5 lekcji pisania, których nauczyłem się od głosu

Jako pisarze jesteśmy artystami. Tworzymy poprzez inspirację — iskrę, która urzeczywistnia się dzięki dyscyplinie, ciężkiej pracy i praktyce. I czerpiemy inspirację z każdego miejsca wokół nas.

Szpilka

W tym tygodniu przeżyłem kilka inspirujących chwil w wyniku zastosowania się do sugestii mojego mentora, Deana Wesleya Smitha. Kazał mi obejrzeć kilka odcinków przesłuchań w ciemno z programu telewizyjnego The Voice i zobaczyć, co mogę z tego wyciągnąć, jeśli chodzi o lekcje pisania.

Uderzyłem kopalnię złota w przesłuchaniach w ciemno w sezonie 18, część 2, i dzielę się tym z wami.

Czym jest głos ?

Jeśli nie jesteś zaznajomiony z tym, pozwól, że wyjaśnię założenia programu. Zasadniczo jest to rywalizacja między czterema zespołami, a przesłuchanie w ciemno jest jak wtedy, gdy kapitanowie drużyn wybierają swoje drużyny. Nazywa się to przesłuchaniem w ciemno, ponieważ trenerzy zaczynają od siedzenia na krzesłach odwróconych od sceny. Nie widzą wykonawców – tylko ich słyszą.

Jeśli to, co słyszą, wzbudza ich zainteresowanie, naciskają przycisk, który obraca ich krzesło w stronę sceny. To sygnalizuje, że chcą tego wykonawcy w swoim zespole. Jeśli więcej niż jeden trener odwraca się na krześle, rywalizują o tego zawodnika i muszą zaprezentować swoje umiejętności trenerskie. Wykonawca wybiera swojego trenera i tworzą się drużyny.

Od czasu do czasu ktoś zaśpiewa i żadne krzesła się nie odwrócą. Niestety, ta osoba zabiera piłkę i idzie do domu. Nie dokonali cięcia.

5 lekcji pisania z głosu

Fajnie się to ogląda, z wieloma wspaniałymi muzykami i wokalnymi rozkoszami. Oto kilka bryłek, które możemy zastosować do pisania, które dostałem podczas oglądania serialu.

1. Wartość doświadczenia z prawdziwego życia

Po jednym znakomitym występie Nick Jonas powiedział do piosenkarza: „Jestem podekscytowany, widząc, co cię inspiruje, ponieważ czuję, że jesteś takim wokalistą, że prawdziwe życie będzie miało duży wpływ na to, jak występujesz na scenie. ”

Nasze wyjątkowe doświadczenia i sposób, w jaki na nie reagujemy, wyróżniają nas i czynią z nas indywidualności. Dają wartość temu, co możemy zaoferować innym i poszerzają nasz zakres wypowiedzi.

Pamiętam rozmowę, którą odbyłem kiedyś z przyjaciółką muzykiem, skrzypaczką, która w późnym wieku nadeszła z impetem. Powiedziała mi, że opłakiwała fakt, że opóźniła swój rozwój, aby skupić się na innych problemach. Ale kiedy zrozumiała, jak wydarzenia życiowe ją ukształtowały, dając jej głębię i dojrzałość, której nie mogłaby osiągnąć w żaden inny sposób, zaczęła doceniać, jak wzbogaciło to jej grę.

Jako pisarze, nasze doświadczenia z prawdziwego życia robią to samo, zapewniając większą paletę emocjonalną, z której możemy czerpać, aby tworzyć nasze historie.

2. Rozgryźć to

The Voice dzieli się najważniejszymi momentami i ludzkimi zainteresowaniami związanymi z wykonawcami. Posłuchałem, jak jedna dziewczyna opowiadała, jak zaczęła śpiewać w wieku sześciu lat, a jej ojciec stał się jej największym zwolennikiem. Założył się jako jej dźwiękowiec i podróżowali, znajdując koncerty. Powiedziała: „Nie wiedzieliśmy, co robimy, ale zorientowaliśmy się, jak poszliśmy”.

