Co powinno znaleźć się w twoim pierwszym szkicu?

Co powinno znaleźć się w twoim pierwszym szkicu? Napisanie pierwszego szkicu książki jest niezwykle trudne. Do tego stopnia, że ​​nie kończysz nawet ich pierwszego szkicu. Dlaczego to? I jak możemy temu zapobiec, aby powstrzymać nas przed pisaniem naszych pierwszych szkiców?

Szpilka

Każdy pisarz, który kiedykolwiek napisał książkę, napisał pierwszy szkic tej historii – i jest wysoce nieprawdopodobne, aby pierwszy szkic był jednocześnie ostatecznym szkicem.

Oczywiście, czytając wydaną książkę, trudno o tym pamiętać. Pisarze nieczęsto widzą pierwszą, a nawet drugą (może więcej!) wersję roboczą książki. Tylko produkt końcowy.

Jednak za każdą wielką historią kryje się początek – a na każdym początku są elementy, o których osiągnięcie jako pisarzy musimy dbać. Są też elementy, które tylko nas powstrzymują.

W tym poście omówię trzy elementy, które musisz uwzględnić w swoim pierwszym szkicu, oraz trzy elementy, które tylko spowolnią lub zatrzymają proces pisania.

Historia jest brzydka, zanim stanie się piękna

Pod spodem wszyscy pisarze są perfekcjonistami.

Czy zdarzyło Ci się usiąść przy biurku, aby rozpocząć książkę i marzyć o idealnym, ostatecznym projekcie? Czy widzisz ją błyszczącą i oprawioną, siedzącą na półkach Twojej ulubionej księgarni? Prawdopodobnie wyobrażałeś sobie, jak ożywić tę książkę, spisać ją w całej okazałości. Jestem pewien, że marzyłeś o tym, żeby trafił do sklepów.

Mam dla ciebie wiadomość — ta idealna książka nie jest książką, którą będziesz pisać.

Jeszcze nie.

Widzisz, panuje błędne przekonanie, zwłaszcza wśród nowych pisarzy, że księga twoich nadziei i marzeń jest tą, która zmaterializuje się, gdy będziesz pisać.

Często ten sen szybko mija, gdy pisarz zaczyna wkładać pióro do papieru (lub palce na klawiaturę) i zdaje sobie sprawę, że historia nie przebiega tak, jak sobie wyobrażał. Może te dramatyczne sceny wychodzą suche i nudne. Może piękny język, który przyszedł do nich pod prysznicem, okaże się sztywny i niezręczny.

To, jak możesz sobie wyobrazić, może być dość zniechęcające.

Jednak nie musi tak być. Wielu nowych pisarzy odeszło od doskonale obiecujących książek, ponieważ pierwszy szkic nie zamienił się magicznie w idealnego bestsellera, jakiego chcieli. Ale prawda jest taka, że ​​pierwszy szkic nigdy nie miał być projektem końcowym.

Pierwsza wersja jest właśnie taka – pierwsza wersja. Pierwsza próba, brzydka przed piękna.

Szpilka

Odskocznia, która przybliża cię do tego lśniącego rękopisu.

W tym poście przyjrzymy się trzem rzeczom, których powinieneś się spodziewać w swojej pierwszej wersji roboczej – i trzem rzeczom, których nie powinieneś. Wszystko to pomoże ci szybko ukończyć pierwszą wersję roboczą, dzięki czemu możesz rozpocząć pracę nad poprawkami, które sprawią, że będzie to, czego potrzebuje, zanim się wypalisz.

Co to jest pierwszy szkic? Przykład wizualny

Zanim zaczniemy, chciałbym wam coś pokazać. Kilka lat temu brałem udział w pokazie sztuki o tematyce Studio Ghibli w małym sklepie artystycznym/galerii. To było dużo pracy, ale świetna zabawa. Tutaj wiszą na ścianie galerii:

Szpilka

Byłem bardzo dumny z tego, jak wypadły te kawałki. Wyglądali świetnie i otrzymali sporo komplementów. Na wystawie sprzedałem nawet trzy z czterech sztuk.

