Co to jest pamięć ortograficzna? Przewodnik dla pisarzy

Instrukcja czytania w dużej mierze opiera się na pamięci ortograficznej, aby połączyć słowa i ich znaczenie. Czym jest pamięć ortograficzna? Czytaj dalej aby się dowiedzieć.

Podczas nauki czytania pamięć ortograficzna odgrywa ważną rolę. Proces ten, znany również jako przetwarzanie ortograficzne lub mapowanie ortograficzne, umożliwia mózgowi rozpoznawanie sekwencji liter i wzorów w celu połączenia ich ze słowami, nawet jeśli są one nieregularne pod względem fonetycznym. Umieszcza słowa w pamięci długotrwałej, więc czytelnik nie musi wybrzmiewać słów za każdym razem, gdy czyta.

Pamięć ortograficzna jest niezbędna, aby stać się płynnym czytelnikiem i wyjść poza dekodowanie, po prostu wypowiadając słowa, aby rozpoznawać słowa pisane niezależnie od ich dźwięków.

Co to jest pamięć ortograficzna? Dogłębne spojrzenie

Kiedy czytasz angielskie słowo, widzisz litery oczami. Jeśli słowo jest dla ciebie nowe, twój mózg będzie pracował nad określeniem dźwięków w tym słowie na podstawie dźwięków i kombinacji liter. Im częściej widzisz to słowo i je dekodujesz, tym skuteczniej litery i dźwięki są przechowywane w twoim mózgu.

Ten proces to pamięć ortograficzna. Młodzi czytelnicy już wiedzą, jak wymówić słowo i co ono oznacza, jeszcze zanim nauczą się je pisać lub przeliterować. Na przykład słowo „pies” większość młodych czytelników zna i rozumie, co oznacza, gdy słyszy to słowo. Kluczem do nauczenia ich czytania jest połączenie obrazu futrzanego zwierzaka, który szczeka z literami d – o – g. Kiedy to połączenie zostanie nawiązane, a dziecko może konsekwentnie mówić „pies”, gdy widzi te litery w tej kolejności, słowo to jest częścią jego pamięci ortograficznej.

Jak rozwija się pamięć ortograficzna

Czytelnik musi mieć silną świadomość fonemiczną i fonologiczną, aby wydobyć słowa z pamięci ortograficznej. Muszą także być w stanie automatycznie przypisać dźwięki liter do liter. Jest to znane jako korespondencja grafem-fonem. Wreszcie, muszą być w stanie szybko rozszyfrować słowa, zapisując ich litery i łącząc je w znane słowo.

Z tego powodu tak ważne są umiejętności czytania w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, takie jak uczenie się dźwięków i mieszanek liter oraz słuchanie często czytanych historii. Ponadto praktyka alfabetyczna jest niezbędna do budowania podstaw pamięci ortograficznej. Jeśli go brakuje, uczeń może mieć trudności z nauką czytania.

Nowe badania wskazują, że uczniowie mogą skuteczniej uczyć się słownictwa, gdy nauka pisowni jest połączona z wymową i znaczeniem nowych słów. To aktywuje umiejętności mapowania ortograficznego, a tym samym ułatwia łączenie dźwięków, słów i znaczeń. Ponadto, nauczane razem, słowa te są wydajniej zapisywane w pamięci ortograficznej.

Oś czasu pamięci ortograficznej

Aby lepiej zrozumieć ten proces rozwoju umiejętności czytania, pomocne może być przyjrzenie się chronologii rozwoju umiejętności czytania i pisania.

• Przedszkole i przedszkole – Uczniowie uczą się wczesnej świadomości fonologicznej do piątego roku życia. Nauczą się rymowania dźwięków, aliteracji, pierwszych dźwięków oraz korelacji między literami a ich dźwiękami.
• Przedszkole i pierwsza klasa – wchodząc do szkoły podstawowej, uczniowie otrzymują wyraźne instrukcje dotyczące mieszania i segmentowania słów podczas nauki akustyki. Rozpoczynają również dekodowanie foniczne, które przygotowuje grunt pod mapowanie ortograficzne.
• Druga klasa i kolejne - To wtedy zaczyna się świadomość i biegłość fonemiczna. Uczniowie uczą się, jak manipulować fonemami, aby tworzyć nowe słowa, i rozumieją wzorce pisowni. Ponadto mają duży zbiór słów, z których mogą korzystać podczas czytania, oraz umiejętności fonetyczne umożliwiające dekodowanie nowych słów w razie potrzeby.

Jeśli nauka czytania nie zostanie udzielona prawidłowo na tych trzech etapach, uczniowie mogą mieć trudności z rozwinięciem tych umiejętności i staniem się skutecznymi czytelnikami. Te zmagania rozciągają się na gimnazjum i liceum i mogą postawić skądinąd bystrych uczniów w bardzo niekorzystnej sytuacji ze względu na to, jak ważne jest czytanie.

