Przewodnik po personifikacji z 33 przykładami

W kreatywnym pisaniu masz dużo swobody, której nie masz w innych rodzajach pisania, takich jak pisanie akademickie i biznesowe. Nie musisz być obiektywny ani dosłowny w swoim kreatywnym pisaniu — jeśli najdokładniejszym sposobem opisania mebli jest nadanie każdemu meblowi własnej osobowości, możesz to zrobić. A kiedy to robisz, używasz formy przenośnego języka zwanego personifikacją.

Personifikowanie obiektu oznacza w przenośni opisywanie go cechami ludzkimi w celu stworzenia żywego obrazu tego obiektu w umyśle czytelnika. Opisując swoją kanapę jako brązową lub sztruksową pokazuje czytelnikowi, jak dosłownie wygląda kanapa, opisując ją jako wybaczającą, daje czytelnikowi silne poczucie, jak to jest siedzieć na tej kanapie.

Czym jest personifikacja?

Personifikacja jest jednym z wielu narzędzi literackich, których używają pisarze, aby uczynić swoje pisanie bardziej angażującym. Inne popularne środki literackie to synekdochy, metafora i onomatopeja . W przypadku personifikacji podkreślasz cechy nie-człowieka, opisując je ludzkimi atrybutami. Tym nie-człowiekiem może być przedmiot, zwierzę, a nawet idea lub koncepcja. Oto kilka przykładów personifikacji:

• Usiadła przy zmęczonym, przepracowanym biurku.
• Wracając do domu z jeziora z pustymi rękami, pomyślałem, że ryba zmówiła się, żeby mnie uniknąć.
• Spojrzenie dziecka błagało mnie, żebym zabrał go na lody, chociaż już odmówiłam.

Personifikacja nie ogranicza się do jednej części mowy lub typu frazy. Możesz natknąć się na personifikację wyrażoną jako czasownik, przymiotnik, a nawet całe wyrażenie. Przyjrzyj się różnym sposobom wykorzystania personifikacji w swoim piśmie:

• Obraz przytulnego hamaka na tropikalnej plaży przemówił do niego kusząco.
• Idealnie muśnięte słońcem truskawki wołały moje imię, więc kupiłam je do deseru.
• Więcej ptaków dołączyło do refrenu, zmieniając solo wróbla w występ zespołowy.

Pisarze często używają personifikacji w połączeniu z innymi zabiegami literackimi. Oto kilka par, z pogrubieniem personifikacji i kursywą innych środków literackich:

• – Miau – wyjaśnił kot , argumentując, dlaczego powinienem dać jej kolejny smakołyk . („Miau” to onomatopeja.)
• Ich pędzel był ich nauczycielem i („Jak nauczyciel” to porównanie.)
• Gmach sądu stał wysoki, górując nad nimi , gdy czekali na zewnątrz na rozpoczęcie procesu. (W tym przykładzie „stał wyprostowany, wznosząc się nad nimi” jest zarówno personifikacją, jak i symboliką, przy czym imponujący wygląd gmachu sądu symbolizuje władzę rządu).

Dlaczego używana jest personifikacja?

Kiedy personifikujesz w swoim piśmie przedmiot, zwierzę lub cokolwiek innego, co nie jest ludzkie, sprawiasz, że ta „rzecz” wydaje się bardziej ludzka. Humanizując nie-człowieka poprzez personifikację, możesz zrobić kilka rzeczy:

• Ułatw czytelnikom zrozumienie tego
• Spraw, aby relacje między ludzką postacią a nie-człowiekiem były jaśniejsze dla czytelników
• Ułatw czytelnikowi empatię z ludzkimi postaciami w historii
• Wyraźniej zademonstruj rolę nie-człowieka w historii

A personifikacja jest fajna! Ożywia pisanie dramatyczne i narracyjne poprzez angażujący język figuratywny.

