Napisz swoją powieść w ciągu roku - Tydzień 33: Początki, historia i inne błędy

Ustalanie celów

1. Kontynuuj pisanie rozdziałów lub scen swojej powieści

Rozbijanie tego

Prawdziwy start i falstart

Gdzie zaczyna się Twoja historia? Jak wygląda pierwsza strona?

Gdy zbliżam się do końca etapu szkicu i czuję się gotowy do ataku na mój niechlujny i chaotyczny rękopis, szukam sposobu na przerobienie mojej początkowej sceny – tej sceny, która musi wciągnąć czytelnika i uzależnić go od historii.

Przyznam, że miałem kilka falstartów. Na przykład zaczynanie zbyt daleko od incydentu, który go wywołał – zbyt długie tworzenie świata opowieści. I, oczywiście, zaczynanie zbyt blisko momentu zmiany – i nie dawanie czytelnikowi wystarczającego kontekstu na temat tego, co się dzieje.

W powieści, którą czytam, pierwsza scena ma miejsce, gdy dziennikarz przeprowadza wywiad z mężczyzną skazanym na śmierć na krześle elektrycznym. To była potężna scena na rozpoczęcie historii – z pewnością mnie pochłonęła. Uświadomiłem sobie, że te wielkie chwile – życie, śmierć, narodziny – zawsze są dobrym miejscem do rozpoczęcia.

Postanowiłem rozpocząć swoją historię jak najbliżej miejsca ataku. Stworzyłem zwiastun, który daje czytelnikowi wgląd w to, co wydarzy się tuż przed głównym punktem kulminacyjnym na końcu historii.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​zaczynam w samym centrum dramatu – w media res, jak to nazywają. To scena akcji, w której aż roi się od akcji i adrenaliny.

Zła wiadomość jest taka, że ​​wymyka się wszelkim zasadom pisania. To prolog – a prologów zawsze należy unikać. Zaczyna się od pogody – podczas burzy. Zaczyna się od samej postaci – kolejnego „nie, nie”.

Wygląda jednak na to, że działa. Wydaje się, że jest to naturalny haczyk dla historii. Czuję, że gwałtowna pogoda jest prawie jak inna postać – element, który komentuje lub sugeruje przemoc, która ma się wydarzyć. A bohater, gdy jest sam, kieruje się mocnym celem – jest na misji zemsty.

Czasem trzeba wyrzucić regulamin przez okno i posłuchać swojej historii, nie sądzisz?

Budowanie historii

Kiedy pracuję nad wcześniejszymi scenami w mojej książce, zdaję sobie sprawę, że nie odniosłem się do wielu wątków fabularnych .

Na przykład, kiedy patrzę na to, kiedy Jenna i Matt – moi dwaj kochankowie – się poznali, wiem, że stało się to cztery, pięć lat temu.

Kiedy patrzę na wiek Jenny, zdaję sobie sprawę, że była bardzo młoda, kiedy poznała Matta – co jest albo dobre, albo złe.

Ale wielką czarną dziurą było oczywiście to, jak się poznali. Jak zostali kochankami? Jak ewoluował związek? I dlaczego doszło do impasu lub zastoju, gdy historia się otwiera?

Kiedy pisałem kilka scen fabularnych i notatek – z których żadna mi się, nawiasem mówiąc, nie podobała – zdałem sobie sprawę z dwóch rzeczy.

• Po pierwsze – musisz znać historie swoich bohaterów, aż po to, ile pieniędzy mają na kontach bankowych i jaki jest ich ulubiony kolor.
• Po drugie – ty jako pisarz musisz wiedzieć te rzeczy, ale czytelnik nie musi tego wiedzieć.

Cóż, przynajmniej nie wszystko. Jeśli jest to ważne dla historii w teraźniejszości, tak, być może będziesz musiał wprowadzić to poprzez narrację lub jako odosobnioną scenę retrospekcji – ale jeśli nie, nie widzę powodu, dla którego miałoby to być w ostatecznej wersji manuskryptu.

Historie żyją w „teraz” – czytelnicy chcą bezpośredniości, napięcia, przepływu, jakby toczyło się w czasie rzeczywistym. Nie chcą być wciągani w przeszłość.

Ach te pożerające lęki

Ten ostatni tydzień był pełen wyzwań – zarówno w moim pisaniu, jak iw życiu osobistym. To, co sprawia mi najwięcej przykrości, to oczywiście moje pisanie. To znaczy zawsze mogę zapłacić podatki kiedy indziej. Ale strach, że mój talent wysechł i zniknął – to coś, co sprawi, że zwiniesz się w żałosną kupę.

W sobotę usiadłem, żeby napisać scenę, ale to po prostu nie przyszło. Walczyłem dalej, a to, co stworzyłem, było suchym, niezdarnym pismem – bardziej jak podręcznik dla majsterkowiczów niż rozdział ekscytującego thrillera.

W archaicznej angielszczyźnie niedźwiedź był wyimaginowaną istotą przywoływaną do straszenia dzieci, zazwyczaj rodzajem hobgoblina, który miał je pożreć. Widząc, że pisarze są w zasadzie dziećmi z laptopami, poczułem, jak ten niedźwiedź zstępuje na mnie w sobotę wieczorem.

W niedzielę sprzątałam łazienki, myłam psy i starałam się nie myśleć o tej okropnej scenie. Późnym popołudniem ostrożnie podszedłem do niego ponownie. Wziąłem głęboki oddech i zaatakowałem go i wyszło o wiele lepiej. Westchnienie ulgi! Byłem bezpieczny przez kolejny dzień.

Blokada czasowa — od dwóch do pięciu godzin

• Poświęć pół godziny lub godzinę dziennie na pisanie scen lub rozdziałów.

5 szybkich hacków

1. Wyobraź sobie swoją powieść jako film. Jaka byłaby scena lub sceny, które są odtwarzane w napisach początkowych? To może być również dobre miejsce na rozpoczęcie powieści.
2. Wypisz lub z grubsza zaplanuj trzy lub cztery możliwe otwarcia – po prostu poeksperymentuj. Pokaż je zaufanemu przyjacielowi lub swojej grupie pisarskiej i zobacz, jakie otrzymasz opinie.
3. Przechowuj osobne foldery lub notatniki na historię – i korzystaj z nich podczas pisania scen. Jeśli jest jakaś okazja, aby wrzucić kawałek – zrób to. Zawsze możesz to później edytować.
4. „Jeśli masz wątpliwości, pomiń to”. To równie dobra rada, jak każda inna, jeśli chodzi o historię.
5. Odwróć uwagę, gdy pisanie nie idzie dobrze. Opróżnij szuflady, poczytaj, odwiedź przyjaciela – nie doprowadzaj się do szału.

Przypnij, zacytuj, uwierz w to:

„Historia jest jak tworzenie obrazka typu „połącz kropki” – potrzebujesz tylko kropek. Czytelnik narysuje linie. —Jamiego Forda

Wypatruj przyszłotygodniowej części Napisz swoją powieść za rok!

Najważniejsza wskazówka : 52 posty są również dostępne w skoroszycie do pobrania bez reklam . Kup tutaj: Zeszyt ćwiczeń Napisz swoją powieść w ciągu roku