Jak napisać powieść (bez porażki): ostateczny 20-krokowy przewodnik

Co by było, gdybyś mógł nauczyć się pisać powieść bezbłędnie? Co by było, gdybyś miał proces tak niezawodny, że wiedziałbyś, że skończysz bez względu na to, jaki blok pisarski rzuci na ciebie? Apokalipsa zombie może w końcu nadejść, a ty wciąż będziesz musiał stawić czoła pustej stronie, aby dokończyć swoją powieść.

Szpilka

Codziennie rozmawiam z pisarzami, którzy nie wiedzą, jak napisać powieść. Martwią się, że nie mają tego, czego potrzeba, i szczerze mówiąc, mają rację.

Pisanie powieści, zwłaszcza po raz pierwszy, to ciężka praca, a szuflady biurka i dyski twarde wielu znakomitych pisarzy wypełnione są szkieletami nieudanych książek.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​nie musisz być jednym z tych nieudanych pisarzy.

Możesz być pisarzem, który pisze do końca.

Możesz być pisarzem, który opanowuje sztukę pisania powieści.

Moja podróż do nauki pisania powieści

Nazywam się Joe Bunting.

Martwiłam się, że nigdy nie napiszę powieści. Dorastając, marzyłem o zostaniu wielkim powieściopisarzem, piszącym książki takie jak te, które uwielbiałem czytać. Próbowałem nawet pisać powieści, ale raz za razem mi się nie udało.

Postanowiłem więc studiować kreatywne pisanie na studiach. Pisałem wiersze i opowiadania. Zdobyłem drogi dyplom.

Ale nadal nie wiedziałem, jak napisać powieść.

Po studiach zacząłem blogować, co zaowocowało kilkoma występami w lokalnej gazecie, a następnie w ogólnopolskim magazynie. Miałem szansę napisać książkę typu ghostwriter (i zarabiać za to!). Zostałem pełnoetatowym, zawodowym pisarzem.

Ale nawet po napisaniu kilku książek martwiłem się, że nie mam tego, czego potrzeba do napisania powieści. Powieści wydawały się po prostu inne, jakoś trudniejsze.

Może dlatego, że były dla mnie tak cenne, ale kiedy pisałem książkę non-fiction, już mnie nie onieśmielało – pisanie powieści mnie przerażało .

Napisać powieść? Nie wiedziałem, jak to zrobić.

Aż rok później zdecydowałem, że nadszedł czas. Musiałem przestać zwlekać i wreszcie zająć się procesem.

Stworzyłem plan ukończenia powieści, wykorzystując wszystko, czego kiedykolwiek nauczyłem się o procesie pisania książek. Każda sztuczka, hack i technika, którą znałem.

I proces zadziałał.

Skończyłem swoją powieść w 100 dni.

Dziś jestem autorem bestsellerów w Wall Street Journal, autorem trzynastu książek, których pasją jest uczenie pisarzy, jak pisać i kończyć swoje książki. (W tym miejscu kluczowym słowem jest FINISH).

Nauczyłem tego procesu setki innych pisarzy, którzy wykorzystywali go do pisania i kończenia swoich powieści.

A dzisiaj nauczę was również mojego procesu „jak napisać powieść”. W dwudziestu wykonalnych krokach !

Kiedy to zrobię, podzielę się najlepszymi wskazówkami dotyczącymi pisania powieści od trzydziestu siedmiu innych pisarzy beletrystycznych, których możesz użyć w swojej podróży do pisania powieści —

Wszystko to zostało teraz skompilowane i skonstruowane w The Write Planner: naszym namacalnym przewodniku po planowaniu dla pisarzy, który przedstawia cały proces w jasny, praktyczny i łatwy w zarządzaniu sposób.

Jeśli kiedykolwiek czułeś się zniechęcony, że nie ukończyłeś swojej powieści, tak jak ja, lub obawiałeś się, że nie masz tego, czego potrzeba, aby zbudować karierę pisarską, jestem tutaj, aby ci powiedzieć, że możesz.

Jest sposób na ułatwienie pisania.

Nawet mądrzejszy.

Wystarczy mieć proces „zapisu”.

Jak napisać powieść: niezawodny, 20-krokowy plan

Poniżej przedstawię niezawodny proces, którego każdy może użyć do napisania powieści, ten sam proces, którego używałem do pisania moich powieści i książek, a także setki innych pisarzy, które również wykorzystały do ​​ukończenia swoich powieści.

Szpilka

1. Zdobądź świetny pomysł

Może masz już nowy pomysł. Może masz dwadzieścia pomysłów.

Jeśli tak, to świetnie. A teraz zrób to dla mnie: poklep się po plecach, a potem zapomnij o jakimkolwiek poczuciu radości lub osiągnięcia, jakie masz.

Oto rzecz: sam pomysł, nawet świetny pomysł, to tylko pierwszy mały krok w pisaniu książki. Jest jeszcze dziewiętnaście kroków i prawie wszystkie są trudniejsze niż wymyślenie początkowego pomysłu.

Uwielbiam to, co powiedział George RR Martin:

„Pomysły są bezużyteczne. Egzekucja jest wszystkim.

Masz pomysł. Teraz naucz się, jak to zrobić, zaczynając od kroku drugiego.

(A jeśli nie masz jeszcze nowego pomysłu, oto lista 100 pomysłów na fabułę, które pomogą, lub możesz przejrzeć nasze listy gatunków tutaj: pomysły science fiction, pomysły na thrillery, pomysły na tajemnice, pomysły na romanse i fantasy pomysły. Sprawdź je, a następnie wybierz pomysł lub wymyśl własny. Kiedy będziesz gotowy, wróć do kroku drugiego.)

Szpilka

2. Napisz swój pomysł jako przesłankę

Teraz, gdy masz nowy pomysł, zapisz go jako przesłankę jednozdaniową.

Co to jest założenie i dlaczego go potrzebujesz?

Przesłanka sprowadza twój nowatorski pomysł do jednego zdania. To zdanie poprowadzi Twój cały proces pisania i publikowania od początku do końca. Przyciąga czytelnika i ujmuje wysokie stawki (i inne ważne szczegóły), które rozwijają i rzucają wyzwanie protagoniście i fabule.

Może to być również trochę jak boisko do windy dla twojej książki. Jeśli ktoś zapyta cię, o czym jest twoja powieść, możesz podzielić się swoim założeniem, aby wyjaśnić swoją historię.

Ponadto przesłanka jest najważniejszą częścią listu z zapytaniem lub propozycji książki, więc dobra przesłanka może faktycznie pomóc w opublikowaniu.

Jaki jest przykład nowej przesłanki?

Oto przykład z Czarnoksiężnika z Krainy Oz L. Franka Bauma:

Młoda dziewczyna zostaje porwana przez tornado do magicznej krainy i musi wyruszyć na poszukiwanie czarodzieja, który pomoże jej wrócić do domu.

Czy widzisz haki? Młoda dziewczyna, magiczna kraina, wyrusz na wyprawę (aby zobaczyć czarodzieja) — i nie zapomnij o jej celu powrotu do domu.

