Napisz swoją powieść w ciągu roku - Tydzień 2: Znalezienie koloru czerwonego, żółtego i niebieskiego

Ten post pomoże ci napisać działające streszczenie, stworzyć miniatury postaci i zbadać otoczenie.

Witamy w drugim tygodniu serii Anthony'ego Ehlersa, której celem jest pomoc w napisaniu powieści w ciągu roku.

Przeczytaj pierwszą część serii tutaj.

[52 posty z tej serii są również dostępne w skoroszycie do pobrania, wolnym od reklam . Kliknij tutaj, aby go kupić: Zeszyt ćwiczeń Napisz swoją powieść w ciągu roku]

Ustalanie celów

1. Napisz streszczenie pracy.
2. Twórz miniatury postaci .
3. Eksploruj ustawienie .

Rozbijanie tegoJaki jest twój moment Gatsby'ego ?

W weekend ponownie obejrzałem Wielkiego Gatsby'ego Baza Lurhmana. Po obejrzeniu zdecydowałem, że muszę przeczytać powieść F. Scotta Fitzgeralda od początku do końca za jednym posiedzeniem. Uderzyło mnie to, że w książce jest tylko kilkanaście kluczowych scen. Od niezręcznej kolacji w East Egg i pierwszej wspaniałej imprezy u Gatsby'ego, aż po deszczową scenę cmentarną na ostatnich kilku stronach, autor nie tworzy ani jednej zbędnej sceny.

Tak, to krótka powieść, ale jest to niewątpliwie kompletna powieść, ze złożonymi postaciami i zwodniczo prostą fabułą . Nie wiem, czy Fitzgerald pracował na podstawie streszczenia, czy też historia wyrosła w pełni z jego geniuszu, ale dowodzi to, że mocna fabuła, jakkolwiek prosta, jest kręgosłupem powieści. Dużo strachu przed spiskowaniem zabrało mi dużo. (Oczywiście, rozumiem, że nigdy nie napiszę książki tak doskonałej jak The Great Gatsby – ale w tym roku wszystko polega na odpuszczaniu doskonałości, prawda?)

W przeszłości popełniłem dwa błędy, jeśli chodzi o pisanie streszczenia. Pierwszym jest napisanie streszczenia po ukończeniu powieści i znalezieniu z miażdżącym upokorzeniem każdej dziury w fabule. Drugim było napisanie najpierw streszczenia. Pisanie tego tak sztywno i tak doskonale z góry, że absolutnie nie było miejsca na fabułę ani postacie, które mogłyby oddychać. Tym razem postanowiłem stworzyć działające streszczenie. Nie puentylistyczny portret, ale prymitywny szkic ołówkiem. Powinienem zaznaczyć, że to streszczenie nie jest tym samym, co streszczenie, które napiszesz dla redaktora, kiedy będziesz gotowy do przesłania swojej powieści – jest przeznaczone tylko dla twoich oczu.

Co chcesz sobie powiedzieć o swojej historii? Weź głęboki oddech. Zapisz to.

Kiedy z zawrotną szybkością pisałem streszczenie pracy, byłem zaskoczony, jak bardzo spadłem. Znałem już podżegający moment z pierwszego tygodnia — i poszedłem z przeczuciem, co może się wydarzyć po tym. Tak, środek jest nadal trochę niejasny i niechlujny, ale przynajmniej historia nie jest już mglista. Ma rozmach. Najlepsze jest to, że mam kilka świetnych opcji, jak historia może się zakończyć. Jak wygląda twój konspekt?

Kim jest twój chłopak na plaży?

Wspomniałem o błędach, które popełniłem przy pisaniu streszczenia. Kolejny błąd, jaki popełniłem, dotyczy rozwijania postaci. Często spędzałem dni — lub tygodnie! — opracowywanie szczegółowych portretów postaci tylko po to, by stwierdzić, że nie służą one fabule. Toczy się wiele dyskusji na temat tego, co jest pierwsze: fabuła czy postacie ? Istnieje argument, że nie zawsze można oddzielić te dwie rzeczy i do pewnego stopnia jest to prawda.

Zanim zaczniesz dopracowywać postacie, ważne jest, aby pamiętać, że muszą one odgrywać rolę w historii i to jest ich podstawowa funkcja. Na tym wczesnym etapie procesu tak naprawdę potrzebujesz tylko miniaturowych opisów kilku postaci. Skoncentrowałem się tylko na głównej obsadzie postaci — a te postacie zostały mi zasugerowane w streszczeniu. W prymitywny sposób używam ich tylko po to, by popchnąć historię do przodu tak bardzo, jak to możliwe. To, co zrobiłem, to utworzenie akapitu lub dwóch na pięciu znakach - po prostu zanotowałem wszystko, co przychodzi na ich temat. Tak, jest kilka luk w charakterystyce , ale to też jest w porządku; wiele się zmieni, zanim zacznę pisać na poważnie.

Kolejną ulubioną książką, którą ponownie czytam w tym tygodniu, jest Utalentowany pan Ripley autorstwa Patricii Highsmith. Na pomysł swojego słynnego antybohatera, Toma Ripleya, wpadła, gdy obserwowała samotnego młodzieńca spacerującego po plaży we Włoszech. Antagonista w mojej historii przyszedł do mnie w podobny niejasny i podstępny sposób.

Kilka miesięcy temu byłem na imprezie i zauważyłem młodego mężczyznę o szarych oczach, ubranego w miękką skórzaną kurtkę, trzymającego się z dala od reszty grupy. Nie mówił wiele i wydawał się odizolowany od tłumu. To jego tajemnica — prawdziwa lub wyimaginowana — mnie zaintrygowała. Czaił się w zakamarkach mojej wyobraźni i gdy tylko zacząłem pracować nad tą książką, wydawał się idealnym bohaterem, który mógłby zakłócić życie moich głównych bohaterów. Kto zapoczątkował pomysł na głównego bohatera w Twojej książce?

Gdzie to wszystko się wydarzy?

Jeśli fabuła i postać to dwie podstawy twojej powieści, to ustawienie jest zdecydowanie trzecią. Pomyśl o tych trzech elementach — fabule, postaci, scenerii — jako o podstawowych kolorach w swojej palecie. To wszystko, czego naprawdę potrzebujesz, aby „namalować” swoją powieść.

W tym tygodniu musimy trochę pomyśleć o ustawieniu. Wiem, że akcja mojej powieści będzie miała miejsce w Kapsztadzie. To jedno z moich ulubionych miejsc do odwiedzenia, a ponieważ znam to miasto dość dobrze, łatwo było je sobie wyobrazić. Właśnie zanotowałem kilka pomysłów na lokalizacje, które mógłbym wykorzystać w
historię i znowu zasugerowało im streszczenie. Żadna historia nie dzieje się w próżni.

Gdzie żyliby moi bohaterowie? Praca? Bawić się? To, co możesz zrobić, jeśli chcesz, to zebrać zdjęcia z czasopism lub założyć nową tablicę na Pintereście. Możesz też pomyśleć o znajomych miejscach lub ciekawych miastach, które odwiedziłeś, jeśli nie możesz znaleźć idealnego miejsca. Jak myślisz, jak ważna jest scenografia w powieści?