Świadomość fonemiczna i pamięć ortograficzna

Kiedy młodzi czytelnicy uczą się czytać, dzielą słowo na fonemy lub pojedyncze dźwięki. Kiedy połączą te dźwięki ze znanym słowem i ideą, nie muszą już wymawiać tego słowa. Jednak świadomość fonemiczna jest niezbędna w tym procesie, ponieważ czytelnik nie może nauczyć się mówić pisanego słowa bez możliwości rozbicia go na części. Dla młodych czytelników bez trudności w uczeniu się proces ten wydaje się zachodzić niemal automatycznie.

Po przeczytaniu przez wybrzmienie słowa od jednego do czterech razy, słowo to zostaje trwale zapisane w pamięci ortograficznej. Staje się słowem wzrokowym, co oznacza, że ​​nie muszą już używać umiejętności dekodowania, aby je zapamiętać. Doświadczeni czytelnicy widzą całe słowo i mogą je wypowiedzieć lub wywołać mentalny obraz rzeczy, którą słowo opisuje. Świadomość fonemiczna i jej związek z pamięcią ortograficzną są również istotne dla ortografii. Kiedy dziecko używa ortografii do rozpoznawania słowa na podstawie jego liter, jest w stanie poprawnie je przeliterować.

Dysleksja ortograficzna

Dysleksja jest trudnością w uczeniu się, która stanowi wyzwanie dla uczniów, ponieważ mają problemy z płynnym czytaniem. Jest to często rozumiane jako trudność w rozszyfrowaniu części słów, w tym symboli liter lub odwrócenia liter w słowach. Jednak dysleksja ortograficzna jest wyjątkową formą zaburzenia.

Kiedy uczeń ma dysleksję ortograficzną, może dekodować słowa fonetycznie. Potrafią również przeliterować słowa fonetycznie, ponieważ mają dobre umiejętności fonologiczne. Jednak nieregularne słowa stanowią wyzwanie, w którym pojawia się trudność. Często nie zdają egzaminów jako dyslektycy, ponieważ ich braki nie są problemem większości uczniów z dysleksją.

Kiedy uczeń musi przeliterować słowo, które nie jest fonetyczne, na przykład słowo „kto”, i ma dysleksję ortograficzną, nie może tego zrobić. Mogą przeliterować tylko słowa, które działają przy użyciu reguł akustycznych. Nawet słowa o wysokiej częstotliwości nie zapisują się w ich pamięci długotrwałej, przez co mają błędy ortograficzne i trudności w czytaniu. Czytelnicy z tym zaburzeniem muszą czytać powoli, ponieważ wypowiadają większość słów, a nie wyciągają je z banków pamięci.

Pomoc uczniom ze słabymi umiejętnościami tworzenia map ortograficznych

Jeśli nauczyciel lub rodzic ma dziecko, które wydaje się mieć słabe umiejętności ortograficzne, może podjąć działania, które pomogą mu przezwyciężyć to upośledzenie. Po pierwsze, muszą upewnić się, że nie ma problemu z wcześniejszymi instrukcjami. Jeśli tak, to ponowne nauczenie niektórych z tych umiejętności jest niezbędne.

Jeśli poprzednia instrukcja wydaje się solidna, problem może leżeć w świadomości ortograficznej i fonemicznej ze względu na unikalny układ neurologiczny ucznia. Niektóre strategie, które mogą pomóc, obejmują:

• Ustrukturyzowane instrukcje dotyczące wzorców i zasad pisowni, dzięki którym uczniowie mogą lepiej pisać i dekodować popularne słowa. Ostrożnie wybierz listy pisowni, aby wyróżnić te wzorce pisowni.
• Nauczanie wzorców podziału na sylaby.
• Umożliwienie dodatkowej praktyki czytania i pisowni słów o wysokiej częstotliwości z nieprawidłowościami w pisowni przy użyciu narzędzi do podkreślania tych nieprawidłowości. Częstotliwość może zmienić te nieznane słowa w znajome słowa i poprawić płynność czytania, umieszczając je w pamięci długoterminowej.
• Przestudiuj podstawowe wyrazy, aby zbudować słownictwo z wyrazami widocznymi, a następnie naucz zasad pisowni, które mają zastosowanie podczas dodawania sufiksów lub przedrostków do tych słów.
• Łączenie czytania słów z systemem pisania w instrukcji, aby uczniowie poznali korelację między słowem pisanym a słowem mówionym.

Im szybciej te strategie zostaną wdrożone, tym lepszy wynik w kompleksowej nauce czytania i zdolności ucznia.

Jeśli chcesz korzystać z najnowszego oprogramowania do gramatyki, przeczytaj nasz przewodnik dotyczący korzystania z narzędzia do sprawdzania gramatyki AI.