Nie wiem, jaka była droga twojego pisarza, ale kiedy stawiałem pierwsze kroki, też nie wiedziałem, co robię. Rozgryzłem to w miarę postępów, ucząc się nowych umiejętności, dodając wiedzę i kontakty, poszerzając mój zestaw narzędzi. Zobowiązuję się kontynuować w ten sam sposób.

Mam jeszcze wiele do nauczenia i długa droga do przebycia. Wszyscy robimy.

3. Chodzi o emocje

Oto kilka komentarzy trenerów, które zanotowałem podczas oglądania programu.

„Masz w sobie wszystkie emocje, których potrzebują gawędziarze”.

„Chcemy się przenieść. To jest sens bycia artystą.”

„Uderzyłeś mnie w emocjonalny punkt”.

„Opowiadasz historię. Przesłanie ma znaczenie”.

Śpiewacy, którzy zmusili trenerów do odwrócenia krzeseł, byli tymi, którzy robili więcej niż śpiewanie na boisku lub uderzanie w wysokie tony. To oni wykorzystali swoją sztukę, aby opowiedzieć historię angażującą emocje.

Tak samo jest z pisaniem. Czytelnicy czytają, żeby coś poczuć, żeby się w jakiś sposób poruszyć. Jako pisarze, uczenie się, jak tworzyć te emocjonalne chwile, jest czymś godnym naszego czasu i wysiłku.

4. Więcej niż brzydka skała

Jedna z performerek podzieliła się tym, jak była kolekcjonerką rocka. Śmiała się, jak kiedy powiedziała ludziom, że idzie na koncert rockowy, myśleli, że chodzi o koncert, ale tak naprawdę zamierzała tylko patrzeć na skały.

Mówiła o swoim ulubionym gatunku skały – geodzie. Z zewnątrz wygląda jak brzydka skała. Ale jeśli ją otworzysz, w środku jest pełna pięknych kryształów.

Czasami nasze książki mogą być takie. Są wypełnione wspaniałym, ekscytującym, a nawet zmieniającym życie materiałem, ale muszą zostać rozerwane, zanim ktokolwiek będzie mógł skorzystać z całego piękna. Dlatego okładki, kopie sprzedażowe i otwierające akapity są tak ważne. To one sprawiają, że czytelnik otwiera książkę.

5. Odrzucenie to nie porażka

Każdy piosenkarz, który pojawił się w odcinku, był niezwykle utalentowany i świetnie się spisał. Ale nie wszystkie z nich zostały obrócone krzesłem. W takich przypadkach trenerzy po prostu nie do końca słyszeli, czego szukają.

Kiedy wysyłamy naszą pracę do redaktora i zostaje odrzucona, to trochę tak. A odrzucenie nie oznacza, że ​​nasza historia nie jest dobra. To po prostu oznacza, że ​​w tamtym czasie nie działało to dla tego konkretnego redaktora. Kolejny cytat z wystawy:

„Jako artysta masz tyle drzwi zatrzaskiwanych przed nosem. Nigdy, przenigdy nie powinieneś rezygnować.

Każdy pisarz zbiera wiele odrzuceń. To część podróży i nie możemy pozwolić, by nas to powstrzymało. Nick Jonas również powiedział to:

„Poprzez sukces, porażkę i wszystko pomiędzy, pozostań wierny swojej sztuce”.

Porażka jest niezbędnym składnikiem przepisu na sukces.

Czekajcie na kolejną ważną lekcję

Jest jeszcze jedna wielka i inspirująca lekcja, którą wyniosłem z oglądania The Voice . Po to wysłał mnie tam mój mentor, ale jest zbyt duży, by umieścić go na końcu tego artykułu. Zachowam to na inny czas, abym mógł poświęcić mu uwagę, na jaką zasługuje.

Myślę, że to zdumiewające, jak wiele cudownej inspiracji zaczerpnąłem z jednego odcinka programu telewizyjnego. Ale jest wokół nas, wszędzie, przez cały czas. Podobnie jak otwieranie geody, możemy znaleźć wartość i piękno tam, gdzie ich szukamy.

Jak o tobie? Czy kiedykolwiek oglądałeś The Voice ? Jakie jest twoje ulubione źródło inspiracji? Opowiedz nam o tym w komentarzach.