Ten przykład przesłanki bardzo wyraźnie zawiera trzy elementy, których każda przesłanka potrzebuje, aby się wyróżniać:

1. Bohater opisany w dwóch słowach, np. młoda dziewczyna lub zmęczona światem wiedźma.
2. Bramka. Czego chce lub potrzebuje bohater.
3. Sytuacja lub kryzys, z którym musi się zmierzyć protagonista.

Gotowy do napisania swojego założenia? Mamy bezpłatny arkusz roboczy, który poprowadzi Cię przez pisanie przesłanki do publikacji: Pobierz arkusz roboczy tutaj.

Szpilka

3. Ustaw termin

Zanim zrobisz cokolwiek innego, musisz ustalić termin, w którym zamierzasz ukończyć pierwszy szkic swojej powieści.

Stephen King powiedział, że pierwszy szkic powinien zostać napisany za nie więcej niż sezon, a więc dziewięćdziesiąt dni. Narodowy Miesiąc Pisania Powieści, czyli NaNoWriMo, istnieje po to, by zachęcić ludzi do napisania książki w zaledwie trzydzieści dni.

W naszym 100-dniowym programie książkowym dajemy ludziom trochę więcej czasu, 100 dni, co wydaje się być dobrym czasem dla większości ludzi (włącznie ze mną!).

Zalecam ustalenie terminu nie dłuższego niż cztery miesiące. Jeśli to potrwa dłużej, zwlekasz. Długa ilość czasu na napisanie książki to coś, co trochę cię denerwuje, ale nie wręcz przeraża.

Zaznacz w kalendarzu termin, uklęknij na podłodze, zamknij oczy i złóż przysięgę sobie i swojemu pomysłowi na książkę, że do tego czasu napiszesz pierwszy szkic powieści, bez względu na wszystko.

Szpilka

4. Ustaw krótsze terminy Budowania na ostateczny termin

Nie można napisać powieści w jeden dzień. Nie ma sposobu na „wkuwanie” powieści. Kluczem do napisania (i dokończenia) powieści jest robienie codziennie niewielkich postępów.

Jeśli piszesz tysiąc słów dziennie, coś, co większość ludzi jest w stanie zrobić w godzinę lub dwie, przez 100 dni, pod koniec będziesz miał powieść na 100 000 słów — co jest dość długą powieścią!

Ustaw więc mniejsze, cotygodniowe terminy, które rozbiją Twoją książkę na kawałki. Zalecam pisanie od 5000 do 6000 słów tygodniowo w każdy piątek lub niedzielę, w zależności od tego, co jest dla Ciebie najlepsze.

Jeśli zdołasz dotrzymać wszystkich swoich tygodniowych terminów, wiesz, że na końcu dotrzymasz ostatecznego terminu.

Tak długo, jak będziesz odpowiedzialny za swoje mniejsze, wykonalne i priorytetowe testy pisania.

Szpilka

5. Stwórz konsekwencje

Możesz pomyśleć: „Wyznaczenie terminu jest w porządku, ale jak właściwie dotrzymać terminu?” Oto sekret, którego nauczyłem się od mojego przyjaciela Tima Grahla:

Musisz stworzyć konsekwencję.

Spróbuj, wykonując następujące kroki:

1. Ustal swój termin.
2. Wypisz czek do organizacji lub organizacji non-profit, której nienawidzisz (zrobiłem to podczas wyborów prezydenckich w USA w 2016 r., wypisując czek na kampanię kandydata, którego najmniej lubiłem, a który pozostanie bezimienny).
3. Pomyśl o dwóch innych, drobnych konsekwencjach (takich jak rezygnacja z ulubionego programu telewizyjnego na miesiąc lub konieczność kupowania lodów dla wszystkich w pracy).
4. Przekaż swój czek wraz z listą dwóch drobnych konsekwencji przyjacielowi, któremu ufasz, z mocnymi instrukcjami, aby powstrzymać cię przed konsekwencjami, jeśli nie dotrzymasz terminów.
5. Jeśli przegapisz jeden z tygodniowych terminów, poniesiesz jedną z drobnych konsekwencji (np. zrezygnuj z ulubionego programu telewizyjnego).
6. Jeśli przegapisz TRZY tygodniowe terminy LUB jeśli przegapisz ostateczny termin, wyślij czek do organizacji, której nienawidzisz.
7. Wreszcie napisz! Obiecuję, że jeśli wykonasz kroki od pierwszego do szóstego, będziesz niesamowicie skoncentrowany.

Kiedy podjąłem te kroki podczas pisania mojej siódmej książki, skończyłem ją w sześćdziesiąt trzy dni. Sześćdziesiąt trzy dni!

To było najbardziej skoncentrowane, w jakim byłem w życiu.

Pisanie książki to ciężka praca. Ustalenie rozsądnych konsekwencji sprawia, że ​​trudniej jest NIE dokończyć niż dokończyć.

Zobacz, jak oglądam słynnego pisarza Wattpad w tym procesie:

Szpilka

6. Dąż do „wystarczająco dobrego” i ogarnij niedoskonałość

Kolejne kilka punktów dotyczy tego, jak napisać dobrą historię.

Powodem, dla którego ustaliliśmy ostateczny termin, zanim zastanowimy się, jak napisać historię, która się wyróżnia, jest to, że moglibyśmy spędzić całe życie ucząc się, jak napisać świetną historię, ale nigdy jej nie pisz (a to właśnie w trakcie pisania uczysz się, jak tworzyć Twoja historia świetna).

Naucz się więc, jak sprawić, by był świetny pomiędzy sesjami pisania, ale wystarczająco dobry tylko dla wersji roboczej, którą obecnie piszesz. Jeśli zbytnio się na tym skupisz, wszystko zrujnuje i nigdy nie skończysz.

Pisanie powieści doskonałej, takiej jak ta, którą masz w wyobraźni, jest ćwiczeniem na próżno.

Pierwsze szkice są nieuchronnie straszne. Drugie wersje są trochę lepsze. Trzecie wersje są jeszcze lepsze.

Ale założę się, że żaden z tych szkiców nie zbliża się do perfekcji, którą zbudowałeś w swojej głowie, gdy po raz pierwszy rozważałeś swój nowatorski pomysł.

A jednak, nawet jeśli o tym wiesz, nadal będziesz próbował napisać powieść idealną.

Dlatego ciągle sobie przypominaj: „Ten pierwszy szkic nie musi być doskonały. Na razie musi wystarczyć”.

I wystarczająco dobre na razie, kiedy zaczynasz swoją pierwszą wersję roboczą, oznacza to, że masz słowa na stronie, które trochę przypominają historię.

Pisanie to proces iteracyjny. Celem twojego pierwszego szkicu jest posiadanie czegoś, co możesz poprawić w swoim drugim szkicu. Nie myśl za dużo. Po prostu zrób. (Przypomnę ci o tym później, na wypadek, gdybyś zapomniała, a jeśli jesteś taki jak ja, prawdopodobnie tak zrobisz.)

