Jak napisać świetną historię w 5 krokach

Opowiadanie historii jest rzeczą naturalną dla ludzi. Dlatego historie są wszędzie wokół nas. Kiedy rozmawiasz ze znajomymi, opowiadasz historie. Oglądając filmy i czytając książki, oglądasz i czytasz historie. Studiując historię i bieżące wydarzenia, rozumiesz świat poprzez historie.

Po co pisać historię?

Uważamy, że lepszym sposobem sformułowania tego pytania będzie: Dlaczegonienapisać historii?

Masz historie do opowiedzenia. I niezależnie od tego, czy uważasz się za gawędziarza, czy nie, już im to mówisz. Ucząc się, jak pisać opowiadania, możesz stać się silniejszym komunikatorem, a nawet lepszym pisarzem w innych obszarach, takich jak pisanie akademickie i zawodowe.

Co to jest historia?

Opowieść to w zasadzie opis powiązanych ze sobą wydarzeń. Zdarzenia te mogą być wspomniane w sposób wyraźny lub dorozumiany. Spójrz na tę słynną historię składającą się z sześciu słów, którą często przypisuje się ( błędnie ) Ernestowi Hemingwayowi:

Sprzedam buciki dziecięce, nigdy nie noszone.

Z tego zdania można wiele wywnioskować. Na podstawie skąpych wskazówek zawartych w tej historii możesz domyślić się, kto oferuje buty, dlaczego nigdy nie były noszone i dlaczego sprzedawca żąda za nie zapłaty, zamiast przekazać je za darmo. Wyciągając te wnioski, tworzysz historię.

Jednak relacja z wydarzeń nie zawsze jest historią. Aby była to opowieść, musi występować pięć następujących elementów:

• Ustawienie
• Działka
• Konflikt
• Charakter
• Temat

W powyższym przykładzie składającym się z sześciu słów czytelnik ma za zadanie wywnioskować większość elementów z kilku podanych słów, np. kim są bohaterowie i konflikt, który doprowadził do wystawienia butów dziecięcych na sprzedaż. Oto kolejny przykład fikcji flashowej (ma tylko jedną literę!):

„Kosmiczny raport: Ziemia”, Forrest J. Ackerman: F.

Kim jest postać? Grupa wydająca kosmiczną kartę raportu. Jakie jest ustawienie? Kosmos. Fabuła? Planety otrzymują oceny na podstawie ich kosmicznych osiągnięć. Konflikt? Zła ocena Ziemi. Temat? Niezadowalające wyniki ludzkości.

Chociaż sama historia składa się tylko z jednej litery, tytuł tak naprawdę nadaje jej kształt i pozwala za pomocą jednej litery przekazać konflikt i temat opowieści.

Jedyną zasadą pisania historii jest to, aby zawierała te pięć elementów. W przeciwnym razie historia może wyglądać tak, jak chcesz. Może być tak krótki, jak kilka słów lub tak długi, że obejmuje wiele powieści.

Różne rodzaje historii

Każda historia jest wyjątkowa, prawda?

Każda historia może mieć unikalną kombinację postaci, scenerii, fabuły, konfliktu i tematu, ale każda historia może równieżpasować do jednego z siedmiu typów fabuły zidentyfikowanych przez dziennikarza i autora Christophera Bookera. Te typy działek to:

• Pokonanie potwora
• Szmaty do bogactwa
• Zadanie
• Podróż i powrót
• Odrodzenie
• Komedia
• Tragedia

Te typy fabuły mają charakter ogólny — dwie historie od szmat do bogactwa mogą znacznie się od siebie różnić, podobnie jak dwie historie z dowolnej innej kategorii. Na przykładDzień ŚwistakaorazDuma i uprzedzeniemogą na pozór niewiele mieć ze sobą wspólnego, ale obie są historiami odrodzenia, co oznacza, że ​​ich fabuła opowiada o tym, jak wadliwa postać napotkała przeszkodę, która zmusiła ją do stania się lepszą osobą. Grupowanie historii w te kategorie zapewnia ramy do dyskusji, kategoryzacji i zrozumienia historii.

