Dlaczego piszemy? 4 kluczowe powody, dla których opowiadanie i udostępnianie historii ma znaczenie

Dlaczego piszemy? Literatura faktu i pisanie beletrystyki jest instrumentalnym sposobem łączenia ludzi ze sobą w prawdziwym świecie.

Szpilka

Historie dotyczą zmian, a czytając je i oglądając, my sami możemy zmieniać się na lepsze.

Ale czy ludzie piszą z różnych powodów i czy niektóre z tych powodów mają większe znaczenie niż inne?

Czy siedzisz teraz przy komputerze, być może pogrążając się w swojej pierwszej wersji roboczej (lub znacznie późniejszej) i zastanawiając się, czy kariera pisarska jest dla Ciebie?

Czy zastanawiasz się, czy słowo pisane jest sposobem, w jaki odciśniesz swój ślad na świecie – a jeśli tak, to czy chcesz w życiu kariery pisarskiej?

Dlaczego opowiadanie i udostępnianie historii ma znaczenie

Można śmiało powiedzieć, że obecnie jest więcej pisarzy niż kiedykolwiek w historii.

Na początku mojej kariery pisarskiej pojechałem na konferencję AWP w Chicago, chętny do nauki i podekscytowany nawiązaniem kontaktów z innymi pisarzami. Było tam 10 000 innych pisarzy. To była jedna konferencja lata temu.

Kiedy po raz pierwszy pisałem ten post, w 2012 r., liczba programów kreatywnego pisania na uniwersytetach gwałtownie wzrosła z około 50 w latach 80. do ponad 300 w samych Stanach Zjednoczonych. Ponad 110 milionów blogerów prowadziło własne blogi.

Jestem pewien, że w 2021 r. liczba goleń wzrosła.

To duża konkurencja.

Ale poważnie, dlaczego piszemy? Dlaczego wszyscy zajmujemy się pisaniem w obliczu coraz bardziej ograniczonego zakresu uwagi szerszej publiczności?

To nie tak, że zarabiamy na tym dużo pieniędzy, jeśli w ogóle.

Co nas motywuje do dalszego działania? W jaki sposób pisanie pozytywnie wpływa na nasze życie i na życie ludzi wokół nas?

4 powody, dla których piszemy

Niezależnie od tego, czy piszemy opowiadania do zadania w szkole średniej, kończymy powieści, które samodzielnie publikujemy na Amazon, czy piszemy w pełnym wymiarze godzin z sukcesem znanych autorów, takich jak Stephen King (czy nie byłoby to niesamowite?), my pisz z wielu powodów.

Są jednak cztery główne powody, dla których piszę. Zastanawiam się, czy te będą z tobą rezonować:

1. Żyć

Piszemy, aby być w pełni żywym.

Sir Ken Robinson mówi:

Sztuki odnoszą się zwłaszcza do idei doświadczenia estetycznego. Doświadczenie estetyczne to takie, w którym Twoje zmysły działają na najwyższych obrotach; kiedy jesteś obecny w chwili obecnej; kiedy rezonujesz z podekscytowaniem tym, czego doświadczasz; kiedy jesteś w pełni żywy.

Akt pisania wciąga nas w chwilę. Widzimy źdźbła trawy, słyszymy ostre ćwierkanie porannego świerszcza, patrzymy, jak cień przemieszcza się z jednego krańca podwórka na drugi, pozornie po raz pierwszy.

Pisanie pomaga nam tworzyć sztukę z codziennych, zwyczajnych chwil.

Z każdym tekstem zapraszamy do spojrzenia na świat z nowej perspektywy.

Korzystamy z okazji, by ugruntować się w punkcie widzenia, który może być naszym własnym lub nowym charakterem. Taki, który z niecierpliwością czeka, aby nauczyć nas czegoś wyjątkowego o nas samych i naszych potencjałach.

Pisanie daje nam nadmiar chwil, by naprawdę współczuć człowiekowi, odkrywać świat i uczyć się z historii w sposób, który przypomina nam, co naprawdę ma znaczenie w życiu.

Poprzez pisanie i głębokie pisanie tworzymy nastawienie do rozwoju.

Pisanie jest pełne prawdy i przygód, które ożywiają nasze istoty.

