Nawiasy: Jak prawidłowo używać ( )

Ludzie pytają mnie cały czas (i przez cały czas mam na myśli nigdy): „Liz, jaka jest twoja ulubiona struktura gramatyczna/interpunkcyjna?” Ciężko jest zawęzić je do jednego (chociaż prawdopodobnie zdajesz sobie już sprawę z mojej miłości do przecinka oksfordzkiego), ale gdybym znalazł się w sytuacji życia lub śmierci językowej, prawdopodobnie byłyby to nawiasy lub dokładniej mówiąc, stwierdzenie w nawiasie.

Szpilka

Założę się, że już się zorientowałeś.

Czym są stwierdzenia w nawiasach?

Oświadczenia w nawiasach są jak łagodniejsze myślniki.

Nawias jest jak bliski przyjaciel cicho szepczący ci do ucha, ale kreska em jest bardziej jak twoja klasa maturalna, która pojawia się pijany na wyciągnięcie ręki i ogłasza, że ​​jesteś gospodarzem tegorocznego zjazdu, a to się dzieje właśnie teraz. Zwróć uwagę na różnicę:

Angela cicho odetchnęła (nie chciała, żeby Frank cokolwiek usłyszał) i pomacała drogę wzdłuż ściany do drzwi.

Angela cicho odetchnęła — nie chciała, żeby Frank cokolwiek słyszał — i pomacała drogę wzdłuż ściany do drzwi.

W drugim zdaniu fakt, że Angela nie chce, aby Frank cokolwiek usłyszał, ma takie samo znaczenie, jak jej ruch w kierunku drzwi. Jeśli to jest twój cel, to myślniki są tym, czego szukasz.

Jeśli skupiasz się przede wszystkim na postępie Angeli w kierunku drzwi, użyj nawiasów.

Możesz również użyć oświadczenia w nawiasie, aby przekazać informacje czytelnikowi bez podkreślania tego na bok:

Kevin ziewnął (spał tylko cztery godziny) i wyciągnął się na podłodze u stóp siostry.

Nawiasy pozwalają słuchaczom kontynuować czytanie akapitu bez zatrzymywania się i przyznawania, że ​​och, brak snu Kevina jest czymś, na co muszę zwrócić uwagę. Zamiast tego wiedzą, że akcja nie pozostawia ich w tyle.

Niebezpieczeństwa związane z interpunkcją nawiasów

To wszystko dobrze i dobrze, ale porozmawiajmy o rzeczach, które naprawdę potykają ludzi: używaniu nawiasów i innych znaków interpunkcyjnych. Czy kropka wchodzi w czy poza nawiasy? A może przecinek? Wyjaśnijmy raz na zawsze to zamieszanie.

Jeśli część w nawiasie znajduje się w zdaniu, interpunkcja wychodzi poza nawiasy:

Sally miała mdłości (może zjedzenie sześciu babeczek było złym pomysłem).

Jeśli część w nawiasach nie znajduje się w innym zdaniu, interpunkcja jest umieszczana w nawiasach:

Henry tropił błoto po podłodze, gdy wychodził z deszczu. (Przepraszam mamo.)

Jeśli część w nawiasach składa się z kilku zdań lub używa specjalnej interpunkcji, takiej jak znak zapytania lub wykrzyknik, interpunkcja jest umieszczana w nawiasach:

Mark wątpił, czy dzisiaj będzie padać (ale ze względu na ogród, miał nadzieję, że będzie!).

Emily nie mogła się doczekać pokolorowania w domu swojej babci tego popołudnia (chociaż nie chciała używać kredek. Czy jej babcia miała markery? Nie była pewna).

Zauważ, że w drugim przykładzie nie ma kropki w nawiasach po „Nie była pewna”. Jeśli ostatnie zdanie w nawiasach używa kropki, nie ma dodatkowej interpunkcji — kropka wychodzi poza nawiasy.

Chociaż możliwe jest upchanie całych akapitów w nawiasach, generalnie jest to zły pomysł. Aby uzyskać najlepszy efekt, używaj oszczędnie oświadczeń w nawiasach, na marginesie. Nie przytłaczaj nimi swoich czytelników!

Idź Użyj nawiasów (możesz to zrobić!)

Czy czujesz się przygotowany na użycie stwierdzeń w nawiasach? (W porządku, jeśli tego nie zrobisz; wymaga to po prostu praktyki.) Spróbuj użyć ich w swoim pisaniu i miej oko na sposoby, w jakie wykorzystali je inni pisarze.

Kto wie? Może odkryjesz, że kochasz je tak samo jak ja (a to dużo miłości!).

Czy w twoim pisaniu ważne są nawiasy? Daj nam znać w komentarzach.