Chcesz się przyjrzeć, co składa się na dobrą historię? Przejdźmy do kilku następnych punktów — ale nie zapomnij o swoim celu: umieścić całą książkę na stronie, bez względu na to, jak niechlujny jest pierwszy szkic.

Szpilka

7. Dowiedz się, jaką historię chcesz opowiedzieć

Teraz, gdy nadszedł termin, możesz zacząć głębiej myśleć o tym, czego naprawdę chce twój protagonista.

Dobra opowieść skupia się przede wszystkim na jednej podstawowej rzeczy, której chce lub potrzebuje bohater, a miejsce, w którym pragnienie lub potrzeba twojego bohatera spełnia oczekiwania czytelnika, dyktuje gatunek opowieści.

Typ wykresu to duży temat i na potrzeby tego posta nie mamy czasu, aby go w pełni zbadać (zapoznaj się z moją książką The Write Structure tutaj).

Ale typ opowiadania to coś więcej niż tylko półka, na której znajduje się Twoja książka w księgarni.

Rodzaj książki dociera do sedna, fundamentalnych wartości tego, o czym jest twoja historia. W mojej książce The Write Structure definiuję dziesięć typów wykresów, które odpowiadają sześciu skalom wartości. Poniżej podam skróconą wersję:

Wartości zewnętrzne (czego chce twój bohater)

• Życie kontra śmierć: Akcja, Przygoda
• Życie kontra los gorszy niż śmierć: horror, thriller, tajemnica
• Miłość kontra nienawiść: miłość, romans
• Szacunek: wydajność, sport

Wartości wewnętrzne (czego potrzebuje twój protagonista)

Typy działek wewnętrznych działają nieco inaczej niż typy działek zewnętrznych. Są one niezbędne do transformacji twojej postaci od pierwszej strony do końca i zajmują się albo zmianą jej czarno-białego poglądu, moralnym kompasem postaci, albo wzrostem lub spadkiem statusu społecznego postaci.

Więcej informacji znajdziesz w The Write Structure.

Trzy wewnętrzne typy fabuły są szybko wypunktowane poniżej.

• Dojrzałość/wyrafinowanie kontra niedojrzałość/naiwność: dorastanie
• Dobro/poświęcenie kontra zło/egoizm: moralność, pokusa/testowanie

Wybór zewnętrznych i wewnętrznych typów działek zapewni Ci sukces

Możesz do pewnego stopnia mieszać i dopasowywać te gatunki. Aby Twoja książka odniosła komercyjny sukces, musisz mieć gatunek zewnętrzny.

Aby twoja książka była uważana za bardziej „zorientowaną na postacie” – lub historię, która łączy się z czytelnikiem na poziomie uniwersalnym – powinieneś mieć również wewnętrzny gatunek. (Gorąco polecam posiadanie obu.)

Możesz też mieć podfabryka. To są trzy gatunki, które potencjalnie możesz włączyć do swojej powieści.

Na przykład możesz mieć fabułę akcji z podwątkiem historii miłosnej i wewnętrznym gatunkiem edukacji światopoglądowej. Albo horror z wątkiem miłosnym i wewnętrznym gatunkiem moralności. Jest duże pole manewru.

Niezależnie od tego, co wybierzesz, równowaga tych trzech sprawi, że twój protagonista będzie musiał stawić czoła wielu przeszkodom, gdy będzie dążył do osiągnięcia swojego celu od początku do końca. (Aby uzyskać najlepsze wyniki, gdy idziesz do publikowania, upewnij się, że masz gatunek zewnętrzny).

Jeśli chcesz mieć solidne przygotowanie do napisania swojej książki, gorąco polecam pobranie kopii The Write Structure .

Jakie dwie lub trzy wartości są podstawą twojej historii? Poświęć trochę czasu na burzę mózgów, o czym tak naprawdę jest Twoja książka. Co więcej, skorzystaj z naszego arkusza roboczego Write Structure, aby dotrzeć do sedna swojego rodzaju historii.

Szpilka

8. Czytaj powieści i oglądaj filmy podobne do twoich

„Trudna prawda jest taka, że ​​książki powstają z książek”.

Lubię pamiętać ten cytat z Cormaca McCarthy'ego, gdy zastanawiam się, o czym tak naprawdę jest moja następna powieść.

Teraz, gdy już pomyślałeś o fabule swojej powieści, nadszedł czas, aby zobaczyć, jak inni wielcy pisarze dokonali niemożliwego i stworzyli wspaniałą historię z iskierki pomysłu.

Możesz pomyśleć: „Moja historia jest zupełnie wyjątkowa. Nie ma innych historii podobnych do mojej.”

Jeśli to ty, to jedno małe ostrzeżenie. Jeśli nie ma książek podobnych do twojej, może jest ku temu powód.

Osobiście przeczytałem wiele świetnych książek, które sprawiały mi dużo radości i były podobne do innych książek. Czytałem też wiele złych książek, które były zupełnie wyjątkowe.

Nawet cenne, niepowtarzalne płatki śniegu wyglądają mniej więcej jak inne płatki śniegu.

Jeśli w kroku trzecim znalazłeś swój gatunek treści, wybierz od trzech do pięciu powieści i filmów z tego samego gatunku co twój i przestudiuj je.

Nie czytaj/oglądaj dla przyjemności. Zamiast tego spróbuj wymyślić konwencje, kluczowe sceny i sposób, w jaki autor/filmowiec prowadzi cię przez historię.

Jest wielka siła w zrozumieniu, że twoja historia jest taka sama, ale inna.

Szpilka

9. STRUKTURA, STRUKTURA, STRUKTURA!

Były to trzy słowa, które mój profesor scenopisarstwa z college'u, odnoszący sukcesy producent telewizyjny z Hollywood, pisał na tablicy na prawie wszystkich zajęciach.

Możesz być spodniami, kimś, kto pisze na miejscu swoich spodni.

Możesz być ploterem, kimś, kto potrzebuje szczegółowego zarysu każdego z punktów wątku w swojej powieści.

Możesz nawet być plantatorem, gdzieś pomiędzy tymi dwoma (jak większość pisarzy, w tym ja).

To nie ma znaczenia. Nadal musisz znać strukturę swojej historii.

Oto kilka ważnych elementów strukturalnych, które będziesz chciał wymyślić w swojej powieści, zanim przejdziesz dalej:

6 kluczowych momentów struktury historii

W każdej historii, scenie i akcie jest sześć wymaganych momentów. Oni są:

• Ekspozycja: Przedstawienie świata i postaci.
• Incydent podżegający: Wystąpił problem.
• Rosnące działanie/postępujące komplikacje: problem się pogarsza.
• Dylemat: Problem staje się tak poważny, że postać nie ma innego wyboru, jak tylko sobie z tym poradzić. Zwykle dzieje się to poza ekranem.
• Punkt kulminacyjny: Postać dokonuje wyboru, a punktem kulminacyjnym jest akcja, która następuje po niej.
• Rozwiązanie: problem został rozwiązany (przynajmniej na razie).

