20 ironicznych przykładów z literatury klasycznej
Opublikowany: 2022-12-03Nauka definiowania ironii i studiowanie przykładów ironii z literatury może sprawić, że twoje pisanie będzie miało większy wpływ.
Ironia jest rodzajem języka figuratywnego lub urządzenia literackiego, które ma miejsce, gdy mówca lub pisarz używa słów, aby wyrazić coś, co jest przeciwieństwem dosłownego znaczenia. Czytelnik zatrzymuje się i uważnie przygląda się temu, co napisał autor. Ironia często zdarza się również w prawdziwym życiu, a silni pisarze muszą wiedzieć, jak jej używać.
Aby lepiej zrozumieć ten zabieg literacki, pisarze mogą spojrzeć na przykłady ironii w popularnych dziełach literackich.
Zawartość
- Przykłady ironii podkreślające trzy główne rodzaje ironii
- Przykłady ironii w literaturze
- Przykłady ironii sytuacyjnej
- Przykłady słownej ironii
- Przykłady dramatycznej ironii
- Ostatnie słowo o ironicznych przykładach
- Często zadawane pytania dotyczące przykładów ironii
- Zasoby
- Autor
Przykłady ironii podkreślające trzy główne rodzaje ironii
Ironia może przejawiać się w literaturze na wiele sposobów. Jeśli autor ma niezgodność między słowem pisanym a zamierzonym znaczeniem, jest to prawdopodobnie przykład ironii. Mimo to ironia zwykle należy do jednej z trzech głównych kategorii:
- Ironia sytuacyjna – ma miejsce, gdy dzieje się coś przeciwnego do oczekiwanego, na przykład zabranie parasola w dzień, który kończy się słonecznie i jasno.
- Ironia werbalna – występuje, gdy to, co mówca mówi, jest dokładnym przeciwieństwem tego, co mówca ma na myśli, na przykład gdy ktoś mówi „jest taki piękny dzień” w deszczowy dzień.
- Dramatyczna ironia - ma miejsce, gdy publiczność lub czytelnik wie, co jest ironiczne w danej sytuacji, ale bohater nie wie, na przykład gdy Królewna Śnieżka niewinnie zjada jabłko, o którym czytelnik wie, że jest przeklęte.
Sprawdź nasz poradnik, jak zdefiniować przesłankę w literaturze.
Przykłady ironii w literaturze
Aby lepiej zrozumieć różne rodzaje ironii, spójrz na te przykłady ironii w literaturze klasycznej. Nasz wybór obejmuje wiele gatunków książek.
Pamiętaj, że czytanie książki różni się od zrozumienia, w jaki sposób autor ją stworzył. Jeśli potrzebujesz pomocy, omawiamy również, jak analizować książkę.
Przykłady ironii sytuacyjnej
Ironia sytuacyjna jest powszechnym narzędziem literackim używanym do uczynienia pisania bardziej interesującym, jak pokazują te przykłady:
1. Harry Potter autorstwa JK Rowling
W książkach o Harrym Potterze profesor Snape wyraża swoją niechęć do głównego bohatera z powodu popularności i sławy. To ironia sytuacyjna, ponieważ to działania Snape'a przed rozpoczęciem książek przyniosły chłopcu sławę.
- Kamień Filozoficzny
- Hogwart
- Chrabąszcz
- magia
- Szkolne dni
2. Dar Mędrców O. Henry
To opowiadanie jest klasycznym przykładem ironii tragicznej, która ma również charakter sytuacyjny. Kiedy główni bohaterowie z miłością sprzedają swoje najcenniejsze rzeczy, aby kupić coś dla ukochanej, tylko po to, by odkryć, że kupiony przedmiot jest bezużyteczny z powodu tej sprzedaży, czytelnik musi zastanowić się, jak wygląda ofiarna miłość.