Chociaż nie przyniosło to żadnego znaczącego zysku, nadal cieszyłem się, że mogę twierdzić, że jestem artystą, który sprzedawał sztukę. Jednak to, co tu widzisz, to produkt finalny, odpowiednik nowej, błyszczącej książki na półce. Kilka tygodni przed pokazem wyglądały tak:

Szpilka

Jak widać, nie ma tu nic poza ogólnymi kształtami i pomysłami. Ułożenie czterech kawałków nie było nawet w tej samej kolejności, w jakiej je ułożyłem, ponieważ początkowo myślałem, że duże kształty mogą układać się w romby.

Dwie z nich w końcu zostały przerzucone do wersji lustrzanych. W tym momencie nie miałem pojęcia, jaki będzie schemat kolorów i nie byłem nawet pewien, czy to są cztery projekty, których będę się trzymać.

Z tego szorstkiego obrazu możesz dostrzec wyobrażenie o tym, jaki może być produkt końcowy, ale z nienaruszonymi tylko podstawowymi, niezbędnymi elementami. Daje wgląd w ostateczną wersję, ale pod koniec procesu może wyglądać zupełnie inaczej.

To, moi przyjaciele, jest pierwszym szkicem rękopisu.

Możesz mieć plan, ale ten początkowy pomysł może się zmienić, nawet jeśli szkielet historii pozostanie niezmienny.

Ale skąd wiesz, kiedy napisałeś solidny pierwszy szkic? Co powinien osiągnąć pierwszy szkic i co powinno być zawarte w pierwszym szkicu, aby to osiągnąć? Te trzy elementy.

3 elementy, które powinieneś uwzględnić w swoim pierwszym szkicu

Teraz, gdy rozumiemy, czym powinien być pierwszy szkic, przyjrzyjmy się, co naprawdę powinieneś osiągnąć, pisząc go. Aby to zrobić, możemy sprowadzić pierwsze szkice celów do trzech podstawowych elementów.

1. Opowiedz historię

Najważniejszym osiągnięciem twojego pierwszego szkicu jest to, że opowiada twoją historię. Historia powinna mieć wyraźny początek, środek i koniec.

Trzy główne idee ilustrujące początek, środek i koniec efektywny w fabule to:

1. Początek: Wiesz, jak i dlaczego protagonista zostaje wezwany na jakąś przygodę (lub na początku książki jest zachęcający incydent)
2. Środek: Są konflikty, które rzucają wyzwanie bohaterowi w środku książki (i podnoszą stawkę historii)
3. Koniec: Na końcu książki jest klimatyczny moment, który pokazuje, w jaki sposób protagonista dostaje lub nie zdobywa obiektu pożądania – lub swoich pragnień i potrzeb – pod koniec książki

Mówiąc prościej, przenieś się z punktu A do punktu B.

Struktura ma większe znaczenie niż piękny język. Nawet jeśli napisałeś swój pierwszy szkic w całości za pomocą krótkich, prostych zdań, takich jak „Zobacz bieg Jane”, ukończenie pierwszego szkicu, który przesuwa początek, środek i koniec wydarzeniami fabularnymi, które powodują, że postać podejmuje decyzje – co podnosi stawkę – jest sukces.

Prostym sposobem na to jest utworzenie listy wydarzeń dla każdej ze swoich książek. Zacznij od jednego dużego wydarzenia, a następnie przejdź do mniejszych wydarzeń. Na przykład runda pierwsza może być tak prosta jak:

Początek: Bohater, który myślał, że zawsze była wieśniaczką, dowiaduje się, że w rzeczywistości była ukrytą królewską.

Środek: Bohater przechodzi trudny proces, aby udowodnić swoją królewskość reszcie rodziny królewskiej, aby zdobyć władzę i poprawić życie biednym.

Koniec: Dzięki genialnemu ruchowi jest w stanie udowodnić swoją tożsamość, a królowa akceptuje ją jako prawdziwą królewską.

Zauważ, że ta lista nie zawiera żadnych szczegółów. Nie ma nic o tym, jak bohaterka opowiada o swojej tożsamości, jakie wyzwania stoją przed nią, ani jak w końcu się udowadnia. Jednak jako pierwszy krok to wystarczy.

Po stworzeniu podstawowej listy fabuły, takiej jak ta, możesz wrócić i dodać wydarzenia w każdej sekcji. Na przykład:

Początek: Bohater jest rolnikiem. Przyjaciele jej rodziców, inni rolnicy, często narzekają na podatki. Bohaterka zauważa, że ​​jej rodzice nie narzekają.