Jak wspomnieliśmy powyżej, nie ma minimalnej długości historii. Nie ma też maksymalnej długości. Historie są jednak często klasyfikowane według ich długości. Oto najczęściej używane oznaczenia:

• Powieść:ponad 40 000 słów
• Nowela:17 500–40 000 słów
• Krótka historia:7500 słów lub mniej

Być może znasz także terminy takie jaknowelaifikcja flashowa. Są to podkategorie, które odnoszą się do historii o określonej długości w ramach tych większych kategorii. Powieść jest dłuższa niż opowiadanie, ale krótsza niż nowela, podczas gdy fikcja flash to historia opowiedziana zazwyczaj w mniej niż 1500 słowach.

Czy anegdota to to samo co opowieść?

Krótki opis wydarzeń, który nie zawiera pięciu elementów składających się na historię, nazywany jest anegdotą . Krótkie podsumowanie interakcji w pracy i podsumowanie wrażeń w wesołym miasteczku to anegdoty.

Z drugiej strony narracja jest opowieścią. Tak jak słowokompozycjamoże odnosić się do konkretnego dzieła literackiego lub sztuki pisania, tak terminnarracjamoże odnosić się do samej historii lub sposobu, w jaki historia jest opowiadana. Narracja opowieści to sposób przedstawienia elementów fabuły.

Zapewne znacie historię „Złotowłosa i trzy misie”. Wersja, którą znasz, to narracja prowadzona w trzeciej osobie. Teraz wyobraź sobie, że czytasz historię opowiedzianą z perspektywy Mamy Niedźwiedzicy – ​​narracja może zawierać następujący fragment:

„Podążałam za małymi, brudnymi śladami stóp prowadzącymi od drzwi wejściowych do kuchni, gdzie odkryłam, że ktoś splądrował spiżarnię i zostawił wszędzie okruszki.

'Mamo, przyjdź szybko! Ktoś jest w twoim łóżku! Z sypialni zawołał Tata Miś. Z bijącym sercem powiedziałem Małemu Misiowi, żeby został w kuchni. Nie wiedziałem, czego się spodziewać. . . Czy ten intruz był niebezpieczny?”

Widzisz, jak perspektywa narratora kształtuje narrację? Narracja wykorzystuje punkt widzenia pierwszej lub trzeciej osoby (a w niektórych przypadkach drugiej osoby).

Jak napisać opowiadanie w 5 krokach

Proces pisania opowiadań jest podobny, ale nie identyczny z procesem pisania innych rodzajów pisarstwa. Tworząc historię, musisz upewnić się, że występuje pięć elementów wymienionych powyżej.

Oto jak napisać krótką historię:

1 Znajdź inspirację

Pierwszym krokiem w pisaniu historii jest wymyślenie pomysłu. Jeśli historia jest zadaniem, być może masz już temat, konflikt i/lub inne elementy, nad którymi możesz pracować. Jeśli nie, poszukaj inspiracji. Inspirację możesz znaleźć wszędzie – we własnych doświadczeniach, wiadomościach, wydarzeniach historycznych, a nawet pozwolić swoim myślom wędrować wokół pytania „co by było, gdyby?” królicza nora .

Oglądać. Słuchać. Przestrzegać. Notować. Wyrób sobie nawyk robienia tych wszystkich rzeczy, a niczym pisarze na przestrzeni dziejów, znajdziesz inspirację wszędzie wokół siebie.

2 Burza mózgów

Kiedy już będziesz mieć pomysł na historię, przeprowadź burzę mózgów. Zapisz wszystkie pomysły, jakie masz, łącznie z ogólnym zarysem rozwoju fabuły. Pozwól sobie pobawić się pomysłami na postacie, ustawienia, punkty fabuły i sposób, w jaki postacie rozwiążą główny konflikt (lub nie!).

Po opuszczeniu podstawowych punktów zdecyduj, z jakiego punktu widzenia będziesz korzystać. W tym miejscu pojawia się koncepcja narracji – kto opowiada historię i w jaki sposób doświadczenie i perspektywa tej postaci wpływają na narrację?

