własne zaimki w podpisie e-mail oraz na swoich profilach w mediach społecznościowych i wizytówkach. Załóżmy jednak, że nie masz pewności co do tożsamości płciowej danej osoby lub wolisz jej nie ujawniać. W takim przypadku zaleca się domyślną liczbę pojedynczą oni lub unikanie konstrukcji zdaniowych zawierających zaimki i zamiast tego używanie ich imion.

Nawet jeśli masz najlepsze intencje, możesz pomylić czyjeś zaimki. Kiedy tak się dzieje, najlepiej przeprosić i znaleźć ich poprawne zaimki. Podobnie, gdy słyszysz, że ktoś inny używa niewłaściwych zaimków, możesz mu pomóc, uprzejmie je poprawiając i oszczędzając osobie, która jest błędnie określana, trochę zakłopotania.

Jeśli używasz zaimków w swoim następnym tekście, sprawdź naszą listę 100 zaimków do wykorzystania przez pisarzy.