Pewnego dnia słyszy, jak rodzice mówią, że są wdzięczni, że nie płacą podatków. Bohater jest zdezorientowany. Bohater kopie dalej.

Bohaterka dowiaduje się, że ktoś z rodziny królewskiej zwalnia jej rodziców z podatków w nagrodę za pomoc w wychowaniu jej w tajemnicy.

Teraz masz bardziej szczegółową listę wydarzeń.

Możesz zagłębić się w te zadania, a proces ten omówimy bardziej szczegółowo w przyszłości, gdy będziemy mówić o planowaniu pierwszego etapu. Ale na razie pomyśl o tym jako o „szorstkim szkicu”, który leży pod twoją skończoną książką. To tylko prosta lista, ale bez niej nie da się ruszyć do przodu.

Nie ma mowy o pierwszym, wstępnym szkicu. W porządku, jeśli nie znasz jeszcze wszystkich „doskonałych” szczegółów.

2. Ustal ton

Ton to coś, co trudno zaplanować. Możesz stworzyć wszystkie listy scen (temat, który omówimy później) i biografie postaci, które chcesz, ale kiedy zaczniesz pisać, historia często zaczyna żyć własnym życiem.

Być może to, co zaczęło się jako melancholia, staje się ironią, tragedia staje się komedią, lekka i zabawna staje się mroczna i nastrojowa, a tchórzliwa postać nagle znajduje siłę, by stać się odważnym.

Szpilka

Dobrym sposobem na określenie, jaki jest ton twojej książki, jest obserwowanie, jak twoi bohaterowie reagują na napięte sytuacje i wyzwania. Załóżmy na przykład, że zainteresowanie miłością naszego głównego bohatera znalazło nowego kochanka. Jaka jest reakcja twojego MC na tę wiadomość?

Jeśli instynktownie wracają do domu, zamykają się, płaczą i patrzą na deszcz, ton twojej książki może być dramatyczny i tragiczny .

Z drugiej strony, jeśli ich instynkt podpowiada im, że chcą się zemścić i farbują włosy na śmieszny kolor, który następnie próbują przekazać z udawaną pewnością siebie, wtedy twój ton może być komediowy .

Bez fizycznego aktu zapisania książki nigdy nie zrozumiesz, jaki będzie jej ton. Jest to główny powód, dla którego nierozsądne i nierealistyczne jest oczekiwanie napisania pierwszej wersji roboczej, która będzie idealna do publikacji.

Podobnie jak w przypadku motywu, po prostu opowiadając swoją historię od początku do końca, znajdziesz ton, który chcesz uderzyć w przyszłych wersjach roboczych.

3. Poznaj swoje postacie

Nie ma lepszego sposobu na poznanie swojej postaci niż przy pierwszym szkicu.

Próba poznania swojej postaci poprzez wcześniej napisaną biografię w porównaniu z pisaniem pierwszego szkicu jest jak próba poznania kogoś przez spojrzenie na jego profil na Facebooku, zamiast odbywania z nim długiej, pełnej przygód podróży. Możesz poznać kogoś tak bardzo, patrząc na listę faktów.

Jednak podróżując z przyjacielem – nawet takim, którego nie znasz dobrze przed wyjazdem (zwłaszcza tego rodzaju) – dowiesz się, jak żyją, co jedzą, jak świętują swoje osiągnięcia, jak opłakują stratę , na ile są niezawodne i jak reagują w sytuacjach zagrożenia.

To samo dotyczy dowiedzenia się więcej o swoich postaciach podczas pisania pierwszego szkicu.

Nauczyłem się tej lekcji tworząc Donnę „Astra” Ching, bohaterkę mojej nadchodzącej powieści Headspace .

Wszedłem do pierwszego szkicu z wyobrażeniem, że jest kompetentną, niezależną, młodą profesjonalistką, całkowicie kierującą jej życiem. Kupiła i założyła piękny nowy dom, dobrze sobie radziła w swojej dziedzinie pracy i była podekscytowana rozpoczęciem nowego życia.

Historia otworzyła się w jej salonie, który właśnie skończyła sprzątać i dekorować.