Chociaż pisarze używają personifikacji we wszystkich rodzajach kreatywnego pisania, najprawdopodobniej spotkasz ją w opowiadaniach dla dzieci. Dużą częścią tego jest to, że historie dla dzieci mają tendencję do przedstawiania zwierząt i przedmiotów, a nie ludzi jako postaci.

Historia personifikacji

Personifikacja istnieje od tysiącleci. Niemal odkąd ludzie opowiadali historie, używaliśmy personifikacji, aby uczynić koncepcje zawarte w tych historiach bardziej przystępnymi.

Jednym z wczesnych pisarzy, który omawiał personifikację, nazywaną wówczas prozopopeją , był starożytny ateński mówca imieniem Demetriusz z Falerum. W czasie jego pisania prozopopeja była ugruntowanym środkiem literackim i można ją było znaleźć w różnych dziełach.

Wczesne przykłady personifikacji obejmują wizerunki Wiktorii, uosobionej rzymskiej bogini zwycięstwa, na rzymskich monetach i architekturze. Personifikacja była szeroko stosowana w starożytnym Rzymie, z cnotami i konkretnymi miastami rzymskimi personifikowanymi na monetach i w sztuce.

Inne wczesne przykłady personifikacji, zwłaszcza w kontekście literackim, obejmują Czterech Jeźdźców Apokalipsy opisanych w Biblii. W Revelations, księdze opisującej wydarzenia Apokalipsy, boskie kary dla ludzi na Ziemi uosabiają czterej mężczyźni jadący konno, niosący światu różne tragedie.

Przez następne stulecia kultury na całym świecie nadal wykorzystywały personifikację i alegorię, aby przekazywać ważne idee za pomocą opowieści i symboliki. Jednym ze stosunkowo niedawnych przykładów historycznych jest Bharat Mata, uosobienie Indii jako bogini. Ta personifikowana postać ma korzenie w XIX wieku i zyskała popularność dzięki indyjskiemu ruchowi niepodległościowemu. Bharat Mata to tylko jedna z personifikowanych postaci narodowych przedstawianych w sztuce i symbolizujących ruchy kulturowe. Inne to wuj Sam , Merlion i Britannia .

Przykłady personifikacji

Z personifikacją spotkałeś się w różnych ustawieniach. Prawdopodobnie używałeś go już wcześniej w swojej mowie i piśmie, nawet jeśli nie znałeś terminu „personifikacja”. Jeśli kiedykolwiek powiedziałeś coś w stylu „komputer nie chce współpracować”, użyłeś personifikacji.

Na blogu również użyliśmy wielu personifikacji. Oto kilka przykładów, których używaliśmy w przeszłości:

• „Serce chce tego, czego chce — albo nie dba o to… . ”. —Emilia Dickinson. (Zobacz Urządzenia literackie: najlepszy przewodnik .)
• Zegar spojrzał na mnie groźnie. (Zobacz Kompletny przewodnik po frazach .)
• To był radosny bukiet. Każdy kwiat miał wyraźną, wibrującą twarz i razem tworzyli szczęśliwy chór entuzjastycznych przyjaciół, gotowych w każdej chwili zacząć śpiewać. (Zobacz Jak przenieść pisanie opisowe na wyższy poziom ).

Z personifikacją spotkałeś się także w literaturze i poezji. Oto kilka znanych przykładów:

• “ Jeżyny . . . Nie prosiłam o takie braterstwo krwi; muszą mnie kochać.

Dopasowują się do mojej butelki po mleku, spłaszczając boki ”. — „Blackberrying” Sylvii Plath

• “ Jest coś wywrotowego w tym ogrodzie Sereny. . . . . Oddycha w cieple, wdychając siebie .” — Opowieść podręcznej autorstwa Margaret Atwood

Istnieje wiele przykładów w muzyce popularnej:

• „ Czy pamiętasz, co zostało ujawnione w dniu śmierci muzyki? ” — American Pie , Don McLean
• „ Zaczynasz zamarzać, gdy horror wygląda ci prosto między oczy. ” — Thriller Michaela Jacksona

I często pojawia się w codziennych zwrotach i wyrażeniach:

• Miasto, które nigdy nie śpi.
• Wyjący wiatr
• Czyny mówią głośniej niż słowa.

