Ile znaków jest za dużo?

Kiedy piszesz opowiadanie, skąd wiesz, że w książce jest zbyt wiele postaci?

Ile znaków jest za dużo?

Któregoś dnia znalazłam książkę, której tytuł mnie zaintrygował. Akcja rozgrywała się w epoce, którą kochałem, a okładka była cudowna, a notka intrygująca. Sama książka miała niezłą wysokość i wagę. Miał nawet atrakcyjną bibliosmię – zwaną inaczej aromatem. Nie mogłam się doczekać, aż zwinę się na kanapie z kawą i kotem i będę czytać godzinami.

Półtorej godziny zajęło mi uświadomienie sobie, że to książka, dla której nie znajdę miejsca na półkach.

Powodów, dla których książka mi się nie podobała, było wiele, ale najważniejszym był fakt, że było w niej po prostu za dużo bohaterów. Nie jestem przeciwny dużej obsadzie. Czytałem Władcę Pierścieni . I podobało mi się to. Każda książka Terry'ego Pratchetta ma wielu bohaterów. „Gwiezdne Wojny” mają liczną obsadę. To samo z Toy Story . Liczy się sposób użycia tych znaków.

Być może to nie liczba bohaterów miała znaczenie w książce, którą zdecydowałam się przeczytać w czasie Świąt. Być może był to fakt, że notka, choć mówiła prawdę o fabule, zapomniała wspomnieć, że jest nudna. Przychodzi mi teraz na myśl „nudne”. Jednak wtedy ciągle myślałem: „Och, proszę, z miłości do Szekspira (kiepski wybór, bo on też uwielbiał tworzyć duże obsadę), a nie kolejne nowe nazwisko, które będę musiał spróbować zapamiętać”. Jeszcze gorszy był fakt, że każda nowa postać zdawała się istnieć wyłącznie po to, aby wypowiedzieć jedno zdanie w rozmowie, jednocześnie brzmiąc jak którakolwiek z pozostałych postaci.

Wiele kursów pisania powie, że ma nie więcej niż trzech głównych bohaterów. Inne kursy mówią nie więcej niż sześć. Prawda jest taka… to Twoja historia – możesz mieć ich tyle, ile chcesz. Rzecz w tym, że nie liczy się ilość, ale jakość.

O czym musisz pamiętać o postaciach

1. Twój główny bohater powinien pojawić się w prawie wszystkich scenach.

Jest to jeden z najczęściej nauczanych pomysłów. We Władcy Pierścieni JRR Tolkiena Frodo Baggins występuje niemal we wszystkich scenach. Jest to ważne, jeśli fabuła jest liniowa.

Ale oczywiście są wyjątki:

• Jeśli Twoja powieść jest nieliniowa i porusza się w czasie do tyłu i do przodu z oddzielnymi wątkami fabularnymi, każdy z własnym zestawem postaci.
• Jeśli masz dwie wątki dziejące się w tym samym czasie, które pędzą ku sobie.
• Jeśli jeden z wątków jest w rzeczywistości historią, której nie da się opowiedzieć w inny sposób, lub ujawnia rzeczy, które wpłyną na głównego bohatera, nie będzie to miało sensu, chyba że nam to pokażesz, zamiast opowiadać w zrzucie informacji. Nie rób zrzutów informacji.

Jeśli Twoja historia mieści się w jednej z tych sytuacji, jest mało prawdopodobne, że będziesz mógł zagrać głównego bohatera w każdej scenie.

Wskazówka dotycząca pisania: Jeśli Twoja powieść należy do powyższych, bardzo dobrym pomysłem jest poinformowanie czytelnika, gdzie i kiedy rozgrywa się akcja danej części książki. Najlepiej zrobić to w nagłówku rozdziału. Podaj numer rozdziału, lokalizację i rok, w którym przeczytałeś. Czytelnik zostanie wtedy odpowiednio zorientowany i bez wahania powróci do tej części historii.

2. Nie używaj sześciu znaków, gdy wystarczą trzy.

Każda postać musi mieć rację. W książce, którą czytałam, każda postać wydawała się szczegółowo opisana. Po pewnym czasie przestało mnie to obchodzić, bo te postacie zdawały się nie mieć powodu do istnienia. Nie powiedzieli mi nic, co mógłby powiedzieć jeden z głównych bohaterów. Wszystkie brzmiały i z opisów wyglądały tak samo. Każda postać musi wyglądać i brzmieć inaczej. Toy Story jest doskonałym przykładem, a wyjątkowość każdej zabawki pojawiła się w pewnym momencie, który był kluczowy dla fabuły.

