Ostrzeżenie: czy grozi Ci zawalenie się historii?

Podniesienie rąk: Czy kiedykolwiek ci się to przydarzyło?

Zacinasz się przy swojej najnowszej historii.

Słowa płyną. Postacie ożywają.

Stworzone przez ciebie królestwo jest niesamowite i nieskończone. Mógłbyś tu przeżyć resztę swojego twórczego życia. I wtedy…

…wszystko się zatrzymuje.

Wydarzenia, które kiedyś rozwijały się szybciej, niż można by je opisać, zatrzymują się z piskiem opon. Dotarłeś do przepaści w swojej narracji, a kładka przez przepaść jest chwiejna i chwiejna.

Postacie wpatrują się w siebie w milczeniu, czekając, aż ktoś się odezwie. Armie stoją bezczynnie na zboczu wzgórza. Kochankowie czekają przy telefonie. Detektyw drapie się po głowie, wzrusza ramionami, a potem wychodzi na noc.

Twoja historia utknęła w martwym punkcie

Dobra, możecie wszyscy opuścić ręce.

O ile nie jesteś pobłogosławiony wrodzonym poczuciem struktury opowieści (lub chęcią pisania opowiadań, które nie mają struktury), prawie na pewno doświadczyłeś upadku historii. To nie jest blok pisarski. Nie ma z tobą nic złego. Problemem jest twoja historia.

Mówiąc dokładniej, problemem jest twój brak historii.

Kiedy narracja rozpada się jak suflet sitcomowy, winowajcą jest prawie zawsze niedopracowana fabuła. Wszechświat może być niesamowity, a postać fascynująca, ale fabuła nie jest wystarczająco złożona, aby przenieść czytelnika (w tym ciebie jako pierwszego czytelnika twojej historii) poza początkową fazę odkrywania.

Pomyśl o historii jak o przyjęciu. Ubieracie się wszyscy i jest wiele rzeczy do przeżycia: lokalizacja, ludzie, przekąski z cateringiem, wyszukane koktajle. Są starzy przyjaciele do nadrobienia i nowi ludzie do poznania.

Jeśli chodzi o fabułę, jest to faza odkrywania, która ma miejsce w pierwszym akcie. To wszystko jest raczej zabawne i zabawne, ale w końcu udało ci się dogonić wszystkich, których lubisz, unikać wszystkich, których nie lubisz, i mieć dosyć jedzenia i picia . Coś innego musi się wydarzyć. Tym czymś innym jest Akt II.

Zbyt często pisarze wyobrażają sobie wspaniałą kolację i zagłębiają się w pisanie przed ustaleniem, co będzie dalej. A to, co dzieje się później, to cały cel historii. Oto kilka bardzo podstawowych pytań, które mogą pomóc w zbudowaniu ładnego mostu przez przerażającą przepaść zawalenia się historii.

1. Kto jest twoim bohaterem?

To może być oczywiste.

Każda historia ma bohatera, prawda?

Ale poświęć chwilę, aby upewnić się, że dokonałeś właściwego wyboru. Komplikacje fabularne, jakich wymaga twoja historia, mogą nie być możliwe w przypadku stworzonej przez ciebie postaci.

Bogaty playboy nie miałby problemów finansowych. Albo zmienisz postać, albo znajdziesz sposób na zrujnowanie jego finansów.

Sprytny detektyw logicznie przejrzałby podstęp zabójcy. Może ten detektyw nie jest taki sprytny.

Piękna kobieta prawdopodobnie nie ma problemów z umawianiem się na randki. Może potrzebuje szorstkiej osobowości, by generować logiczne komplikacje fabuły.

Uwaga: komplikacje fabuły często wynikają z wad charakteru.​

2. Jaki jest cel twojego bohatera?

Każda kreśląca książka pod słońcem podkreśla wagę ważnego celu. To może być najważniejsza część każdej historii.

Wszyscy czytamy historie, po części, aby zdobyć mądrość, która pomaga nam poruszać się we własnym życiu. Albo próbujemy zdobyć coś, czego nam brakuje (miłość, bogactwo, władzę), albo zachować coś, co jest zagrożone (nasze fizyczne dobre samopoczucie , styl życia, reputację lub finanse).