- Książka w twardej okładce
- Henry, O. (autor)
- angielski (język publikacji)
- 40 stron - 09.09.2008 (data publikacji) - Candlewick (wydawca)
3. „Brudny pokój” Shela Silversteina
W tym klasycznym wierszu dla dzieci mówca elokwentnie mówi o bałaganie w pokoju dziecięcym. Na sam koniec poeta ujawnia, że tak naprawdę jest to pokój mówiącego w przykładzie ironii sytuacyjnej.
4. Czarnoksiężnik z krainy Oz autorstwa L. Franka Bauma
W tej klasycznej książce dla dzieci bohaterowie wykazują ironię sytuacyjną. Dorothy podróżuje, aby zobaczyć Czarodzieja, aby wrócić do domu, tylko po to, by odkryć, że ma moc, by zrobić to samodzielnie, podczas gdy inne postacie proszą o cechy charakteru, takie jak odwaga lub rozum, które już posiadali.
- Baum, L. Frank (autor)
- angielski (język publikacji)
- 147 stron - 02.05.2021 (data publikacji) - East India Publishing Company (wydawca)
5. Opowieść o godzinie Kate Chopin
Ta ironiczna opowieść opowiada o głównej bohaterce, która dowiaduje się, że jej mąż nie żyje. Zaczyna wyobrażać sobie, jak będzie wyglądało jej życie na wolności. Kiedy po godzinie wraca do domu, zastaje go żywego i zdrowego, czym szokuje siebie i czytelnika.
- Chopin, Kate (autor)
- angielski (język publikacji)
- 32 strony - 01.01.2000 (data publikacji) - Perfection Learning (wydawca)
6. Wielkie nadzieje Charlesa Dickensa
W tej historii publiczność i Pip nie wiedzą, kto jest dobroczyńcą, a historia sprawia wrażenie, że dobroczyńcą jest panna Havisham. Kiedy ujawnia się prawdziwy dobroczyńca, Magwich, zderza się to z przekonaniami widzów i głównego bohatera w klasycznym przykładzie ironii sytuacyjnej.
- Dickens, Charles (autor)
- angielski (język publikacji)
- 328 stron - 12.04.2020 (data publikacji) - Niezależna platforma wydawnicza CreateSpace (wydawca)
7. Naszyjnik Guy de Maupassant
Tutaj główny bohater pożycza biżuterię od bogatego przyjaciela, tylko po to, by zgubić naszyjnik. Wydaje fortunę, aby wymienić klejnoty, stawiając się w sytuacji bez środków do życia. w końcu dowiaduje się, że klejnoty, które wymieniła, były w rzeczywistości fałszywą biżuterią.
- Guy de Maupassant (autor)
- angielski (język publikacji)
- 119 stron - 05.02.1992 (data publikacji) - Dover Publications (wydawca)
Przykłady słownej ironii
Ironia werbalna przybiera formę pisemnych lub mówionych wypowiedzi, które mają zupełnie inne znaczenie. Często może to być podobne do sarkazmu. Oto kilka przykładów:
8. Skromna propozycja Johnathana Swifta
Ten esej pokazuje przykład werbalnej ironii, gdy autor zaczyna od usilnego błagania o los dzieci pozbawionych środków do życia w Ameryce, tylko po to, by przekręcić tekst, aby sugerować, że dzieci powinny być wystarczająco zdrowe, aby je gotować i jeść. Chociaż autor w rzeczywistości nie opowiadał się za kanibalizmem, to użycie ironii werbalnej zwraca uwagę czytelnika, aby skłonił go do zastanowienia się nad omawianym problemem społecznym.
- Swift, Jonathan (autor)
- angielski (język publikacji)
- 25 stron - 20.11.2020 (data publikacji) - East India Publishing Company (wydawca)
9. Duma i uprzedzenie Jane Austen
W swojej kultowej powieści Jane Austen rozpoczyna się ironicznym stwierdzeniem: „Jest powszechnie uznaną prawdą, że samotnemu mężczyźnie, który ma szczęście, musi brakować żony”. Austen specjalnie skonstruowała zdanie, aby czytelnik zastanowił się, czy mężczyzna chce żony, czy też ma fortunę, ponieważ jej nie ma.
- Świetny produkt!
