10 przykładów opowiadań z podróży bohatera

Podróż bohatera pojawia się nie tylko w powieściach! Odkryj nasz przewodnik z najlepszymi przykładami opowiadań z podróży bohatera.

Podróż bohatera to struktura narracyjna stosowana w literaturze od wieków. Można go znaleźć w dziełach najlepszych autorów fantasy, takich jak Władca Pierścieni , a także można go wykorzystać z potężnym efektem w opowiadaniach. Poniżej znajduje się nasz wybór najlepszych opowiadań, które wykorzystują formę podróży bohatera: ich różnorodność może Cię zaskoczyć!

Oto przykłady opowiadań z podróży najlepszego bohatera

1. Historia twojego życia – Ted Chiang

Włączając narrację struktury bohatera, ale kształtując formę, aby służyła historii, Story of Your Life zaczyna się od narratorki, dr Louise Banks, rozmawiającej ze swoim jeszcze nienarodzonym dzieckiem. Banks, doświadczony lingwista, zostaje zabrany na pokład, aby spróbować porozumieć się z kosmitami, których statki w tajemniczy sposób przybyły do ​​​​miejsc na całym świecie.

Okazuje się, że przeszłość i przyszłość jawią się kosmitom z taką samą wyrazistością jak teraźniejszość. Powrót Banks jest reprezentowany przez jej wspomnienia z daty początku opowieści i jej słowa skierowane do jej nienarodzonego dziecka, ale z Eliksirem: wiedzą.

„Bardziej interesujące było to, że Heptapod B zmienił sposób, w jaki myślałem”.

Ted Chiang, Historia twojego życia

2. Pływak – John Cheever

Zaczynając w zwykłej, zamożnej dzielnicy w Ameryce, Ned Merrill relaksuje się przy basenie przyjaciela w letni dzień. Ale sprawy przybierają surrealistyczny obrót, gdy Merrill postanawia, że ​​aby dostać się do domu, przepłynie wszystkie baseny na podwórku między domem swojego przyjaciela a własnym.

Chociaż jego przedsięwzięcie zaczyna się jako zabawne igraszki, szybko staje się zupełnie inne, gdy Merrill spotyka niezadowolonych sąsiadów i znajduje się w niekomfortowej sytuacji. W końcu kończy pływanie i wraca do domu. Ale lekkość tego przedsięwzięcia już dawno minęła, a kiedy zdaje sobie sprawę, że jego dom jest pusty, mamy wrażenie, że mówi o głębszej pustce.

„Zrobił, co chciał, przepłynął hrabstwo, ale był tak oszołomiony wyczerpaniem, że ten triumf wydawał się niejasny”.

John Cheever, Pływak

3. Długi marsz – Richard Bachman

Ta nowela Stephena Kinga, napisana pod pseudonimem, przedstawia narratora, który śledzi podróż bohatera zarówno w sensie dosłownym, jak iw przenośni. Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości dystopijnej wersji USA, gdzie co roku The Long Walk jest transmitowany na żywo. Podąża za setką chłopców, którzy zarejestrowali się, aby wziąć udział w konkursie. Rozlega się dźwięk pistoletu startowego i wyruszają; zwycięzcą jest ostatni stojący.

Nasz bohater Garraty opuszcza swój dom na początku opowieści, prowadzony przez matkę, kierując się na linię startu. Jego podróż zabiera go ponad sto mil i ponad granicami stanów. Pod koniec opowieści otrzymuje Eliksir – największy skarb – ale wiąże się to ze straszliwą ceną.

„Nikt z nas tak naprawdę nie ma nic do stracenia. Ułatwia to rozdawanie”.

Richard Bachman, Długi spacer

4. Nigdy nie zatrzymuj się na autostradzie – Jeffrey Archer

Wezwanie do przygody, kluczowy etap podróży bohatera, jest nakreślone w tym opowiadaniu: bohaterka, Diana, otrzymuje zaproszenie na farmę swojej przyjaciółki. Ale podczas jazdy Diana staje się coraz bardziej nerwowa. Jest przekonana, że ​​śledzi ją złowieszcza czarna furgonetka.

Na swojej drodze czeka ją wiele prób: korki są powolne, jest zestresowana, a przed wjazdem na autostradę przypadkowo potrąca kota, zabijając go. Zwrot akcji jest zbyt dobry, by go zrujnować, ujawniając, ale z pewnością prawdą jest stwierdzenie, że struktura podróży bohatera bardzo dobrze pasuje do gatunku suspensu.

„Diana zebrała swoją torbę i zdecydowanym krokiem podeszła do drzwi, rzucając kontrakt na biurko Phila, nie zadając sobie trudu, by zasugerować mu, że ma dobry weekend”.

Jeffrey Archer, Nigdy nie zatrzymuj się na autostradzie

5. Najwspanialsza rzecz na świecie – Norman Mailer

To opowiadanie, napisane na drugim roku studiów na Harvardzie, podąża za Alem Grootem, którego spotykamy targując się o pączka i kawę, wspominając czasy, gdy miał więcej gotówki. Postanawia złapać stopa z trzema nieznajomymi, którzy wchodzą do kawiarni, dając im do zrozumienia, że ​​​​ma więcej pieniędzy niż on (Wyjazd).

