การประชดประชันในการเขียนคืออะไร? ความหมายและตัวอย่าง

คุณเคยคิดอยากจะดึงตัวละครออกไปและอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังไหม? “อย่ากังวลไป โรมิโอ—จูเลียตกำลังแกล้งทำอยู่” คุณอาจจะพูดว่า หากคุณเคยรู้สึกแบบนั้น แสดงว่านักเขียนกำลังใช้ การประชดประชันอย่างดราม่า ซึ่ง เป็นโครงเรื่องที่ผู้อ่านมีข้อมูลมากกว่าตัวละคร การประชดประชันสามารถสร้างความเปรียบต่าง ความตึงเครียด และความใจจดใจจ่อในการเขียน นอกจากนี้ยังสามารถใช้สำหรับเรื่องตลกโดยให้ผู้อ่านเป็นเรื่องตลก

การประชดประชันในการเขียนคืออะไร?

จุดประสงค์ของการประชดประชันใน การเขียนเชิงสร้างสรรค์ คือเพื่อให้ผู้อ่านมีส่วนร่วมกับเรื่องราว ผู้เขียนทำสิ่งนี้โดยให้สิทธิพิเศษแก่ผู้อ่านด้วยข้อมูลที่ตัวละครไม่มี สิ่งนี้สร้างความตึงเครียดระหว่างสิ่งที่ผู้อ่านรู้และพฤติกรรมของตัวละคร

เมื่อผู้อ่านรับรู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาจะลงทุนมากขึ้นในแต่ละขั้นตอนที่นำไปสู่สิ่งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวละครดูเหมือนจะก้าวพลาดหรือเข้าใจผิด นักเขียนสามารถใช้ความตึงเครียดนี้เพื่อสร้างความตื่นเต้น สร้างความแตกต่าง หรือนำเสนออารมณ์ขัน

คุณคงคุ้นเคยกับความรู้สึกประชดประชันในภาพยนตร์สยองขวัญ นั่นคือการรู้ว่าฆาตกรโรคจิตซ่อนตัวอยู่ในบ้านในขณะที่คุณตะโกนใส่หน้าจอว่า “อย่าเข้าไปในนั้น!” ในการเขียน การประชดดราม่าอาจดูละเอียดอ่อนกว่า และอาจต้องใช้เวลาหลายบทกว่าที่สถานการณ์จะเปิดเผยความจริงทั้งหมด ยิ่งการประชดประชันดราม่ายืดเยื้อออกไปนานเท่าใด ผู้อ่านก็จะรู้สึกเดิมพันสูงขึ้นเท่านั้น

การประชดประชันที่น่าทึ่งทำงานอย่างไร?

การประชดประชันดราม่ามีสามขั้นตอน: การเตรียมการ ใจจดใจจ่อ และการแก้ปัญหา

ใน ขั้น เตรียม การ ผู้ชมจะได้รับข้อมูลที่ตัวละครบางตัวไม่มี ใน โรมิโอกับจูเลียต ผู้อ่านรู้ว่า "ยาพิษ" ของจูเลียตเป็นยาอายุวัฒนะที่จะทำให้เธอดูเหมือนตาย สิ่งนี้แสดงให้เห็นอย่างเงียบ ๆ ต่อผู้อ่าน แต่ไม่มีตัวละครอื่น ๆ โดยเฉพาะโรมิโอที่ตระหนักถึงความจริงนี้

ความ ใจจดใจจ่อ คือวิธีการที่เรื่องราวดำเนินไปตามข้อมูลที่เรารู้และการแสดงของตัวละคร บ่อยครั้งในช่วงที่ต้องใจจดใจจ่อที่ผลลัพธ์ของความรู้ของผู้ชมจะถูกเปิดเผย และสิ่งที่เราทำได้คืออ่านต่อเพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

ในช่วงการ แก้ปัญหา ความ สำคัญทั้งหมดของความไม่รู้ของตัวละครจะถูกเปิดเผย ช่วงเวลานี้อาจทำให้ตกตะลึง โศกนาฏกรรม หรือตลกขบขัน

มันแตกต่างจากการประชดด้วยวาจาและสถานการณ์อย่างไร?