2. Aby wyrobić sobie imię

George Orwell mówi, że jedną z motywacji do pisania jest czysty egoizm, że piszemy z „pragnienia, by wyglądać na mądrego, by o nim rozmawiano, o byciu pamiętanym po śmierci, by odwzajemnić się dorosłym, którzy cię lekceważyli w dzieciństwie, itd itd."

To część tego, ale myślę, że motywacja jest znacznie głębsza niż bycie lubianym w chwili obecnej.

Jeśli będziesz szczery, zgodzisz się, że fajnie byłoby żyć wiecznie. Ale jeśli nie możesz żyć wiecznie fizycznie, to dlaczego twoja pamięć nie może żyć wiecznie?

Wciąż rozmawiamy o Chaucerze, Virginii Woolf, Marku Twainie i George'u Elliotcie długo po ich śmierci. Dlaczego nie ty?

Chociaż może to nie być najbardziej bezinteresowna motywacja, jest to z pewnością naturalne. Pisarze, którzy dzielą się swoimi historiami, budują spuściznę, która przetrwa także ich życie.

Pisanie pozwala nam odcisnąć piętno na obecnym świecie i przyszłych pokoleniach – jeśli pisarze mają odwagę wydrukować swoje historie na papierze, a następnie przekazać je czytelnikowi.

I, przy odrobinie szczęścia, czytelnicy przekażą tę historię innemu czytelnikowi, który przekaże ją ponownie.

3. Aby zmienić świat

Ludzie konsumują teraz więcej niż kiedykolwiek w historii świata.

Więcej jemy, słuchamy więcej muzyki i konsumujemy więcej informacji. Jednak nauczyliśmy się też wystarczająco dużo o konsumpcjonizmie, by wiedzieć, że nie uszczęśliwi nas on.

Pismo daje nam szansę odwrócenia fali konsumpcjonizmu. Zamiast konsumować więcej, możemy coś zrobić .

Zamiast podsycać destrukcję, wzmacniamy tworzenie. Czy to nie ekscytujące?

Każdego dnia, kiedy wkładasz palce do klawiszy, tworzysz coś. A potem, jednym kliknięciem, możesz podzielić się nim ze światem.

Ludzie mają wbudowaną potrzebę zaznaczenia naszego śladu na świecie. Chcemy ożywić nowe rzeczy, ukształtować je na obraz, który mamy w naszej wyobraźni, ujarzmić ziemię.

Piszemy nie tylko po to, by zmieniać świat, ale by stworzyć nowy świat.

A z każdym nowym światem nowe możliwości.

Nowe historie, które nie tylko uzupełniają krąg życia, ale go wzbogacają.

4. Odkrywać znaczenie

Psychiatra Victor Frankl stwierdził, że głównym poszukiwaniem ludzkości nie jest szczęście czy przyjemność, ale znaczenie. „Życie nigdy nie staje się nie do zniesienia z powodu okoliczności, a jedynie z powodu braku sensu i celu” – pisał w Man's Search for Meaning .

Pisarze są wyjątkowo uzdolnieni do znajdowania znaczenia dla siebie i pomagania innym w znalezieniu znaczenia.

W rzeczywistości zawsze było to główne zadanie gawędziarzy. Każda historia ma znaczenie dla osoby, która ją żyje, a naszym zadaniem jest opowiedzenie historii uniwersalnych, historii, które ujawniają historię każdego człowieka na ziemi.

Piszemy, aby nadać światu sens.

Ten cel nie jest równoznaczny z napisaniem bestsellera na liście New York Timesa — choć czy nie byłoby to miłe?

Nigdy nie wiadomo, czyje życie może zmienić twoja historia.

Dlatego w głębi duszy jako pisarze rozumiemy, że ważne jest nie tylko rozpoczęcie, ale także zakończenie tego, co piszemy.

Wszyscy mamy historie do opowiedzenia

Bez względu na to, ile egzemplarzy książki sprzedajesz, historie dzielą się znaczeniem i przesłaniem ze wzorami, a te wzorce są wchłaniane i zatrzymywane przez ludzi sięgających po świat w poszukiwaniu odpowiedzi.

Każde nasze życie jest samo w sobie cenną historią. A każdy z nas ma do opowiedzenia nieograniczoną ilość historii.

Mam nadzieję, że napiszecie dla nas swoje historie.

Co myślisz? Dlaczego piszesz i dlaczego dziś pisze tak wiele osób? Daj nam znać w komentarzach.