Czym jest ironia w pisaniu? Przewodnik Unironic

Bohater twojej historii czekał cały tydzień na czek, który nadejdzie pocztą. Teraz otwierają swoją skrzynkę pocztową, wyszukują kopertę, która wygląda obiecująco, i chętnie ją otwierają, aby odkryć dokładnie rachunek, którego nie chcieli widzieć. Argh i cześć, przeklęte sztylety ironii.

(Ok, może to ostatnie zdanie jest trochę dramatyczne, ale tak samo jest z wieloma pisarskimi zastosowaniami ironii. Przepasz się.)

Szeroko rozpowszechniona, ale powszechnie źle rozumiana ironia zmienia w twarz oczekiwanie publiczności. Ironia może być smutna, komiczna lub jedno i drugie, i jest powszechna w opowiadaniu historii i rozmowie. Jeśli żyjesz, możesz również znaleźć ironię, która cicho biegnie przez codzienne życie.

Istnieje kilka różnych rodzajów ironii, którymi dysponuje sprytny pisarz. Poniżej rozpakujemy definicje i przykłady trzech głównych rodzajów, z którymi możesz się spotkać lub zastosować w swoim własnym piśmie: ironia werbalna, ironia dramatyczna i ironia sytuacyjna.

Czym jest ironia werbalna?

Ironia werbalna polega na tym, że to, co zostało powiedziane i to, co wyraźnie ma na myśli, jest sprzeczne, podważając oczekiwania.

Czasem nakłada się to na sarkazm, ale nie zawsze. Rozważ moment w Gwiezdnych wojnach: Imperium kontratakuje , kiedy księżniczka Leia i Han Solo całują się na pożegnanie: Leia mówi „Kocham cię”, tylko po to, by Han odpowiedział „Wiem”, zmieniając oczekiwanie, że może powiedzieć coś bardziej szczerego i uspokajającego. To ironia werbalna, ale sarkazm nie jest.

W przeciwieństwie do tego, sarkazm jest często zabawny lub gryzący, jak gdy bohaterka Heleny Bonham Carter w Fight Club zauważa: „Dostałam tę sukienkę w sklepie z używanymi rzeczami za jednego dolara”, a antybohater grany przez Edwarda Nortona odpowiada: „Była warta każdego grosza. ”

Inne formy ironii werbalnej to przesada i niedopowiedzenie. Na przykład w szekspirowskim Hamlecie, zapytany, gdzie jest Poloniusz, Hamlet odpowiada: „… jeśli nie znajdziesz go w tym miesiącu, będziesz go nosował, wchodząc po schodach do holu… On zostanie, dopóki nie przyjdziesz”. To jest skromny sposób naszego smutnego, mściwego chłopca mówiącego, że Poloniusz został zabity.

Czy wspominaliśmy, że ironia jest zawsze zabawna i przezabawna? (Ironiczna przesada.)

Ostatnia kluczowa cecha ironii werbalnej: zawsze jest to celowe działanie bohaterów. Nie dotyczy to dwóch następnych typów, które omówimy.

Czym jest ironia sytuacyjna?

Ironia sytuacyjna igra z oczekiwaniami widzów, albo dlatego, że coś się nie dzieje, albo dzieje się odwrotnie.

Aby zobaczyć ilustrację z Romea i Julii , nie szukaj dalej niż, no cóż, wszystko. Sytuacja na skoku dotyczy dwóch rodzin tak skłóconych, że dosłownie dobywają się na ulicy. Główny konflikt wkracza na wyższy bieg, gdy nasi tytułowi zakochani w gwiazdorstwie mają upiorne nieszczęście, aby, no cóż, zauważyć i polubić się nawzajem.

Innym brutalnym przykładem może być opowiadanie Flannery O'connor „Dobry człowiek trudno znaleźć”, w którym babcia nakłania swoją podróżującą rodzinę do całkowitego unikania Florydy, ponieważ ostatnio widziano tam mordercę znanego jako Misfit. Później babcia proponuje objazd, który wraz z niefortunnym incydentem z udziałem kota, którego uparła się przywieźć, skłania rodzinę do spotkania z tym samym mordercą.

>> CZYTAJ WIĘCEJ: Jak napisać przekonujący esej

Czym jest ironia dramatyczna?

Ironia dramatyczna wykorzystuje luki między tym, co wiedzą widzowie, a tym, co wiedzą bohaterowie, więc chociaż my możemy rozpoznać, że coś, co zostało powiedziane lub zrobione, jest błędne, oni nie mogą.

Obserwacja tego może być bolesna, jak na początku debiutanckiej powieści Celeste Ng Wszystko, czego ci nigdy nie mówiłem . Jest to tak smutny, niezwykły przykład, który warto zacytować w bloku:

Lidia nie żyje. Ale jeszcze tego nie wiedzą. 1977, 3 maja, szósta trzydzieści rano, nikt nie wie nic poza nieszkodliwym faktem: Lydia spóźnia się na śniadanie. Jak zawsze, obok miski z płatkami jej matka położyła zaostrzony ołówek i pracę domową Lydii z fizyki, sześć zadań oznaczonych małymi kleszczami.

Uf. Fascynujące historie nie muszą być zabawne, a ironia dramatyczna może być pod tym względem potężnym narzędziem.

Jakie inne rodzaje ironii istnieją?

Eskalując i nakładając się na ironię dramatyczną, mamy też ironię tragiczną. Wracając do Romea i Julii , przykład tego pojawia się pod koniec, kiedy jako publiczność wiemy, że Julia po prostu drzemie, ale Romeo nie, i następuje tragedia z podpisem sztuki.

Na koniec omówimy „ironię kosmiczną”, posmak ironii sytuacyjnej. Jeśli kiedykolwiek miałeś wrażenie, że wszechświat żartuje z ciebie, tak właśnie bohaterowie doświadczają kosmicznej ironii.

Pomyśl o paleontologu w centrum Parku Jurajskiego. Jego niechęć do dzieci jest demonstrowana wcześnie i często, tylko po to, by kaprysy losu (lub w tym przypadku Stevena Spielberga i jednego bardzo dużego dinozaura) później znalazły go słodko zagnieżdżonego na drzewie z dwójką dzieci, które chroni, podczas gdy jeden z nich opowiada banalne dowcipy.

Gdzie więc może zwrócić się pisarz, który potrzebuje przerwy od ironii? Szczerość — kiedy śmiało poddajesz się oczekiwaniom bez śmiesznych interesów lub sprytnych słów, które nie oznaczają tego, co mówią, zamiast tego po prostu dajesz ludziom to, czego chcą.

Mamy nadzieję, że udało nam się to tutaj osiągnąć. Z poważaniem.