3 powody, dla których powinieneś pisać w scenach a rozdziałach

Jaka jest różnica między sceną a rozdziałem?

Sceny i rozdziały są różne.

I każdy z nich służy innemu celowi w twojej historii.

Sceny to mini-historie, które łączą się ze sobą, tworząc globalną historię. Muszą mieć swój własny początek, środek i koniec, a także wyraźny łuk zmian.

Rozdziały to arbitralne podziały w obrębie historii, które istnieją głównie po to, by kontrolować doświadczenie czytelnika. W przeciwieństwie do scen, rozdziały nie mają nic wspólnego ze strukturą opowieści.

3 powody, dla których powinieneś pisać i redagować swój szkic w scenach i rozdziałach

# 1: Łatwiej jest zaplanować swoją historię.

Jeśli lubisz planować liczbę scen przed rozpoczęciem pisania, użycie scen zamiast rozdziałów znacznie ułatwi ten proces.

Każda historia ma początek, środek i koniec, niezależnie od tego, na ile aktów ją podzielisz. Ogólnie rzecz biorąc, początek stanowi 25% historii, środek 50%, a koniec ostatnie 25%.

Kiedy znasz całkowitą liczbę słów, powiedzmy w tym przykładzie 80 000 słów, możesz to również podzielić na początek, środek i koniec.

• Początek - 20 000 słów
• Środkowy - 40 000 słów
• Koniec - 20 000 słów

Następnie możesz dowiedzieć się, ile scen (w przybliżeniu) znajdzie się w każdej sekcji. Ogólnie rzecz biorąc, zalecam przechowywanie scen o długości od 1000 do 2000 słów, więc w tym przykładzie użyjemy scen o długości 1500 słów.

Oznacza to, że twój początek miałby około 13 scen, środek miałby 26 scen, a koniec miałby 13 scen. Stamtąd możesz zaokrąglić w górę lub w dół.

Osobiście uwielbiam rozkładać moją historię w ten sposób, zanim zacznę pisać jedno słowo. Lubię wiedzieć z grubsza, z iloma scenami muszę pracować, zarówno w sumie, jak iw każdym akcie – w ten sposób jest dla mnie bardzo jasne, czy moja historia w którymś momencie zejdzie z toru.

Powiedzmy na przykład, że zaplanowałem, że początek mojej historii powinien mieć około 12 scen. Jeśli jestem już na scenie numer 18, a na początku mojej opowieści długa droga przede mną, to wiem, że coś jest nie tak. Albo ta historia będzie o wiele dłuższa niż się spodziewałem, albo nadpisałem i całość wymaga dokręcenia . Zwykle oznacza to, że moje punkty fabularne nie są tam, gdzie powinny być, lub mam sceny w historii, które tak naprawdę nie muszą tam być.

I znowu, nie ma tu dokładnej reguły, po prostu wiem z grubsza, kiedy rzeczy muszą się wydarzyć ze strukturalnego punktu widzenia, aby osiągnąć pożądane tempo. Jeśli te sceny za bardzo wykraczają poza „normę” dla mojej struktury, wiem, że prawdopodobnie coś jest nie tak. I prawie zawsze są.

#2: Łatwiej (i mniej stresująco) napisać pierwszą wersję roboczą.

Pracowałem z wieloma pisarzami, którzy martwią się zakończeniem rozdziałów o klifach lub zadręczają się napisaniem idealnego otwarcia rozdziału. Martwią się tymi rzeczami tak bardzo, że nigdy nie robią postępów ani nie kończą szkiców.

Ale jeśli możesz wyrobić sobie nawyk pisania w scenach zamiast rozdziałów, jest wiele korzyści.

Po pierwsze, będziesz w stanie napisać bardziej „kompletną” i dopracowaną wersję roboczą. To dlatego, że skupisz się na tworzeniu scen, które działają, zamiast kończyć rozdziały o klifach.

Po drugie, nie będziesz musiał się martwić o to, jak kończy się każdy rozdział ani jak przechodzi do następnego rozdziału. Możesz po prostu napisać każdą całą scenę i przejść do następnej sceny, a następnie następnej sceny, aż skończysz.

Następnie, gdy nadejdzie czas podzielenia historii na rozdziały, możesz upewnić się, że podziały rozdziałów będą przypadać na najbardziej ekscytujące lub interesujące części sceny . W ten sposób czytelnik poczuje to „pociągnięcie” i będzie chciał czytać dalej.

Po trzecie, pomaga to również scenarzystom uniknąć pisania „mnóstwa rzeczy, które się wydarzają” w każdym rozdziale, aby pisać rzeczywiste sceny, które posuwają historię i fabułę . I jak wspomniałem wcześniej, będzie to miało ogromny wpływ na jakość twojego pierwszego szkicu.

#3. Łatwiej jest dostrzec słabe sceny podczas edycji.

Słabą scenę, która wypada w środku „dobrego” rozdziału, łatwo pominąć na etapie montażu — zwłaszcza jeśli wszystko, co ją otacza, jest stosunkowo „dobre”.

Ale kiedy ta scena jest sama w sobie, w swoim własnym pliku, jej wady lub słabości wyróżniają się. Innymi słowy, łatwiej jest zobaczyć, gdzie scena się nie udaje i jak tak naprawdę nie robi nic, by służyć globalnej historii.

To świetne ćwiczenie dla scenarzystów, którzy w swoich scenach mają wiele szczegółów fabularnych lub budujących świat. Cała ta ekspozycja lub zrzucanie informacji naprawdę wyróżnia się, gdy scena sama siedzi w pliku.

Ponadto, jeśli wykorzystałeś powyższe wartości procentowe do wydzielenia całkowitej liczby scen, które chcesz mieć w swojej historii, możesz użyć tej liczby podczas procesu edycji, aby usunąć dodatkowe sceny lub odpowiednio ukształtować sekcje opowieści.

Końcowe przemyślenia

Mamy więc nadzieję, że możesz zobaczyć, jak pisanie w scenach zamiast w rozdziałach może sprawić, że cały proces pisania i edytowania będzie łatwiejszy i o wiele mniej stresujący.

Jeśli chcesz lepiej zrozumieć sceny w porównaniu z rozdziałami, weź jedną ze swoich ulubionych książek i sprawdź, czy potrafisz określić liczbę scen w rozdziale. Ilu tam jest? Czy niektóre rozdziały zaczynają się lub kończą w środku sceny? Jeśli tak, czy możesz dowiedzieć się, dlaczego autor zdecydował się to zrobić?

Porozmawiajmy w komentarzach: Czy kiedykolwiek próbowałeś pisać scenami zamiast rozdziałów? Myślisz, że spróbujesz po przeczytaniu tego posta?