Jeśli nie znasz tych terminów, polecam przestudiować każdy z nich, zwłaszcza dylemat, o którym za chwilę więcej. Opanowanie ich będzie ogromną pomocą w procesie pisania.

W pierwszych kilku scenach spróbuj wykreślić każdy z tych sześciu momentów, skupiając się zwłaszcza na dylematach.

Co więcej, pobierz nasz arkusz roboczy struktury opowieści, który poprowadzi Cię przez proces tworzenia struktury opowieści, od stworzenia początkowego pomysłu po napisanie streszczenia.

Poniżej pokrótce zamieściłem kilka bardziej szczegółowych przemyśleń (i rzeczy, które trzeba wiedzieć) na temat struktury:

Struktura trzech aktów

Klasyczna porada dotycząca pisania dobrze opisuje trzyaktową strukturę:

W pierwszym akcie postaw swoją postać na drzewie. W drugim akcie rzuć w nich kamieniami. W trzecim akcie sprowadź ich na dół.

Zastanawiasz się, czy zastosować strukturę trzyaktową, czy pięcioaktową? (Wskazówka: prawdopodobnie nie chcesz używać struktury pięcioaktowej. Dowiedz się więcej o tym typie z naszego pełnego przewodnika po strukturze pięcioaktowej tutaj.)

Zauważ, że każdy z tych aktów powinien mieć sześć kluczowych momentów wymienionych powyżej.

Dylemat

Wspomniałem o znaczeniu postaci przechodzącej kryzys, ale trzeba to powtórzyć, ponieważ dla mnie całkowicie zmieniło to mój proces pisania.

W każdym akcie twój protagonista musi stawić czoła niemożliwemu wyborowi. To TEN wybór tworzy dramat w twojej historii. W ten sposób twoja fabuła posuwa się do przodu. Jeśli nie masz dylematu, jeśli twoja postać nie wybiera, twoje sceny nie zadziałają, podobnie jak twoje czyny lub historia.

Pisząc, kiedy pracuję nad pierwszym szkicem, nie skupiam się za każdym razem na wymyślaniu wszystkich pięciu kluczowych momentów (ponieważ już je zinternalizowałem), ale staram się rozgryźć kryzys, zanim zacznij pisać.

Zaczynam z myślą o tym celu i zastanawiam się, jak postawić protagonistę w sytuacji, w której musi dokonać trudnego wyboru.

Taki, który będzie miał konsekwencje, nawet jeśli zdecydują się nic nie robić.

Kiedy to robisz, twoja scena działa. Kiedy tego nie zrobisz, upada. Protagonista wygląda jak słaby obserwator własnego życia i ostatecznie Twoja historia stanie się nudna.

Znajdź dylemat za każdym razem.

Napisz krótki trzyaktowy zarys każdego z sześciu kluczowych momentów każdego aktu. Możesz zostawić te chwile puste, jeśli ich teraz nie znasz. Wypełnij to, co wiesz, i wróć do tego.

Punkt widzenia

Punkt widzenia, czyli POV, w opowiadaniu odnosi się do pozycji narratora w opisie wydarzeń. Istnieją cztery rodzaje punktu widzenia, ale są tylko dwie główne opcje używane przez większość pisarzy:

• Ograniczony punkt widzenia trzeciej osoby jest najczęstszym i najłatwiejszym w użyciu, zwłaszcza dla nowych pisarzy. W tym POV postacie są określane w trzeciej osobie (on / ona / ona / ona / oni / oni), a narrator ma dostęp do myśli i uczuć maksymalnie jednej postaci na raz (i prawdopodobnie jednej postaci dla czas trwania narracji). Możesz przeczytać więcej o tym, jak korzystać z limitowanej osoby trzeciej tutaj.
• Punkt widzenia pierwszej osoby jest również bardzo powszechny i ​​tylko nieco trudniejszy. W tym POV narrator jest postacią z opowieści i używa zaimków pierwszej osoby (ja/ja/moje/my/nasze) i ma dostęp tylko do własnych myśli i uczuć. Ten punkt widzenia wymaga szczególnie silnego stylu, który pokazuje odrębną postawę i głos narratora podczas opowiadania historii.

Trzecia opcja jest używana znacznie rzadziej, choć wciąż spotykana jest sporadycznie, zwłaszcza w starszych pracach:

• Wszechwiedzący punkt widzenia trzeciej osoby jest znacznie trudniejszy do osiągnięcia i nie jest zalecany dla początkujących autorów. W tym POV postacie są określane w trzeciej osobie (on/ona/on/ona/oni/oni), ale narrator ma dostęp do myśli i uczuć wszystkich postaci w tym samym czasie. Jest to trudna narracja do zrealizowania ze względu na to, jak dezorientująca może być dla czytelnika. Czytelnicy zostają „w głowach” tak wielu postaci, które z powodu braku tajemniczości łatwo mogą zniszczyć dramat historii.

Ostatnia opcja:

• Punkt widzenia drugiej osoby jest najtrudniejszy i nie jest zalecany dla większości autorów. W tym POV postacie są określane w drugiej osobie (Ty/Twoje). Ten wybór jest rzadko (choć nie nigdy) spotykany w powieściach.

Szpilka

10. Znajdź moment kulminacyjny w swojej powieści

Każda wielka powieść ma punkt kulminacyjny, do którego rozwija się cała historia — to jest główny powód, dla którego czytelnik kupuje książkę i czyta ją do końca.

W Moby Dick to ostateczna rozgrywka z białym wielorybem.

W Duma i uprzedzenie to Lizzie przyjmuje oświadczyny pana Darcy'ego po odkryciu, do czego dążył, aby ocalić jej rodzinę.

W ostatniej powieści o Harrym Potterze (uwaga na spoiler!) Harry składa się w ofierze Voldemortowi, aby zniszczyć ostatniego horkruksa.

Żeby było jasne, nie musisz planować swojego kulminacyjnego momentu, zanim zaczniesz pisać książkę. (Chociaż wiedza o tym może sprawić, że pisanie i kończenie powieści będzie łatwiejsze i bardziej skoncentrowane).

Ale JEST dobrym pomysłem wiedzieć, co zrobiły powieści i filmy podobne do twojego.

Na przykład, jeśli piszesz opowiadanie o występie skrzypka, tak jak ja, musisz zorganizować jakiś wielki konkurs skrzypcowy na końcu swojej książki.

Jeśli piszesz policyjną powieść kryminalną proceduralną, musisz mieć scenę, w której detektyw demaskuje mordercę i wyjaśnia powody morderstwa.

Pomyśl o kulminacyjnym momencie swojej powieści przed ostatecznym starciem na końcu. Ten kulminacyjny moment nastąpi zwykle w kulminacyjnym momencie drugiego lub trzeciego aktu.

Jeśli to wiesz, wypełnij swój zarys momentem kulminacyjnym, a następnie wypisz pięć kluczowych momentów sceny dla tego momentu.

