Czas przeszły czy teraźniejszy? Który opowiada lepszą historię?

Czas przeszły i teraźniejszy

1. Przeszłość mówi nam, co się stało: bolało. Ona kochała. Potrzebowałeś.
2. Teraźniejszość pokazuje nam, co się dzieje: boli mnie. Ona kocha. Potrzebujesz.

Przeszłość daje nam pewien dystans:Chłopiec spojrzał w górę. Dziewczyna z tatuażem motyla na nadgarstku obróciła się na trawniku i uśmiechnęła do niego. Jej włosy rozsypały się jak rozlane mleko na trawie. Wiedział, że ją kocha i nie obchodziło go, czy ona o tym wie. Chciał wyryć jej imię na czystym niebie okalającym brzegi parku.

Jeśli masz bohatera, który myśli o tym, co będzie dalej, który planuje i rozważa ryzyko, który kalkuluje i kieruje się rozsądkiem, czas przeszły będzie dobrze pasował. Pisanie historii w czasie przeszłym pozwala manipulować czasem, ujawniać i ukrywać wydarzenia.

Fikcja czasu przeszłego tworzy bardziej subtelny rodzaj napięcia, w którym możemy znać zakończenie historii, ale chcemy wiedzieć, jak i dlaczego tam trafiliśmy. Jest to dobre dla bardziej mózgowych, refleksyjnych postaci. Ten przykład może służyć jako wspomnienie, połączone z wiedzą o tym, jak kończy się historia.

Świetna fikcja w czasie przeszłym pozwala czytelnikom, którzy czują się bardziej komfortowo z tym formatem, doświadczyć historii w dopracowany, przemyślany sposób.

Teraźniejszość jest natychmiastowa:Chłopiec podnosi wzrok. Dziewczyna z tatuażem motyla na nadgarstku przekręca się na zachlapanym słońcem trawniku i uśmiecha się do niego. Jej włosy rozlewają się jak rozlane mleko na trawie. Jest zagubiony i wie, że ona wie, ale nie dba o to. Chce wyryć jej imię na czystym niebie okalającym brzegi parku.

Jeśli masz bohatera, który żyje chwilą, który jest impulsywny, nierozsądny/odważny i kieruje się emocjami, czas teraźniejszy może być idealnym narzędziem. Teraźniejszość pozwala czytelnikowi zobaczyć świat bohatera w całej jego bezpośredniości i pozwala mu doświadczyć rozwoju bohatera i jego dylematów na bieżąco.

Fikcja czasu teraźniejszego tworzy rodzaj napięcia, w którym nikt nie zna wyniku. Drugi przykład może być napisany jako wspomnienie lub opowieść o dorastaniu . Istnieje poczucie oczekiwania i podekscytowania, którego nie ma, gdy używamy czasu przeszłego.

Wspaniała fikcja czasu teraźniejszego pozwala pisarzom wykorzystywać fakturę – naprawdę angażując zmysły – i odkrywać możliwości, nadzieje i lęki w wyjątkowy sposób.

Wspólne gatunki czasu teraźniejszego

Pamiętniki, powieści dla młodych dorosłych, fikcja literacka i wiele tradycyjnych gatunków jest również pisanych w czasie teraźniejszym.

Czas teraźniejszy jest ostrzejszy. Czytelnik musi zgodzić się przeżywać tę podróż chwila po chwili razem z bohaterami. Nie ma gwarancji, że ta historia będzie miała zakończenie. Łatwiej jest używać nierzetelnych narratorów w czasie teraźniejszym. Wielu czytelników czuje się niekomfortowo, czytając historie w czasie teraźniejszym.

Wspólne gatunki czasu przeszłego

Możesz użyć czasu przeszłego w dowolnym gatunku. To najłatwiejszy sposób na opowiedzenie historii, ponieważ umieszcza ją w ramach czasowych. To już się wydarzyło i daje czytelnikowi poczucie komfortu, że ktoś przeżył, by o tym opowiedzieć. Większość z nas, w tym wielu starszych czytelników, jest najbardziej zadowolona z tego formatu.

1. Typowa literatura gatunkowa. Czas przeszły dobrze sprawdza się w powieściach kryminalnych, thrillerach i suspensie. Pisarze mogą korzystać z więcej niż jednego punktu widzenia i łatwiej manipulować czasem. Powieści te przemawiają do szerokiego grona odbiorców, a większość czytelników woli czytać w czasie przeszłym.
2. Fikcja dla dzieci. Dzieci w wieku poniżej 12 lat czują się bardziej komfortowo, gdy wiedzą, że historia już się wydarzyła. Młodsze dzieci uważają czas teraźniejszy za stresujący, ponieważ nie potrafią oddzielić fikcji od rzeczywistości.