Historie uczą nas, jak to robić.

W skrócie: Upadek fabuły może być spowodowany słabo zdefiniowanym celem.

​

Upadek fabuły może być spowodowany źle zdefiniowanym celem

Kliknij, aby tweetować

3. Co stoi na drodze twojego bohatera?

Przeszkody. Chodzi o przeszkody.

Cel, który jest łatwy do osiągnięcia, nie jest zbyt interesujący: „Podaj sól”. "Proszę bardzo." "Dzięki." Koniec.

Historie zazwyczaj dotyczą naprawdę ważnych wydarzeń z życia postaci. Czytelnicy nie potrzebują wglądu w łatwo osiągalne cele. Potrzebujemy pomocy w naprawdę trudnych sprawach. A to jest trudne, ponieważ na każdym etapie podróży są przeszkody.

Najłatwiejszym sposobem na wypełnienie luki narracyjnej jest dodanie większej liczby przeszkód. Jeśli twoi kochankowie zakochują się zbyt szybko, spraw, aby jeden z nich się ożenił… lub był księdzem. Jeśli twój detektyw zbyt łatwo rozwiązuje sprawę morderstwa, zabierz mu informacje. Może nie mają tożsamości ofiary. Może prawdopodobny sprawca ma szczelne alibi.

Najlepsze rodzaje przeszkód motywują Twoją postać do działania. Bohater próbujący pokonać potwora może potrzebować specjalnej broni (przeszkody). Być może będą musieli skonsultować się z mentorem, aby dowiedzieć się, gdzie znajduje się ta broń (działanie). Mogą wymagać dotarcia statku do tego miejsca (przeszkoda). Być może będą musieli zrekrutować załogę do obsługi tego statku (działanie).

W skrócie: policz przeszkody, które umieściłeś na drodze swojej postaci. Czy masz wystarczająco dużo przeszkód, aby utrzymać swoją historię? Czy każda przeszkoda zmusza twojego bohatera do podjęcia działań, aby osiągnąć natychmiastowy cel?

4. Jaki jest twój moment śmierci?

To kolejna sztuczka scenariuszowa – tak fundamentalna, że ​​stała się przewidywalna – ale każda historia może skorzystać na Momencie Śmierci. W scenopisarstwa jest to punkt pod koniec aktu II, w którym cały wysiłek bohatera upada. Kochankowie walczą i zrywają. Wojownik zostaje pokonany. Morderca ucieka.

Wiedza o tym, jak zawodzą wysiłki twojego bohatera pod koniec aktu II, może pomóc w określeniu jego planów na początku aktu II. Zadaj sobie pytanie, jaka jest najgorsza rzecz, jaka może się przytrafić Twojemu bohaterowi? Krzywda fizyczna? Utrata pieniędzy lub reputacji? Utrata miłości? To twoja chwila śmierci.

Zapytaj teraz, jak doszło do tego strasznego losu. Jaka wada twojego bohatera prowadzi do tego wydarzenia. Twój wojownik może być pełen pychy. Twój detektyw mógł złamać prawo, aby uzyskać przyznanie się do winy. Twój kochanek mógł kłamać na temat ich przeszłości.

Krótko mówiąc: znajomość chwili śmierci pomoże ci wytyczyć drogę do jej osiągnięcia.

A oto ostatnia rada, która pomoże uniknąć przerażającego upadku historii: Zacznij pisać na początku aktu II.

Zapomnij o wszystkich zabawnych nowych rzeczach związanych z kolacją. Nie pisz o tym, jak twój bohater się przebiera, spotyka ludzi, je i pije. Zamiast tego zacznij pisać w drugim akcie, kiedy coś się dzieje na przyjęciu. Może jest pijacka bójka, może spotykają się kochankowie, może ktoś zostaje zamordowany.

Zacznij tam.

Jeśli możesz zacząć wyrzucać słowa w swoim drugim akcie, jest to mocna wskazówka, że ​​masz wystarczająco dużo fabuły. Jeśli nie, to oczywiście musisz zaprojektować lepszą fabułę. Nie przejmuj się pierwszym aktem. To będzie pestka, gdy trzewia historia będą na miejscu.

Udostępnij ten artykuł w mediach społecznościowych.​