Jeśli ich nie znasz, zostaw je puste. Zawsze możesz do niego wrócić.

Szpilka

11. Rozważ konwencje

Czytelnicy są wyrafinowani. Od lat przyswajają sobie historie, odkąd byli dziećmi, i mają głębokie oczekiwania co do tego, co powinno znaleźć się w twojej historii.

Oznacza to, że jeśli chcesz, aby czytelnicy polubili Twoją historię, musisz spełnić, a nawet przekroczyć niektóre z tych oczekiwań.

Historie robią to stale. Nazywamy je konwencjami lub tropami i są to wzorce, które gawędziarze na przestrzeni wieków odkryli, że tworzą dobrą historię.

Na przykład w gatunku komedii romantycznych (miłości) prawie zawsze jest najlepszy przyjaciel pomocnika, jakiś trójkąt miłosny i uroczy moment spotkania, w którym spotykają się dwoje potencjalnych kochanków.

W gatunku tajemnic historia zawsze zaczyna się od morderstwa, jest jeden lub więcej czerwonych śledzi, a na końcu następuje ostateczne odsłonięcie morderstwa.

Przemyśl trzy do pięciu powieści i filmów, które przeczytałeś/obejrzałeś. Jakie łączyły ich konwencje i tropy?

Szpilka

12. Ustaw swoją intencję

Już prawie możesz zacząć pisać. Zanim to zrobisz, ustal swój zamiar.

Naukowcy odkryli, że kiedy próbujesz wytworzyć nowy nawyk, jeśli wyobrażasz sobie, gdzie i kiedy będziesz w nim uczestniczyć, jest znacznie bardziej prawdopodobne, że go zastosujesz.

Jeśli chodzi o pisanie, wyobraź sobie, gdzie, kiedy i ile będziesz pisać każdego dnia. Na przykład możesz sobie wyobrazić, że każdego popołudnia podczas przerwy na lunch w swojej ulubionej kawiarni napiszesz 1000 słów.

Jak sobie wyobrażasz, wyobraź sobie wyraźnie swoją lokalizację w umyśle. Zobacz, jak siadasz do pracy i piszesz na swoim laptopie. Wyobraź sobie, że Twój tracker liczy od 999 do 1002 słów.

Kiedy nadejdzie czas na pisanie, będziesz gotowy, aby to zrobić.

Szpilka

13. Wyobraź sobie czytelnika

Definicja historii to narracja mająca na celu zabawę, zabawę lub pouczenie. Oznacza to, że ktoś jest rozbawiony, rozbawiony lub pouczony!

Myślę, że podczas pisania warto wyobrazić sobie jedną osobę w swoim umyśle. Wtedy, pisząc, możesz lepiej zrozumieć, co ich zainteresuje, rozbawi lub pouczy.

Wyobrażając je, skończysz na pisaniu lepszych historii.

Utwórz awatar czytelnika.

Wybierz kogoś, kogo znasz, lub wymyśl kogoś, kto pokocha Twoją historię. Opisz je pod kątem demografii i zainteresowań. Zastanów się nad pytaniem: „Dlaczego ten czytelnik miałby pokochać moją powieść?”

Kiedy piszesz, pisz dla nich.

Szpilka

14. Zbuduj swój zespół

Większość ludzi myśli, że mogą napisać powieść samodzielnie, że muszą siedzieć w jakiejś chacie na północy stanu Nowy Jork lub mieszkaniu na poddaszu w Paryżu i po prostu skupić się na pisaniu powieści przez kilka miesięcy lub dekad.

I dlatego większość ludzi nie kończy pisania książki.

Kiedy studiowałem życie wielkich pisarzy, odkryłem, że wszyscy oni mieli zespół. Żaden z nich nie zrobił tego wszystkiego sam. Wszyscy mieli ludzi, którzy ich wspierali i zachęcali, gdy pisali.

Zespół może wyglądać tak:

• Redaktor z wydawnictwem
• Grupa pisząca
• Mentor lub coach autorski
• Kurs pisania online lub społeczność

Cokolwiek znajdziesz, jeśli chcesz dokończyć swoją powieść, nie popełnij błędu wierząc, że możesz to zrobić sam (lub że musisz to zrobić sam).

Znajdź grupę piszącą. Weź udział w lekcjach pisania online. Lub zatrudnij redaktora ds. rozwoju.

Cokolwiek robisz, nie próbuj robić wszystkiego sam.

Szpilka

15. Zaplanuj proces publikacji

Odkryłem, że kiedy ludzie sukcesu podejmują się zadania, przemyślają każdą część procesu od początku do końca. Tworzą plan. Ich plan może się zmienić, ale rozpoczęcie od planu daje im jasne skupienie na tym, co zamierzają osiągnąć.

Większość kroków, o których mówiliśmy w tym poście, dotyczy planowania (następnie będzie pisanie, nie martw się), ale w swoim planie ważne jest, aby przemyśleć rzeczy do samego końca – publikacje i marketing proces.

Poświęć więc dziesięć lub dwadzieścia minut na marzenie o tym, jak opublikujesz swoją powieść (własne publikowanie a tradycyjne publikowanie) i jak ją wypromoujesz (na swojej liście e-mailowej, w mediach społecznościowych, za pośrednictwem reklam Amazon itp.).

Przeprowadzając burzę mózgów na temat procesu publikowania i marketingu, znacznie zwiększysz prawdopodobieństwo ukończenia powieści, ponieważ jesteś chętny (i wiesz, co chcesz zrobić, gdy dobiegniesz końca).

Nie masz pojęcia, jak się opublikować? Zapoznaj się z naszym 10-etapowym przewodnikiem dotyczącym publikowania i uruchamiania książek.

Szpilka

16. Pisz (z małymi oczekiwaniami)

Stworzyłeś plan. Wiesz, co zamierzasz napisać, kiedy to napiszesz i jak zamierzasz pisać.

Teraz nadszedł czas, aby to napisać.

Usiądź na pustej stronie. Weź głęboki oddech. Napisz swój pierwszy rozdział.

Nie zapomnij, twój pierwszy szkic powinien być zły.

Napisz mimo to.

Szpilka

17. Zaufaj procesowi i nie poddawaj się

Kiedy szkoliłem pisarzy przez proces pisania powieści w naszym 100 Day Book Program, nieuchronnie około sześćdziesiątego dnia, mówią mi, jak trudny jest ten proces, jak bardzo są zmęczeni swoją historią, jak mają nowy pomysł na powieść, i zamiast tego chcą nad tym popracować.

„Nie poddawajcie się” – mówię im. Zaufaj procesowi. Jesteś o wiele bliżej niż myślisz.

Potem cudem, dwa lub trzy tygodnie później, przysyłają mi e-maila z informacją, że niedługo skończą książki. Są tak wdzięczni, że nie zrezygnowali.

To jest proces. Tak jest zawsze.

Kiedy myślisz, że ci się nie uda, jesteś prawie na miejscu.

Właśnie wtedy, gdy najbardziej chcesz rzucić palenie, jesteś najbliżej przełomu.