Ale pisząc dalej, zdałem sobie sprawę, że nie do końca była to Astra. Z pewnością była kompetentna i niezależna, ale ten schludny, wytworny styl życia nie był nią. Cieszyła się prywatnością i wygodą, a jej komfort niekoniecznie pochodził z domu w stylu Marthy Stewart.

Pod koniec książki Astra stała się nieco inną osobą.

Stała się osobą, która czuła się dobrze w swoim zabałaganionym domu, dla której priorytetem było zorganizowanie biblioteki, podczas gdy reszta jej domu była zaniedbana w chaosie związanym z przeprowadzką, i kto tworzył w głowie listy rzeczy do zrobienia, z których większość nadal nie dotarło do końca książki.

Chcesz poznać Astrę i jej zorganizowany chaos? Headspace ukaże się w lipcu 2021 roku, ale możesz przeczytać go teraz za darmo, gdy dołączysz do mojego zespołu startowego! Wyślij e-mail na adres [email protected], aby dać mi znać, że jesteś.

Patrząc wstecz, charakterystyka Astry była nieco odmienna w pierwszym szkicu. Ale bez napisania pierwszego szkicu nigdy nie poznałbym jej na tyle dobrze, żeby właściwie opowiedzieć jej historię.

Wszystko po to, by powiedzieć, że im więcej czasu spędzisz ze swoimi postaciami, tym więcej się o nich dowiesz. Oznacza to, że prawdopodobnie nie musisz tracić czasu na opisywanie każdego szczegółu całej obsady przed napisaniem, a nawet jeśli to zrobisz, niektóre z tych szczegółów mogą się zmienić podczas pisania książki.

Pisząc, spróbuj zadać sobie te pytania:

• Czy sposób, w jaki ta postać się zachowuje, jest realistyczny? W moim przypadku wydawało się, że podczas gdy niektórzy dwudziestoparolatkowie mogą porządnie urządzić nowy dom, gdy tylko się wprowadzą, większość prawdopodobnie nie ma nic przeciwko zostawianiu na jakiś czas bałaganu.
• Czy sposób, w jaki ta postać się zachowuje? Tak samo, jak powyższa odpowiedź — dając sobie pewną swobodę w swojej organizacji, Astra jest bardziej bliską młodą kobietą.
• Czy ta postać działa w ten sposób z instynktu, czy z jakiegoś społecznego lub postrzeganego obowiązku? Schludny dom wydawał się bardziej nierealistycznym oczekiwaniem, a Astra nie była osobą, która spełniała oczekiwania.
• Czy pisanie postaci w ten sposób sprawia mi przyjemność? Byłem o wiele szczęśliwszy, widząc Astrę, która przestawiała swoją schludną małą bibliotekę, podczas gdy reszta domu leżała w nieładzie, ponieważ zrobilibyśmy to ja i kilka bliskich mi osób.
• Czy to zachowanie jest zgodne ze sposobem, w jaki postać podejmuje decyzje w dalszej części historii? Astra nie dba o oczekiwania innych i zrobiła to, co uważała za słuszne dla niej. Trwa to przez resztę książki.

Zagłębienie się w historię i nadzieję, że twoje postacie się z nią rozwiną, może być przerażające, ale może to być dokładny początek rozmowy, którego potrzebujesz, aby naprawdę je poznać.

3 rzeczy, o które nie należy się martwić w pierwszym szkicu

Wierz lub nie, ale równie ważne jest zrozumienie elementów, na których nie powinieneś się koncentrować w swojej pierwszej wersji roboczej. Próba osiągnięcia tych elementów tylko cię frustruje i sprawi, że uwierzysz, że twoja historia nigdy nie będzie tak dobra, jak sobie wyobrażałeś. Wyprzedzisz się w procesie pisania i z tego powodu możesz cierpieć z powodu niskiej samooceny lub wypalenia.

Przyjrzyjmy się, czego nie robić, aby ukończyć pierwszą wersję roboczą.

Głównie obejmuje to porzucenie trzech „doskonałych” elementów w twojej historii:

1. Język i szczegóły

W pierwszym szkicu nie powinieneś próbować ćwiczyć swojego wewnętrznego Szekspira. To nie jest czas ani miejsce na pisanie pięknych zdań, używanie wielkich słów lub eksperymentowanie z kwiecistym językiem.