Później wygrywa hazard w grze w bilard, ale nalega na rzucenie palenia, co rozgniewa jego towarzyszy ( Inicjacja ). Wsadzają go do samochodu i odjeżdżają z nim, ale Groot ucieka, wyskakując z jadącego pojazdu (Powrót). Najwspanialsza rzecz na świecie wygrała doroczny konkurs studencki magazynu Story w 1941 roku. „Najwspanialsza rzecz” – czyli eliksir – to szczęście.

„Stał tam mały, stary, pomarszczony chłopiec w wieku osiemnastu lub dziewiętnastu lat”.

Norman Mailer, Najwspanialsza rzecz na świecie

6. Jeden zwykły dzień z orzeszkami ziemnymi – Shirley Jackson

Opublikowane po raz pierwszy w 1955 roku, opowiadanie mistrzyni formy, Shirley Jackson, oferuje nowe spojrzenie na historię podróży bohatera. Zaczynamy opowieść od tego, jak pan John Johnson spędza dzień w dobrym nastroju, szerząc dobrą wolę, gdziekolwiek się pojawi.

Kiedy pan Johnson wraca do domu, a jego dobroczynna misja jest zakończona, eliksir zostaje ujawniony i przekazany jego żonie niczym pałeczka, gdy poznajemy straszną prawdę: państwo Johnson na zmianę podejmują akty dobroci – i akty zło.

"Pan. Johnson emanował dobrym samopoczuciem, gdy schodził po schodach na brudny chodnik”.

Shirley Jackson, Jeden zwykły dzień, z orzeszkami ziemnymi

7. Duch rozstajów – Frederick Manley

Podróżnik wyrusza z wizyty u znajomego, by wrócić do gospody, w której się zatrzymał; jest gorzka, śnieżna noc, a on staje się beznadziejnie zagubiony, wędrując w zamieci. Pojawia się nagle w tej gospodzie – późno w nocy – w stanie strasznego szoku, spotykając postać Mentora w historii: Andy'ego Sweeneya, celnika.

Dowiadujemy się o jego strasznych przejściach i złowrogim nieznajomym, którego spotkał na rozdrożu. Pozornie zamożny dżentelmen, który bardzo lubi hazard. Po pewnym czasie grosz spada, a narrator dochodzi do wniosku, przeciwko komu dokładnie gra i o jaką stawkę toczy się gra. W szaleńczym powrocie do domu widzimy, jak narrator ponownie wkracza do Zwyczajnego Świata, gdzie opowiada o swoim bliskim spotkaniu i jeszcze dokładniejszym goleniu.

„Noc, a zwłaszcza noc Bożego Narodzenia, to najlepszy czas na słuchanie opowieści o duchach. Wrzuć kłody! Zasuń zasłony! Przysuńcie swoje krzesła bliżej ognia i słuchajcie!”

Frederick Manley, Duch rozstajów

8. Liść autorstwa Niggle'a – JRR Tolkiena

Jest to jedno z nielicznych opowiadań, jakie kiedykolwiek napisał autor Władcy Pierścieni i Hobbita , i pomimo skrajnie odmiennej tematyki, odzwierciedla również strukturę podróży bohatera. Opowieść jest alegorią podążającą za drogą artysty przez etapy śmierci. Można to postrzegać jako lżejsze podejście do innego uosobienia formy podróży bohatera, Boskiej komedii Dantego.

Przekraczając pierwszy próg, Niggle dociera do przytułku (czyśćca) i stopniowo, z pomocą kilku nieziemskich i niewidzialnych mentorów, dociera na wieś (niebo).

„Mogło być inaczej, ale nie mogło być lepiej”.

JRR Tolkien, Liść Niggle'a

9. Zestrzelony nad Libią – Roald Dahl

Struktura podróży bohatera może wspaniale pasować do prawdziwych historii; to świetne narzędzie do doskonalenia narracji i regulowania tempa opowieści. Ukochany autor książek dla dzieci, Roald Dahl, wykorzystuje to z potężnym skutkiem w tym opowiadaniu, w którym szczegółowo opisuje swoje przeżycia z katastrofy na pustyni w 1940 roku, kiedy podczas II wojny światowej leciał dla Królewskich Sił Powietrznych.

Po trafieniu naziemnym ogniem przeciwlotniczym Dahl wierzy, że może wrócić do bazy, ale jego samolot ląduje dziobem w piasku. Autor jest ciężko ranny i musi liczyć na ratunek ze strony sił alianckich, zanim będzie za późno.

„Wysadź ten kij; to nie wróci. Musieli mieć mój statecznik i zablokowali mi windy.

Roald Dahl, zestrzelony nad Libią

10. Droga Krzyżowa – Daphne Du Maurier

Zostawiając za sobą zwykły świat spokojnej angielskiej wioski z klasy średniej, miejscowy pastor prowadzi grupę współczesnych pielgrzymów na wycieczkę krajoznawczą na Bliski Wschód. Po wizycie w Ogrodzie Getsemane, podróżnych nękają dziwne wydarzenia i próby: każdy jest zmuszony stawić czoła losowi, którego najbardziej się boi. Jednak ich doświadczenia ostatecznie wyzwalają i wracają do domu z nową samowiedzą. Po co pisać fanfiction? Sprawdź nasz przewodnik, aby się dowiedzieć!

„Du Maurier celował w wywoływaniu poczucia zagrożenia. Ciemność wysuwa się na pierwszy plan w jej makabrycznych i mrożących krew w żyłach opowiadaniach”

Lucy Sholes, pisząca dla BBC Culture