Zaufaj procesowi. Nie poddawaj się. Zrobisz to.

Po prostu przychodź i wykonuj pracę (pamiętaj, że wykonywanie pracy oznacza pisanie niedoskonale).

Szpilka

18. Idź dalej, nawet gdy boli

Sprzęt AGD zawsze się psuje, kiedy piszesz książkę.

Ktoś zawsze choruje, co sprawia, że ​​pisanie jest prawie niemożliwe (albo ty, twój współmałżonek, wszystkie twoje dzieci lub wszystkie powyższe).

Jedna z pisarek powiedziała nam niedawno, że pościg samochodowy z dużą prędkością zakończył się zderzeniem samochodu z budynkiem w pobliżu jej domu.

Nie jestem przesądny, ale takie rzeczy zawsze się zdarzają, kiedy piszesz książkę.

Spodziewać się tego. Sprawy nie pójdą zgodnie z planem. Pojawią się poważne problemy życiowe.

Naprawdę trudno będzie się skupić przez wiele tygodni.

Tutaj tak ważne jest posiadanie zespołu (krok czternasty). Kiedy toczy się życie, będziesz potrzebować kogoś, komu możesz dać upust, zachęcić cię i wesprzeć.

Bez względu na wszystko, napisz mimo wszystko. To właśnie oddziela cię od wszystkich aspirujących pisarzy. Wykonujesz pracę nawet wtedy, gdy jest to trudne.

Kontynuować.

Szpilka

19. Zakończ szkic pierwszy… Potem przejdź do następnego

Śledziłem ten proces i pewnego dnia zdałem sobie sprawę, że napisałem przedostatnią scenę. A potem następnego dnia moja powieść się skończyła.

To było trochę antyklimatyczne.

Od lat, ponad dekady chciałem napisać powieść. Zrobiłem to. I nie była to tak wielka sprawa, jak myślałem.

Niesamowite, bez wątpienia.

Ale też po prostu normalne.

W końcu robiłem to, pisząc codziennie przez dziewięćdziesiąt dziewięć dni. Kończenie było po prostu kolejnym dniem.

Ale sama podróż? 100 dni na napisanie powieści? To było niesamowite.

To było tego warte.

I wciąż będzie warto.

Może tak będzie z tobą. Możesz skończyć swoją książkę i poczuć się niesamowicie, dumny i ulżyć. Możesz też czuć się normalnie. To różnica między byciem aspirującym pisarzem a byciem prawdziwym pisarzem.

Prawdziwi pisarze zdają sobie sprawę, że radość tkwi w pracy, a nie w posiadaniu ukończonej książki.

Kiedy dojdziesz do tego punktu, chcę tylko powiedzieć: „Gratulacje!”

Zrobiłeś to.

Skończyłeś książkę. Jestem tak podekscytowany tobą!

Ale także, jak będziesz wiedział, kiedy dojdziesz do tego punktu, to tak naprawdę dopiero początek twojej podróży.

Twoja książka nie jest jeszcze gotowa do publikacji.

Więc świętuj. Urządź imprezę dla siebie. Podziękuj wszystkim członkom zespołu. Skończyłeś. Powinieneś być dumny!

Po tym uroczystym oddechu przejdź do ostatniego kroku.

Szpilka

20. Następne wersje robocze: Szkic drugi…Trzy…Cztery…Pięć

To jest przewodnik pisania powieści, a nie przewodnik poprawiania powieści (który już wkrótce!). Ale dam ci kilka wskazówek, co zrobić po napisaniu powieści:

• Odpoczynek. Zrób sobie przerwę. Zarobiłeś to. Odpoczynek pozwala również uzyskać dystans do książki, którego potrzebujesz w tej chwili.
• Czytaj bez poprawiania. Większość ludzi wskakuje od razu do procesu korekty i edycji wierszy. To najgorsza rzecz, jaką możesz zrobić. Zamiast tego czytaj swoją powieść od początku do końca bez wprowadzania poprawek. Możesz robić notatki, ale celem jest stworzenie planu następnej wersji roboczej, a nie poprawianie wszystkich literówek i błędnie umieszczonych przecinków.
• Otrzymać odpowiedź. Następnie udostępnij swoją książkę swojemu zespołowi: redaktorom i innym pisarzom (jeszcze nie przyjaciołom i rodzinie). Poproś o informacje zwrotne, zwłaszcza strukturalne, na razie nie o literówki.
• Następnie przepisz strukturę. W drugim szkicu chodzi o naprawienie struktury powieści. Aby uzyskać pomoc, ponownie odwiedź kroki od siódmego do jedenastego.
• Na koniec doszlifuj swoją prozę. Twoja trzecia (i dodatkowe) wersja robocza służy do poprawiania literówek, edycji linii i sprawienia, aby twoje zdania brzmiały ładnie. Zachowaj to na koniec, ponieważ jeśli polerujesz zbyt wcześnie, być może będziesz musiał usunąć całą scenę, której przepisywanie spędziłeś godzinami.

Chcesz dowiedzieć się więcej o tym, co dalej? Sprawdź nasz przewodnik, co zrobić PO skończeniu książki tutaj.

Szpilka

Najlepsze wskazówki pisarzy, jak napisać powieść

Poprosiłem również pisarzy, których szkoliłem, o ich pojedyncze wskazówki, jak napisać powieść. Pochodzą one od pisarzy z naszej społeczności, którzy prześledzili ten proces i ukończyli własne powieści. Oto ich najlepsze wskazówki dotyczące pisania powieści:

„Wyrzuć to z głowy na stronę, ponieważ nie możesz poprawić tego, co nie zostało napisane”. Imogen Mann

„Co zostanie zaplanowane, zostanie zrobione. Zablokuj czas w ciągu dnia na pisanie. Ustaw porę dnia, miejsce i czas, w którym będziesz pisać 4-7 dni w tygodniu, aż stanie się to nawykiem. Jest najskuteczniejszy, jeśli jest o tej samej porze dnia, w tym samym miejscu. Następnie ustaw czas trwania na liczbę minut lub liczbę słów: 60 minut, 500 słów, cokolwiek. Powoli, ale pewnie te słowa łączą się w całość!” Stacey Watkins

"Szczerze mówiąc? I nikt mi za to nie zapłacił — zapisz się na wyzwanie 100 Day Book w The Write Practice. Pisałem w swojej powieści od lat i dopiero, gdy podjąłem wyzwanie, napisałem ją rozdział po rozdziale od początku do końca w 80 000 słów. Oczywiście teraz muszę poprawiać, poprawiać, poprawiać”. Madeline Slovenz

„Staram się pisać przez co najmniej godzinę każdego dnia. W niektóre dni czuję, że kreatywność wypływa ze mnie, a w inne jest to niezręczne i powolne. Ale tak, radzę pisać codziennie przez co najmniej godzinę. To naprawdę pomaga”. Kurt Paulsen

