Small Talk 101 dla nieśmiałych ludzi w biurze

Small Talk 101 Syllabus

Opis kursu

Poznawanie innych osób w biurze poprzez prowadzenie rozmów towarzyskich to aktywność społeczna wywołująca niepokój, pojawiająca się tuż za ćwiczeniami budowania zespołu, takimi jak spadek zaufania i ta sztafeta, w której musisz ścigać się z surowym jajkiem na łyżce . To jest podwójne dla osób introwertycznych lub nieśmiałych. Ten kurs dostarczy uczniowi pięciu wskazówek, które nie zawiodą, jak nawiązać rozmowę i przykładowych skryptów, aby zademonstrować dobrą small talk w działaniu.

O Twoim instruktorze

Karen Hertzberg posiada tytuł doktora. w Niezręcznych interakcjach społecznych z The University of Introvert Life. Specjalizowała się w ukrywaniu się w kącie i unikaniu aktywności społecznej, dopóki nie rzuciła sobie wyzwania, by studiować konwersację i sztukę ludzi. Obecnie należy do kilku grup społecznych, których członkowie nie tylko nie uważają jej za nudną, ale wyszukują ją do rozmów.

Warunki wstępne

Studenci powinni rozpocząć ten kurs ze zrozumieniem, że ich własne myśli mogą się samospełniać. Jeśli podchodzisz do małej rozmowy ze strachem i niepokojem, obawiając się, że będziesz nudny, po prostu możesz być.

Powinieneś zrozumieć, że jesteś godną osobą, która ma ciekawe rzeczy do powiedzenia. Pamiętaj, że szczególnie podczas spotkań towarzyskich w biurze inne osoby mogą znajdować się w takiej samej sytuacji, jak Ty — po prostu szukając kogoś, z kim możesz porozmawiać. Przywitają Cię, podejmując wysiłek ich poznania, rozpoczynając rozmowę.

Jak prowadzić small talk w pięciu prostych krokach

1 Bądź zainteresowany.

Jeśli chcesz być interesujący, bądź zainteresowany. Powiedział to Dale Carnegie (autor klasycznej książki How to Win Friends and Influence People ), podobnie jak inni eksperci w dziedzinie sztuk społecznych na przestrzeni lat. Pierwszym i najważniejszym krokiem na drodze do udanej rozmowy jest okazanie prawdziwego zainteresowania osobami, z którymi rozmawiasz. Niech ciekawość prowadzi!

2 Zadawaj pytania i pytania uzupełniające.

Twoje pytania nie muszą zagłębiać się głęboko, aby prowadzić świetną small talk. Możesz zacząć od powiedzenia na przykład: „Jak minął weekend?” lub „Podoba ci się impreza?” Naprawdę wysłuchaj odpowiedzi, a następnie zadaj sensowne pytania uzupełniające, które pokazują, że zwracasz uwagę. Jeśli osoba, z którą rozmawiasz, mówi, że jej weekend był spokojny, możesz powiedzieć: „Wszyscy tego potrzebujemy od czasu do czasu! Co lubisz robić w czasie przestoju?”

3 Bądź obecny i obserwuj swój język ciała.

Jak radośnie zasugerowała postać Dolly Parton w filmie Steel Magnolias : „Uśmiechnij się! Zwiększa twoją wartość nominalną. Rozłóż ramiona. Nie patrz przez ramię, jakbyś planował wyjście. I cokolwiek robisz, odłóż smartfon.

4 Znajdź sposoby na relacje.

Chociaż nie chcesz zmonopolizować rozmowy, nie powinieneś też zmuszać drugiej osoby do rozmowy. Znajdź pewne rzeczy, z którymi możesz się od czasu do czasu odnieść, i wprowadź własne obserwacje i doświadczenia. Po dodaniu krótkiego komentarza (patrz krok 5) zadaj kolejne pytanie, które poprowadzi rozmowę do przodu. Jeśli druga osoba wspomni, że lubi wędrować, możesz odpowiedzieć: „Och, ja też! W zeszłym roku przeszłam część Pacific Crest Trail i było niesamowicie. Jednak zazwyczaj trzymam się bliżej domu. Gdzie zazwyczaj chodzisz?