Irony เป็น วรรณกรรม ที่ยอดเยี่ยม ในการเปลี่ยนความคาดหวังของผู้อ่าน การประชดประชัน มี หลาย ประเภท สามสิ่งที่คุณจะพบเป็นประจำในการเขียนคือการประชดด้วยวาจา การประชดสถานการณ์ และการประชดอย่างมาก

• การ ประชดด้วยวาจา อาศัยถ้อยทีถ้อยอาศัยในเรื่อง แตกต่างจากการประชดประชันเชิงสถานการณ์หรือดราม่าซึ่งอาศัยโครงสร้างของเรื่อง ในหนังสือเรื่อง Pride and Prejudice ของ Jane Austen นาย Darcey กล่าวว่า Elizabeth Bennet คือ “ . . ทนได้ แต่ไม่หล่อพอที่จะล่อลวงฉัน” เมื่อเรารู้ว่าตรงกันข้ามคือความจริง นี่เป็นคำพูดประชดประชันที่การกระทำของตัวละครขัดแย้งกับสิ่งที่พวกเขาพูดโดยตรง
• การ ประชดสถานการณ์ คล้ายกับการประชดละคร โดยทั้งสองอาศัยโครงสร้างของเรื่องเพื่อเปิดเผยความคลาดเคลื่อน ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการประชดประชันตามสถานการณ์และดราม่าคือเมื่อความจริงถูกเปิดเผยต่อผู้อ่าน หากผู้อ่านเรียนรู้ความจริงไปพร้อมกับตัวละคร นั่นคือสถานการณ์ที่ประชดประชัน ถ้าผู้อ่านรู้ความจริงก่อนตัวละคร

การประชดประชันก็คล้ายกับการ คาด เดา การคาดเดาเป็นองค์ประกอบโครงเรื่องที่กล่าวถึงบางสิ่งที่ยังมาไม่ถึงในเรื่องราว ผู้เขียนสามารถใช้การคาดเดาเพื่อสร้างความตึงเครียดให้กับผู้อ่านเพื่อเตรียมการสำหรับการเปิดเผยครั้งใหญ่หรือการหักมุมของโครงเรื่อง แต่การคาดเดาล่วงหน้าไม่จำเป็นต้องชัดเจน และผู้อ่านมักจะไม่มีใครสังเกตเห็นจนกว่าจะมีการเปิดเผยเกิดขึ้น ในทางตรงกันข้าม การประชดประชันอย่างน่าทึ่งต้องการให้ผู้อ่านเข้าใจว่าเรื่องราวกำลังมุ่งหน้าไปที่ใด อาจมีการใช้การคาดเดาล่วงหน้าเพื่อเพิ่มความประชดประชันอย่างมาก แต่กลไกเหล่านี้มีกลไกที่แตกต่างกัน

กฎสำหรับการสร้างการประชดประชันอย่างมาก

1. ตัดสินใจว่าข้อมูลใดที่ผู้อ่านจำเป็นต้องรู้ ความรู้นี้จะติดตัวผู้อ่านไปตลอดทั้งเรื่อง ดังนั้นควรสะท้อนถึงความตึงเครียดในเนื้อเรื่อง
2. เปิดเผยความไม่รู้ของตัวละคร แสดงให้ผู้อ่านเห็นว่าพวกเขารู้บางอย่างที่ตัวละครไม่รู้ สิ่งนี้สามารถแสดงผ่าน บทสนทนา พฤติกรรม หรือโดยการทำให้พวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากความรู้ ไม่จำเป็นต้องซับซ้อน คุณสามารถฝังประชดประชันที่น่าทึ่งในหนึ่งหรือสองประโยค
3. ตัดสินใจว่าจะให้ตัวละครอยู่ในความมืดนานแค่ไหน ยิ่งสถานการณ์ยืดเยื้อออกไปนานเท่าไหร่ เดิมพันก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น
4. ขั้นตอนความละเอียด มีหลายวิธีที่ความจริงสามารถเปิดเผยต่อตัวละครในเรื่องได้ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าฉากของคุณสะท้อนถึงเอฟเฟกต์ที่คุณต้องการสร้าง หากคุณต้องการให้สถานการณ์สร้างอารมณ์ขัน อย่าแก้ไขสิ่งต่างๆ ด้วยการทำร้ายตัวละครของคุณ (เว้นแต่ว่าคุณต้องการอารมณ์ขันแบบมืดมน) ในทางกลับกัน หากเรื่องราวของคุณมีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นโศกนาฏกรรม อย่าแก้ไขการประชดประชันด้วยความเข้าใจผิดเล็กน้อย