„Bądź cierpliwy, bądź pokorny, bądź wyrozumiały. Cierpliwy, bo napisanie dobrej powieści zajmie Ci więcej czasu, niż Ci się wydaje. Pokorny, ponieważ świadomość swoich mocnych i słabych stron to jedyny sposób na rozwój jako pisarz. I przebaczenie za dni, w których nic nie działa. Utrzymaj kurs, a nagroda na końcu — gdy tylko nadejdzie — będzie bezcenna. Bo to wszystko będzie twoje. Erin Halden

„Najlepszą wskazówką, jaką mogę polecić, jest opracowanie planu. Moje wczesne pisanie, historie historyczne dla mojego świata, zostało zrobione jako spodnie. Ale kiedy podjąłem wyzwanie 100 Day Book, jednym z kroków było stworzenie zarysu. Mój zaczął się jako najkrótsza lista rozdziałów. Ale kiedy o tym pomyślałem, zarys rozszerzył się, by objąć to, co się działo i kto w tym był. Prowadzi to do wzorca rozdziałów, osi czasu i większej ilości szczegółów w zarysie. Zawsze nienawidziłem szkiców, ale jak Patrick Rothfuss powiedział w jednym ze swoich wywiadów, ta nienawiść mogła wynikać ze sposobu, w jaki była nauczana, kiedy byłem w szkole (dawno temu). Wiem, że użyję go do drugiej książki ( jeśli zdecyduję się na to.) Po prostu pamiętaj, że plan jest dla twoich potrzeb. Nie musi to być formalna IA 1.a. format. Może to być po prostu zestaw kartek z ogólnymi pomysłami, które chcesz zawrzeć w swojej historii”. Patryk Macy

„Każdy, kto pisze, robi to z wiarą, odwagą i determinacją. Po prostu napisz jedną linijkę. Po prostu napisz jedną scenę. Wystarczy napisać jedną stronę. A jeśli tego dnia napiszesz więcej, uważaj się za szczęściarza. Im więcej robisz, tym silniejszy staje się mięsień pisania. Ale nie rób projektu; po prostu rozbijaj rzeczy na małe, łatwe do opanowania części”. Joe Hanzlik

„Kiedy wysyłasz swoją powieść do czytelników wersji beta, pamiętaj, że opinie niektórych osób mogą nie pasować do twojej wizji pracy lub nie być prawdziwe. Ponadto to, że przekazałeś kopię do czytania w wersji beta, nie oznacza, że ​​nie masz kontroli nad tym, w jaki sposób ludzie przekazują Ci opinie. Na przykład, jeśli nie chcesz edytować linii, poproś ich, aby nie poprawiali akapitów i zdań. Zamiast tego poproś o bardziej ogólne informacje zwrotne na temat łuków postaci, poszczególnych scen w historii, gatunku, idealnego czytelnika itp. Bądź proaktywny w uzyskiwaniu odpowiedzi, której chcesz i potrzebujesz. BĄDŹ Jacksonem

„Zostań swoją główną postacią. Zacznij myśleć i działać tak, jak by chcieli”. Valda Dracopoulos

„Piszę minimum 3 godziny od 4 rano. Umysł jest uporządkowany i świeży pomysłami. Codzienne problemy i zaangażowanie mogą poczekać. Zrób plan i trzymaj się planu podstawowego.” RB Smith

„Trzymaj się planu (który obejmuje napisanie konspektu, postawienie tyłka na krześle i wysyłkę). Staram się, żeby to było proste!” Carole Wolf

„Miej miejsce, w którym piszesz, weź trochę kleju do bum, usiądź i pisz. Zwykle mam punkt początkowy, elastyczny punkt końcowy, a środek sam się sprawdza. Vuyo Ngcakani

„Zanim zacznę, spisuję dziesięć kluczowych scen, które muszą znaleźć się w powieści. Co musi się wydarzyć, kto jest tam, kiedy to się dzieje, gdzie to się dzieje. Kiedy już mam te kluczowe sceny, zaczynam”. Cathy Ryan

„Na moich lekcjach angielskiego kazano mi „pokazywać, nie mówić”, co jest najbardziej niejasną zasadą, jaką kiedykolwiek słyszałem, jeśli chodzi o pisanie. Dopóki nie zobaczyłem posta, który rozszerzył tę koncepcję, mówiąc: „pokaż emocje, opowiedz uczucia…”. Okazywanie emocji zbliży czytelnika do postaci, aby lepiej zrozumieć ich działania. Ale nie muszę czytać o tym, jak wolno się poruszała z powodu zmęczenia”. Bryan Coulter

„Dla mnie to interakcja między wszystkimi postaciami. Kieruje prawie wszystkimi moimi powieściami, bez względu na to, jak dobra lub zła może być fabuła”. Jonathan Srock

„Zasady nie obowiązują w pierwszym projekcie; mają zastosowanie tylko wtedy, gdy zaczniesz się nim bawić w drugim szkicu. Wiktor Paweł Scerri

„Moja najlepsza rada dla ciebie to: po prostu pisz. Bez względu na to, czy nie jesteś zainspirowany, może piszesz, że nie możesz wymyślić czegoś do napisania lub napisałeś coś, co jest do bani. Ale samo zapisanie słów sprawia, że ​​zaczynasz działać i wkrótce znajdziesz inspirację. Musisz tylko napisać.” Mony Martinez

„Jak powiedział Joseph Campbell, „znajdź swoją błogość”. Wejdź w żyłę tego, co „wypełnia twoją szklankę” i przejedź się strumieniem szczęśliwych, radosnych słów”. Jarrett Wilson

„Pokazuj, nie mów, to najczęściej cytowana zasada w historii pisarstwa beletrystycznego, ale jeśli tylko pokażesz, nie ominiesz ch. 1. Naucz się opanować również inne formy narracji.” Rebecka Jager

„Wszyscy zostaliśmy nauczeni, jak skakać, gdy dzwoni telefon, lub, co gorsza, aby stale kontaktować się z mediami społecznościowymi. Dobra praca wymaga skupienia, ale musiałem zastosować kilka hacków, aby to osiągnąć. 1) Wstań godzinę przed resztą domowników i zacznij pisać. Nie sprawdzaj poczty, Facebooka, Instagrama, nic – po prostu zacznij działać. 2) Użyj aplikacji z timerem, aby zachować uczciwość. Ustawiam go na 30 minut, potem daje mi 5 minut przerwy (kiedy coś naprawdę brzęczy, przerwy całkowicie ignoruję). W tym czasie nie pozwalam, żeby cokolwiek mi przeszkadzało, jeśli mogę temu zaradzić. 3) Na koniec ustal 3-stopniowy cel dotyczący liczby słów: Dobry, Świetny, Niesamowity. Dobra to liczba słów, które musisz wygenerować, aby poczuć, że coś osiągnąłeś (na przykład 1000 słów). Świetna byłaby wyższa liczba (powiedzmy 2000 słów). 3000 słów może być niesamowite. To, co kocham w tej strategii, to to, że jest jednocześnie wybaczająca i inspirująca”. Dave Strand