W telewizyjnych serialach policyjnych w oddziale może znajdować się kilkanaście osób, ale w rozmowie biorą udział tylko trzy lub cztery zwykłe postacie. Pozostali wściekle gryzmolą notatki, wręczają głównym bohaterom akta, wyglądają na zainteresowanych i zaniepokojonych, po czym odbierają telefon, który następnie przekazują głównemu bohaterowi. To anonimowi wypełniacze pokoi.

Wskazówka dotycząca pisania: Jeśli chcesz mieć dużą obsadę, bądź selektywny. Jeśli chodząca postać pojawi się ponownie, a informacje, które przekazuje jednemu lub większej liczbie głównych bohaterów, popychają fabułę do przodu, ujawniają pewne rzeczy na temat innego głównego bohatera lub pomagają w budowaniu świata, w którym osadzona jest Twoja książka, to tak , poświęć trochę czasu, aby pokazać nam więcej na ich temat, ale nie za dużo. Pamiętaj, że mają one na celu wepchnięcie głównych bohaterów w fabułę lub spowodowanie dla nich kolejnych komplikacji. Spróbuj także przywrócić tę postać w którymś momencie książki. Nawet jeśli jest to tylko wzmianka ze strony bohatera lub antagonisty. Pamiętajcie o „broni Czechowa”.

3. Zbyt wiele postaci osłabi siłę głównej obsady

Powodem, dla którego „każda postać musi mieć rację” jest to rozcieńczenie. Najmocniejszą częścią Wall-E były pierwsze trzy czwarte filmu, kiedy był to tylko Wall-E i Eve. Pierwsze dwadzieścia minut filmu to po prostu Wall-E. Dziewięćdziesiąt pięć procent filmu Castaway to jedna postać. I oba te filmy to mocne filmy.

Wskazówka dotycząca pisania: Wyrażenie „zabij swoje ukochane” nie odnosi się tylko do dobrze skonstruowanych zdań i opisów. Dotyczy to także postaci. Jeśli Twoja powieść wydaje się zagracona lub niezgrabna, dobrym miejscem na rozpoczęcie jest ograniczenie listy obsady. Jest kilku członków obsady, których musisz mieć. Weźmy na przykład Castawaya .

• Główny bohater, którego grał Tom Hanks.
• Antagonista, którego uosabiała pogoda, lokalizacja i samotność.
• Pomocnik. Twój bohater musi mieć kogoś, z kim może porozmawiać, aby czytelnik wiedział, co myśli, co planuje i co o tym myśli. A pomocnik nie musi być człowiekiem ani czuć. Tom Hanks miał piłkę do koszykówki, którą nazwał Wilson.

Ostatnie słowo

Jeśli zawsze chciałeś nauczyć się pisać książkę, rozpocznij dobrze nowy rok i zapisz się na kurs Writers Write It. To idealne miejsce do nauki.

przez Elaine Dodge. Elaine jest autorką serii The Harcourts of Canada i The Device Hunter . Elaine z wykształcenia była projektantką graficzną, a następnie pracowała w projektowaniu, reklamie i telewizji. Obecnie tworzy treści, głównie w formie pisemnej, dla klientów na całym świecie, ale wolałaby pisać swoje książki i opowiadania.

Więcej postów od Elaine

1. Szczęśliwe życie to wybór, który nie jest dany
2. Ostatni miesiąc, jaki pozostał na pisanie
3. Jak używać stworzeń do tworzenia postaci
4. Punkt widzenia w romansie
5. 5 najlepszych adaptacji książek do miniseriali
6. 5 najlepszych adaptacji książkowych do filmów
7. 5 najgorszych adaptacji książkowych do filmów
8. 5 książek typu „Jak pisać”, które wywarły wpływ na moje pisanie
9. Studium przypadku dotyczące głębokiego tematu dumy i uprzedzenia
10. Jak stworzyć zwiastun książki

Najważniejsza wskazówka: dowiedz się więcej o naszych zeszytach ćwiczeń i kursach online w naszym sklepie .