- Jane Austen (autorka)
- angielski (język publikacji)
- 480 stron - 31.12.2002 (data publikacji) - Penguin Books (wydawca)
10. Szron starożytnego marynarza Samuela Taylora Coleridge'a
W słynnym wierszu „Woda, woda, wszędzie, ani kropli do picia” Coleridge wykorzystuje ironię, która jest jedną z najbardziej ikonicznych w literaturze. Podczas gdy bohater umiera z pragnienia, otacza go woda, której po prostu nie może pić.
- Coleridge, Samuel Taylor (autor)
- angielski (język publikacji)
- 100 stron - 10.01.2018 (data publikacji) - wydawnictwo Digireads.com (wydawca)
11. Juliusz Cezar Williama Szekspira
W tej sztuce Marek Antoniusz mówi: „Ale Brutus mówi, że był ambitny, a Brutus to honorowy człowiek”. W rzeczywistości Antony sugeruje, że Brutus nie jest ambitny ani honorowy tym podstępnym stwierdzeniem.
- Szekspir, William (autor)
- angielski (język publikacji)
- 110 stron - 22.02.2016 (data publikacji) - Digireads.com (wydawca)
12. „Beczka Amontillado” Edgara Allana Poe
W tym wierszu niczego niepodejrzewający Fortunato jest prowadzony na śmierć przez znajomego Montresora. Montresor komentuje kaszel Fortunato, na co ten odpowiada: „Nie umrę na kaszel”. To prawda, ale także ironia, ponieważ Montresor zamierza na końcu zabić Fortunato.
13 . Lemony Snicket: nieautoryzowana autobiografia autorstwa Lemony'ego Snicketa
Lemony Snicket jest mistrzem w posługiwaniu się ironią słowną. Jedno stwierdzenie z tej książki mówi:
Dzisiaj był bardzo zimny i gorzki dzień, tak zimny i gorzki jak filiżanka gorącej czekolady, jeśli do filiżanki gorącej czekolady dodano ocet i umieszczono ją w lodówce na kilka godzin”.
Oczywiście gorąca czekolada nie jest ani zimna, ani gorzka, i dlatego to stwierdzenie jest tak ironiczne.
- Snicket, Lemony (autor)
- angielski (język publikacji)
- 240 stron - 06.05.2003 (data publikacji) - HarperCollins (wydawca)
14. Pigmalion autorstwa George'a Bernarda Shawa
W Pigmalionie profesor Higgins mówi: „Przysięgam! nigdy nie przysięgam. Nienawidzę nawyku. Co masz na myśli, do diabła? W tym oświadczeniu, zaraz po tym, jak powiedział, że nienawidzi przeklinania, mówi: „Co do diabła”, co w tamtym czasie było uważane za przekleństwo.
- George Bernard Shaw (autor)
- angielski (język publikacji)
- 96 stron - 20.10.1994 (data publikacji) - Dover Publications (wydawca)
Przykłady dramatycznej ironii
Dramatyczna ironia pojawia się, gdy widzowie są świadomi zwrotu akcji, którym nie są bohaterowie, i to napędza fabułę. Oto kilka przykładów:
15. Romeo i Julia Williama Szekspira
Szekspir był doskonały w wplataniu dramatycznej ironii w swoje sztuki, a Romeo i Julia to klasyczny przykład ironii dramatycznej. Kiedy Romeo otruwa się, myśląc, że Julia nie żyje, widzowie poznają tragiczną rzeczywistość, że jest po prostu odurzona. Jest to również forma tragicznej ironii, ponieważ efektem końcowym jest złamane serce.
- Szekspir, William (autor)
- angielski (język publikacji)
- 92 strony - 15.02.2021 (data publikacji) - Niezależna platforma wydawnicza CreateSpace (wydawca)
16. Makbet Williama Szekspira
W Makbecie Duncan wyraża całkowite zaufanie do Makbeta, mimo że publiczność wie, że czarownice przepowiedziały, że Makbet zabije króla, aby zająć jego miejsce. Kiedy król mówi:
„Był dżentelmenem, na którym zbudowałem absolutne zaufanie”
Publiczność wie lepiej.