Pamiętaj, że celem pierwszego szkicu jest opowiedzenie twojej historii, a nadmierna uwaga na ładne słowa tylko cię rozprasza i frustruje, zwłaszcza że wiele z nich zostanie prawdopodobnie wyciętych w procesie edycji i przepisywania.

Szpilka

Jeśli podczas pisania zmagasz się z jakimś zdaniem, zadaj sobie pytanie — czy to zdanie rozwija historię lub rozwija postać?

Jeśli tak, zapisz to tak prosto, jak potrafisz.

Na przykład:

John stracił zegarek ojca, który był jedyną rzeczą, jaka pozostała po tym, jak jego ojciec był na wojnie.

To wystarczy, aby wyjaśnić znaczenie zegarka bez szczegółowego opisu tego, jaki to był zegarek, w jakiej wojnie brał udział jego ojciec lub jak go przegrał. Te szczegóły można odkrywać w przyszłości, w żywych scenach i pięknych szczegółach.

Jeśli okaże się, że próbujesz wypełnić zawiły szczegół, na przykład rodzaj zegarka używanego przez żołnierzy podczas II wojny światowej podczas pisania pierwszego szkicu, prawdopodobnie nie jest to coś, co musisz napisać.

2. Rozwój postaci

Może to zabrzmieć dziwnie, ponieważ właśnie powiedziałem, że pierwszy szkic to miejsce, w którym możesz poznać swoją postać, ale wysłuchaj mnie: musisz poznać swoich bohaterów. Nie musisz wymuszać ich rozwoju .

Aby uniknąć obsesji na tym punkcie, napisz historię i pozwól jej odejść tam, gdzie może. Robiąc to, bardziej prawdopodobne jest, że rozwiniesz swoje postacie w oparciu o swoje instynkty, niż odhaczasz pola, które Twoim zdaniem powinny wypełnić.

Nie próbuj zmuszać swoich postaci do rozwoju w określony sposób ani narzucać pewnych cech osobowości lub historii. Wróćmy do przykładu miłosnego zainteresowania twojej postaci, która znalazła nowego kochanka, aby zrozumieć, dlaczego.

Biorąc pod uwagę ten przykład, być może początkowo zamierzałeś przeżyć samotny epizod żałoby z butelką wódki, ale kiedy zbliżali się do sklepu monopolowego, miałeś wrażenie, że obok jest klub nocny, do którego woleliby wejść. Podążaj za tym instynktem i zobacz, dokąd cię zaprowadzi.

Jeśli scena nie wyjdzie, zawsze możesz wrócić do sklepu monopolowego później.

Ogólnie rzecz biorąc, pierwszy szkic to miejsce, w którym twoje postacie powinny mieć swobodę prowadzenia. Pozwól sobie na wolność i odkryj, dokąd zaprowadzą Cię Twoje postacie.

Szpilka

Zamiast próbować wpychać swoje postacie do pudełka, napisz historię, którą chcesz napisać — nawet jeśli niektóre szczegóły okażą się szalone i pobłażliwe.

Nie bój się zapytać bohatera , czego naprawdę chce.

A jeśli dadzą ci odpowiedź, nie bój się słuchać.

3. Naprawianie otworów działki

Dlaczego nie miałbyś skupić się na naprawieniu dziur w fabule w pierwszym szkicu? Ponieważ zatykanie dziur w fabule może być frustrujące, a wysiłek włożony w nie może naprawdę wykoleić ciąg myśli, gdy jesteś na fali.

Wyobraź sobie, że piszesz dużą, pełną akcji scenę, w której twoi bohaterowie uciekają przed wrogami w kierunku statku, gdy nagle w ziemi pojawia się ogromna przepaść. Biegają i biegają — ale jak się przedostać?

W jaki sposób?

Nie jesteś pewien.

Zatrzymujesz się, żeby o tym pomyśleć. Teraz wszyscy na scenie czekają, aż podejmiesz decyzję. Czy skaczą? Czy znaleźli most? Czy któryś z bohaterów ma tajny gadżet?

Jak w ogóle zdobyli ten gadżet?

Ale nigdy nie wspomniałeś o gadżecie, a teraz będzie brzmieć, jakby pojawił się znikąd. Aby tego uniknąć, musisz wrócić i dodać gadżet w innym miejscu historii, zanim zapomnisz, że istnieje, a teraz wszyscy bohaterowie i złoczyńcy kręcą kciukami przed tą przepaścią, czekając, aż skończysz scenę.