5 Rozważ dwudziestą drugą zasadę.

Dr Mark Goulston, autor Just Listen , zaleca mówienie nie dłużej niż dwadzieścia sekund na raz. Pomyśl o rozmowie jak o sygnale drogowym. W ciągu pierwszych dwudziestu sekund masz zielone światło — osoba, z którą rozmawiasz, jest zaangażowana i cieszy się rozmową. Ale jeśli przekroczysz dwadzieścia sekund, otrzymasz żółte światło. Ostrożność! Zmierzasz w kierunku nudy. W czterdziestym drugim znaku oficjalnie stałeś się zbyt rozmowny lub zaabsorbowany sobą – czerwone światło!

Przykłady rozmów w małej rozmowie

Potrzebujesz inspiracji do kolejnego wyzwania towarzyskiego typu small talk? Muza zebrała czterdzieści osiem zabawnych pytań, które warto zadać. Potrzebujesz więcej przykładów small talk? Oto kilka skryptów, które pomogą Ci lepiej zrozumieć proces.

Kiedy druga osoba nie ma wiele do powiedzenia

Przygotuj się na dodanie kilku szczegółów z własnego życia, zanim przejdziesz do następnego pytania, aby rozmowa nie brzmiała jak przesłuchanie.

"Skąd jesteś?"

"Boston."

„Ach, odwiedziłem Boston kilka lat temu. Świetne miasto! Nie byłem jednak wielkim fanem jazdy tam. Następnym razem wezmę taksówkę zamiast wynajmować samochód. Lubiłeś tam mieszkać?

„Tak, było świetnie”.

„Czego najbardziej ci w tym brakuje?”

Gdy chcesz pogłębić rozmowę

Introwertycy lepiej radzą sobie w rozmowach, które są głębsze niż rozmowa o pogodzie. Zadawaj pytania, które skłonią drugą osobę do udzielenia przemyślanej odpowiedzi.

"Co robisz?"

„Jestem pisarzem dla zespołu e-mail marketingu”.

"Ciekawe! Jakie rzeczy piszesz?

„Piszę tekst reklamy, ale głównie pracuję nad biuletynem firmowym”.

„Więc, jak zostałeś pisarzem? Kiedy odkryłeś swój talent do słów?”

Kiedy robi się niezręcznie

Czasami rozmowy stają się niezręczne. Jeśli tak się stanie, potwierdź niezręczną rzecz, którą powiedziała druga osoba, aby dać jej znać, że została wysłuchana, a następnie przejdź do innego tematu.

„Podoba ci się impreza?”

"Nie całkiem. Moja dziewczyna zerwała ze mną dzisiaj wcześniej.

„Wow, zerwania są trudne. Przykro mi to słyszeć. Od dawna mieszkasz w Los Angeles?

Kiedy musisz wyjść?

Możesz zrezygnować z kaucji, jeśli rozmowa zmierza donikąd, po prostu zrób to z wdziękiem. Podsumuj ostatnią rzecz, jaką powiedziała ci osoba, a potem przepraszam.

„To zdumiewające, że wytresowałeś swoje koty do odgrywania scen z twoich ulubionych filmów science fiction. Wygląda na to, że znalazłeś swoją niszę. A teraz przepraszam, muszę zadzwonić. Ciesz się imprezą!”

Zadanie domowe: Idź, bądź interesujący!

Prowadzenie small talku nie musi budzić niepokoju ani być nużące. Kiedy mniej martwisz się o to, czy jesteś interesujący, a zamiast tego wykazujesz aktywne zainteresowanie innymi, stajesz się bardziej lubiany. Pomyśl o interakcjach społecznych nie jako występowaniu, ale jako odkrywaniu.