- Szekspir, William (autor)
- angielski (język publikacji)
- 304 strony - 01.07.2003 (data publikacji) - Simon & Schuster (wydawca)
17. Otello Williama Szekspira
Kolejny przykład wielkiego angielskiego dramatopisarza Othello pokazuje dramatyczną ironię, gdy Iago manipuluje głównym bohaterem, mimo że widzowie wiedzą o oszustwie. Zaufanie Othello do zwodniczego przyjaciela napędza dramat do przodu.
- William Shakespeare (autor)
- angielski (język publikacji)
- 314 stron - 01.07.1993 (data publikacji) - Simon & Schuster (wydawca)
18. Król Edyp autorstwa Sofoklesa
W Królu Edypie główny bohater próbuje rozwiązać zagadkę, demaskując mordercę króla Lajosa. Bez jego wiedzy, ale znany publiczności, zabójcą jest sam Edyp.
- Sofokles (autor)
- angielski (język publikacji)
- 64 strony - 01.06.1991 (data publikacji) - Dover Publications (wydawca)
19. Dom lalki Henricka Ibsena
W Domu lalki Nora, główna bohaterka, stara się spłacić swój dług, by odzyskać wolność. Jednak widzowie szybko dostrzegają, że wolność, której pragnie, jest w rzeczywistości rodzajem niewoli i na tym polega ironia tej historii.
- Henryk Ibsen (autor)
- angielski (język publikacji)
- 80 stron - 21.02.1992 (data publikacji) - Dover Publications (wydawca)
20. „Moja ostatnia księżna” Roberta Browninga
W tym wierszu książę opisuje swoją byłą żonę, która zmarła z przyczyn naturalnych, które zdaniem czytelnika. Jednak w całym wierszu ujawnia wskazówki, że tak naprawdę zamordował ją z zazdrości.
- Robert Browning (autor)
- angielski (język publikacji)
- 128 stron - 23.12.1993 (data publikacji) - Dover Publications (wydawca)
Ostatnie słowo o ironicznych przykładach
Spojrzenie na przykłady ironii na lekcjach literatury w szkole średniej lub na studiach może pomóc ci stać się lepszym pisarzem. Włączając ironię do własnego pisania beletrystyki, możesz poprawić wpływ swojego pisania. Ta technika literacka skłania ludzi do myślenia, a to sprawia, że pisanie działa.
Jeśli podoba Ci się ten artykuł, sprawdź nasz przewodnik po symbolice w literaturze.
Często zadawane pytania dotyczące przykładów ironii
Jaka jest definicja ironii?
Ironię definiuje się jako „użycie słów do wyrażenia czegoś innego niż, a zwłaszcza przeciwieństwo dosłownego znaczenia”.
Jakie inne formy posiada ironia?
Oprócz werbalnej, sytuacyjnej i dramatycznej ironii pisarze mogą używać:
1. Ironia sokratejska - Ta forma ironii pojawia się, gdy postać udaje ignorancję, aby skłonić drugą osobę do ujawnienia swojej wiedzy.
2. Kosmiczna ironia – powszechna w greckich sztukach, ta ironia pojawia się, gdy postać boga interweniuje, aby stworzyć ironiczną sytuację.
3. Tragiczna ironia – Jest to forma ironii dramatycznej, gdy ironiczna sytuacja prowadzi do tragedii.
Zasoby
Przewodnik opowiadania historii: krok po kroku, z przykładami
Perspektywa pierwszej i trzeciej osoby: jaki sens ma Twoja historia?
Jak napisać zarys historii, który działa: 9 kroków
Podróż bohatera: wyjaśniona w 12 krokach
Incydent inicjujący: 7 wskazówek, jak rozpocząć historię od huku
Przykład streszczenia: Jak napisać zwycięskie podsumowanie swojej historii
Alegoria a przypowieść: jakie są różnice?
7 rodzajów konfliktów w literaturze, które warto poznać
12 archetypów postaci, które napędzają twoje pisanie