ประชดประชันในการเขียนตัวอย่าง

โรมิโอกับจูเลียต โดยวิลเลียม เชกสเปียร์

หนึ่งในตัวอย่างที่โด่งดังและตรงไปตรงมาที่สุดของการประชดประชันดราม่าคือเรื่อง โรมิโอกับจูเลียต ที่ซึ่งตัวละครที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ตายด้วยการฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้แผนการของกันและกัน ในขณะเดียวกัน ผู้อ่านก็เปียกโชกไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว โดยรู้มาตลอดว่าจะสามารถป้องกันจุดจบอันน่าสลดใจได้อย่างไร

โอดิสซีย์ โดย โฮเมอร์

ในบทกวีมหากาพย์เรื่อง The Odyssey ของโฮเมอร์ โอดิ สสิอุ๊สกลับมาปลอมตัวไปหาเพเนโลพี ภรรยาของเขา เพื่อทดสอบความสัตย์ซื่อของเธอ ผู้อ่านมีความลับต่อแผน สร้างความรู้สึกใจจดใจจ่อขณะที่พวกเขาสงสัยว่าเพเนโลพีจะทำตัวอย่างไร

Slaughterhouse-Five โดย เคิร์ต วอนเนกุต

นวนิยายเรื่อง Slaughterhouse-Five ของเคิร์ต วอนเนกุต เต็มไปด้วยการประชดประชันที่น่าทึ่ง เนื่องจากตัวละครหลักกระโดดไปมาในเวลา ทำให้ผู้อ่านมองเห็นอนาคตได้ มีอยู่ช่วงหนึ่ง ตัวละครตัวหนึ่งอธิบายถึงการเคลื่อนไหวของนักโทษชาวอเมริกันในเดรสเดนว่า

“คุณไม่ต้องกังวลเรื่องระเบิดหรอก เดรสเดนเป็นเมืองเปิด ไม่มีการป้องกัน และไม่มีอุตสาหกรรมสงครามหรือกองทหารที่มีความสำคัญใดๆ เลย”

เมื่อถึงจุดนี้ ผู้อ่านทราบดีว่าเดรสเดนจะต้องประสบกับการโจมตีด้วยระเบิดเพลิงครั้งใหญ่

คำถามที่พบบ่อยเกี่ยวกับการประชดประชันที่น่าทึ่ง

การประชดประชันที่น่าทึ่งคืออะไร?

การประชดดราม่าเป็นเทคนิคการเขียนที่ผู้เขียนเปิดเผยข้อมูลแก่ผู้อ่าน แต่ไม่เปิดเผยต่อตัวละคร

การประชดประชันที่น่าทึ่งทำงานอย่างไร?

เนื่องจากผู้อ่านมีข้อมูลพิเศษ พวกเขาจึงรู้สึกลงทุนในการตัดสินใจของตัวละครมากขึ้น เมื่อดูภาพรวมแล้ว ผู้อ่านอาจรู้สึกว้าวุ่นใจมากขึ้นจากการก้าวพลาดของตัวละคร หรืออาจได้รับผลกระทบจากความเข้าใจผิดมากกว่า

ทำไมนักเขียนใช้ประชดประชัน?

นักเขียนใช้การประชดประชันเพื่อสร้างความตึงเครียด ความระทึกใจ หรืออารมณ์ขัน