„Moja rada składa się z dwóch części. Po pierwsze, uważam, że ważne jest, aby tchnąć życie w postacie, dać im emocje, osobowość i dziwactwa. Spraw, aby były wadliwe, aby miały dużo miejsca na rozwój. Spraw, aby poczuli się realnie dla czytelnika, więc kiedy pokonają przeszkody, które rzucasz mu na drodze lub ich nie pokonają, czytelnik poczuje się jeszcze bardziej związany i zainwestowany w swoją podróż. Po drugie, myślę, że jest coś tak magicznego w scenie, która przenosi mnie, jako czytelnika, do świata bohaterów; który pozwala mi zobaczyć, poczuć, powąchać i dotknąć tego, czego doświadczają bohaterowie. Tak więc drugą częścią mojej rady jest opisanie, jak bohater doświadcza swojego otoczenia, pamiętając o wszystkich jej zmysłach. Nie zatrzymuj się po prostu na tym, co widzą”. Jennifer Baker

„Zacznij od konspektu (zawsze można go zmienić), ustal cele pisania i trzymaj się ich, pisz codziennie, wiedz, że twoja pierwsza wersja robocza będzie do niczego i przyjmie tę wiedzę, i szukaj uczciwych informacji zwrotnych. Aha, i świętuj kamienie milowe, zwłaszcza gdy wpiszesz „Koniec”. Zrób sobie przerwę od swojej powieści (ale nie przestawaj pisać czegoś — opowiadań, postów na blogu, artykułów itp.), a następnie zanurz się w szkicu 2!” Jen Horgan O'Rourke

„Piszę zrywami i zrywami inspiracji i spostrzeżeń. Wiele z mojego „pisania” ma miejsce, gdy próbuję zasnąć w nocy lub pielęgnować w ogrodzie. Noszę w głowie swoje historie i eseje, a kiedy siadam do pisania, nie lubię „zakręcać kranu”. Moją najważniejszą zasadą jest to, że kiedy piszę szkic, wyrzucam go z głowy na kilka dni, zanim wrócę, aby zobaczyć, jak brzmi, gdy czytam go na głos”. Gayle Woodson

„Moje historie prawie zawsze zaczynają się od jednego obrazu… kogoś w sytuacji, w otoczeniu, z innymi ludźmi lub bez… jest problem do rozwiązania, decyzja do podjęcia, podjęcie jakiegoś działania. Często ten pierwszy obraz staje się centralnym punktem historii, ale czasami jest po prostu punktem wyjścia do czegoś innego. Kiedy już „widziałem” swój obraz wyraźnie, siadam do komputera i zaczynam pisać. Gdy piszę, pojawia się więcej obrazów, a historia ewoluuje. Kiedy wstępny szkic rozwinie się przez kilka rozdziałów, mogę wrócić i wypełnić dziury i zaokrąglić rzeczy. Czasami nawet szkicuję zgrubną mapę mojego otoczenia lub „świata”, który buduję. Przy pierwszych szkicach nigdy nie martwię się o gramatyczne i inne „zasady” pisania. Te rzeczy zostaną rozwiązane w drugiej rundzie. Karin Weiss

„Co zajęło mi przygotowanie szkicu mojej pierwszej powieści: zarys pomysłu na historię, siedzenie na krześle, TERMINY, pomocne informacje zwrotne od samego początku, abym mógł się uczyć po drodze”. Joan Cory

„Piszę rozdział odręcznie, a później tego samego dnia lub następnego ranka wpisuję go i poprawiam. Pomysły wydają się przepływać od umysłu do palca, od pióra do papieru”. Al Rutgers

„Wcześniejsze wstawanie i pisanie przez kilka godzin od 6 rano to mój ulubiony wybór, ponieważ mój umysł jest wolny od codziennych spraw. Trzymaj się podstawowego planu, a nauka „pokazywania” i „nie opowiadania” była trudna, ale bardzo korzystna”. Abe Tse

Jeśli jesteś gotowy, aby poważnie podejść do ukończenia swojej powieści, uwielbiam, że do nas dołączysz!

A jeśli potrzebujesz pomocy w zorganizowaniu się i prowadzeniu, gorąco polecam zakup programu The Write Planner i/lub naszego programu 100 Day Book .

Często Zadawane Pytania

Jeśli pracujesz nad swoją pierwszą powieścią, gratulacje! Oto odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania nowi (a nawet doświadczeni) pisarze często pytają mnie o to, co jest potrzebne do napisania książki.

Jak długo powinna trwać powieść?

Po pierwsze, nowe rękopisy są mierzone słowami, a nie stronami. Standardowa długość powieści to 85 000 słów. Słodka liczba dla agentów literackich to 90 000 słów. Science fiction i fantasy mają zwykle około 100 000 słów. A tajemnica i YA są zwykle krótsze, prawdopodobnie 65 000 słów.

Ponad 120 000 słów to zwykle zbyt długie, zwłaszcza w przypadku publikacji tradycyjnych. Mniej niż 60 000 słów jest trochę krótkie i może wydawać się czytelnikowi niekompletne.

Oczywiście są to wskazówki, a nie zasady.

Istnieją z jakiegoś powodu, ale to nie znaczy, że musisz ich przestrzegać, jeśli masz dobry powód. Aby uzyskać pełniejszy przewodnik po najlepszej liczbie słów w powieściach, zapoznaj się z moim przewodnikiem tutaj.

Ile czasu zajmuje napisanie powieści?

Każda wersja robocza może zająć mniej więcej tyle samo czasu co pierwsza wersja robocza, czyli około 100 dni. Polecam napisać co najmniej trzy wersje robocze z kilkoma przerwami między nimi, co oznacza, że ​​dzięki temu procesowi możesz mieć gotową, opublikowaną powieść w nieco mniej niż rok.

Wiele osób szybciej kończy powieści. Mój przyjaciel i bestseller, Carlos Cooper, kończy cztery powieści rocznie, a inna przyjaciółka, autorka bestsellerów, Stacy Claflin, pracuje nad swoją sześćdziesiątą drugą książką (i nie jest bliska ukończenia sześćdziesięciu dwóch lat).

Jeśli chcesz, możesz pisać szybciej.

Jeśli robisz dłuższe przerwy między wersjami roboczymi lub piszesz więcej wersji roboczych, może to potrwać dłużej.

Cokolwiek zdecydujesz, nie radzę zająć więcej niż 100 dni na ukończenie pierwszego szkicu. Po tym możesz stracić impet i znacznie trudniej jest ukończyć.

Otóż ​​to! Niezawodny szablon, jak napisać powieść

Pisanie powieści nie jest łatwe. Ale jest to możliwe z procesem zapisu (przepraszam, musiałem to zrobić). Jeśli wykonasz każdy z powyższych kroków, skończysz powieść.

Twoja powieść może nie być idealna, ale będzie to, czego potrzebujesz na swojej drodze, aby była świetna.

Powodzenia i miłego pisania!

Które etapy tego procesu wykonujesz? Które kroki są dla Ciebie nowe lub trudne? Daj nam znać w komentarzach!

Szpilka