3 Zarys

Następnie utwórz zarys swojej historii. Zarys historii jest podobny do konturów używanych w innych rodzajach pisarstwa, takich jak artykuły akademickie. Konspekt to podstawowe ramy Twojej historii, zawierające listę kluczowych punktów fabuły i istotnych szczegółów. Dla wielu pisarzy zarys opowieści jest pomocny w rozplanowaniu scen składających się na tę historię.

4 Napisz pierwszą wersję roboczą

Czas pisać. Usiądź i powstrzymaj się od chęci edytowania swojej historii w miarę upływu czasu — po prostu wypisz całą tę historię ze swojego systemu. Będziesz miał mnóstwo czasu na edycję później.

5 Przejrzyj i zmodyfikuj swoją historię

Na tym etapie pomocne może być poproszenie innych osób o przeczytanie Twojej pracy. Jeśli należysz do grupy pisarskiej, przedstaw im swoją historię, aby uzyskać konstruktywną opinię. Czytelnicy często lepiej niż autor opowieści wyłapują dziury w fabule, błędne charakterystyki, fragmenty, które można wzmocnić i inne aspekty, które po prostu nie działają, ponieważ podchodzą do niej świeżym okiem.

Jeśli nie należysz do żadnej grupy pisarskiej, poproś kilku bliskich przyjaciół lub bliskich o przeczytanie Twojej pracy. Wiemy, że to zastraszające pytanie. . . ale jeśli chcesz pisać historie do przeczytania przez kogokolwiek innegoniż ty, uzyskanie opinii czytelników jest kluczowe!

Dzięki opiniom czytelników możesz zrewidować swoją historię. Ta poprawiona wersja jest drugą wersją roboczą. Na tym etapie może być gotowy do publikacji, ale nie zapominaj, że korekta i sprawdzanie pisowni i interpunkcji to ważne części procesu redakcyjnego. Pomocne może być także poproszenie czytelników o ponowne przeczytanie i przekazanie wszelkich dodatkowych opinii na temat drugiej wersji roboczej.

3 przykłady historii

Żółw i zając, alegoria przypisywana greckiemu gawędziarzowi Ezopowi, to jedna z wielu opowieści ze starożytnego świata, które przetrwały próbę czasu. Jego tematem jest stały postęp pokonujący prędkość, gdy dąży się do celu.

Inną znaną historią jest„Księga tysiąca i jednej nocy”. Jest to zbiór opowiadań w ramach większej historii, podobnej doOpowieści kanterberyjskichiDekameronu. Głównym wątkiem Baśnitysiąca i jednej nocyjest historia Szeherezady, młodej kobiety, która poślubia króla, opóźniając jej egzekucję, opowiadając mu co wieczór nową historię. Nie mogąc się doczekać zakończenia historii, wielokrotnie opóźnia egzekucję, łącznie o 1001 wieczorów. Ten rodzaj historii nazywa sięhistorią ramową, ponieważ wiele krótszych historii mieści się w większej strukturze.

Frankenstein(jego oficjalny tytuł toFrankenstein: czyli Współczesny Prometheus) to dobrze znana opowieść Mary Shelley opublikowana w 1818 roku. Opowieść, która od czasu jej pierwszego wydania była wielokrotnie wznawiana i przedstawiana na nowo, porusza tematy życia i śmierci oraz konflikt człowieka z naturą.

Często zadawane pytania dotyczące pisania historii

Co to jest historia?

Opowieść to opis wydarzeń obejmujący scenerię, temat, fabułę, konflikt i co najmniej jedną postać.

Jak działa historia?

Opowieść komunikuje temat, opowiadając czytelnikowi o serii wydarzeń, zwanych także narracją. W narracji postać staje w obliczu co najmniej jednego konfliktu, który często (ale nie zawsze) zmienia postać.

Jakie są różne rodzaje historii?

Istnieje wiele różnych rodzajów historii. Siedem podstawowych typów działek to:

• Pokonanie potwora
• Szmaty do bogactwa
• Zadanie
• Podróż i powrót
• Odrodzenie
• Komedia
• Tragedia