Potrzebujesz konfiguracji, które opłacają się na wiele sposobów w twojej historii, ale czasami najlepsze z nich odkrywa się w wersji drugiej, a nie w wersji pierwszej. Być może znasz niektóre z twoich ustawień przed rozpoczęciem historii i prawdopodobnie dołączasz je do swojego pierwszego szkicu fabuły.

Ale prawdopodobnie zdarzy się też, że rozpoznasz dziurę w fabule i po prostu będziesz musiał pozwolić jej odejść – aż do drugiego szkicu. Wstrzymanie ich naprawiania zajmie zbyt dużo czasu, a to odwróci uwagę od procesu twórczego.

Nie chcesz tego.

Szpilka

Zamiast skupiać się na dziurach w fabule, zrób notatkę jasnym kolorem lub pogrubioną czcionką. „ Pokonują tę przepaść. ” A może nawet umieść notatkę w nawiasie [jak to].

Możesz również dodać go do swojej listy wersji (którą omówimy w przyszłym poście) na później. W rzeczywistości zachęcam do tego. Zanotuj, a następnie przejdź do historii. Zakończ scenę. Prawdopodobnie poczujesz się lepiej, sprowadzając ten problem do miejsca, w którym nie zostanie on zapomniany — ale także po to, abyś mógł teraz o tym zapomnieć i zabrać się do pracy nad projektem.

Podziękujesz sobie za to później.

Otwory działkowe można wypełnić w przyszłych wersjach roboczych. Co więcej, rozwój historii może nawet pomóc w znalezieniu lepszych rozwiązań tych problemów.

Prawdopodobnie zaoszczędzi to również czasu, ponieważ twoja fabuła (i inne szczegóły) prawdopodobnie zmienią się wraz ze zmianą historii. Marnowanie czasu na dziurę w fabule, która może nawet nie istnieć na dłuższą metę, nie będzie warte poświęcenia czasu na naprawę do późniejszego etapu pisania.

Twój pierwszy szkic nie będzie doskonały

Twój pierwszy szkic prawdopodobnie wyjdzie brzydko. Jest niedoskonały, niechlujny i prawdopodobnie jest pełen błędów ortograficznych i gramatycznych, a także wszystkich pisarskich „nie”.

Ale to jest w porządku, ponieważ dokładnie tak powinien wyglądać pierwszy szkic. Co więcej, nikt nie musi oglądać twojej pierwszej wersji roboczej, chyba że poprosisz go o przeczytanie. Nie ma się czego wstydzić, jeśli nie jest to twój najlepszy projekt.

Nie będzie to twój najlepszy szkic, ale jest to pierwszy krok do stworzenia przyszłego, dopracowanego szkicu.

Prawdę mówiąc, nigdy nikomu nie pozwoliłem zobaczyć moich pierwszych szkiców. Jeśli mogę pomóc, pierwszy szkic Headspace nigdy nie ujrzy światła dziennego.

Ale jeśli możesz zaakceptować, że taka jest natura pierwszego szkicu, to pokonasz swój pierwszy blok. Zamiast skupiać się na perfekcji, wiesz już, że wszystko, co musisz zrobić, to skupić się na tym, co jest przed tobą: historii, tonie i poznawaniu swoich postaci.

Gdy pokonasz tę przeszkodę, będziesz mógł z większą wydajnością korzystać z narzędzi, które udostępniam w tej serii. Wszystkie te kroki będą tym łatwiejsze, im więcej będziesz ćwiczyć ich stosowanie w procesie pierwszej wersji roboczej.

W następnym poście z tej serii przyjrzymy się tym narzędziom i przygotujemy się do rozpoczęcia planowania tej brzydkiej pierwszej wersji roboczej.

Planowanie to świetny następny krok — teraz, kiedy już wiesz, na czym powinieneś się zainteresować w swojej pierwszej wersji roboczej, a czym nie powinieneś (jeszcze) zawracać sobie głowy.

Który z trzech elementów masz trudności z osiągnięciem w swojej pierwszej wersji roboczej? Jak myślisz, dlaczego zmagasz się z tym? Daj nam znać w komentarzach.