Jak pisać swoją zabawną kością

Mam przyjaciela o imieniu Mike, który okazuje się być świetnym facetem z jedną zasadniczą pułapką.

Bez wątpienia, za każdym razem, gdy Mike mówi coś, co ma być zabawne, musi to kontynuować, wyjaśniając cichej, zdezorientowanej publiczności, że to właściwie żart.

Uwaga : jeśli musisz powiedzieć publiczności, kiedy się śmiać, nie robisz tego dobrze.

Szpilka

Zdjęcie autorstwa ktylerconk

Humor to delikatna sprawa, bez względu na to, czy jest w dystrybutorze wody w biurze, czy na kartach twojej powieści. Perfekcyjnie wykonany może osiągnąć idealną nutę, ale źle wykonany może być banalny, mylący, a w niektórych przypadkach nawet obraźliwy.

Aby precyzyjnie podążać za linią i trafiać w doskonałe, humorystyczne nuty, zadaj sobie te cztery pytania.

1. Kim są Twoi odbiorcy?

Nawet doświadczony komik mógłby mieć trudności z wywołaniem chichotu, gdyby występował przed niewłaściwym tłumem. Nie każdy rozumie lub cieszy się tym samym rodzajem humoru i nie każda sytuacja wymaga zastrzyku śmiechu.

Jeśli nie masz pewności co do preferencji komediowych swoich odbiorców, po prostu ich zapytaj! Wypełnij mini ankietę na swoim blogu, aby dowiedzieć się, jaki rodzaj komedii im się podoba. Gdy już zorientujesz się, jaki rodzaj komedii docenią Twoi widzowie, możesz uwzględnić trzy główne obszary komedii w swoim pisaniu: postacie, sceny i dialogi.

2. Co sprawia, że ​​postać jest z natury zabawna?

Na południu mamy jego wyrażenie – „On jest postacią!” To pół-uprzejmy, słodki sposób na powiedzenie, że ktoś jest trochę szalony w bardzo zabawny i zabawny sposób.

Moją preferowaną metodą tworzenia postaci komediowych jest branie manier, cech i doświadczeń życiowych z niektórych z tych prawdziwych „postaci” i mieszanie ich w celu stworzenia wyjątkowej, humorystycznej osobowości.

Możesz także wziąć postać z ręki i dodać zwrot akcji, aby dodać humoru (i dodać wymiar) do płaskiej części. Carl Hiaasen, mój ulubiony autor, często używa tej techniki w przypadku niektórych swoich pokręconych, zabawnych postaci. Na przykład jedną z jego powracających gwiazd jest były polityk zawodowy i gubernator Florydy, który po odejściu z urzędu stał się bezdomnym, mieszkającym w Everglades, jednookim, pełnym pasji ekologiem.

Od anachronizmów po oksymorony, jest wiele rodzajów komediowych postaci do wyboru, po prostu znajdź te, które spodobają się twojej publiczności!

3. Jak opisałbyś zabawny incydent, w który byłeś zamieszany?

Sceny komediowe mogą być trudne do napisania scenariusza. Podobnie jak sekwencje akcji, wymaga w równych częściach doskonałego opisu i czasowników ilustrujących.

Porównaj te dwa opisy tego samego wydarzenia:

Pięta Suzanne zahaczyła o kratę uliczną, powodując, że pochyliła się do przodu i uderzyła z siłą w ziemię. Krew sączyła się z małych skaleczeń na jej dłoniach i kolanach, gdy próbowała stanąć na nogi. Wokół niej zebrał się tłum, by gapić się na scenę.

Pięta Suzanne zahaczyła o siatkę ulicznej kraty. Jej ramiona wymachiwały w powietrzu, desperacko szukając siatki bezpieczeństwa, ale wyszły puste. Gdy jej ciało szybko schodziło na chodnik, wymamrotała rozpaczliwą modlitwę, błagając, by zniknęła z szerokich oczu gapiów.

Widzisz, jak słowa takie jak „machnięcie” i „mruczenie” tworzą bardziej kolorową, zabawniejszą scenę niż ich posępniejsze odpowiedniki, takie jak „uderzenie” i „przesiąknięcie”?

Niewątpliwie sam byłeś w kilku zabawnych sytuacjach (nawet jeśli nie uważałeś ich za zabawne, dopóki nie odpadły strupy!). Wyobraź sobie, że przedstawiasz tę scenę znajomym, a odkryjesz, że komediowe szczegóły są bardziej zabawne niż czarno-biała analiza.

4. Jak twoi bohaterowie wyrażają humor w rozmowie?

Prawdziwa osobowość postaci zawsze wydaje się ujawniać w wymianie z innymi. Niezależnie od tego, czy jest to sarkazm, czy dowcipne powroty, świetny dialog zawsze może wywołać kilka chichotów wśród odbiorców. Autorzy tacy jak Elmore Leonard do perfekcji opanowali subtelność dialogów komediowych, ale inspiracji w tej kategorii należy szukać także w telewizji komediowej.

Tylko upewnij się, że twoje postacie pozostają wierne sobie — nie każda postać ma naturalne poczucie humoru (jak mój przyjaciel Mike) i to jest w porządku!