Jeśli kiedykolwiek oglądałeś kreskówkę i widziałeś, jak obiekt na chwilę „ożywa”, aby zilustrować jego cechy lub związek z postacią, widziałeś animowaną personifikację. Spójrz na ten przykład z The Simpsons .

Jaka jest różnica między personifikacją a antropomorfizmem?

Kiedy oglądasz film animowany z udziałem mówiących zwierząt, widzisz personifikację w akcji, prawda?

Właściwie nie. To, co oglądasz, jest przykładem antropomorfizmu .

Antropomorfizm to nieludzka postać zachowująca się w sposób ludzki. Na przykład Myszka Miki to mysz antropomorficzna. Spongebob Kanciastoporty to antropomorficzna gąbka.

W przeciwieństwie do tego, personifikacja jest krótka, na ogół wyizolowana akcja lub opis i służy do dostarczenia opisu lub dodania efektu dramatycznego lub poetyckiego. Tytułowy kruk w wierszu Poego Kruk jest personifikacją, a nie antropomorfizacją, bo to narrator wiersza jest tym, który nadaje mu cechy ludzkie, „słysząc” jego mowę, a nie sam kruk jest gadającym ptakiem.

Zasadniczo, jeśli ludzkie cechy są figuratywne, jest to personifikacja. Jeśli są dosłowne – jak Tygrys Tony mówiący „Oni są wrrrrrrreat!” – to antropomorfizm.

Często zadawane pytania dotyczące personifikacji

Czym jest personifikacja?

Personifikacja to rodzaj metafory opisującej wygląd, działania i cele nieludzi za pomocą języka zwykle zarezerwowanego dla ludzkich postaci.

Jaki jest przykład personifikacji?

• Ten rower po prostu nie chciał zrezygnować.
• Czułem, jak wrony chichoczą, szydząc ze mnie, że przyniosłem tak nieciekawy prezent.
• Kochaliśmy nasz dom, ale nasz dom nas nie odwzajemniał.

Czy personifikacja jest językiem figuratywnym?

TAk.

Czy personifikacja i antropomorfizm to to samo?

Nie. Personifikacja używa języka figuratywnego, aby zilustrować scenę lub pokazać nam perspektywę postaci:

• Dzwon kościelny śpiewał głośno i wyraźnie na niebie.
• Mój długopis walczył, zdecydowany nie rezygnować z atramentu, kiedy najbardziej go potrzebowałem.
• Każda roślina w ogrodzie stała na baczność, czekając na kolejny rozkaz słońca.

Antropomorfizm to nieludzka postać zachowująca się w sposób ludzki. Może to oznaczać noszenie ubrań, mówienie lub wykonywanie czynności typowych dla ludzi. Na przykład mówiący (a czasem śpiewający i tańczący) zegar, świecznik, czajniczek i tym podobne w animowanym Disneyu Piękna i Bestia to obsada antropomorficznych obiektów.

Wyraź siebie poprzez oryginalne pisanie

Błędy gramatyczne mogą podważyć twoje pisanie na wiele sposobów. Bez względu na to, jak oryginalne są twoje pomysły lub jak przekonująca jest twoja historia, błędy mogą błędnie zrozumieć twoje znaczenie, a w konsekwencji odciągnąć czytelników od twojej historii i uniemożliwić jej dokończenie.

Nie pozwól, aby stało się to z twoją pracą. Kiedy nadejdzie czas na edycję pierwszej wersji roboczej, Grammarly może wykryć wszelkie błędy, które mogłeś przegapić, i zasugerować, jak wzmocnić Twoje pisanie.